Συμπληρώνεται μια δεκαετία από εκείνο το καταραμένο απόγευμα της 1ης Μαρτίου 2011, όποτε και οι ριπές από το Καλάσνικοφ και το πιστόλι των 9mm στην οδό Περικλέους του Ρέντη έκοψαν το νήμα της ζωής δύο νεαρών αστυνομικών.
Δύο παιδιά ηλικίας 22 και 23 ετών, των οποίων η μνήμη σκυλεύεται καθημερινά από τη αδιαφορία του αντεθνικού κράτους για απόδοση των δεουσών τιμών. Από την άλλη, η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς έχει καταστήσει στην Ελλάδα τους αστυνομικούς αναλώσιμους, λες και πρόκειται για παιδιά χωρίς μητέρα, χωρίς οικογένεια, χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδα.
Εμείς, όμως, δεν θα ξεχάσουμε ότι κάποιοι θυσιάστηκαν, για να υπερασπιστούν την Ελευθερία και τα έννομα αγαθά των απλών λαϊκών ανθρώπων. "Θα το παλέψουμε, θα συνεχίσουμε να τιμούμε όλοι μαζί τον Γιώργο και τον Γιάννη", όπως είχε πει κάποτε η μητέρα του ενός εκ των δύο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου