ΗΧΗΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ Ε.Ο.Ν. : «ΟΧΙ ΣΤΟ LOCKDOWN ! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ!»

Όσο η βαθιά εθνομηδενιστική κυβέρνηση της γαλάζιας παράταξης εξακολουθεί να βασανίζει αδυσώπητα τους Έλληνες, να σκοτώνει την εγχώρια οικονομία και να καταστρατηγεί τα θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών με αλυσιδωτές παρατάσεις του ανηλεούς εγκλεισμού, συνεχείς εμπαιγμούς και καλλιέργεια φρούδων ελπίδων, υπάρχουν ακόμα νέες και νέοι, οι οποίοι μάχονται για την ανάκτηση της κλεμμένης μας ζωής και της στραγκαλισμένης μας Ελευθερίας. 

Δυναμικό κλιμάκιο της Ελληνικής Ορθοδόξου Νεολαίας-Ε.Ο.Ν. σήμερα το πρωΐ της Κυριακής ύψωσε πανό σε γέφυρα της πρωτεύουσας με κεντρικό σύνθημα «ΟΧΙ ΣΤΟ LOCKDOWN - EΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ», εκφράζοντας για πολλοστή φορά την κάθετη αντίθεση μας στις παντελώς αναποτελεσματικές πολιτικές της αέναης καραντίνας, οι οποίες έχουν οδηγήσει τη συντριπτική πλειονότητα των λαϊκών στρωμάτων στα όρια της μιζέριας, της ανέχειας και της φτωχοποίησης.  

Με μία κοινωνία τρομοκρατημένη, ταπεινωμένη και υποταγμένη στα κελεύσματα της παγκοσμιοποίησης, μονόδρομος μέσα στο έρεβος της ανοχής και της απάθειας αποτελεί ο Αγώνας των ανεξάρτητων Ελλήνων Εθνικιστών, των αδέσμετων νέων παιδιών, για την αφύπνιση της Φυλής και τη διεκδίκηση όλων όσα αυταρχικώ τω τρόπω μας στερούν από το παρόν και το μέλλον, το δικό μας και των οικογένειών μας! Η υπομονή μας εξαντλήθηκε, οι επιχειρήσεις μας έκλεισαν και η ψυχολογία μας καταρρακώθηκε! Αντίσταση μέχρι να πάρουμε πίσω όσα μας ανήκουν! 

Βίος και Διδαχές του Αγίου Εφραίμ Κατουνακιώτη

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά τη Συνεδρία της απεφάσισε και ανακοίνωσε την αναγραφή του οσίου πατρός Ιωσήφ του Ησυχαστού στους Αγιολογικούς Δέλτους της Εκκλησίας.

Βίος Αγίου Εφραίμ Κατουνακιώτη:

Ο παπα- Εφραιμ Κατουνακιώτης γεννήθηκε το 1912 στο Αμπελοχώρι Θηβών. Ο πατέρας του ονομάζονταν Ιωάννης Παπανικήτας και η μητέρα του Βικτορία. Ο Γέροντας είχε σαν κοσμικός το όνομα Ευάγγελος. Τελείωσε το Γυμνάσιο αλλά η Χάρις του Θεού έκλεινε στον Ευάγγελο τις κοσμικές θύρες της αποκατάστασης.

Η μητέρα του αξιώθηκε να λάβει πληροφορία από τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο ότι το θέλημα του υιού της να γίνει μοναχός ήταν και θέλημα Θεού και πώς ο Ευάγγελος θα τιμήσει την μοναχική ζωή.

Την 14η Σεπτεμβρίου 1933 ο Ευάγγελος άφησε τον κόσμο ήλθε στην έρημο του Αγίου Όρους στα Κατουνάκια, στο ησυχαστήριο του Οσίου Εφραίμ του Σύρου και έβαλε μετάνοια στην συνοδεία των Γεροντάδων Εφραίμ και Νικηφόρου. Μετά την δοκιμασία του εκάρη μικρόσχημος μοναχός με το όνομα Λογγίνος. Το 1935 έγινε μεγαλόσχημος μοναχός από τον Γέροντα του Νικηφόρο και έλαβε το όνομα Εφραίμ. Τον επόμενο χρόνο χειροτονήθηκε Ιερέας.

Ο παπα-Εφραίμ αξιώθηκε και γνώρισε τον πρύτανη της ησυχαστικής ζωής τον διορατικό, προορατικό και άγιο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή (1898 -1959) και συνδέθηκε πνευματικά μαζί του με την ευλογία του Γέροντα του Νικηφόρου. Ο Γέροντας Ιωσήφ με την σειρά του είχε διδαχθεί την απλανή πνευματική ζωή από τους περίφημους ησυχαστές μοναχό Καλλίνικο και Ιερομόναχο Δανιήλ. Επομένως ο παπα-Εφραίμ μας διδάσκει την επίμονη αναζήτηση για την πνευματική ζωή και την ανεύρεση απλανούς πνευματικού οδηγού, πού θα είναι «Εκδόσεις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως». Ο απλανής πνευματικός βλέπει τις δαιμονικές πλάτες και με τα κατάλληλα πνευματικά φάρμακα οδηγεί τα πνευματικά παιδιά του στον Παράδεισο.

Ο μακαριστός παπα-Εφραίμ διαχώρισε την γνήσια υπακοή από την αρρωστημένη όταν συμβούλευσε κοινοβιάτη μοναχό να κάνει υπακοή στον Γέροντα του όχι σαν ζώο αλλά από αγάπη και ζήλο Θεού.

Ο παπα-Εφραίμ με την ευλογία του Γέροντος Ιωσήφ εντρύφησε στην «Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών» και ελάμβανε τις συμβουλές των Νηπτικών Πατέρων για τον αγώνα του. Δεν διάβαζε ούτε βιβλία ψυχιατρικής, ούτε «κουλτουριάρικα» αναγνώσματα δια πνευματικές επιδείξεις στα σαλόνια, ούτε είχε τον φόβο μήπως τον αποκαλέσουν οι κοσμικοί κύκλοι «φονταμενταλιστή».

Ο Γέροντας μετά το 1980 είχε συγκροτήσει συνοδεία και τήρησε την εντολή του Γέροντος Ιωσήφ να αποκτήσει συνοδεία μετά τον θάνατο του παπα-Νικηφόρου. Επομένως ο παπα-Εφραίμ πρώτα έφθασε στην κάθαρση και κατόπιν έγινε ο ίδιος Γέροντας. Ο παπα-Εφραίμ πολέμησε τον μεγάλο εχθρό της πνευματικής ζωής την κενοδοξία. Οι θυσίες του γίνονταν για τον Χριστό και όχι για προσδοκώμενο έπαινο από τους ανθρώπους.

Η θ. Λειτουργία για τον παπα-Εφραίμ ήταν συγκλονιστικό και βιωματικό γεγονός. Είχε εκμυστιρευθεί σε Ιερομόναχο πνευματικό φίλο του ότι από την πρώτη θεία Λειτουργία πού τέλεσε, έβλεπε αισθητά την Χάρη του Θεού να μεταβάλλει τα θεία δώρα. Μάλιστα, μετά τον καθαγιασμό των τιμίων δώρων, έβλεπε τον ίδιο τον Χριστό μέσα στο δισκάριο και ήταν αδύνατον να συγκρατήσει τα δάκρυα του, όταν έφθανε στο τεμαχισμό του Σώματος του Χριστού. Έβρεχε με τα δάκρυα του το αντιμήνσιο κατά την θεία Λειτουργία και έβλεπε δεξιά και αριστερά τους αγγέλους να συλλειτουργούν.

Όμως ο παπα-Εφραίμ δεν αναφέρθηκε ποτέ σε «λειτουργική αναγέννηση» και μάλιστα ζητούσε σε κοινοβιάτες, πού βρίσκονταν στα εξωτερικά διακονήματα να μη παραλείπουν το ψαλτήρι.

Ο παπα- Εφραίμ ήταν κοσμημένος με το διορατικό χάρισμα και έβλεπε την πνευματική κατάσταση κάθε κληρικού ή μοναχού και έδιδε τα κατάλληλα πνευματικά φάρμακα για την πρόοδο στην πνευματική ζωή.

Η Χάρις του Θεού είχε κοσμήσει τον παπα- Εφραίμ και με το προορατικό χάρισμα, γι ‘αυτό και έβλεπε καταστάσεις πού έρχονταν (όπως ο σεισμός του 1977 στην Θεσσαλονίκη), αλλά και πολλές φορές είχε προσφωνήσει λαϊκούς ακόμα και μικρά παιδιά με τα ονόματα πού έλαβαν μετά από χρόνια στην μοναχική τους κούρα. Μάλιστα, κάποιος φοιτητής έστειλε μία περιληπτική και χωρίς λεπτομέρειες επιστολή στον μακαριστό Γέροντα και έλαβε απάντηση από τον παπα-Εφραίμ, πού του περιέγραφε με λεπτομέρειες την πνευματική του κατάσταση ακόμα και κατασταθείς στον χώρο πού διέμενε ο φοιτητής χωρίς αυτός να τις έχει προαναφέρει.

Κάποτε άγνωστοι μεταξύ τους κληρικοί συναντήθηκαν στον δρόμο για τα Κατουνάκια και όταν έφτασαν στον παπα-Εφραίμ, ο μακαριστός άγιος Γέροντας άρχισε να επιπλήττει έναν από τους κληρικούς, πώς δεν είναι παπάς αλλά μασόνος, πού έβαλε ράσο, για να κατασκοπεύει το Άγιον Όρος. Ο μασόνος παραδέχτηκε την ραδιουργία του.

Ο παπα-Εφραίμ έζησε εμπειρίες, πού μόνο οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορούν να ζήσουν, μακριά από παπικές η προτεσταντικές πλάνες.

Ο παπα-Εφραίμ αναδείχθηκες με την Χάρη του Θεού και πρακτικός οδηγός στην ποιμαντική του γάμου και της οικογενείας, γιατί βοήθησε πολλούς νέους να καταλήξουν στον γάμο χωρίς να τους πιέσει γι’ αυτό αλλά και οι επιστολές του, πού σώζονται, αποτελούν πνευματική παρακαταθήκη και «σχολή γονέων» χωρίς ψυχολογικές και φιλοσοφικές θεωρίες για τις αγωνιζόμενες πνευματικά οικογένειες.

Το 1996 ο παπα-Εφραίμ έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο και έπεσε σε ακινησία. Δεν γόγγυσε καθόλου αλλά δοξολογούσε τον Θεό.

Μας αφήνει το άγιο παράδειγμα του για την αντιμετώπιση των ασθενειών.

Στις 14/27 Φεβρουαρίου 1998 ο παπα- Εφραίμ Κατουνακιώτης του Αγίου Όρους παρέδωσε την αγιασμένη ψυχή του στα χέρια του Δημιουργού του, πού υπηρέτησε από την νεότητα του.

Διδαχές Αγίου Εφραίμ Κατουνακιώτη:

- ''Ὁ πρῶτος καὶ ὁ κυριότερος ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι ὁ διάβολος, ὄχι. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν ἑαυτό του ἐπίβουλος. Καὶ τοῦτο διότι δὲν ἀκούει τὸν ἄλλον, ἀκούει τί τὸν λέει ὁ λογισμός του. Ἐνῶ ἔχουμε τόσους ἁγίους Πατέρες νὰ τοὺς μιμηθοῦμε διαβάζοντας τὰ συγγράματά τους, ἐντούτοις ὅμως τὸ ἐγὼ μᾶς κυριεύει πολλὲς φορές. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος νικήσει τὸν ἑαυτό του, εἶναι ὁ μεγαλύτερος μεγαλομάρτυρας καὶ τροπαιοφόρος καὶ νικηφόρος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ!''

- "Αυτό που λένε, ανοίγονται τα μάτια της ψυχής, Πατέρες, ξέρουν τι λένε οι Άγιοι Πατέρες, ήξεραν τι λένε οι Άγιοι Πατέρες. Γι' αυτό να διαβάζουμε και τα πατερικά βιβλία και τη Θεία Γραφή.

Μα δεν αδειάζεις; Έστω μισή ώρα κάθε μέρα, να διαβάζεις. Αυτή η κάθαρση, αυτός ο φωτισμός, τον οποίον θα πάρεις διαβάζοντας τη Θεία Γραφή, θα σου κρατήσει όλη την ημέρα και τη νύχτα... "

- ''Ἀπαλλαγή κανένας Ἅγιος δέν ἐζήτησε ἀπο τόν Θεό.  Ὑπομονή μόνο ζήτησε νά του χαρίσει..''

- Μαρτυρία π. Ἐφραίμ Κατουνακιώτη στόν καθηγητή κ. Δημ. Τσελεγγίδη

''Προσευχήθηκα καί ρώτησα τόν Χριστό νά μέ πληροφορήσει τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός. Πῆρα τήν ἀπάντησή του, ἡ ὁποία εἶναι, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα». Καί τόν ρώτησα, πῶς ἀκριβῶς πιστοποιήθηκε αὐτό. Μοῦ ἀπάντησε, πώς «μετά τήν προσευχή γέμισε τό κελλί μου ἀπό ἀφόρητη δυσωδία, ἡ ὁποία μοῦ ἔφερνε ἀσφυξία στήν ψυχή, δέν μποροῦσα νά ἀναπνεύσω πνευματικά». Τόν ρώτησα, ἄν αὐτό ἦταν ἕνα ἔκτακτο γεγονός γι’ αὐτόν ἤ ἄν ἔτσι τοῦ ἀπαντᾶ ὁ Χριστός σέ ἀνάλογες περιπτώσεις, καί μέ βεβαίωσε, ὅτι «σέ ὅλες τίς περιπτώσεις, πού εἶναι μπλεγμένες μέ μάγια, μέ ἀκάθαρτα πνεύματα, αὐτή εἶναι ἡ κατάσταση, στήν ὁποία μέ εἰσάγει. Μερικές φορές ὑπάρχει καί λεκτική ἀπάντηση, ἀλλά στήν προκειμένη περίπτωση, αὐτή ἦταν ἡ ἀπάντηση καί ἔχω ἀπόλυτη τή βε­βαιότητα, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός δέν ἔχει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, ἀλλά τό πνεῦμα τό ἀκάθαρτο''.

- Ἡ χάρις δὲν μᾶς ἐξετάζει ἐμᾶς πότε θά ῾ρθει. Λέει ἕνας ἀπὸ τὴ συνοδία μου, λέει, σήμερα ἦταν τῆς Μεταμορφώσεως, δὲν ἐχάρηκα. Δὲν ἐχάρηκες τῆς Μεταμορφώσεως; Ναί. Μπορεῖς νὰ χαρεῖς τὴν ἄλλη μέρα ποὺ εἶναι καθημερινή. Ὄχι ἀπὸ τὸ σεβάσμιο τῆς ἡμέρας, ἀπὸ τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ ἐξαρτᾶται ἡ χάρις. Ἔχει βέβαια, δὲν εἶναι καὶ καθολικὸς νόμος αὐτός. Ἀλλὰ πάντως ὅμως ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ εἶναι διαφοροτέρα ἀπὸ τὴν κρίση τῶν ἀνθρώπων.

Ἄλλος χαροποιήθηκε ἀπάνω στὸ μοτόρ, ἄλλος ἀπάνω στὸ ἀεροπλάνο. Ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ εἶναι διάφορος. Ἄλλος χαροποιήθηκε πηγαίνοντας στὴν Ἁγία Ἄννα ἕνα ἄλεσμα στὸ μύλο. Ἐκείνην τὴν ὥρα χαροποιήθηκε. Δὲν μποροῦμε νὰ τὸ κρίνουμε γιατὶ ὁ Θεός, τρόπον τινά, δὲν μᾶς χαριτώνει μέσα στὴ Λειτουργία, ἀλλὰ μᾶς χαριτώνει ἐκτὸς Λειτουργίας. Δὲν μποροῦμε νὰ τὸ κρίνουμε αὐτό.

Μπορεῖς καὶ μέσα στὴ Λειτουργία νὰ χαριτωθεῖς, μπορεῖς στὴ Λειτουργία νὰ μὴ χαριτωθεῖς, νὰ χαριτωθεῖς ἀπάνω στὸ ἐργόχειρο. Αὐτὸ εἶναι ἡ κρίσις Του. Τὸ δικό μας εἶναι πάντοτε νὰ προσευχώμεθα. Ὅταν ὁ Θεὸς ἐπισκέπτεται τὴν ψυχή μας, θέλει καὶ ἀπαιτεῖ νὰ τὴ βρίσκει σὲ προσευχή. Νὰ μὴ βρίσκει τὴν ψυχή μας καὶ τὴ διάνοιά μας μετεωριζομένη. Αὐτὸ λυπεῖ τὸ Θεό. Λυπεῖ τὸ Θεό. Μποροῦμε νά ῾χουμε ὅλη τὴν ἡμέρα αὐτοσυγκέντρωση; Αὐτὸ θὰ μᾶς βοηθήσε.

-Οπου κι ἂν εὑρεθεῖ ὁ ἄνθρωπος, νὰ μὴν ἀπελπίζεται. Νὰ μὴν τὰ χάνει, νὰ μὴν τὰ σαστίζει. Γιὰ τὸν ἄλφα καὶ τὸν βῆτα λόγο, ὁ Θεὸς γνωρίζει, σὲ δοκιμάζει. Σὲ δοκιμάζει: Μπορεῖς νὰ κρατήσεις αὐτὴν τὴ θλίψη; Μπορῶ. Θὰ σοῦ δώσω χάρισμα. Δὲν μπορεῖς; Κι αὐτὸ ποὺ σοῦ ῾δωσα, θὰ τὸ αφαιρέσω.

- Ὅποιος βασίσθηκε στὶς δυνάμεις του ἐπλανήθη. Θὰ πᾶς σὲ ἄνθρωπο πνευματικό, ὁ ὁποῖος θὰ σὲ διδάξει τὶς μηχανὲς τοῦ διαβόλου, θὰ σὲ διδάξει τὸ δρόμο πῶς θ᾿ ἀνέβεις στὸν οὐρανό. Πάντως μονάχος σου ἂν πᾶς...

- Ἐξομολόγηση - Μετάνοια

Δὲν σὲ κατηγορῶ ὅτι ἔκανες ἁμαρτίες πολλὲς καὶ σοβαρές, ὄχι, ἄνθρωπος εἶσαι. Σὲ κατηγορῶ, γιατὶ δὲν ἐξομολογεῖσαι. Αὐτὸ σὲ κατηγορῶ. Ἔπεσες; Στὸν πνευματικό. Ἔπεσες; Στὸν πνευματικό, ὅλα στὸν πνευματικό. Καὶ ἡ ὁσία Μαρία, πρῶτα ἐξομολογήθηκε.

Στὴ γειτονιά μας ἤτανε κάποιος Κύπριος καὶ εἶχε ἕναν ὑποτακτικό, ὁ ὁποῖος τοὺς γονεῖς του δὲν εἶχε ἀναπαύσει, νὰ ποῦμε. Ὅταν καλογέρευσε, καὶ τὸν Γέροντά του δὲν τὸν ἀνέπαυσε. Κι᾿ ἐκεῖ ποὺ καθόμαστε στὴ Μικρὴ Ἁγία Ἄννα, τὸν ἔστειλε ὁ Γέροντάς του στὸν Γέροντα, τὸν γερο-Ἰωσήφ, νὰ πεῖ τὸν λογισμό του καὶ ὅ,τι μπορεῖ νὰ τὸν βοηθήσει. Ὅταν ἦρθε ἐκεῖ, ἤμαστε γύρω ἔτσι μὲ τὸν Γέροντα, λέει: «Ἄντε ἐσύ, πήγαινε ἐσύ, πηγαίνετε στὰ δωματιά σας· ἔλα ῾δῶ, πάτερ Ἰωάννη». Ἀνεβαίνει, πήγαινε στὸ δωμάτιό του.

- Γέροντα, λέει, ἡ ψυχή μου κλαίει, κλαίει, κλαίει σὰν μικρὸ παιδί.

- Γιατί, παιδί μου, ἡ ψυχή σου κλαίει;

- Διότι, λέει, δὲν ἀνέπαυσα τὸν Γέροντά μου.

- Ἔ, ποῦ καταλαμβάνεις ὅτι δὲν ἀνέπαυσες τὸν Γέροντα;

- Νά, λέει, ἔτσι στὴν ὑπακοή.

- Ἄκουσε, παιδί μου. Ἐκεῖ ποὺ γκρέμισες, ἐκεῖ νὰ διορθώσεις. Ἐχαλάρωσες τὸ «νά ῾ναι εὐλογημένο», τὴν ταπείνωση καὶ τὴν αὐταπάρνηση στὸν Γέροντα. Μὴ ζητᾶς τώρα μὲ τὴν εὐχὴ ἢ μὲ τὴν Θεία Μετάληψη, πάτερ μου, νὰ διορθώσεις τὸ λάθος σου. Ἐκεῖ ἔσφαλες, ἐκεῖ νὰ βάλεις μετάνοια, ἐκεῖ νὰ διορθώσεις.

Ὁ ἀββὰς Παμβώ, ὅταν ἦταν κοσμικός, πῆγε καὶ κλέψανε σύκα ἀπὸ ἄλλο γειτονικὸ ἀμπέλι. Καὶ ὅταν τοὺς πῆρε μυρωδιὰ ὁ δραγάτης, τό ῾βαλαν στὰ ποδάρια νὰ φύγουν, Ἀλλὰ ἀπὸ τὸ μαντήλι ποὺ εἶχε τὰ σύκα, τοῦ ῾πεσε ἕνα σύκο κάτω καὶ νὰ μὴν τὸ χάσει, πῆγε καὶ τό ῾φαγε. Καὶ λέει ὁ ἴδιος: «Ὅποτε θυμᾶμαι αὐτὸ τὸ σύκο, κάθομαι καὶ κλαίω». Κάθομαι καὶ κλαίω... Αὐτὸ τὸ σύκο...

Ἔτσι κι ἐγώ, νὰ ποῦμε. Ὅταν θυμᾶμαι αὐτὴν τὴν παρακοὴ ποὺ ἔκανα στὸν Γέροντα, ὡς ἄλλος ἀπόστολος Πέτρος, κάθομαι καὶ κλαίω. Γιατί νὰ κάνω αὐτὴν τὴν παρακοή, νὰ μὴν τὴν κάνω ὑπακοὴ νὰ κερδίσω;

Ἕνα πράγμα, ἅμα σὲ κεντάει ἡ συνείδησή σου, πήγαινε καὶ βάλε μετάνοια: «Ἀδερφέ μου, εὐλόγησον, σὲ παρακαλῶ νὰ μὲ συγχωρέσεις, ἔσφαλα». Αὐτὸ διορθώνει τὸ λάθος σου. Μὴν παραβλέπεις τὴ συνείδησή σου. Ἄνθρωποι εἴμεθα, ἕνας στὸν ἄλλον φταίει. Ἢ σοῦ εἶπε ἕναν λόγο, εἴτε δὲν ἔκανε ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο εἶπες, καὶ ὅποτε κατόπιν ἡ συνείδηση ἔρχεται ἐλέγχουσα. Μὴν τὴν παραβλέπεις, πήγαινε ταπεινώσου καὶ πὲς τὸ «εὐλόγησον» εἰς τὸν ἀδελφὸ ἢ εἰς τὸν Γέροντα

-  Το δαιμονικό, πώς να σας πω, προξενεί έτσι λιγάκι κρύο πράγμα, λιγάκι δισταγμό, να πούμε, λίγο αμφίβολο, δεν σε πληρώνει, δεν πληροφορείσαι να το κάνεις αυτό το πράγμα. Δεν πληροφορείσαι να το κάνεις. Έχει κάποιο δισταγμό, κάποια αμφιβολία μέσα σου, οπότε αυτό είναι δαιμονικό.

Πολλές φορές κι όταν λειτουργούσαμε, πάτερ, μη νομίσεις ότι είμαστε κι εμείς απείραχτοι απ΄τον πειρασμό· και λειτουργούντες έρχεται ο πειρασμός. Ε, ψάλλει άλλος απ' έξω. Θυμώνεις: «Μα τι ψάλλεις έτσι αργά, λιγάκι γρήγορα, βρε παιδάκι μου». Πλησίασε ο άλλος (ο πειρασμός) τώρα.

- Εις τι θα μας ωφελήσει εμάς αν μάθουμε ότι η φωνή ήταν του Πατρός ή ο Θεός μιλεί δι' αγγέλου για τό 'να και τ' άλλο. Εις τι θα μας ωφελήσει εις τον δρόμο της σωτηρίας μας, αν γνωρίζουμε αυτό; Εσύ μιλάς θεολογικά. Τι θα μας ωφελήσει; Τίποτε. Θα σε προσβάλω. Άφησες το δρόμο της ταπεινώσεως και πιάνεις υψηλά επίπεδα θεολογικά. Όχι. Άφησε αυτόν το δρόμο κι ακολούθησε το δρόμο της καλογερικής. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Άφησε αυτόν το δρόμο της ερεύνης, διότι...

Ήρθε κάποιος στο σπίτι και λέει: «Πάτερ, το σώμα που μεταλαμβάνομε είναι το Σώμα του Χριστού, το είπανε λέει...» Λέω: «Πάτερ, δεν μπορούμε να θεολογήσουμε, διότι δεν είμαστε θεολόγοι. Μεταλαμβάνουμε Σώμα και Αίμα Χριστού. Περισσότερο δεν μπορούμε να πούμε, μήπως και πέσουμε σε κάνα δογματικό λάθος και θα το βρούμε εμπόδιο μετά το θάνατό μας».

Τέτοια δεν μας ωφελούν, πάτερ. Άφησε αυτόν το δρόμο και πάρε το δρόμο της υπακοής και άφησε τα υψηλά επίπεδα.

 

Αι θλίψεις γεννούν την ταπείνωση και η ταπείνωση έχει κατόπιν!! Συντρίβεται ο άνθρωπος, συντρίβεται ο άνθρωπος μέσα του.

Ζητούνται Ήρωες!

Γράφει ο Αναπληρωτής Καθηγητής Ποινικού Δικαίου ΔΠΘ, Κωνσταντίνος Βαθιώτης

Επί εποχής κορωνοϊού αρνούμαστε να ζήσουμε επειδή δεν θέλουμε να πεθάνουμε, καίτοι είναι βέβαιον ότι θα πεθάνουμε. Πρόκειται για διπλό παραλογισμό: Πρώτον, αποδεχόμαστε τον ψυχικό μας θάνατο για να κρατήσουμε αλώβητη την σάρκα μας σαν ένα αραχνιασμένο κουφάρι. Δεύτερον, επιθυμούμε το ανέφικτο, ξεχνώντας προκλητικά την σαιξπηρική ρήση ότι τα σκουλήκια στο ίδιο μνήμα (και με τον ίδιο τρόπο) γευματίζουν.

Όταν στο προσκήνιο βρισκόταν ο “αόρατος εχθρός” της προηγούμενης γενιάς, δηλαδή η τρομοκρατία, ο εξ Ανατολών εχθρός νικούσε την Δύση, διότι ήρωες υπήρχαν μόνο στο αντίπαλο στρατόπεδο των τρομοκρατών (βλ. ιδίως τις επιθέσεις αυτοκτονίας). Σήμερα που προελαύνει ο “αόρατος εχθρός” της δεύτερης γενιάς, δηλαδή ο κορωνοϊός, ο εξ Ανατολών εχθρός κατατρόπωσε την Δύση, διότι πάλι στερούμεθα ηρώων. 

Στην τελευταία σελίδα των «Τραγικών διλημμάτων στην εποχή του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Από τη σανίδα του Καρνεάδη στο “Ποινικό Δίκαιο του Εχθρού”» (Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2010, σελ. 439), σημείωνα: 

«η Δύση περιμένει να μάθει ότι έχει κι αυτή τους δικούς της ήρωες, ίσως τότε μόνο να γίνει “συμμετρικός” ο “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας”. Αλλιώς, θα επαληθευθούν εκείνοι που παραλληλίζουν την θυσία του κράτους Δικαίου με την θυσία των Αθηναίων στο “αποφώλιον τρέφος”, τον Μινώταυρο, χάριν της επίτευξης ασφάλειας· μια θυσία που φέρνει το κράτος Δικαίου σε κατάσταση αυτοακύρωσης, αφού για να διατηρηθεί, αναγκάζεται να απεμπολήσει τα θεμελιακά στοιχεία του, εξέλιξη χαρακτηριστική για κοινωνίες μεταηρωικού τύπου.

Είναι, λοιπόν, προτιμότερο να μην υπάρχει καθόλου κόσμος (“pereat mundus!”) από το να υπάρχει αυτός ο κόσμος, που ίσως στην πιο ακραία περίπτωση να μπορεί να διατηρηθεί με τον βασανισμό έστω ενός μόνο ανθρώπου. 

Συμπέρασμα: Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι η σημαία του πολιτισμού μας, ο νωτιαίος μυελός μιας συντεταγμένης πολιτείας. Μην (την) εγγίζετε!».

Η κορωνοϊκή πανδημία αποδεικνύει καθημερινά ότι ο “αόρατος μαριονετίστας” που υπηρετεί την ιδέα του “Παγκόσμιου Κράτους” κινώντας τα νήματα των πρωθυπουργικών μαριονετών εφαρμόζει την εκ διαμέτρου αντίθετη λύση προς εκείνη που προτείνεται αμέσως παραπάνω: Με τα “lockdown” και τα εν γένει δρακόντεια υγειονομικά μέτρα ισοπεδώνεται καθημερινά η αξία του ανθρώπου χάριν της δημόσιας υγείας που αποτελεί πλέον αντικείμενο καθημερινής υστερικής προπαγάνδας σε ένα (πρωτοφανές για την ιστορία της ανθρωπότητας) πλαίσιο παγκόσμιας δικτατορίας.

Το εντυπωσιακό είναι ότι με την συνταγή αυτή δεν διατηρείται αλλά γκρεμίζεται συθέμελα η παλιά μορφή της ανθρώπινης κοινωνίας, η οποία έχει αρχίσει να δίνει την θέση της στον χαξλεϊκό “Θαυμαστό Καινούργιο [και Ανάποδο] Κόσμο” ενός Παγκόσμιου Κράτους που θα μεριμνά για την παραγωγή “ρωμαλέων σκλάβων”, οι οποίοι δεν θα αρρωσταίνουν και δεν θα γερνούν. Το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι η νέα μη-κοινωνία προπαγανδίζεται από τις εθνικές κυβερνήσεις χάριν της διαφύλαξης της υγείας των λαών, ενώ αυτοί στην συντριπτική πλειονότητά τους ήταν ήδη άρρωστοι! Διότι, αν ήταν υγιείς, θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν πεντακάθαρα την σατανική παγίδα που τους έστησαν εδώ και δεκαετίες, μολύνοντας το μυαλό τους με τον καρπό της γνώσης, της τεχνολογίας, της επιστήμης, του χρήματος και κάθε άλλης γήινης εξουσίας που θεοποιεί τον άνθρωπο και περιφρονεί τις πραγματικές ανάγκες του. 

Θαυμάστε την διαστροφή: Είμαστε ήδη ά ρ ρ ω σ τ ο ι και, για να μ η ν αρρωστήσουμε, ανεχόμαστε τα δρακόντεια μέτρα ομηρείας μας για την διατήρηση μιας υ γ ε ί α ς που ούτως ή άλλως δ ε ν έχουμε!

Καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στον “Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο” του Άλντους Χάξλεϋ (μτφ.: Ελένη Κυπραίου, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1980, σελ. 262) ίσχυαν τα ακόλουθα: «ο πολιτισμός δεν έχει ανάγκη από ηρωισμούς και ευγένειες. Αυτά είναι τα γνωρίσματα της πολιτικής αστάθειας. Σε μια οργανωμένη κοινωνία σαν τη δικιά μας, δεν υπάρχουν ευκαιρίες για ηρωισμούς και ευγενικές πράξεις. Έχουμε πάρει κάθε προφύλαξη, ώστε να μην δημιουργηθεί ποτέ τέτοια ευκαιρία, και για κανέναν». Σε έναν τέτοιον κόσμο, μάλιστα, τα παλιά καλά βιβλία είναι απαγορευμένα, με το επιχείρημα ότι «το ωραίο είναι ελκυστικό και μεις δεν θέλουμε να ελκύονται οι άνθρωποι από παράξενα πράγματα. Θέλουμε να τους αρέσουν τα καινούργια». 

Ένα βιβλίο, λοιπόν, που θα ασκούσε μεγάλη γοητεία στους αναγνώστες του και γι’ αυτό θα γινόταν επικίνδυνο για το “Παγκόσμιο Κράτος” θα ήταν “Η ζωή του Γαλιλαίου” του Μπέρτολτ Μπρεχτ (μτφ.: Σπ. Ευαγγελάτος, εκδ. Ερμής, Αθήνα 2000). Στο έργο αυτό, όπου έχει επίσης ξεσπάσει επιδημία (πανούκλας), αλλά ο Γαλιλαίος συνεχίζει απτόητος τις έρευνές του επιλέγοντας να συμπληρώσει τριών μηνών σημειώσεις που αλλιώς «θάναι για πέταμα» (σελ. 60), ώστε να συγκεντρώσει αποδείξεις για τις θεωρίες του και να είναι εξοπλισμένος έναντι των εχθρών του (σελ. 61), διαβάζουμε την ακόλουθη επική στιχομυθία:

«ΑΝΤΡΕΑΣ: Αλίμονο στη χώρα που δεν έχει ήρωες! […] 

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Όχι. Αλίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες!».

Πολύ σημαντική και η ακόλουθη ρήση της Simone Weil (Το πρόσωπο και το ιερό, μτφ.: Στ. Ζουμπουλάκης, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2018, σελ. 33): «μόνο οι πραγματικά αγνοί ήρωες, οι άγιοι και τα ξεχωριστά πνεύματα μπορούν να βοηθήσουν τους δυστυχισμένους. Η δική μας χώρα, όμως, για να βρει τους γνήσιους-αγνούς ήρωές της, θα πρέπει να (ξανα)βρεί τον Θεό, διότι, όπως σημειώνεται στον “Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο” (σελ. 264), «ο Θεός είναι αιτία για να ζεις. Υπάρχει [νόημα], όταν δ ι α κ ι ν δ υ ν ε ύ ε ι ς την ζ ω ή σου». […] «Αν είχατε Θεό, θα είχατε και α υ τ α π ά ρ ν η σ η» (σελ. 261). 

Δυστυχώς, όμως, μέχρι να ξαναβρούμε τους γνήσιους-αγνούς ήρωές μας ελέω Θεού, τα αργυρώνητα ΜΜΕ ανακηρύσσουν ήρωα όποιον απλώς κάνει καλά την δουλειά του. Έτσι, τιμώνται ως ήρωες όχι μόνο οι γιατροί και οι νοσοκόμες που χειρίσθηκαν περιστατικά κορωνοϊού, ιδίως στις ΜΕΘ, αλλ’ ακόμη και οι “ντελιβεράδες”, με το επιχείρημα ότι «πάνω τους βασίσθηκε το μεγαλεπήβολο εγχείρημα του lockdown παγκοσμίως» (βλ. ρεπορτάζ Μ. Μουρελάτου, ΤΑ ΝΕΑ, 31.12.2020, σελ. 14). Ευλόγως επισημαίνει ο Freddy Vinet στην μονογραφία του “Η Μεγάλη Γρίπη του 1918. Η χειρότερη επιδημία του 20ού αιώνα. Ιστορία της ισπανικής γρίπης” (μτφ.: Αριστέα Κομνηνέλλη, εκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα 2020, σελ. 18): «Ο Μεγάλος Πόλεμος έχει τους ήρωές του. Θα μπορούσε μήπως να έχει και η ισπανική γρίπη ήρωες; Θα ήταν γελοίο κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχουν ήρωες της γρίπης». 

Ταυτοχρόνως, οι άθεοι ή αντίχριστοι πολιτικοί υποσκάπτουν την αναζήτηση γνήσιων-αγνών ηρώων, χτίζοντας με επιμέλεια τον “θαυμαστό καινούργιο κόσμο”, θρησκεία του οποίου είναι η Επιστήμη, λατρευόμενη υπό την μορφή ενός δικέφαλου τέρατος: το ένα κεφάλι του η Ι α τ ρ ι κ ή, το άλλο η Τ ε χ ν ο λ ο γ ί α!

Επαληθεύουν έτσι κατά γράμμα την προφητεία που απαντά στο προαναφερθέν ομότιτλο έργο του Χάξλεϋ, όπου ο Παγκόσμιος Κυβερνήτης, ονόματι Μουσταφά Μοντ, θριαμβολογεί με τα ακόλουθα λόγια: 

«“ένα πράγμα δεν φαντάστηκαν οι φιλόσοφοι. Αυτό”. Και έδειξε με τα χέρια ανοιχτά, γύρω του. “Τον κ α ι ν ο ύ ρ γ ι ο κόσμο, εμάς. Απ’ το Θεό απαλλάσσεσαι μόνο άμα είσαι πλούσιος και νέος. Εμείς αυτό το πετύχαμε. Νιάτα και αφθονία. Δ ε ν έχουμε ανάγκη το Θ ε ό”» (ό.π., σελ. 258).

Κι όμως, καθώς μετά τον λ ο ι μ ό προβλέπεται ότι θα ενσκήψει μεγάλος λ ι μ ό ς και πραγματικός π ό λ ε μ ο ς μεταξύ ορατών και αοράτων εχθρών, ο Θεός έχει κάνει ήδη αισθητή την παρουσία του, μοιράζοντας εδώ και καιρό π ρ ο σ κ λ η τ ή ρ ι α σε όσους εμφορούνται από γνήσια-αγνή ηρωική διάθεση. Χρέος τους να γίνουν ο μ ο λ ο γ η τ έ ς και μ ά ρ τ υ ρ ε ς, αφυπνίζοντας όσους εξακολουθούν να “ροχαλίζουν”, ονειρευόμενοι την επιστροφή στην πάλαι ποτέ κανονικότητα. 

Πόσο δίκιο είχε ο Μενέλαος Λουντέμης, ο οποίος στο βιβλίο του με τον άκρως επίκαιρο τίτλο “Οι Α ρ χ ι τ έ κ τ ο ν ε ς του τ ρ ό μ ο υ” (εκδ. Δωρικός, 4η έκδ., Αθήνα 1976, σελ. 68) έγραφε: 

«Το μεγαλύτερο φως μες στους αιώνες δεν το χύνουν τα κιλοβάτ αλλά τα π υ ρ π ο λ η μ έ ν α κορμιά των μ α ρ τ ύ ρ ω ν».

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κυριακάτικη Δημοκρατία"*

ΟΧΙ στην Ανομία στα Πανεπιστήμια και στην Υποβάθμιση των Σχολών

Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις ημέρες στα ΜΜΕ και στην πανεπιστημιακή κοινότητα για το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Εμείς ως Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία, έχουμε εκφράσει τις βασικές μας θέσεις και προτάσεις για τα Πανεπιστήμια. Απ' τη μία έχουμε μια αριστερά η οποία μόνο διαμαρτύρεται, αντιδράει, κατεβαίνει στο δρόμο, αλλά ΠΟΤΕ δεν προτείνει λύσεις για την αναβάθμιση των Σχολών. Απ' την άλλη έχουμε μια κυβέρνηση η οποία φέρνει ένα καλύτερο νομοθετικό πλαίσιο ως προς την ασφάλεια των ΑΕΙ/ΤΕΙ, αλλά χειρότερο ως προς τη δωρεάν και δημόσια παιδεία. Συμφωνούμε με την κατάργηση ασύλου και την αστυνόμευση στα Πανεπιστήμια.

Διαφωνούμε όμως με την αντιλαϊκή εξίσωση των πτυχίων των δημοσίων Πανεπιστημίων με τα ιδιωτικά κολλέγια, που προχώρησε η κυβέρνηση.

Επίσης, το φαινόμενο των αιωνίων φοιτητών, βεβαίως και έπρεπε να σταματήσει, αλλά το περιθώριο ν+2 είναι πολύ μικρό, ειδικά  για εργαζόμενους φοιτητές! Ένα μέτρο που σπρώχνει χιλιάδες σπουδαστές στην Ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση!

Επειδή όμως εμείς δεν είμαστε μόνο ένα κίνημα διαμαρτυρίας, αλλά και ένα Κίνημα Προτάσεων, διατυπώνουμε τις λογικές, πρακτικές και ΑΜΕΣΑ δυνατά εφαρμόσιμες λύσεις:

🔴 Αστυνόμευση στα Πανεπιστήμια με διακριτικό ρόλο. Να παταχθεί το έγκλημα μέσα στις σχολές

🔴 ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ! Η κυβέρνηση δεν μπορεί να εγγυάται την αναβάθμιση των Πανεπιστημίων, τη στιγμή που η φοιτητική της νεολαία είναι πρώτη σε "ρουσφέτια", περίεργα πάρτυ, αφισοκολλήσεις και κομματικοποίησης των δημοσίων χωρών εκπαίδευσης. Τς πανεπιστήμια πρέπει να είναι χώρος Εκπαίδευσης, Παιδείας, Έρευνας και όχι χώροι κομματικών hooligans και έκνομων ενεργειών. Οι φοιτητικές εκλογές πρέπει να πραγματοποιούνται με λίστα προσώπων. Θα ψηφίζονται πρόσωπα και ΟΧΙ κόμματα!

🔴 Εφαρμογή του χρονικού περιθωρίου φοίτησης ν+ν ώστε να περιορισθούν και οι αιώνιοι φοιτητές, αλλά και να δίνεται ένα εύλογο χρονικό όριο για την κάλυψη των σπουδών από φοιτητές που εργάζονται ή αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα.

🔴 Να ανοίξουν ΑΜΕΣΑ τα πανεπιστήμια! Οι πρωτοετείς να γνωρίσουν τη σχολή τους. Πάνω από 1 χρόνος τηλεκπαίδευσης με χιλιάδες φοιτητές να μην μπορούν να παρακολουθήσουν πλήρως ή και καθόλου την εκπαιδευτική διαδικασία.

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Αναρχοκομμουνιστές ευτελίζουν τα Δημόσια Πανεπιστήμια. Η παρουσία ενός σοβαρού πατριωτικού κινήματος Σπουδαστών είναι η μόνη λύση στην μπαχαλοποίηση της Παιδείας.

ΤΟ ΤΣΕΣΜΕ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΑΠΤΟΗΤΟ! ΝΕΑ ΑΕΡΟΜΑΧΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ !

Συνεπλάκησαν πριν από λίγες ώρες Ελληνικά με Τουρκικά μαχητικά κοντά στην περιοχή όπου βρίσκεται το Τσεσμέ εντός της υφαλοκρυπίδος μας ! 

Σύμφωμα με είδηση που κυκλοφορεί την οποία όμως το Υπουργείο Αμύνης της Ελλάδος δεν έχει επιβεβαιώσει ακόμη, ένα εκ των μαχητικών της Πολεμικής μας Αεροπορίας έριξε οπλοβομβίδες για να αποφύγει το «κλείδωμα» από το Τουρκικό μαχητικό ! 

Τα μέσα ενημέρωσης του κράτους συμμορία δεν έχασαν την ευκαιρία να κακολογήσουν για ακόμη μια φορά την Πατρίδα μας, αναφέροντας πως η Ελληνική Αεροπορία «παρενόχλησε το πλοίο Τσεσμέ που πραγματοποιεί έρευνες στο Βόρειο Αιγαίο». 

Οι Ελληνικές στρατιωτικές πηγές φυσικά απήντησαν όπως άρμοζε διαψεύδοντας τις δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων ! 

Ξέρουμε πολύ καλά πως οι «γείτονες» μόνοι τους τα λένε και μόνοι τους τα ακούνε. 

Ομως έως που θα φθάσει πια η προκλητικότητά τους ;

Και έως πότε θα πλέει στο Ελληνικόν μας Αιγαίο το Τσεσμέ ανενόχλητο ;

Είναι καιρός πλέον οι υπάλληλοι του Μητσοτακέικου θα αναλάβουν σκληρότερα μέτρα !  

Ως Ελληνική Ορθόδοξος Νεολαία-ΕΟΝ καταδικάζουμε κάθε προσπάθεια προσβολής των Κυριαρχικών Δικαιωμάτων της Ελλάδος επί της επικρατείας της καθώς και κάθε ψευδή είδηση και συκοφαντία εις βάρος της Πατρίδος μας ! 

Εχθροί και «φίλοι» του Ελληνικού Εθνους χρειάζεται να καταλάβουν το συντομότερο πως με την ύπουλη και δολερή στάση τους το μόνο που καταφέρνουν είναι να εξαντλούν την υπομονή των Ελλήνων πολιτών !

Τώρα ζούμε την κατεδάφιση του ψευτορωμαίικου... - Μόρφου Νεόφυτος

 

 

 

 Αποσπάσματα από τη συνέντευξη που παραχωρήθηκε από τον Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο στο Νεανικό Εκκλησιαστικό Ραδιόφωνο ''Steki on air'', του Ιδρύματος Νεότητας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών που υπάγεται στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Ηλιουπόλεως, στις 18 Φεβρουαρίου 2021.

 

<<  Ξεκινάτε να λέτε Χριστέ μου φανέρωσε το θέλημα Σου στη ζωή μου. Μόνο έτσι νικάτε η φαντασία και η μεγάλη προσδοκία για τον εαυτό μας. Εσύ δικαιούσαι να θέλεις ιδιαίτερα ως νέος που είσαι χίλια πράγματα, αλλά βάλε και τον Θεό. Πατέρα μου επουράνιε γενηθήτω το θέλημα Σου στη ζωή μου. Το δεύτερο, πες Του, Χριστέ μου φανέρωσε ποια είναι η αρρώστια της ψυχής μου, γιατί εγώ μπορεί να ζω σε ψευδαισθήσεις. Ξεκινούμε με τα φτερά της Πίστης. Όταν του πεις εγώ δεν βλέπω τις αρρώστια, τα πάθη δηλαδή, δείξε μου να αρχίσω να μετανοώ, να δεις ότι θα σου δώσει. Αν ντρέπεσαι να μιλήσεις στον Χριστό, μίλα στην Παναγία. Αν δεν μπορείς στην Παναγία, κάνε έναν Άγιο φίλο και ξεκίνα να μιλάς μαζί του.

 

 Η μετάνοια θα μας οδηγήσει στην Εξομολόγηση, στη Θεία Κοινωνία και στην Αγιότητα, αυτή είναι η σειρά. Χωρίς προσευχή Μετανοίας δεν υπάρχει δυνατότητα Αγιότητας, είναι παραμύθια όλα τα υπόλοιπα και αγαπολογίες που δυστυχώς ταλαιπωρούν τους νεοέλληνες....

 

 Τη Μετάνοια την συναντούμε στο Ψαλτήρι. Χωρίς να χρειαστεί να το μεταφράσεις. Ας καταλάβεις και μόνο 10 γραμμές από τις 200 που θα διαβάσεις... Δεν είναι τι θα καταλάβεις εσύ, είναι τι θα καταλάβει ο διάολος. Αυτός καταλαβαίνει πολύ καλά τι διαβάζεις. Ότι διαβάζεις τα ίδια που διάβαζε ο Μέγας Αντώνιος, που διάβαζε ο Άγιος Σάββας, που διάβαζε ο Προφήτης Δαυίδ, ο Προφήτης Ησαϊας, που διάβαζαν όλοι οι Άγιοι ... και ξέρει πολύ καλά ότι η κάθε λέξη είναι ποτισμένη με δάκρυα και με πόνο και με αναστεναγμούς. Έτσι αρχίζει το Μέγα Μυστήριο της Μετανοίας. 

Λέει ένας σύγχρονος από το Αγιοφάραγγο της Κρήτης, Σαμιώτης της καταγωγή, ο γερό - Θεόδωρος που κοιμήθηκε πριν 4-5 χρόνια, ήταν ασκητής στα σπήλαια της νότιας Κρήτης. Αν τώρα ξεκινούσα τον ασκητισμό μου θα ξεκινούσα διαφορετικά, λέει θα αποστήθισα όλο το Ψαλτήρι. Μα είναι φοβερή κουβέντα. Δηλαδή μην περιμένεις να γεννήσει ευχή από τη συνεχή επανάληψη στο κομποσχοίνι αν δεν εισέλθεις πρώτα στο κλίμα του ψαλτηρίου...

 Ε, ρωτήστε τους Ήρωες του  '21 τι διάβαζαν. Ψαλτήρι διάβαζαν, δε διάβαζαν ούτε το μανιφέστο του Μαρξ ούτε τους εθνικισμούς του Νίτσε.  Έμαθαν ωραία ελληνικά, να μετανιώνουν, να κλαίνε, να βλέπουν τα λάθη τους και προσέλκυσαν τη Χάρη του Θεού...

Αν δεν επιστρέψουμε σε αυτά τα στοιχειώδη να μη μιλούμε για Αναλαμπή της Ορθοδοξίας μέσα από ορισμένα γεγονότα που θα προκαλέσουν άλλες δυνάμεις και θα μας πουν τάχα ελάτε να πάρετε τη δόξα εσείς. Όχι! Ο δικός μας κόπος είναι να μάθουμε την Ορθοδοξία μέσα από τη Μετάνοια, την Προσευχή,  το Ψαλτήρι και τη Θεία Λειτουργία, οπωσδήποτε. Όταν μάθουμε την Ορθοδοξία μέσα από τα κείμενα της Θείας Λειτουργίας, του Ψαλτηρίου και τους Βίους των Αγίων, μάθαμε το ήθος της Εκκλησίας και την γλώσσα την ελληνική.

 Η μετάνοια όταν έχει ατομικό χαρακτήρα μπορεί να οδηγήσει σε πλάνη. Οπότε χρειάζεται η κοινότητα. Μια αγάπη μου μένει στο εγώ δε μπορεί να φτάσει στο εμείς

Δε βλέπεις τι αγώνα κάνει ο σατανάς να μην έχουμε κοινό ποτήριο και να έχουμε μπροστά μας προσόψια και φίμωτρα... Εγώ το λέω επιδημία... υπάρχει αρρώστια και την αξιοποιεί η νέα τάξη πραγμάτων. Και όπως είπε και ο Τζίμης Πανούσης τα πράγματα είμαστε εμείς. Θέλουν να μας κάνουν δούλους και χρησιμοποιούν την ασθένεια. Τώρα πόσο επιδημία είναι ας το πουν οι στατιστικολόγοι. Ας μας πουν πόσους νεκρούς είχαμε από κορονοϊό...

 Να εφοδιαστείτε με γνήσια Ορθοδοξία και όλα δουλεύουν για εσάς. Όπως έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, ο Χριστός ετοιμάζει τώρα το νέο πλήρωμα της Εκκλησίας. Και στον κλήρο και στο λαό.

 Οι Κύπριοι και οι Αρμένιοι θα αποκατασταθούν στα εδάφη τους... Πριν προηγηθεί αυτό θα πέσει ο Ερντογάν από την αλαζονεία του και γιατί θα τον βαρεθούν οι δικοί του εντός και εκτός Τουρκίας. Όταν δείτε ότι θα πέσει και ότι θα πέσουν οι πρώτες βόμβες στην Περσία από τους Ισραηλίτες και τους φίλους των Ισραηλιτών τότε θα ξεκινήσει και ο γενικός πόλεμος που έλεγε και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Και όταν ακούσετε ότι γίνει ισχυρός λόγος για τα 12 μίλια...

 Τώρα γίνεται ένα ανακάτωμα και ένα ξεκαθάρισμα ανθρώπων, ποιοι θέλουν να γνωρίζουν τον Χριστό και ποιοι αδιαφορούν.

Βλέπετε τι γίνεται με όλους αυτούς τους ηθοποιούς που λένε αυτά τα βρώμικα... Όλα αυτά προκαλούν ένα αίσθημα ντροπής σαν κοινωνία, αλλά τον άνθρωπο τον καλοπροαίρετο τον οδηγούν σε μια βαθύτερη μετάνοια.

 

 Προσέχετε μη βάλετε πολλά εμβόλια, Σας είπα γενικά, τα εμβόλια, βλάπτουνε τα πολλά...

 Όταν είσαι προσευχόμενος θα σε πλησιάζουν προσευχόμενοι άνθρωποι. Όταν είσαι άνθρωπος του παρά θα σε πλησιάζουν παραδόπιστοι. Όταν είσαι γυναικάς, θα σε πλησιάζουν γυναίκες. Όταν είσαι φιλόδοξος θα σε πλησιάζουν μωροφιλόδοξοι. Ό,τι εκπέμπεις, εισπράττεις. Αυτό είναι νόμος της κβαντικής φυσικής αλλά είναι και νόμος της ενεργειακής Ορθοδοξίας. Ό,τι εκπέμπεις, αυτή η ενέργεια και πολλαπλάσια θα σε επισκεφτεί.

 Τα 200 χρόνια που γιορτάζουμε δε μ' αρέσουν. Βλέπεις σα να μη θέλει ο Θεός να τα γιορτάσουμε με όλα αυτά που συμβαίνουν...

 Έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ότι το ποθούμενο θα έρθει αλλά θα αργήσει. Θα στηθεί αρχικά ένα χαρτοβασίλειο, ψευτορωμαίικο, μην το πιστέψετε, μετά θα έρθει το αληθινό. Τώρα ζούμε την κατεδάφιση του ψευτορωμαίικου σε Ελλάδα και Κύπρο. Το αληθινό ρωμαίικο από 'δω και πέρα έρχεται. Πότε ακριβώς, μόνο ο Θεός ξέρει. >>

Ολόκληρη η συνέντευξη:

Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων – 21 Φεβρουαρίου 1913

Γράφει ο Ιωάννης Αθανασόπουλος, Ιστορικός

Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων και της Ηπείρου γενικότερα δεν υπήρξε απόρροια των Βαλκανικών πολέμων του 1912-1913 και μόνο. Το έδαφος είχε προετοιμαστεί ήδη με την ίδρυση της Ηπειρωτικής Εταιρείας το 1906. Οι Ηπειρώτες της Αθήνας φρόντισαν να ιδρύσουν μια νέα Φιλική Εταιρεία και στόχευαν στην απελευθέρωση της Ηπείρου την κατάλληλη χρονική στιγμή. Σ’αυτήν ήταν μυημένοι πολλοί αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού συνήθως ηπειρωτικής καταγωγής. Κάθε υποψήφιο μέλος έδινε τον όρκο των μελών της Ηπειρωτικής Εταιρείας για να εισέλθει στους κόλπους της, ο οποίος είχε ως εξής: «Ορκίζομαι επί του ιερού ευαγγελίου, εις το όνομα της μιας και αδιαιρέτου και ομοουσίου Αγίας Τριάδος, ότι θέλω χύσει και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, προς απελευθέρωσιν της φιλτάτης μου πατρίδος Ηπείρου, όταν διαταχθώ προς τούτο, και ότι θέλω τηρήσει απόλυτον εχεμύθειαν περί του σκοπού και του έργου της εταιρείας, εν ηι δεν περιπτώσει φανώ επίορκος, να υφίσταμαι τας συνεπείας του περί ποινών μυστικού άρθρου και να είμαι επικατάρατος».

Όταν ο Ελληνικός Στρατός το 1912 ξεκίνησε τις πρώτες επιχειρήσεις του στην Ήπειρο, η Ηπειρωτική Εταιρεία και τα μέλη της έστησαν δίκτυο αντικατασκοπίας και με τις χρήσιμες πληροφορίες τους ενημέρωναν την ελληνική πλευρά. Ωστόσο στην Ήπειρο ο πόλεμος είχε μείνει πίσω ελέω της αριθμητικής αδυναμίας των τμημάτων του Στρατού στην περιοχή. Οι αρχικές δυνάμεις της «Στρατιάς Ηπείρου» ανέρχονταν στους 7.000 άνδρες, υπό την διοίκηση του αντιστράτηγου Σαπουντζάκη. Η περιορισμένη αυτή δύναμη δεν ήταν δυνατόν να αναλάβει συστηματικές επιθετικές ενέργειες ούτε βέβαια να επιτύχει από μόνη της την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Εξίσου σημαντικό πρόβλημα ήταν η αποτελεσματικότητα των οχυρών του Μπιζανίου. Επρόκειτο για μια εξαιρετική αμυντική τοποθεσία, ενισχυμένη με 36 βαριά κανόνια, με πέντε μόνιμα πυροβολεία και με πυροβολεία εκ σκυροδέματος που είχαν δημιουργηθεί και οχυρωθεί υπό την επίβλεψη ειδικών της Γερμανικής Στρατιωτικής Αποστολής στη δημιουργία οχυρών και χαρακωμάτων.

Ήταν φανερό πως αν δεν έπεφτε το Μπιζάνι, τα Γιάννενα δεν θα απελευθερώνονταν. Για το λόγο αυτό, το Γενικό Επιτελείο αποφάσισε την σταδιακή ενίσχυση και διενέργεια επιχειρήσεων με στόχο την εκπόρθηση του Μπιζανίου. Η πρώτη επίθεση ελαβε χώρα την 29^η Νοεμβρίου με 11^η Δεκεμβρίου 1912, η δεύτερη από την 11^η Δεκεμβρίου μέχρι την 19^η Φεβρουαρίου 1913. Ως γνωστόν, οι δύο πρώτες απέτυχαν. Οι λόγοι ήταν τόσο οι ολιγάριθμες στρατιωτικές δυνάμεις που αποτελούσαν την Στρατιά Ηπείρου όσο και ο πολύ βαρύς χειμώνας του 1912-1913, που βασάνιζε με κρυοπαγήματα, ψύξεις και υπερκόπωση τους Έλληνες στρατιώτες. Για να αντιληφθεί κανείς πόσο αποδεκατίστηκαν οι ελληνικές δυνάμεις από το ψύχος, χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως ο αριθμός των μάχιμων ανδρών είχε περιοριστεί στους 28.000 άνδρες από σύνολο 40.000 ανδρών.

Επίσης εξαιτίας του χειμώνα και του πυκνού χιονιού έκλειναν δρόμοι και ο εφοδιασμός είχε γίνει προβληματικός. Ο ακαδημαϊκός Σπυρίδων Μελάς περιέγραψε γλαφυρά τις δυσκολίες αυτές: «Τα μόνα τρόφιμα που μπορούσανε να φτάσουν ως τα μαχόμενα τμήματα ήτανε το ψωμί, τα όσπρια και το ρύζι που το μαγείρευαν μ’ ένα παλιόλαδο που βρωμούσε. Η κουραμάνα που την παίρνανε ζεστή από τους φούρνους και χρειαζότανε πέντε κι’ έξη μέρες για να πάει κλεισμένη σε σάκους στα Σώματα, έφτανε μουχλιασμένη. Και οι άντρες ήταν υποχρεωμένοι να την καθαρίζουν με τους σουγιάδες και έτσι από τη μερίδα τους δεν έμενε παρά η μισή. Ωστόσο μ’ όλες τις στερήσεις και την παγωνιά στ’ άγρια βουνά της Ηπείρου το ηθικό των Σωμάτων συγκρατούσε το θέαμα της πολιτείας, τα θρυλικά Γιάννενα, που αντίκρυζαν οι άντρες κάθε πρωί με την τραγουδισμένη λίμνη της κυρά – Φροσύνης – ο πόθος να μπούνε στην περιπόθητη πρωτεύουσα ελευθερωτές, όπως στη Θεσσαλονίκη…».

Το ηθικό των στρατιωτών όμως αναπτερώθηκε περισσότερο με τον διορισμό του αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου στην ηγεσία των Ελληνικών δυνάμεων. Παντού στρατιώτες και πολίτες τον υποδέχονταν με ζητωκραυγές. Πρώτη ενέργεια του διαδόχου ήταν η αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του στρατού. Υπήρξε τεράστιο πρόβλημα μεταφοράς τροφής και πυρομαχικών σε μονάδες του στρατού καθώς και ιατρικής περίθαλψης τόσο των στρατιωτών στο μέτωπο όσο και των ζώων του πυροβολικού που η κακή υγεία τους προκαλούσε μεγαλύτερα προβλήματα στις μεταφορές. Ο αρχιστράτηγος διατάζει την ίδρυση Παθολογικού νοσοκομείου στη Στρεβίνα που μετριάζει την εμφάνιση κρυοπαγημάτων που είχαν αποδεκατίσει την Στρατιά Ηπείρου. Επίσης, αναθέτει τη γενική διοίκηση του Πυροβολικού στον συνταγματάρχη Παρασκευόπουλο. Οι ενέργειες αυτές αναδιοργάνωσαν τον στρατό και έθεσαν τις πρώτες βάσεις για την επιτυχή αντεπίθεση των ελληνικών δυνάμεων.

Η τρίτη προσπάθεια ξεκίνησε στις 19 Φεβρουαρίου 1913 όπου τέθηκε σε εφαρμογή το  σχέδιο επίθεσης κατά των τουρκικών δυνάμεων. Η μελέτη του Γενικού Επιτελείου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το οχυρό του Μπιζανίου θα έπεφτε εαν οι ελληνικές δυνάμεις κατόρθωναν να προσβάλουν το δεξιό τμήμα της τουρκικής παράταξης με το αντίστοιχο αριστερό τμήμα της ελληνικής. Το σχέδιο καταρτίστηκε από τον λοχαγό τότε Ιωάννη Μεταξά, μετέπειτα εθνικό κυβερνήτη του ΟΧΙ. Ο στρατός θα χωριζόταν σε δύο βασικά τμήματα: στο Α’ τμήμα όπου απαρτιζόταν από την ταξιαρχία Μετσόβου, την 6^η και 7^η Μεραρχία, πέντε πυροβολαρχίες πεδινού πυροβολικού καθώς και ουλαμό βαρέος πυροβολικού των 105. Στο Β’ τμήμα, όπου απαρτιζόταν από την 4^η Μεραρχία, το απόσπασμα Ολύτσικα καθώς και 23 τάγματα του Α’ τμήματος που θα ενίσχυαν το Β΄την κατάλληλη στιγμή. Σύμφωνα με το σχέδιο το Α’ τμήμα θα ενεργούσε εικονική προσβολή των απέναντι εχθρικών θέσεων, ώστε ο εχθρός να νομίσει ότι η επίθεση θα εκδηλωνόταν στο αριστερό του. Επίσης η 2^η Μεραρχία θα παρέμενε στο κέντρο της παρατάξεως και θα ενεργούσε περιορισμένη επίθεση στο τομέα Αυγού. Μάλιστα το Γενικό Επιτελείο ενημέρωνε τους ξένους στρατιωτικούς ακόλουθους ότι θα χτυπούσε το αριστερό τμήμα του τούρκικου στρατού για να μη διαρρεύσει το αληθινό σχέδιο και χαθεί το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.

Το σχέδιο εφαρμόστηκε επιτυχώς και ο αιφνιδιασμός του εχθρού υπήρξε πλήρης. Το 9^ο Τάγμα υπό τον ταγματάρχη Ιωάννη Βελισσαρίου κατορθώνει και φτάνει στις παρυφές των Ιωαννίνων. Οι Τούρκοι νόμισαν ότι μαζί με τη δύναμη του Βελισσαρίου βρισκόταν και ολόκληρος ο ελληνικός στρατός έξω από την πόλη.  Η ενέργεια αυτή δημιούργησε πανικό στη διοίκηση του τουρκικού στρατού στα Γιάννενα και την 21^η Φεβρουαρίου ο διοικητής Εσσάτ Πασάς δηλώνει την πρόθεσή του να παραδώσει την πόλη άνευ όρων στον αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο. Στέλνει λοιπόν τους υπολοχαγούς Ρεούφ και Ταλαάτ στον επίσκοπο Δωδώνης με σκοπό την επικοινωνία με την ηγεσία του Ελληνικού στρατού. Η αντιπροσωπεία βρίσκει τον ταγματάρχη Βελισσαρίου, ο οποίος τη συνοδεύει στο ελληνικό στρατηγείο. Αξίζει να επισημανθεί και η συμβολή του Νικολάκη Εφέντη στην επιτυχία κατάληψης των οχυρών του Μπιζανίου. Ο ίδιος ήταν ελληνικής καταγωγής, αξιωματικός του τουρκικού στρατού και υπηρετούσε ως λοχαγός Μηχανικού στα Γιάννενα. Μην έχοντας ξεχάσει την καταγωγή του έρχεται σε επαφή με τον τότε Μητροπολίτη Ιωαννίνων Γεβράσιο και πείθεται να παραδώσει στις μυστικές υπηρεσίες του Ελληνικού Στρατού ακριβή αντίγραφα των σχεδίων των οχυρών του Μπιζανίου. Είναι πολύ πιθανό ο ελληνικός στρατός να μην είχε εκπορθήσει το Μπιζάνι και να μην είχε εισέλθει τότε στα Ιωάννινα αν ο Νικολάκης Εφέντης δεν είχε παραδώσει τα σχέδια.

Τελικά το πρωτόκολλο παράδοσης της πόλης των Ιωαννίνων υπεγράφη από τον Τούρκο αντισυνταγματάρχη Βεχήπ Μπέη και από τους Έλληνες λοχαγούς Ιωάννη Μεταξά και Ξενοφώντα Στρατηγό. Ο Κωνσταντίνος την ίδια ημέρα τηλεγραφεί στον πατέρα του Βασιλέα Γεώργιο Α΄: «ΕΜΙΝ ΑΓΑ σημ. 21 Φεβρουαρίου 1913 Α.Μ. Βασιλέα . Θεσσαλονίκη.«Αλωθέντος υπό του ελληνικού στρατού ολοκλήρου του δυτικού μετώπου του φρουρίου των Ιωαννίνων και κυκλωθείσης της γραμμής των ερεισμάτων του Μπιζανίου και Καστρίτσης ο Εσάτ Πασσάς μοι εδήλωσε την στιγμήν ταύτην ότι ο στρατός του παραδίδεται αιχμάλωτος πολέμου. Λεπτομερείας μεγάλης νίκης του ανδρείου στρατού μας τηλεγραφήσω προσεχώς».

Η είσοδος του Ελληνικού στρατού με πρωτεργάτη τον Αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο έλαβε χώρα την επομένη 22 Φεβρουαρίου. Οι κάτοικοι ξεχύθηκαν στους δρόμους και αυτόματα σε κάθε σπίτι εμφανίστηκαν ελληνικές σημαίες που καρτερικά περίμεναν να κυματίσουν τόσα χρόνια. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν αναστάσιμα. Η άλωση των Ιωαννίνων χαρακτηρίστηκε ως το μεγαλύτερο γεγονός του βαλκανικού πολέμου ακόμα και από τον ξένο τύπο. Για την ακρίβεια ο ρωσικός τύπος αναφερόμενος στην είσοδο του Ελληνικού στρατού στα Γιάννενα χαρακτήρισε την 21 Φεβρουαρίου ως «την σπουδαιοτάτη ημέρα της ιστορίας της Βαλκανικής συμμαχίας».

Πηγή : istorikaxronika.com

Η Ε.Ο.Ν. ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΟΝΤΗ ΚΟΛΙΛΑ! ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΜΕΝΗ ΔΙΩΞΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ !

Η γειτονική Αλβανία πιστή στη γνωστή της πολιτική γραμμή εξακολουθεί να καταπατά τα δικαιώματα των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών και το Πρωτόκολο της Κερκύρας. Οι αρχές του Αλβανικού κράτους, κάνοντας κατάχρηση της εξουσίας τους εις βάρος των αδελφών μας, επεδίωξαν αντίποινα για τον εορτασμό της επετείου της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου.

Με αφορμή τη διοργάνωση εκδήλωσης στις Βουλιαράτες από το «Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου» το 2018, προσφάτως το πρωτοδικείο Αργυροκάστρου προχώρησε στην ερήμην (!!!) καταδίκη του Μόντη Κολίλα, γαμπρού του Εθνομάρτυρος Αριστοτέλη Γκούμα, σε οκτώ χρόνια φυλάκισης, στηριζόμενο σε ασταθείς και αβάσιμες κατηγορίες περί υποτιθεμένης «προσβολής των αλβανικών εθνικών συμβόλων». Πρόκειται για μία εξόφθαλμα ενορχηστρωμένη επιχείρηση διώξης αγωνιστικών μορφών του σύγχρονου βορειοηπειρωτικού κινήματος από μέρους του ολοκληρωτικού καθεστώτος Ράμα, καθ' ότι στην εν λόγω συγκέντρωση δεν έλαβε χώρα καμμία χρήση ή προσβολή προς την σημαία της Αλβανίας, παρά μόνο ανάρτηση της Ιεράς Ελληνικής Σημαίας και των συμβόλων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού ! 

Το Ελλαδικό Υπουργείο Εξωτερικών φέρει ακέραια την ευθύνη, αν επιδείξει δια μίαν εισέτι φορά αδικαιολόγητη αδράνεια και προκλητική αδιαφορία απέναντι σ' έναν πραγματικό μαχητή των δικαιωμάτων της ελληνικής εθνικής μειονότητος! 

Ως Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία-ΕΟΝ δηλώνουμε δημόσια την αμέριστη και ειλικρινή συμπαράστασή μας προς τον γενναίο Συνέλληνά μας Μόντη Κολίλα, ο οποίος αποτελεί προσωπικό φίλο και συναγωνιστή της Ε.Ο.Ν. , και είμαστε εδώ, για να στηρίξουμε εμπράκτως τον Αγώνα του να υπερασπιστεί την τιμή, την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητά του. Καμμία τρομοκρατία δεν θα περάσει!

#ΕΟΝ 🇬🇷🇬🇷🇬🇷

ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟ «ΤΣΕΣΜΕ» ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ !

Ενώ το γκρότεσκο πολιτικό κατεστημένο ασχολείται εγχωρίως με τις διπλές μάσκες και την παράταση του βαναύσου εγκλεισμού σε απομονωμένα χωριά, το επανδρωμένο μετ' ενόπλων σκάφος του Πολεμικού Ναυτικού της Τουρκίας «Τσεσμέ» σουλατσάρει ανενόχλητο στο Βόρειο Αιγαίο. Στις άθλιες διερευνητικές συνομιλίες με το κράτος συμμορία, τις οποίες το τελευταίο χαρακτηρίζει ανοιχτά ως «διαπραγματεύσεις», η Τουρκία έχει εμπεδώσει απόλυτα την ενδοτικότητα, τον υποχωρητισμό και την φοβικότητα της ελληνικής πλευράς, η οποία ανίκανη ούσα να αρθρώσει οποιαδήποτε διαφωνία δέχεται αδιαμαρτύρητα κάθε σκαιή απαίτηση του Ερντογάν. Ο σουλτάνος δεν πρόκειται να παύσει να παραβιάζει τον θαλάσσιο και εναέριο χώρο μας όσο κατάπτυστες κυβερνήσεις με μουσάτους θηλυπρεπείς εκπροσώπους μιλάνε ξεδιάντροπα για «αχρείαστες ενέργειες», ενώ βλέπουν τον πολεμικό στόλο του εχθρού έτοιμο να φτάσει στο Λαύριο. Μόνο καταφρόνηση αξίζει στα διάφορα φιλοκυβερνητικά σκουλίκια, που εξακολουθούν να μιλάνε για σύνεση και ψυχραιμία. Ένα σοβαρό και Εθνικά κυρίαρχο κράτος με πραγματική Ηγεσία, που σέβεται το Λαό, θα είχε στείλει ήδη προειδοποίηση βύθισης στον γενοκτόνο της γείτονος, έτοιμο να εφαρμόσει κανόνες εμπλοκής, για να υπερασπιστεί την Ελευθερία των Ελλήνων και την ακεραιότητα της Πατρίδος! Η απαγκίστρωση από τους προδότες είναι προϋπόθεση, για να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό αποτελεσματικά! 

Πρέσπες καί Πρεσπαδόροι

Γράφει ὁ Γιάννης Παναγιωτακόπουλος, ἐκπρόσωπος Τύπου τῆς Δημοκρατικῆς Ἀναγέννησης  

Τέλη Ἰανουαρίου, πρίν δύο χρόνια. Ἀπό τήν ταράτσα τοῦ Ἀμαλία, καλύπτουμε μέ ἕνα συνεργεῖο τοῦ Al Jazeera Balkans τό δεύτερο μεγάλο συλλαλητήριο τῆς Ἀθήνας, ἐναντίον τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν. Μαζί μας ἄλλα 5-6 ξένα δίκτυα. Ὅλοι μιλοῦν γιά ἄνω τῶν 700.000 διαδηλωτῶν.

-“Αὔριο φαίνεται ὅτι θά πέσει ἡ κυβέρνηση, ε;”, με ρωτάει ὁ Σέρβος συνάδελφος.

-“Δέν νομίζω”, του κάνω, βρέχοντας το μαντήλι γιά νά τό ξαναβάλω στό πρόσωπο. Ὁ ἀέρας εἶχε ἀρχίσει νά φέρνει τά δακρυγόνα καί πρός ἐμάς. Τό πλῆθος κάτω δέν ἔλεγε νά διαλυθεῖ παρά την ἀποπνικτική ἀτμόσφαιρα καί τήν βροχή.
-“Ἐμεῖς ὅταν κατεβήκαμε 100.000 κόσμος στό Βελιγράδι, ἔπεσε ἡ δικτατορία τοῦ Μιλόσεβιτς”, μοῦ λέει.
-“Ἐδῶ εἴμαστε προτεκτορᾶτο τοῦ ΝΑΤΟ καί τῆς Ε.Ε.”, τοῦ ἀπαντάω. “Καί 10.000.000 κόσμος νά κατέβει στόν δρόμο, θά περάσουν ἀπό τήν βουλή αὐτό πού θέλουν οἱ Ἀμερικάνοι καί οἱ Γερμανοί”…

Καί κάπως ἔτσι ἔγινε. Παρά τά ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων πού ἐπί ἕναν χρόνο διαδήλωναν σέ ὅλη την Ἑλλάδα, δέν εἶχαν κἄν τήν εὐθιξία νά κάνουν ἕνα δημοψήφισμα. Διότι ἡ Δημοκρατία εἶναι μία ὡραία λέξη νά τήν πιπιλάμε ὅταν θυμόμαστε ἀγῶνες τοῦ παρελθόντος. Ὄχι νά τήν κάνουμε πράξη ὅταν βρισκόμαστε στήν ἐξουσία…

Ἡ Νέα Δημοκρατία, ἀντιπολίτευση τότε, ψέλησε τήν ἀντίθεσή της τόσο ὅσο νά μήν δημιουργήσει παραπάνω προσκόμματα στήν ἐπικύρωση τῆς συμφωνίας. Ἤθελε νά τελειώνει, προκειμένου νά μήν ἔρθει ἡ καυτή πατάτα στήν δική της διακυβέρνηση. Διαβεβαίωνε ὅτι ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα νά ἀναλάβει τά ἡνία τῆς χώρας, θά ἀξιοποιοῦσε ὅλα τά ἐργαλεῖα πού τῆς δίνονταν γιά νά καταστήσει τίς Πρέσπες πρακτικά ἄκυρες. Τώρα διαβεβαιώνει μέ κάθε εὐκαιρία, ὅτι παραμένει προσηλωμένη στήν πιστή ἐφαρμογή τῆς συμφωνίας.

Οἱ… σκληροί της γωνίας τοῦ κοινοβουλίου φώναξαν μερικά «προδότες», ἴσα –ἴσα γιά νά ἐπιβεβαιώσουν τόν ρόλο τους, χωρίς νά προκαλέσουν κι ἄλλη μία σύλληψή τους. Περίμεναν κι αὐτοί ὅτι θά καρπωθοῦν τήν ἀγανάκτηση τοῦ προδομένου λαοῦ στίς ἐκλογές. Τώρα σβήνουν μέρες σέ τοίχους…

Βουλευτές πού ἐξελέγησαν στήν λίστα –οὔτε κἄν μέ σταυρό- ἑνός κόμματος πού εἶχε δέσμευση στό καταστατικό του, τήν μή ἀποδοχή ὁποιουδήποτε ὀνόματος πού νά περιέχει τήν λέξη «Μακεδονία», ἔκριναν ὅτι εἶχαν την «δημοκρατική νομιμοποίηση» νά ψηφίσουν τήν συμφωνία. Ὁ ἀρχηγός τους ἦταν κι ἐκεῖνος ἀπό αὐτούς πού ἤξεραν καλά τί κάνουν. Τώρα ἰδιωτεύει μέ ἐπιτυχημένες ἐπενδύσεις καί δίαιτες…

Κι αὐτός ὁ λαός, πού βρέθηκε σέ πλατεῖες, δρόμους, κατσάβραχα. Ἔφαγε δακρυγόνα, ξυλοκοπήθηκε ἀνηλεῶς ἀπό τους πραιτωριανούς, ἀπειλήθηκε στυγνά ἀπό τούς παρακρατικούς, τώρα ἀναρωτιέται τί ἄλλο θά μποροῦσε νά κάνει γιά νά ἀκουστεῖ.
Κι ἄν ὑπάρχει μία ἀπάντηση, μᾶλλον εἶναι ἡ συνειδητοποίηση τῶν ὅσων συζητάγαμε ἐκείνη τήν μέρα στήν ταράτσα τοῦ Ἀμαλία. Καί ἡ ἀπάντηση στό ξεκάθαρο δίλημμα: Ἤ θά συνεχίσουμε νά ζοῦμε ὥς ὑπήκοοι τοῦ προτεκτοράτου, ἀναμένοντας καί τίς ἑπόμενες ὀλέθριες ἀποφάσεις πού θά μᾶς ἐπιβληθοῦν, ἤ θά ἀποφασίσουμε νά ξαναπάρουμε τήν πατρίδα μας καί τό μέλλον μας στά χέρια μας, ἀπαιτῶντας ἀνυποχώρητα τό δικαίωμά μας νά ἀποφασίζουμε ἄμεσα, χωρίς μεσάζοντες καί κόμματα, γιά τα σοβαρά ζητήματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν. Μέσῳ τοῦ μοναδικοῦ θεσμοῦ πού μπορεῖ νά ἐξασφαλίσει τήν λαϊκή κυριαρχία: τῶν Δημοψηφισμάτων.

Ἄν κάτι κερδίσαμε ἀπό τά συλλαλητήρια, ἐκτός τῆς χαρᾶς καί τῆς συγκίνησης νά ξαναδοῦμε τόν λαό μας ἑνωμένο κάτω ἀπό τήν σημαία του, εἶναι τό ξεμπρόστιασμα τῆς ὀλιγαρχικῆς φύσης τοῦ καθεστῶτος. Τό ξεκαθάρισμα τῶν ἐπιλογῶν μας: Ἤ θά μείνουμε ὑπήκοοι τῆς δικτατορίας τῶν ἀγορῶν καί τῶν «θεσμῶν», ἤ θά διεκδικήσουμε τό δικαίωμά μας νά γίνουμε πολῖτες σέ μία πραγματική –δηλαδή σέ μία ἄμεση- Δημοκρατία…

«Εχω μία αδερφή κουκλίτσα αληθινή. Τη λένε Βόρειο Ήπειρο. Την αγαπώ πολύ....»

Σαν σήμερα, στις 17 Φεβρουαρίου 1914, ο υπόδουλος Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου ανακηρύσσει την Αυτόνομη Πολιτεία του και ξεκινά με πάθος τον ένοπλο Αγώνα για την Ένωση με τη μάνα-Ελλάδα, με τον Αρχηγό της Βασιλικής Χωροφυλακής Σπύρο Σπυρομήλιο λίγους μήνες νωρίτερα να έχει ήδη απελευθερώσει την πόλη της Χειμάρρας. Καθώς οι όμαιμοι αδερφοί μας στις αλύτρωτες επαρχίες της Πίνδου δεινοπαθούν από τη βάρβαρη καταπίεση του ολοκληρωτικού καθεστώτος Ράμα, οι προδότες της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν δίνουν δεκάρα για τις χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, που εξαλβανίζονται μαζικά έξω από τα σύνορά μας. Μόνο με μία πραγματική Εθνική Ηγεσία ο αγώνας για την Ένωση θα αποκτήσει ουσιαστικό αντίκρισμα και θα δώσει υπόσταση στους μύχιους ιστορικούς μας πόθους! 

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΔΙΑΛΥΕΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ !

Με τον βάναυσο και αδυσώπητο δεύτερο εγκλεισμό των Ελλήνων να συνεχίζεται για τέταρτο μήνα πλέον, χιλιάδες Πατριώτες και Εθνικιστές από όλα τα σημεία της Αττικής συγκεντρώθηκαν σήμερα στην πλατεία Συντάγματος, για να διατρανώσουν την κάθετη αντίθεσή τους στην καταστρατήγηση των ελευθεριών μας, την αφαίμαξη της οικονομίας και την διάλυση της παραδοσιακής κοινωνίας, που επιχειρούν οι ελεεινοί πολιτικάντηδες! 

Ηχηρή αντιπροσωπεία μαθητών και φοιτητών της Ελληνικής Ορθοδόξου Νεολαίας-ΕΟΝ βρέθηκε ανάμεσα σε αγρότες, μικρομεσαίους, επιχειρηματίες, μεροκαματιάρηδες, εργαζομένους της εστίασης, οικογενειάρχες, ανθρώπους κάθε ταξικής προέλευσης, για ενώσουμε και τη δική μας φωνή μ' αυτούς, που αγωνίζονται καθημερινά για τον βιοπορισμό και το μέλλον των παιδιών τους! 

Τελείως απρόκλητα, αναίτια και με συνοπτικές διαδικασίες, με εντολή Χρυσοχοΐδη το αντεθνικό κράτος έσπευσε να διαλύσει το συλλαλητήριο, ρίχνοντας χημικά, τρομοκρατώντας το πλήθος και κυνηγώντας ανυπεράσπιστους ηλικιωμένους και παιδιά, παρά τα άθλια ψέματα των μέσων μαζικής εξαπάτησης! 

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΜΦΘΕΙ ! 

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ! 

ΠΑΡΟΥΣΑ Η Ε.Ο.Ν. ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ! 

ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ! 

Ως Ελληνική Ορθόδοξος Νεολαία-ΕΟΝ δεν θα μπορούσαμε να απουσιάσουμε από το συλλαλητήριο, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Σύνταγμα σήμερα 14/2/2021 ! 

Δώσαμε το παρών ως Ελληνες πολίτες υπερασπιζόμενοι το αναφαίρετο δικαίωμα μας να αναπνέουμε ελεύθερα. Χωρίς περιορισμούς, χωρίς μέτρα καταπίεσης, χωρίς φόβο και καταστολή. Μέλη του Συλλόγου μας συνομίλησαν με διαδηλωτές, αντήλλαξαν απόψεις και διένειμαν έντυπο ενημερωτικό υλικό στους Πατριωτές, που βρέθηκαν εκεί. 

Την στιγμή που η Πατρίδα μας ξεπουλιέται και καταστρέφεται, το μέλλον μας υποθηκεύεται και το Έθνος απειλείται με φυλετική αλλοίωση, δεν επιτρέπεται να επαναπαυόμαστε ούτε λεπτό ! 

Το ξεφτιλισμένο νεοελλαδικό κράτος και οι κακοπληρωμένοι πραιτωριανοί του συστήματος έδειξαν για άλλη μια φορά το πραγματικό τους πρόσωπο, χτυπώντας τους Ελληνες, που παλεύουν για το αυτονόητο, με την χρήση δακρυγόνων, ενώ παράλληλα στις συγκεντρώσεις αναρχικών και ακραίων οπαδών του αριστερισμού δεν ανοίγουν ρουθούνι !

ΤΑ ΘΕΡΜΑ ΜΑΣ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ! Σε όλες όλους όσοι αψήφισαν τον περιορισμό και την καταστολή και ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην αυθαιρεσία και την υποταγή ! Η Ελληνική Ορθόδοξος Νεολαία-ΕΟΝ θα μάχεται πάντα στο πλευρό τους! 

Καλή δύναμη !

Αντίσταση στην Παρακμή από Δασκάλους με Εθνικό φρόνημα!

Γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος, Δημοσιογράφος στην εφημερίδα "Δημοκρατία". 

O Γιώργος Σαγιάς είναι ένας από τους σημαντικότερους πνευματικούς δημιουργούς και εκπαιδευτικούς που είχα την τύχη να γνωρίσω. Δεν αφήνει λεπτό να πάει χαμένο χωρίς αγώνα για τη γλώσσα, τη μόρφωση των παιδιών, την πίστη στον Χριστό και στην Ελλάδα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πελασγός τη νέα ποιητική συλλογή του, η οποία τιτλοφορείται «Ομότροπον». Τα δημιουργήματά του θα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν ως γνήσια δημοτικά τραγούδια. Η θεματική τους παλέτα έχει ακριβώς τα χρώματα που έχουμε διδαχθεί από την ελληνική παράδοση: οι ήρωες της φυλής, ο έρωτας, η ξενιτιά, η θνητότητα, η σάτιρα κι όλες οι πτυχές της καθημερινότητας που μπορούν να γίνουν τραγούδι.

Στο ποίημα «Κλέφτης» διαβάζουμε:

Ἄλλοι προσκύνησαν ὀχτροὺς / ἄλλοι τοὺς σταυρωτὲς μας / κι ἄλλοι προδότες χωριανοὺς / Νενέκους κι Ἐφιάλτες / μὰ ‘γώ τὶς σπάθες ξεκρεμῶ, / ντουφέκια τὰ γεμίζω, / τοὺς Κλέφτες τοὺς παπποῦδες μου / περφάνια τοὺς γεμίζω∙ / ξεχύνομαι καμαρωτὸς / τὴ λευτεριὰ νὰ φέρω.

Μόνο αυτοί οι στίχοι αποτελούν χιλιάδες φορές καλύτερη προσφορά στην προσπάθεια απότισης φόρου τιμής στους αγωνιστές του ’21 από τις ανιστόρητες φανφάρες των διαφόρων εθνομηδενιστικών επιτροπών.

Η ποιητική συλλογή είναι γραμμένη σε πολυτονικό σύστημα κι έτσι ο ποιητής δείχνει εμπράκτως τη βούλησή του να υπερασπιστεί την ελληνική γλώσσα. Όπως σημειώνει ο κ. Σαγιάς στο εισαγωγικό σημείωμα της συλλογής, επέλεξε να ασχοληθεί με τα δημοτικά τραγούδια επειδή «είναι μέρος της αδιάσπαστης εθνικής συνέχειας και αποτυπώνουν τον εθνικό χαρακτήρα του λαού. Διατηρούν στην επιφάνεια ατόφια και αναλλοίωτα αρχέγονα στοιχεία, εγκατοπτρίζοντας διά των στίχων τους (τόσο κατά περιεχόμενο και νόημα όσο και κατά χαρακτήρα, μορφή, τεχνική και -κυρίως- ρυθμό) το ομότροπον, το ομόγλωσσον, το ομόδοξον, την κοινή καταγωγή, το ομοΐστορον, την ψυχολογική και πνευματική κατάσταση του λαού και την κοινή εθνική συνείδηση, σε τόπους ιστορικής, πολιτιστικής και γεωγραφικής συνέχειας».

Προμηθευτείτε την ποιητική συλλογή «Ομότροπον» του Γιώργου Σαγιά και θυμηθείτε την Ελλάδα που μάθαμε όλοι να αγαπάμε και να αγωνιζόμαστε για αυτήν.

Η Εστίαση, ο «Στωικούρας» κι οι αγορές

Γράφει ο Γιάννης Παναγιωτακόπουλος, Δημοσιογράφος και Επαγγελματίας της Εστίασης 

Αν βρισκόμασταν σε άλλη χώρα, οι συμμετέχοντες στο δημόσιο κορονογλέντι της Ικαρίας, θα ζητούσαν τουλάχιστον δημοσίως συγγνώμη. Σε αρκετές χώρες του εξωτερικού είναι αρκετή μια τέτοια πρόκληση για σειρά παραιτήσεων. Στις περισσότερες ευνομούμενες χώρες, θα είχε επέμβει αμέσως εισαγγελέας να διερευνήσει γιατί οι αστυνομικοί που βρισκόντουσαν εκεί δεν επέβαλαν τα προβλεπόμενα πρόστιμα.

Στην τριτοκοσμική αιρετή μονατορχία που ζούμε (όπως πολύ σωστά χαρακτηρίζει σύνολο το πολιτικό μας σύστημα ο καθηγητής Γ. Κοντογιώργης), ο μονάρχης έδωσε εντολή στους αυλικούς του, να δηλώσουν σύσσωμοι στα κανάλια ότι αυτό που είδαν όλοι οι υπήκοοι, ήταν νόμιμο διότι το έκανε ο μονάρχης. Αλλά παραμένει αυστηρώς παράνομο αν το κάνει κάποιος υπήκοος…

Ανάμεσα στους υπηκόους του κράτους φυσικά κι εμείς, οι επαγγελματίες της εστίασης, που με εντολή του κρατάμε τα μαγαζιά μας κλειστά για πάνω από τρεις μήνες. Δεν γνωρίζαμε ότι τελικά μπορείς να σερβίρεις 25 άτομα σέ ἔναν χώρο 30 τετραγωνικών, τηρώντας ταυτόχρονα και τα μέτρα, όπως διαβεβαίωσε δημοσίως ο κ. Στεφανάδης. Στην περίπτωσή μας οι ασαφείς ΚΥΑ υπήρξαν σαφέστατες: Δεν μπορούμε να σερβίρουμε τίποτα και σε κανέναν.

Έτσι, από τον περασμένο Μάρτιο προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανές τις επιχειρήσεις μας, γνωρίζοντας ότι είμαστε οι πρώτοι για τους οποίους θα παρθούν μέτρα και οι τελευταίοι για τους οποίους θα αρθούν. Πότε κλειστοί, πότε με μειωμένο ωράριο, πάντα με μειωμένη δυναμικότητα και συνεχώς με την αγωνία του τί θα μας ξημερώσει, συλλέγουμε λογαριασμούς και περιμένουμε τις διακοπές του ρεύματος, του τηλεφώνου, του νερού, από τους παρόχους που σύμφωνα με τον κύριο Χατζηδάκη θα αυτορυθμίζονταν με βάση τις ανάγκες της πανδημίας.

Είναι βλέπεις και οι αγορές που μας παρακολουθούν, η αυξημένη εποπτεία που παραμένει, όπως μας επισημαίνουν ομού ο Άδωνις κι ο Σταϊκούρας. Ακόμα και μέσα σε αυτή την πρωτοφανή ανθρωπιστική καταστροφή, οι αγορές παρακολουθούν. Μη τυχόν και ξεφύγουμε από το δημοσιονομικό πλαίσιο και τις μεταρρυθμιστικές προτεραιότητες. Εντάξει, το είχαμε καταλάβει ήδη εδώ και χρόνια, ότι προτεραιότητα της “πολιτικής” δεν μπορούν να είναι οι αναγκαιότητες του πολίτη. Υπάρχουν και οι τραπεζίτες που λιμοκτονούν. Όμως ακόμα και μέσα σε μία πρωτοφανή πανδημία, η χαλάρωση απαγορεύεται να είναι πέραν του στοιχειώδους;

Με αυτά λοιπόν τα στοιχειώδη καλούμαστε να κάνουμε κουμάντο… Περιμένοντας καμιά επιστρεπτέα προκαταβολή, κι ελπίζοντας νά μην μας κόψει πάλι ο μαγικός αλγόριθμος της ΑΑΔΕ, που με κάποια άγνωστη αριθμητική ταχυδακτυλουργία μας βγάζει μία στις δύο κερδοφόρους, κι ας είμαστε με τό λουκέτο στο χέρι. Κι αν μας κάτσει και την πάρουμε, είναι τόσο υπολογισμένη, ώστε ίσα -ίσα να πληρώσουμε μέρος από τά χρωστούμενα του μαγαζιού. Κάποιος στοιχειώδης υπολογισμός γιά το πως θα ζήσουμε, θα φάμε, θα πληρώσουμε τα πάγια του σπιτιού μας, μάλλον φαντάζει υπερβολικός. Οι αγορές παρακολουθούν…

Μην αντέχοντας την ακατάσχετη… κερδοφορία τους, ήδη χιλιάδες συνάδελφοί μας έβαλαν λουκέτο. Ένα στα τρία μαγαζιά εστίασης προβλέπεται νά μην ξανανοίξει μετά την καραντίνα. Κι όλα αυτά με τα έως τώρα δεδομένα. Οι επόμενοι δύο – τρεις μήνες αναγκαστικής αργίας δεν γνωρίζουμε πόσα ακόμα λουκέτα θα φέρουν. Η κυβέρνηση σπεύδει -πολύ- βραδέως, με μια χαρακτηριστική στωικότητα που θα μπορούσε να επιβραβεύσει τον υπουργό οικονομικών με το προσωνύμιο “Στωικούρας”.

Αναμένοντας εδώ και μήνες τα ειδικά προγράμματα για την εστίαση, ελπίζοντας σε μία ρευστότητα που δεν έρχεται, παλεύοντας με μαγικούς αλγορίθμους και συλλέγοντας χρέη, οι επαγγελματίες έχουν αφεθεί στην κοινωνική μηχανική της νέας οικονομίας. Οι αδύναμοι θά σβήσουν αναγκαστικά, τα funds και οι μεγάλες αλυσίδες θα αγοράσουν τις επιχειρήσεις τους για να “εξυγιάνουν” τον κλάδο, όσοι αντέξουν θα πάρουν κάποιες στοιχειώδεις αποζημιώσεις για να συνεχίσουν απλά να επιβιώνουν. Οι αγορές, που τις λέμε έτσι για να μην τις πούμε με το όνομά τους, δηλαδή χρηματιστές και τραπεζίτες, θα είναι ικανοποιημένες. Η εστίαση, που την λέμε έτσι για να μην της δώσουμε το πρόσωπο του Γιώργου, της Μαρίας, του Κώστα, της Χριστίνας, θα υπογράφει αιτήσεις στον ΟΑΕΔ για επιδόματα ανεργίας…

**Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Δημοκρατία" στις 11/02/2021. 

Ε.Ο.Ν. - ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ : Ο,ΤΙ ΟΣΙΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ !

Μπροστά στη θέα του διαρκώς ανακυκλούμενου φαινομένου αποτρόπαιων και μισάνθρωπων βιασμών κατά μικρών παιδιών και γυναικών, κλιμάκιο της Ελληνικής Ορθοδόξου Νεολαίας-ΕΟΝ ανήρτησε στην είσοδο του λιμένος Πειραιώς πανό κατ' εκείνων των διεστραμμένων τεράτων, οι οποίοι ωθούμενοι από τις αηδιαστικές ορμές τους κακοποιούν σεξουαλικώς τέκνα και θήλεα της Πατρίδος μας. 

Αποπτύουμε ως βδελύγματα τις διάφορες ξεχασμένες και ουτιδανές ανθυποβίζιτες του μεταμοντέρνου καλλιτεχνικού υποκόσμου, οι οποίες άδραξαν την ευκαιρία αυτές τις μέρες να εισπράξουν λίγη δημοσιότητα, για να νοηματίσουν τον δυστυχή τους βίο, και να ενοχοποιήσουν απροκάλυπτα την ανδρική φύση, και στέλνουμε το δικό μας μήνυμα για την αξία της Γυναίκας και την ιερότητα του Παιδιού σε μία Εθνική κοινωνία, για την οποία αγωνιζόμαστε. 

Για εμάς, η γυναίκα συγκροτεί τον στυλοβάτη της Φυλής μας, τον πυλώνα των παραδοσιακών θεσμών. Στο πρόσωπό της βλέπει κανείς την μητέρα του, την κόρη, την αδερφή, τη σύζυγό του, ακόμα και την Θεοτόκο, που είναι ό,τι οσιότερο για τους χριστιανούς. Η δε γενετήσια εκμετάλλευση ανηλίκων συνιστά τη δαιμονικότερη, απεχθέστερη και φρικωδέστερη μορφή ανωμαλίας. Μόνο η επαχθέστερη των τιμωριών με τον οριστικό και βάναυσο ακρωτηριασμό τους από τον οργανισμό της κοινωνίας προσήκει σ' αυτές τις κτηνωδίες, οι οποίες δηλητηριάζουν καθημερινά το σώμα και την ψυχή των Ελληνόπουλων και των Ελληνίδων. 

6 φορές που η ιδιοφυής στρατηγική του Κολοκοτρώνη συνέτριψε τους Τούρκους

Γράφει ο Γιάννης Παπαθανασίου

Η επέτειος για 200 χρόνια από την Επανάσταση συνοδεύεται μέχρι στιγμής από μια συντονισμένη προσπάθεια αποδόμησης των μορφών και των γεγονότων. Η γενικευμένη άγνοια για το ’21 συνθέτει, άλλωστε, το καλύτερο υπόστρωμα για την διαστρέβλωσή του.

Έτσι, ακόμα και η γνωστότερη μορφή της Επανάστασης, ο Θ. Κολοκοτρώνης, κατηγορείται ως σφαγέας, μισθοφόρος, κατσικοκλέφτης. Οι αντικειμενικότεροι, ακόμα, τον θεωρούν έναν ικανό στρατιωτικό, παραγνωρίζοντας, όμως, τα υπόλοιπα χαρίσματά του. Ο Γέρος του Μωριά υπήρξε, όμως, μια πολύπλευρη προσωπικότητα, με ευρύτερες γνώσεις που αφορούσαν τον πολιτικό, τον διπλωματικό, τον ψυχολογικό και πρωτίστως τον πολεμικό τομέα. Από την παιδική του ηλικία, με μικρά ενδιάμεσα διαλείμματα, πολεμούσε συνεχώς, έχοντας αποκτήσει τεράστια εμπειρία, τόσο στον προεπαναστατικό κλεφτοπόλεμο, όσο και στον τακτικό Αγγλικό στρατό. Είχε συμμετάσχει, μάλιστα, μέχρι και σε ναυτικό πόλεμο, στο κίνημα του Νικοτσάρα και στον Ρωσικό στόλο. Ταυτόχρονα, όμως, αν και ολιγογράμματος, μελετούσε φανατικά, εκτός από τα πολύτιμα εκκλησιαστικά βιβλία, την Ελληνική Ιστορία και την Ιστορία του Σκεντέρμπεη, και κατά καιρούς χρησιμοποίησε τακτικές με ιστορική αναφορά. Η συναναστροφή με σπουδαία πρόσωπα του Ελληνισμού της εποχής, ειδικά κατά την παραμονή του στα Επτάνησα, αλλά και με φιλέλληνες βετεράνους των ναπολεόντιων πολέμων, μόνο θετική επίδραση είχε στην σκέψη του Κολοκοτρώνη. Η σκέψη αυτή τον κατέστησε φυσικό ηγέτη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο και τον βοήθησε να συντρίψει κατά πολύ υπέρτερους αντιπάλους.

Παρακάτω αναφέρονται έξι περιπτώσεις που η ιδιοφυία και η στρατηγική του Γέρου συνέτριψε ενάντια σε όλες τις προβλέψεις τους Τούρκους και συνέβαλε τα μέγιστα στην Απελευθέρωση.

1.ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΒΑΛΤΕΤΣΙ

Τον Απρίλιο του 1821, οι επαναστατημένοι Έλληνες ξεκίνησαν την πολιορκία της Τριπολιτσάς. Ο Κολοκοτρώνης διέγνωσε σωστά πως οι Τούρκοι θα προσπαθούσαν να σπάσουν την πολιορκία, και αποφάσισε να οχυρώσει ελληνικά στρατόπεδα στα βουνά δυτικά και νοτιοδυτικά της πόλης. Το Βαλτέτσι επιλέχθηκε ως το κύριο οχυρωμένο στρατόπεδο, καθότι δέσποζε πάνω στην βασική οδό ανεφοδιασμού της Τριπολιτσάς, και γιατί ήταν φύσει οχυρή τοποθεσία, με τέσσερις απόκρημνους λόφους να υψώνονται γύρω απ’ το χωριό. Επιπλέον οι επιτιθέμενοι, κατά την έφοδο στο στρατόπεδο, θα χρειαζόταν να ανέβουν μια πλαγιά εν μέσω διασταυρούμενων πυρών απ’ τις φρουρές, γεγονός που θα τους προκαλούσε σοβαρές απώλειες.

Η πρώτη προσπάθεια σύμπηξης στρατοπέδου στο Βαλτέτσι απέτυχε, καθώς στην εμφάνιση των Τούρκων οι Έλληνες αποχώρησαν έντρομοι. Ωστόσο, ο Κολοκοτρώνης επέμεινε, γνωρίζοντας τα πλεονεκτήματα του μέρους και κατάφερε να ξαναστήσει το στρατόπεδο. Μάλιστα, προέκυψε ενδοοικογενειακή σύγκρουση μεταξύ Κυριακούλη και Ηλία Μαυρομιχάλη, καθώς ο πρώτος πίστευε πως η επιστροφή στο μέρος της ήττας θα είχε αρνητική επίδραση στην ψυχολογία των απόλεμων ακόμα επαναστατών. Τελικά, ακολούθησε απρόθυμα τον ανιψιό του, καθώς είχε υποσχεθεί στον Πετρόμπεη πως δεν θα αφήσει μόνο τον γιό του.

Ο Κολοκοτρώνης επέβλεπε προσωπικά το κτίσιμο των οχυρωμάτων, τα οποία κατασκευάστηκαν έτσι ώστε να αξιοποιηθούν στο μέγιστο τα πλεονεκτήματα του μέρους.

Εν τέλει, στις 12 Μαίου ο Μουσταφάμπεης κινήθηκε πανστρατιά από την Τριπολιτσά στο Βαλτέτσι, επικεφαλής 12.000 ανδρών. Οχυρωμένοι στα ταμπούρια του Βαλτετσίου τους περίμεναν 2.300 Έλληνες στην πλειοψηφία τους Μανιάτες, Αρκάδες και Μεσσήνιοι. Αν και διοικούνταν από ονομαστούς οπλαρχηγούς, όπως ο Μητροπέτροβας, ο Δαγρές, ο Τσαλαφατίνος και πολλά μέλη της οικογένειας Μαυρομιχάλη, μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχαν ιστορικό νικηφόρων συγκρούσεων με τον εχθρό. Αυτό το κενό κάλυπτε, όμως, το αριστοτεχνικό σχέδιο του Κολοκοτρώνη, ο οποίος είχε προνοήσει όταν οι Τούρκοι κινηθούν προς το Βαλτέτσι να δοθεί σήμα ώστε όλοι οι οπλαρχηγοί να τρέξουν απ’ τα γύρω βουνά και να τους επιτεθούν από πίσω. Έτσι και έγινε. Όταν η εμπροσθοφυλακή του ντόπιου Πασά, Ρουμπή επιτέθηκε στα ελληνικά οχυρώματα, δέχθηκε ταυτόχρονα πισώπλατη προσβολή από τα σώματα του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα, ενώ μέχρι το βράδυ συνέρρευσαν και άλλα ελληνικά σώματα. Ταυτόχρονα, μέσα από τα ταμπούρια οι κλεισμένοι Έλληνες με συνεχόμενες ομοβροντίες εξολόθρευαν τους άνδρες του Ρουμπή. Έτσι, οι επιτιθέμενοι, χάρη στην σύλληψη του Κολοκοτρώνη, βρέθηκαν κυκλωμένοι και αναγκασμένοι να αμυνθούν.

Ο Μουσταφάμπεης έστελνε συνεχώς ενισχύσεις στην πρώτη γραμμή και αποπειράθηκε να χρησιμοποιήσει και κανόνια. Ωστόσο, το ανάγλυφο της περιοχής ήταν τέτοιο που όταν οι κανονιοβολητές σημάδευαν χαμηλά δεν έπλητταν το Βαλτέτσι, ενώ όταν στόχευαν ψηλότερα τα βλήματα περνούσαν πάνω απ’ το Βαλτέτσι και χτυπούσαν το κυκλωμένο στράτευμα του Ρουμπή.

Ο Κολοκοτρώνης, γνωρίζοντας πως αν οι κλεισμένοι στο Βαλτέτσι άντεχαν, οι τουρκικές δυνάμεις σύντομα θα εξαντλούνταν, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τους τονώσει την ψυχολογία. Έτσι, είχε στείλει έναν σημαιοφόρο στην κορυφή ενός γειτονικού λοφίσκου, ενώ και ο ίδιος φώναζε εμψυχωτικά λόγια στους κλεισμένους και ιδιαίτερα στον Μητροπέτροβα. Ο Μεσσήνιος οπλαρχηγός πλησίαζε τότε τα 80, αλλά πολέμησε ακατάπαυστα σχεδόν ένα 24ωρο. Μάλιστα, οι στρατιώτες του τού γέμιζαν το όπλο και αυτός πυροβολούσε εξοντώνοντας πλήθος αντιπάλων.

Ο Κολοκοτρώνης σχημάτισε ένα σώμα με επίλεκτους άνδρες και με έφοδο έφθασε μέσα στα ελληνικά οχυρά και εφοδίασε τους κλεισμένους με τα απαραίτητα. Τελικά, το επόμενο πρωί ο Μουσταφάμπεης, που είχε πληροφορηθεί πως πλησιάζει ο Νικηταράς και πρόκειται να κυκλωθεί ολοκληρωτικά διέταξε γενική υποχώρηση.

Η ελληνική νίκη, αν και προκάλεσε μεγάλες τουρκικές απώλειες, σίγουρα δεν συγκρίνεται με άλλες μεγαλύτερες και συντριπτικότερες που ακολούθησαν. Ωστόσο, οι Έλληνες, που μέχρι τότε έφευγαν τρέχοντας στην εμφάνιση του εχθρού, πολέμησαν επί ένα 24ωρο σε μάχη κατά πρόσωπο και νίκησαν. Κατάλαβαν, έτσι, πως οι Οθωμανοί δεν είναι ανίκητοι και έκτοτε τους αντιμετώπιζαν με πολύ ανώτερο ηθικό.

2.ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑΣ

Η Τριπολιτσά αποτελούσε το κέντρο της τουρκικής διοίκησης στον Μωριά. Όλοι οι Τούρκοι που εκδιώχθηκαν απ’ τις γύρω περιοχές τις πρώτες ημέρες της Επανάστασης είχαν καταφύγει εκεί. Επίσης, οι θησαυροί της θα αποτελούσαν μία σημαντική ένεση στο επαναστατικό ταμείο. Για όλους αυτούς τους λόγους η απελευθέρωσή της ήταν σημείο-κλειδί για τον Αγώνα.

Η ιδιοφυής στρατηγική του Κολοκοτρώνη λειτούργησε καταλυτικά στην επίτευξή της. Άμεσα αντιλήφθηκε το προφανές: οι ολιγάριθμοι άτακτοι, χωρίς κανόνια και σύνεργα πολιορκίας, δεν θα μπορούσαν ούτε να κυκλώσουν τα τείχη της Τριπολιτσάς, ούτε να την εκπορθήσουν με έφοδο. Έτσι, σε συνεργασία με τον Υψηλάντη κατέστρωσαν ένα σχέδιο, βάση του οποίου οι Έλληνες ξεκινώντας από τα ορεινά θα στρατοπέδευαν κλιμακωτά όλο και πιο κοντά στην πόλη. Οι Τούρκοι ήταν απαραίτητο να πραγματοποιούν εξόδους για να συλλέγουν από την περιφέρεια τα προς το ζην. Σε αυτές τις εξόδους οι Έλληνες διενεργούσαν ενέδρες, με αποτέλεσμα να τους φθείρουν και να τους δημιουργούν επισιτιστικό πρόβλημα. Έτσι, σταδιακά τα επαναστατικά στρατεύματα σαν θηλιά έσφιγγαν την πόλη, έως ότου μετά την μάχη της Γράνας οι πολιορκημένοι ουσιαστικά δεν μπορούσαν καθόλου να εξέλθουν. Με λίγα λόγια ο Κολοκοτρώνης μετέτρεψε τα μειονεκτήματα του στρατεύματός του σε πλεονεκτήματα και έκανε πολιορκία ουσιαστικά αμυνόμενος, εφαρμόζοντας τον αγαπημένο του κλεφτοπόλεμο, στον οποίο σαφώς υπερτερούσε.  Ο Γέρος, επίσης, σχεδίασε τις νικηφόρες μάχες που δόθηκαν γύρω απ’ την πολιορκούμενη πόλη (Βαλτέτσι, Δολιανά, Γράνα, κλπ).

Όταν οι Τούρκοι της Τριπολιτσάς άρχισαν να εξαντλούνται ο Κολοκοτρώνης πέρασε στο επόμενο στάδιο της τακτικής του. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι Τούρκοι ζούσαν μέχρι πρότινος στα ίδια χωριά και γειτονιές με τους επαναστάτες, οι τελευταίοι κατόρθωναν να μπαινοβγαίνουν ελεύθερα στην πόλη για εμπόριο και κοινωνικές επαφές. Ο Κολοκοτρώνης, έτσι, είχε παντού μάτια και αυτιά. Σε μια τέτοια περίσταση, άλλωστε, έγινε και η τελική είσοδος των Ελλήνων στην Τριπολιτσά.

Προηγουμένως, ο σοφός Στρατηγός είχε φροντίσει να εξουδετερώσει τους Αλβανούς, που αποτελούσαν το πιο αξιόμαχο τμήμα των κλεισμένων. Εκμεταλλευόμενος τις προσωπικές γνωριμίες, αλλά και την γνώση του ψυχισμού τους έκανε ξεχωριστές συμφωνίες μαζί τους, αποδυναμώνοντας και διχάζοντας τον αντίπαλο.

Γενικά, απελευθέρωση της Τριπολιτσάς είναι συνέπεια ενός άριστα οργανωμένου σχεδίου και σίγουρα χωρίς αυτό θα ήταν αδύνατη η επίτευξή της.

3.ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΡΑΝΑΣ

Σημείο καμπής για την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς αποτέλεσε η Μάχη της Γράνας. Μετά από αυτή οι Τούρκοι σταμάτησαν τις εξόδους και το επισιτιστικό πρόβλημά τους εντάθηκε.

Η Γράνα ήταν μια μεγάλη τάφρος μήκους 700 μέτρων και πλάτους 1 μέτρου, που με εντολή του Κολοκοτρώνη σκάφτηκε σε ένα κομβικό σημείο έξω απ’ την Τριπολιτσά. Η ιδέα της γράνας ανήκε στον υπέργηρο πατέρα του Πλαπούτα, παλιό και έμπειρο κλέφτη.

Την νύχτα 9 προς 10 Αυγούστου 1821 6.000 Τούρκοι βγήκαν απ’ την Τριπολιτσά για να λεηλατήσουν τα περίχωρα. Περνώντας από την άδεια τάφρο πίστεψαν πως οι Έλληνες κατασκεύαζαν κάποιο έργο υδροδότησης. Αφού λεηλάτησαν αρκετά μέρη, στην θέση Καπνίστρα συνάντησαν τον Δαγρέ με 200 άνδρες. Μετά από σύντομη συμπλοκή ο πολύπειρος Δαγρές κλείστηκε σε μία γειτονική σπηλιά, όπου ακολούθησε σφοδρή μάχη.

Εν τω μεταξύ, 2.000 Έλληνες υπό τον Κολοκοτρώνη εισήλθαν στην Γράνα για να εμποδίσουν τους Τούρκους, όταν θα επέστρεφαν. Στα σώματα που πολέμησαν μέσα απ’ την Γράνα συμμετείχαν κυρίως Αρκάδες, κάποιοι Επτανήσιοι που συνόδευαν τον Κολοκοτρώνη, αλλά και όσοι είχαν διασωθεί απ’ την Επανάσταση στην Μολδοβλαχία και διασχίζοντας όλα τα Βαλκάνια είχαν φθάσει μόλις την προηγούμενη ημέρα έξω από την Τρίπολη. Όλοι αυτοί μέσα σε λίγη ώρα βρέθηκαν να δέχονται διμέτωπη επίθεση. Απ’ την μία πολεμούσαν τους Τούρκους που επέστρεφαν γεμάτοι λάφυρα στην πόλη και απ’ την άλλη εκείνους που έβγαιναν σε ενίσχυση εκείνων που πολεμούσαν τον Δαγρέ. Ο Κολοκοτρώνης διέταξε τότε τους άντρες του να πολεμήσουν πλάτη με πλάτη. Οι Τούρκοι αιφνιδιάστηκαν, καθώς δεν γνώριζαν για την Γράνα και δεν ήταν προετοιμασμένοι να πολεμήσουν σε αυτή την θέση. Ο Κολοκοτρώνης για να προλάβει την αποστολή τουρκικών ενισχύσεων διέταξε τον Υψηλάντη για αντιπερισπασμό να επιτεθεί στην πόλη.

Πολλοί ιππείς, έτσι, προσπαθούσαν να πηδήξουν πάνω απ’ την Γράνα, ενώ άλλοι έπεφταν μέσα σε αυτή. Ταυτόχρονα ο Δαγρές με την βοήθεια ενισχύσεων που του έστειλε ο Κολοκοτρώνης αντεπιτέθηκε και κυνήγησε τους Τούρκους ως την Γράνα. Συνολικά σκοτώθηκαν 400 Τούρκοι, ενώ το ήδη πεσμένο ηθικό τους καταβαραθρώθηκε.

4.ΜΑΧΗ ΣΤΑ ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΛΗ

Τα Δερβανάκια αποτελούν την πιο διάσημη στιγμή του Γέρου του Μωριά και μια απόδειξη πως οι λίγοι μπορούν να συντρίψουν τους πολλούς όταν διοικούνται από τον κατάλληλο ηγέτη. Ο Κολοκοτρώνης ήδη πριν την μάχη είχε καταφέρει κάτι που λίγο καιρό νωρίτερα φάνταζε ακατόρθωτο. Ο μεγαλύτερος τουρκικός στρατός που πάτησε μέχρι τότε το πόδι του στην Ελλάδα είχε αποτύχει να υποτάξει την Επανάσταση και ετοιμάζονταν να επιστρέψει στην βάση του στην Κόρινθο για να αναδιοργανωθεί.

Σε αυτό τον οδήγησε η τακτική της καμένης γης που εφάρμοσε ο Κολοκοτρώνης. Ο Έλληνας στρατηγός, μιμούμενος τον Ρόδιο μισθοφόρο Μέμνωνα, που για λογαριασμό των Περσών θέλησε να καταστρέψει τις σοδειές, ώστε ο στρατός του Μεγάλου Αλεξάνδρου να λιμοκτονήσει στην Μικρά Ασία, κατάφερε να προκαλέσει οξύ επισιτιστικό πρόβλημα στον Δράμαλη. Έτσι ο τελευταίος υποχρεώθηκε να υποχωρήσει στην Κόρινθο. Γι’ αυτό προσπάθησε μέσω ενός Έλληνα συνεργάτη του να παραπλανήσει τους επαναστάτες ότι απ’ το Άργος που βρίσκονταν θα κινούνταν νοτιότερα. Με αυτό το τέχνασμα ήθελε να επιστρέψει ανενόχλητος. Ο Κολοκοτρώνης διέγνωσε έγκαιρα, ωστόσο, ότι ο τουρκικός στρατός δεν ήταν σε θέση να προχωρήσει και θα οπισθοχωρούσε. Η αριθμητική υπεροχή των Τούρκων ήταν τόσο μεγάλη που όταν πρωτοπέρασαν στον Μωριά δημιουργήθηκε στον Δράμαλη βεβαιότητα επιτυχίας, με αποτέλεσμα να αφήσει τις διαβάσεις που οδηγούσαν πίσω στην Κορινθία (Δερβενάκια, κλπ) αφύλακτες. Αυτό φρόντισε να εκμεταλλευτεί ο Κολοκοτρώνης και αμέσως πρότεινε οι Έλληνες να τις καταλάβουν και να παγιδεύσουν τον εχθρό. Πολλοί οπλαρχηγοί, και κυρίως ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, διαφώνησαν μαζί του, ενώ κάποιοι δεν πίστεψαν ούτε πως ο Δράμαλης σκόπευε να υποχωρήσει.

Τελικά ο Κολοκοτρώνης επέμεινε και πήγε στα Δερβενάκια με 2.350 άνδρες, όπου στις 26 Ιουλίου, όπως είχε προβλέψει, εμφανίστηκαν οι Τούρκοι. Από εδώ και στο εξής ο Γέρος με χειρουργικές κινήσεις, λες και παίζει σκάκι, καθοδηγεί τον εχθρό στην θανάσιμη παγίδα που του έχει στήσει. Μελετώντας κανείς σήμερα την εξέλιξη της μάχης εύλογα θα θεωρήσει πως είχαν προηγηθεί χρονοβόρες προετοιμασίες και σίγουρα φαντάζει ακατόρθωτο το ότι ο Έλληνας στρατηγός συνέλαβε ένα τέτοιο σχέδιο ουσιαστικά επί τόπου.

Ο Δράμαλης είχε 4 διαδρομές απ’ τις οποίες θα μπορούσε να περάσει στην Κόρινθο. Ο Κολοκοτρώνης, αφού ορθά απέκλεισε την επιλογή του Αγιονορίου, και επειδή δεν είχε επαρκείς δυνάμεις για να καλύψει όλες τις υπόλοιπες, κατέφυγε στο ακόλουθο τέχνασμα. Σε ένα κομβικό σημείο τοποθέτησε ένα <<ψευδοστράτευμα>>, το οποίο θα δρούσε αποτρεπτικά και θα ωθούσε τους Τούρκους στα στενά των Δερβενακίων, όπου ήταν κρυμμένοι οι Έλληνες. Το ψευδοστράτευμα αποτελούνταν από ζώα, στα οποία είχαν φορέσει φέσια και από ηλικιωμένους, ανήμπορους να πολεμήσουν. Το κόλπο πέτυχε και οι Τούρκοι θέλοντας να αποφύγουν την σύγκρουση προχώρησαν ανυποψίαστοι προς τα Δερβενάκια. Στην είσοδο του στενού τους περίμενε ο Κολοκοτρώνης με κάποιους οπλαρχηγούς, οι οποίοι άνοιξαν κουβέντα με τους προπορευόμενους Αλβανούς. Οι Αλβανοί μπουλουκτσήδες τους ζητούσαν να κάνουν συμφωνία για να περάσουν αμαχητί, φοβούμενοι κυρίως μην τους επιτεθεί το ψευδοστράτευμα, καθώς οι υπόλοιποι Έλληνες παρέμεναν κρυμμένοι. Ο Κολοκοτρώνης επίτηδες χρονοτριβούσε στις συζητήσεις και είχε δώσει εντολή κανείς να μην βιαστεί να πυροβολήσει προτού δώσει εντολή. Σκοπός του ήταν αφενός να εισέλθουν περισσότεροι Τούρκοι στο στενό και αφετέρου να αλλάξει η θέση του ήλιου που τύφλωνε τους Έλληνες.

Όταν έκρινε ότι έφθασε η κατάλληλη στιγμή έδωσε το σύνθημα της επίθεσης και οι Έλληνες ξεπρόβαλαν μέσα από την χαράδρα και επιτέθηκαν στους ανυποψίαστους Τούρκους, που είχαν προχωρήσει στο στενό. Οι τελευταίοι μαζί με όσους δεν είχαν ακόμα εισέλθει στα Δερβενάκια, προσπάθησαν να υποχωρήσουν και να περάσουν από γειτονικό στενό. Στην κομβική θέση Παναγοράχη τους περίμενε, όμως, ο Αντώνης Κολοκοτρώνης, ανιψιός του Θεόδωρου, ο οποίος τους έφραξε τον δρόμο και τους έσπρωξε ουσιαστικά προς την χαράδρα του Αγίου Σώστη. Εκεί έφθασε την τελευταία στιγμή ο Νικηταράς μαζί με τους άνδρες του Παπαφλέσσα και του Υψηλάντη, και μαζί με το σώμα του Αντώνη Κολοκοτρώνη έφραξε όλες τις διεξόδους της χαράδρας. Ο Νικηταράς, είτε τυχαία, είτε βάσει σχεδίου, έφθασε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Αν είχε φθάσει λίγο νωρίτερα οι έντρομοι Τούρκοι βλέποντας τον θα υποχωρούσαν και δεν θα εγκλωβίζονταν στον Άγιο Σώστη, ενώ αν είχε καθυστερήσει οι αντίπαλοι θα περνούσαν ανενόχλητοι.

Σταδιακά ο Κολοκοτρώνης συγκέντρωσε στον Άγιο Σώστη τις δυνάμεις από τα Δερβενάκια και τις προφυλακές απ’ τα υπόλοιπα στενά. Οι Τούρκοι είχαν πέσει στην καλοστημένη παγίδα και ήταν αδύνατο να γλιτώσουν. Έχασαν 2.500 με 3.000 άνδρες και αν τα σώματα του Πλαπούτα, του Γενναίου και του Παπανίκα είχαν ειδοποιηθεί εγκαίρως από τους αγγελιοφόρους του Κολοκοτρώνη οι απώλειες θα ήταν ακόμη μεγαλύτερες.

H συντριβή του Δράμαλη στα Δερβενάκια ήταν, αναμφίβολα, το αποκορύφωμα της στρατηγικής σκέψης του Κολοκοτρώνη και της σύζευξης του παραδοσιακού κλεφτοπολέμου με τις ανάγκες της περίστασης.

5.ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΙΜΠΡΑΗΜ

Μία άποψη που διακινείται ιδιαίτερα από ιστορικούς της εθνομηδενιστικής σχολής, οι οποίοι δίνουν τον τόνο στην περίφημη επιτροπή για τα 200 χρόνια, είναι ότι ο Ιμπραήμ νικήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις στο Ναυαρίνο και συνεπώς σε αυτές οφείλουμε την ελευθερία μας. Χωρίς την συνεισφορά των ξένων ποτέ δεν θα μπορούσαν οι κατώτεροι των περιστάσεων επαναστάτες να αντιμετωπίσουν τον σύγχρονο και ισχυρό αιγυπτιακό στρατό, για αυτό τους οφείλουμε αιώνια ευγνωμοσύνη και υποταγή.

Τα πράγματα, ωστόσο, μόνο έτσι δεν έγιναν και η μελέτη των γεγονότων μπορεί να το επιβεβαιώσει. Ο Ιμπραήμ είχε αποτύχει στον σκοπό του, να υποτάξει γρήγορα τους Έλληνες, και είχε ουσιαστικά αδρανοποιηθεί πριν το Ναυαρίνο. Στον Μωριά  δεν είχε καταφέρει μετά το καλοκαίρι του 1825 να νικήσει σε κατά παράταξη μάχη. Την ίδια ώρα στην Ρούμελη έδινε χρονοβόρες μάχες και πολιορκίες, οι οποίες τον οδηγούσαν σε πύρειες νίκες και αδυναμία ολοκληρωτικής καθυπόταξης της Επανάστασης. Στον περίβολο του Μεσολογγίου και της Ακρόπολης άφησε περισσότερους νεκρούς από όσους είχαν οι Έλληνες σε όλες τις μάχες της Επανάστασης. 

Την αντιμετώπιση του Ιμπραήμ την οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ο Έλληνας στρατηγός αξιοποίησε στο έπακρο τα πλεονεκτήματα που του παρείχε η γεωγραφία της Πελοποννήσου. Γνωρίζοντας την υπεροχή του Ιμπραήμ σε μια κατά πρόσωπο σύγκρουση τον παρέσυρε να παίξουν την γάτα και το ποντίκι. Ο Ιμπραήμ κυνηγούσε τους Έλληνες, οι οποίοι άλλαζαν διαρκώς στρατόπεδα και κατέφευγαν στα ορεινά, όπου ο Αιγυπτιακός τακτικός στρατός δεν μπορούσε να δράσει. Είχαν σχηματίσει ένα δίκτυο από ορεινά καταφύγια, σπηλιές, μοναστήρια, όπου κατέφευγαν τόσο οι πολεμιστές, όσο και ο άμαχος πληθυσμός με τα περιουσιακά του στοιχεία, άμα την εμφάνιση των εχθρών. Είχε δημιουργηθεί, δηλαδή, ένα παλλαικό μέτωπο άμυνας, που θα ζήλευε κάθε αντάρτης. Σε αρκετές περιπτώσεις οι Τούρκοι κατάφεραν να πολιορκήσουν σπήλαια και μοναστήρια. Συνήθως, όμως, οι Έλληνες κατόρθωναν να ξεγλιστρήσουν αφού πρώτα προκαλούσαν σημαντική φθορά στον αντίπαλο. Σύμμαχος σε όλο αυτό το σχέδιο ήταν το μεγάλο προβάδισμα των επαναστατών να γνωρίζουν άριστα το πεδίο της σύγκρουσης το οποίο ο εχθρός αγνοούσε συχνά παντελώς. Δεν είναι τυχαίο ότι σε ένα τέτοιο <<κυνηγητό>> ο ίδιος ο Ιμπραήμ χάθηκε και περιπλανιόταν μόνο με έναν υπηρέτη του για ώρες.

Όποτε η κατάσταση ζόριζε περισσότερο πολλοί μάχιμοι Έλληνες κατέφευγαν και στην Μάνη, την οποία ο Ιμπραήμ απέτυχε να εκπορθήσει. Στο ίδιο πλαίσιο ο Γενναίος Κολοκοτρώνης οχύρωσε την Καρύταινα με σκοπό να δημιουργήσει και μια δεύτερη ζώνη καταφυγής.

Παράλληλα, όμως, ο Κολοκοτρώνης φρόντιζε να προκαλεί φθορές στον αντίπαλο με τις περίφημες <<χωσιές>>, δηλαδή με ενέδρες. Σκληροτράχηλοι οπλαρχηγοί, όπως ο Τσώκρης, ο Γκρίτζαλης, ο Σουλιώτης και κυρίως ο Πλαπούτας και ο Γενναίος επιδόθηκαν με μεγάλη επιτυχία στον αγαπημένο τους κλεφτοπόλεμο, παρενοχλώντας διαρκώς τα αντίπαλα στρατεύματα. Ακόμα, μεμονωμένοι χωρικοί συχνά επιτίθονταν σε Τούρκους που τους είχαν κλέψει ζώα για να πάρουν πίσω το βιός τους. Ο ίδιος ο Αιγύπτιος στρατάρχης πριν φύγει απ’ την Ελλάδα αναγνώρισε την ζημιά που του προκάλεσαν οι χωσιές και έκανε ειδική μνεία στην μαχητικότητα του Γενναίου, αλλά και στην στρατηγική του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, εκφράζοντας παράλληλα το παράπονο ότι ποτέ δεν τον αντιμετώπισε σε ανοιχτή μάχη.

Έτσι, ο Ιμπραήμ περιορίζονταν στην κατοχή των μεγάλων πόλεων της Πελοποννήσου και με συνεχόμενες εκστρατείες προσπαθούσε ανεπιτυχώς να υποτάξει την ύπαιθρο. Κατέφευγε μόνο σε σφαγές αμάχων, καταστροφές χωριών και λοιπά εγκλήματα, καθώς και στην κλοπή αγαθών και πρώτων υλών, τα οποία εν συνεχεία έστελνε στην Αίγυπτο καθιστώντας τον ελλαδικό χώρο μιας ιδιότυπης μορφής αποικία του. Ο Κολοκοτρώνης τον είχε θεμελιωδώς νικήσει.

Η αλήθεια είναι πως ο Κολοκοτρώνης κατέστρωσε και άλλα φιλόδοξα σχέδια, ακόμα και για ανοιχτή μάχη με τον Ιμπραήμ, τα οποία δεν πέτυχαν. Η καταδρομική κατάληψη της Τριπολιτσάς και η έξυπνη παγίδα που θέλησε να στήσει στα Τρίκορφα απέτυχαν λόγω της έλλειψης συνεννόησης και πειθαρχίας μεταξύ των οπλαρχηγών. Στην Τραμπάλα, αντίθετα, αν και υπερκεράστηκε από τους πολυάριθμους εχθρούς, ο Γέρος κατάφερε να ματώσει σημαντικά τον αντίπαλο και την κρίσιμη στιγμή να απεγκλωβίσει τους άντρες του.

Ο Ιμπραήμ κάποια στιγμή, αδυνατώντας να καταστείλει τους ανυπότακτους Μωραίτες, έψαξε διέξοδο στον προσεταιρισμό τους. Τότε η Επανάσταση βρέθηκε μπροστά σε μεγάλο κίνδυνο. Όπως εκ των υστέρων έγραψε ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης τον καιρό του προσκυνήματος φοβήθηκε περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Ωστόσο, κατόρθωσε, καταφεύγοντας κυρίως στην πυγμή και τις απειλές, να διασώσει τον Αγώνα. Έτσι, το προσκύνημα περιορίσθηκε σε μεμονωμένες περιπτώσεις κυρίως στην Αιγιαλεία.

Αλλά και μετά το Ναυαρίνο ο Κολοκοτρώνης, εκκινώντας από την γεωπολιτική του αντίληψη, που αναφέρεται ακολούθως, τον αντιμετώπισε με τον καταλληλότερο για την περίσταση τρόπο. Υπακούοντας τον Καποδίστρια τήρησε κατά γράμμα την συμφωνηθείσα εκεχειρία και δεν απάντησε ακόμα και όταν ο Ιμπραήμ εκθεμελίωνε πόλεις. Γνώριζε ότι το ζητούμενο εκείνη την στιγμή, στην Πελοπόννησο τουλάχιστον, ήταν η αποχώρηση του εχθρού και όχι η εμπλοκή σε μια νέα ατέρμονη σύγκρουση. Ο πόλεμος στον Μωριά πλησίαζε στο τέλος του και προείχαν οι κατάλληλοι ελιγμοί ώστε να απελευθερωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες περιοχές και στην υπόλοιπη Ελλάδα.  Για τον ίδιο λόγο δεν ενεπλάκη στον διχασμό που προκλήθηκε στο εχθρικό στράτευμα, παρότι και οι δύο πλευρές ζητούσαν επίμονα την βοήθειά του.

6. ΔΡΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ

Η Ελληνική Επανάσταση είχε ως γνωστόν πολλά χαρακτηριστικά που την διαφοροποιούν από άλλες αντίστοιχες εθνοαπελευθερωτικές επαναστάσεις. Ένα από αυτά ήταν η απουσία ενός ηγέτη που θα συγκέντρωνε και την στρατιωτική και την πολιτική αρχή. Έλλειπε, δηλαδή, ένας Γκαριμπάλντι, ένας Μπολιβάρ, ένας Φιντέλ, ένας Διγενής. Αυτό οφείλονταν σε πολλούς παράγοντες, όπως οι προεπαναστατικές διαιρέσεις, οι τοπικισμοί, οι εμφύλιοι, αλλά και η ανυπαρξία μίας κατάλληλης προσωπικότητας. Έτσι, ο Δ. Υψηλάντης, αν και είχε πολύπλευρες ικανότητες και έχαιρε γενικής αποδοχής, δεν μπόρεσε να επιβληθεί και να έχει διάρκεια. Ο αδερφός του Αλέξανδρος εξοντώθηκε νωρίς, ενώ η χαρισματικότερη, ίσως, φυσιογνωμία της εποχής, ο Καποδίστριας, έφθασε αργά στην Ελλάδα. Περιπτώσεις, όπως ο Μαυροκορδάτος και ο Κωλέττης, κατείχαν τα πολιτικά, αλλά τα θαλάσσωσαν στα στρατιωτικά. Αντίστροφα, ο Καραισκάκης, ο Μπότσαρης και άλλοι εμπειροπόλεμοι καπετάνιοι, οι οποίοι κατά καιρούς κατέλαβαν ηγετικές θέσεις, ήταν παντελώς αδαείς περί της πολιτικής. Οι κατέχοντες το κεφάλαιο και την προεπαναστατική διοίκηση, όπως ο Πετρόμπεης και ο Κουντουριώτης, απώλεσαν άμεσα τους αρχηγικούς θώκους, καθώς τους έλειπε η κοινή αποδοχή, αλλά και οι ικανότητες. Κατ’ αυτό τον τρόπο οι επαναστάτες κατέληξαν να ορίσουν για επικεφαλείς τους, ευτυχώς πρόσκαιρα, μέχρι και ξένους φιλέλληνες, όπως ο παντελώς ανίκανος Κόχραν.

Μία απ’ τις προσωπικότητες που συνδύαζε άριστη πολεμική γνώση, αλλά και πολιτική αντίληψη, ήταν ο Κολοκοτρώνης. Αν και το πεδίο διοίκησής του περιορίζονταν στον Μωριά, και εκεί χωρίς να είναι απόλυτο, έδειξε πως είχε τα εχέγγυα να μετατραπεί στον γενικό αρχηγό του επαναστατικού κινήματος. Αν και ολιγογράμματος γνώριζε σε ικανοποιητικό βαθμό τις διεθνείς εξελίξεις και είχε ευρύτερη γεωπολιτική αίσθηση, ενώ ο χαρακτήρας του συχνά βοήθησε να κρατηθούν οι ισορροπίες προς όφελος των Ελλήνων.

Η στάση του Κολοκοτρώνη στο ζήτημα των Εμφυλίων ήταν πολύ πιο ήπια και ανεκτική προς τον αντίπαλο σε σχέση με τους άλλους παράγοντες της εποχής. Προσπάθησε πάση θυσία να αποφύγει την ένοπλη σύρραξη για το ξέσπασμα της οποίας δεν ευθύνεται. Είχε, ούτως ή άλλως, σε αρκετές περιπτώσεις αποτρέψει τους στρατιώτες του απ’ το να σκοτώσουν τους κοτζαμπάσηδες. Η μοναδική ικανότητά του να συγχωρεί ακόμα και όσους του προκάλεσαν μεγάλες συμφορές έσωσε πολλάκις την Επανάσταση. Ο Κολοκοτρώνης συγχώρησε ανθρώπους, όπως οι Δεληγιανναίοι που του είχαν υπεξαιρέσει προεπαναστατικά την περιουσία, οι μοναχοί του Μεγάλου Σπηλαίου, τους οποίους θεωρούσε υπεύθυνους για τον φρικτό θάνατο του αδερφού του Γιάννη, οι συγγενείς του Πλαπουταίοι και ο Αντώνης Κολοκοτρώνης, που στον πρώτο Εμφύλιο βρέθηκαν στο απέναντι στρατόπεδο. Αδερφοποιήθηκε με τον Καραισκάκη, ο οποίος είχε λάβει διαταγή να τον εξοντώσει και γενικά δεν συγκρούστηκε με κανέναν από όσους ευθύνονταν για τον διωγμό και την φυλάκισή του. Ακόμα και μετά την εντολή του να εκτελεστεί ο Νενέκος πέρασε ώρες δακρύβρεκτης προσευχής μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Η πρακτική του αυτή, απότοκος της Χριστιανικής Πίστης, που διέπνεε κάθε πτυχή του βίου του, είχε ταυτόχρονα σωτήρια επίδραση και στον πολιτικό τομέα.

Ταυτόχρονα, ο Κολοκοτρώνης είχε συναίσθηση της σημασίας των επαναστατικών γεγονότων στην διεθνή πολιτική σκηνή. Γνώριζε πως ένα βασικό διακύβευμα ήταν να διεθνοποιηθεί το ελληνικό ζήτημα. Ήξερε πως έπρεπε να πειστεί η ξένη διπλωματία, ότι η Επανάσταση δεν ήταν κοινωνική, αλλά εθνοαπελευθερωτική. Για αυτό πάσχιζε με κάθε τρόπο να στερεί επιχειρήματα απ’ την κλίκα του Μέττερνιχ. Σε αυτό το πλαίσιο όταν κατά την κατάληψη της Τριπολιτσάς κάποιοι αγανακτισμένοι απ’ την συμπεριφορά των κοτζαμπάσηδων θέλησαν να καταφερθούν εναντίον τους, ο Κολοκοτρώνης τους απέτρεψε λέγοντας πως δεν πρέπει να μας πουν <<καρμπονάρους>>. Προφανώς το ιδεολογικό υπόβαθρο των επαναστατών δεν είχε σχεδόν καμία σχέση με αυτό των Ιταλών συνωμοτών, αλλά ο Κολοκοτρώνης είχε επιπρόσθετα αντιληφθεί πόσο βασικό ήταν να μην δοθούν λαβές στους ευαίσθητους σε τέτοια ζητήματα ξένους ηγεμόνες. Έχοντας προβλέψει, επίσης, ότι την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς θα συνόδευε η σκληρή αντεκδίκηση των Ελλήνων, είχε φροντίσει να απομακρύνει τον Υψηλάντη σε μια ανούσια εκστρατευτική αποστολή. Έτσι, για πολλά χρόνια η απάντηση των φιλελλήνων σε όσους ξένους προέβαλαν τις σφαγές της Τριπολιτσάς ως επιχείρημα για την <<βαρβαρότητα>> και άρα την ανικανότητα των Ελλήνων να αυτοδιοικηθούν, ήταν πως αυτές έγιναν ερήμην της ηγεσίας της Επανάστασης. Συνάμα, όμως, προλήφθηκε και ο εκκολαπτόμενος διχασμός καθώς ο Υψηλάντης επιθυμούσε τα λάφυρα να καταλήξουν σε κοινό ταμείο, πράγμα ακατανόητο για τους αγανακτισμένους Πελοποννησίους, οι οποίοι έβρισκαν μέσα στην Τριπολιτσά προσωπικά τους αντικείμενα, τα οποία οι Τούρκοι τους είχαν λαφυραγωγήσει.

Ο Κολοκοτρώνης, έπειτα, θα λέγαμε ότι πόνταρε έγκαιρα στο σωστό άλογο, μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων. Αν και ιδεολογικά βρίσκονταν εγγύτερα στην Ρωσία, ο Γέρος ανήκε σε αυτούς που ζητούσαν μετά το 1826 βοήθεια απ’ την Αγγλία. Το συγκριτικό πλεονέκτημα, την δεδομένη στιγμή, της Αγγλίας, σε σχέση με την ομόδοξη Ρωσία και την Γαλλία των πολλών φιλελλήνων, ήταν ο υπουργός Εξωτερικών Κάνιγκ. Ο Κάνιγκ για μια σειρά λόγων στήριξε σθεναρά και έμπρακτα την υπόθεση της ελληνικής ανεξαρτησίας. Η παρουσία έπειτα του ξαδέρφου του διπλωμάτη στην Κωνσταντινούπολη, αναβάθμιζε ακόμα περισσότερο τις δυνατότητές του. Ο εν λόγω διπλωμάτης, άλλωστε, έδωσε την εντολή για την Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Επτανήσιοι φίλοι του, άριστοι γνώστες της πολιτικής σκηνής της Αλβιώνας, είχαν ενημερώσει τον Κολοκοτρώνη σχετικά και τον είχαν φέρει σε επαφή με τον Άγγλο πολιτικό. Στην αλληλογραφία του ο Γέρος πάντα τόνιζε την σπουδαιότητα της ανεξαρτησίας και όχι απλά της αυτοδιοίκησης ή της αναγνώρισης ορισμένων δικαιωμάτων. Δυστυχώς, βέβαια, από πολιτειακής άποψης το αποτέλεσμα του ’21 απείχε από αυτό που ονειρεύονταν οι συντελεστές του, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση.

Γενικά, πάντως, ο Κολοκοτρώνης σε όλη του την πορεία συγκυριακά αναζητούσε ξένες συμμαχίες, ανάλογα με τα ελληνικά γεωπολιτικά συμφέροντα. Προεπαναστατικά, κατά την διάρκεια της Επανάστασης και μετέπειτα ήρθε κατά καιρούς σε επαφή με Γάλλους, Άγγλους, Ρώσους, Αλβανούς, με κριτήριο τις κοινές επιδιώξεις και μόνο. Πάντα, όμως, τόνιζε ότι οι Έλληνες την λευτεριά μας θα την κατακτούσαμε μόνοι μας με την βοήθεια του Θεού και δεν πρέπει να εξαρτόμαστε από κανένα ξένο.

Η βαθιά στρατηγική αντίληψη του Κολοκοτρώνη αποδεικνύεται και απ’ τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τους Αλβανούς. Γνωρίζοντας πολύ καλά την ψυχοσύνθεσή τους -προεπαναστατικά είχε συμπολεμήσει με τον ονομαστό Αλή Φαρμάκη- ήξερε πως ο δεσμός τους με τους Τούρκους στηρίζονταν αποκλειστικά στο μπαχτσίσι. Φρόντισε, λοιπόν, να αναπτύξει ξεχωριστή επαφή και να κτίσει σχέση εμπιστοσύνης μαζί τους. Για αυτό μερίμνησε ιδιαίτερα για να διασωθούν απ’ την Τριπολιτσά και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Όταν, μάλιστα, κάποιοι Έλληνες θέλησαν να τους επιτεθούν στην Βοστίτσα ο απεσταλμένος του Κολοκοτρώνη Πλαπούτας τους απέτρεψε με πολύ σκληρό τρόπο. Αυτή η στάση είχε σαν αποτέλεσμα μετέπειτα πολλοί Αλβανοί να αρνούνται να στρατολογηθούν και να πολεμήσουν τους Έλληνες. Ορισμένοι που είχαν ακολουθήσει τον στρατό του Δράμαλη λιποτάκτησαν όταν πάτησαν στον Μωριά, ενθυμούμενοι τις συμφωνίες που είχαν συνάψει με τον Κολοκοτρώνη στην Τριπολιτσά. Γενικά, ο Γέρος με την τακτική που ακολούθησε εξουδετέρωσε το πλέον αξιόμαχο, κατά τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης, κομμάτι του εχθρικού στρατού, ενώ δημιούργησε και διχόνοια μεταξύ Τούρκων και Αλβανών μέσα σε πολιορκούμενες πόλεις.