Δευτέρα 18 Απριλίου 2022

Η Ε.Ο.Ν. δίνει Αίμα σε Έλληνες ασθενείς, που το έχουν ανάγκη !


ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ !

Εν μέσω μιάς διαχύτου, εκκωφαντικής και οζούσης αδιαφορίας φορέων, κομμάτων και της πλειοψηφίας των βολεμένων συμπόλιτών μας για τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, όπως την πενία, την ανεργία, την ταξική ανισότητα, την αύξηση του κόστους της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, την διάλυση της δωρεάν δημόσιας υγείας και την παντελή απουσία στήριξης της παραδοσιακής οικογένειας, αναφαίνονται συχνά πυκνά ψήγματα ελπίδας και αισιοδοξίας στο πρόσωπο νέων ανθρώπων, οι οποίοι με αυτοθυσία και αυταπάρνηση προσφέρουν ό,τι μπορούν στον αγώνα για μιά καλύτερη Ελλάδα.

Η Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία-Ε.Ο.Ν. βαθειά ευαισθητοποιημένη στα τρία χρόνια λειτουργίας της γύρω από ζητήματα υγείας, βοήθειας ευπαθών ομάδων και πασχόντων συνανθρώπων μας, δράττει κάθε ευκαιρία, για να συμβάλει με όλες τις δυνάμεις στην προσπάθεια άμβλυνσης του ανθρωπίνου πόνου και συμπαράστασης σε ασθενούντες και άτομα με ειδικές ανάγκες. Ο Σύλλογος μας, εν όψει και της Πασχαλίου περιόδου, με κλιμάκιο στελεχών του παρευρέθηκε σήμερα τ’ απόγευμα στο Γενικό Νοσοκομείο “Γεώργιος Γεννηματάς” στην Αθήνα, προκειμένου να συμμετάσχει εθελοντικά και αποφασιστικά στο αιμοδοτικό πρόγραμμα της κλινικής, με στόχο την ενίσχυση των φιαλών και αποθεμάτων αίματος στα δημόσια νοσοκομεία και την γενναία καταπολέμηση των υπαρχουσών τραγικών ελλείψεων, εξαιτίας των οποίων χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες κάθε χρόνο χάνουν την ζωή τους, αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις μιάς βαρειάς χειρουργικής επέμβασης ή μιάς σπάνιας ιατρικής απειλής.

Η επαναφορά του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης και η έμπρακτη κινητοποίησή της σε μείζονα θέματα κοινωνικής προσφοράς, όπως την εθελοντική αιμοδοσία, αποτελούν καίριας σημασίας για την βελτίωση της συλλογικής ποιότητας ζωής. Η οργάνωσή μας επισημαίνει πάντοτε πως ο Αγώνας για μια Ελεύθερη Ελλάδα δεν μπορεί να ευοδωθεί, καρπίσει και τελεσφορήσει, χωρίς την μαζική, αποτελεσματική και ουσιαστική στήριξη των αδερφών μας, των Ελλήνων, που μάς χρειάζονται. Το αληθινό πρόσωπο του υγιούς Ελληνικού Εθνικισμού με ξεκάθαρο ορθόδοξο προσανατολισμό, τον οποίο πρεσβεύουμε και υπηρετούμε, απαντάται στην φιλευσπαχνία και την ανιδιοτέλεια των νέων παιδιών, που δεν διστάζουν με κάθε κόστος να σταθούν στο πλευρό όλων εκείνων των Ελλήνων, τους οποίους οι καθεστηκυίες δυνάμεις, αφού τούς απομυζούν, εκμεταλλεύονται και χειραγωγούν, τούς εγκαταλείπουν ανήμπορους και ανυπεράσπιστους, χωρίς φροντίδα, φάρμακα και νοσηλεία.

Με την Ε.Ο.Ν. διαμορφώνουμε το μέλλον, το μέλλον μιάς αλληλέγγυας Ελλάδος προσφοράς και χριστιανικής φιλανθρωπίας.


Συμπληρώθηκαν 107 χρόνια από τη γενοκτονία του 1915 - Έλληνες και Αρμένιοι φώναξαν για το Αυτονόητο



Μεγαλειώδης διαδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου του Λαζάρου στην πλατεία Συντάγματος, η οποία ολοκληρώθηκε με πορεία προς την Τούρκικη πρεσβεία. Εκατοντάδες Αρμένιοι συμπολίτες μας, μαζί με Έλληνες εθελοντές, τίμησαν, όπως άρμοζε, τους πεσόντες προγόνους τους στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα πως οι επιθετικές ενέργειες των επιδόξων επιβουλέων των Πατρίδων μας δεν μένουν αναπάντητες. Εμείς ως Ελληνική Ορθόδοξος Νεολαία -ΕΟΝ δεν θα μπορούσαμε φυσικά να απουσιάζουμε σε μια τέτοια εκδήλωση, όπου μαζί με πλείστους ακόμη Έλληνες, κλιμάκιό μας συμμετέσχε ενεργά στην κινητοποίηση των Αρμενίων αδελφών μας !

Σε αυτό το σημείο θέλουμε να κάνουμε μιαν ιδιαίτερη αναφορά στο γεγονός ότι εθνικοί μειοδότες με δεδηλωμένα ανθελληνικά αισθήματα, οι οποίοι απαντώνται στο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ επεχείρησαν επειδικτικώς να καπηλευτούν την χθεσινή συγκέντρωση, προβαίνοντας σε μίαν επέσχυντη αναφορά στην προδοτική συμφωνία των Πρεσπών, εκθειάζοντάς την, την οποία οι ίδιοι προκάλεσαν. Στόχος τους το κομματικό όφελος, εκμεταλευόμενοι την δυνατότητά τους να μιλήσουν δημόσια. Δηλώνουμε ανοικτά πως η προπαγάνδα τους θα πέσει στο κενό όσο και αν εκμεταλεύονται καλοπροαίρετες εκδηλώσεις, εκχύοντας την χολή τους και προσβάλλοντας την τιμή του Ελληνικού Έθνους αλλά και τους αδελφούς Αρμένιους με τις πράξεις τους, καθώς η μειοδοσία τους βρήκε την σθεναρή αντίδραση μελών του Συλλόγου μας, ο οποίος δεν αφήνει ποτέ καμμία πρόκληση αναπάντητη.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την Αρμενική Ένωση Ελλάδος για την φιλική τους στάση απέναντί μας, τιμώντας την διαχρονική ισχυρή σχέση των Εθνών μας και να τους υπενθυμίσουμε πως οι αγώνες μας για Ελευθερία και Δικαίωση ήταν, είναι και θα είναι κοινοί ! Σε πείσμα ανθελλήνων καπηλευτών και απαθών συνοδοιπόρων τους !

ΕΛΛΑΣ ΑΡΜΕΝΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ !

 


Παρασκευή 1 Απριλίου 2022

Η Ε.Ο.Ν. στην Πορεία για το Έπος της ΕΟΚΑ την 1η Απριλίου


Μέλη της Ε.Ο.Ν. έδωσαν το παρών στην χθεσινή εκδήλωση και πορεία της ιστορικής αυτόνομης πατριωτικής φοιτητικής παράταξης ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ στην Αθήνα. Στο Οίκημα των Κυπρίων αδερφών και συναγωνιστών μας πραγματοποιήθηκε ομιλία του εξαιρέτου κ.Δημητρίου για το πρόπλασμα του Αγώνα της ΕΟΚΑ που αποτέλεσαν οι δυναμικές πορείες και κινητοποιήσεις της Νεολαίας στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’50.
Έπειτα ακολούθησε λαμπαδηφορία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης ως την Ακρόπολη, όπου οι νέες κι οι νέοι του ΔΡΑΣΙΣ και της ΕΟΝ με τα συνθήματα και τα ηρωικά τραγούδια ξαναζωντάνεψαν τις φωνές των αμούστακων εκείνων παιδιών που έδωσαν το Αίμα τους για μια Κύπρο Ελεύθερη κι Ελληνική. Δόξα και Τιμή στους Ήρωες της ΕΟΚΑ. Ο Αγώνας του ’55-’59 ας είναι έμπνευση της Νεολαίας για νέους Εθνικούς Αγώνες υπέρ Πίστεως και Πατρίδος! Έξω από την Κύπρο Τούρκοι και Εγγλέζοι.

Κυριακή 27 Μαρτίου 2022

10 Σημάδια ότι ο Πόλεμος στην Ουκρανία είναι μέρος της Μεγάλης Επανεκκίνησης


Καλώς ήρθατε στη δεύτερη φάση του Great Reset: Πόλεμος.

 

 

Ενώ η πανδημία εγκλιμάτισε τον κόσμο στα lockdown, ομαλοποίησε την αποδοχή των πειραματικών φαρμάκων(και όχι εμβολίων), επιτάχυνε τη μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου σε εταιρείες αποδεκατίζοντας τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις και προσάρμοσε τη μυϊκή μνήμη των εργασιακών λειτουργιών του εργατικού δυναμικού στο πλαίσιο της προετοιμασίας για ένα κυβερνητικό μέλλον (cybernetic future), απαιτήθηκε ένας επιπλέον φορέας για να επιταχυνθεί η οικονομική κατάρρευση προτού τα έθνη μπορέσουν να «χτίσουν ξανά καλύτερα» (Build Back Better)

 

Παρακάτω παρουσιάζω διάφορους τρόπους με τους οποίους η τρέχουσα σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας είναι ο επόμενος καταλύτης για την ατζέντα της Μεγάλης Επαναφοράς του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, που διευκολύνεται από έναν διασυνδεδεμένο ιστό παγκόσμιων ενδιαφερομένων και ένα διάχυτο δίκτυο συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

 

1. Ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας προκαλεί ήδη άνευ προηγουμένου αναστάτωση στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού, επιδεινώνοντας τις ελλείψεις καυσίμων και προκαλώντας χρόνια επίπεδα πληθωρισμού.

Καθώς οι γεωπολιτικές εντάσεις μεταμορφώνονται σε μια παρατεταμένη σύγκρουση μεταξύ του ΝΑΤΟ και του άξονα Κίνας-Ρωσίας, μια δεύτερη συρρίκνωση μπορεί να βυθίσει την οικονομία σε Στασιμοπληθωρισμό.

 

Τα επόμενα χρόνια, ο συνδυασμός της υποβαθμισμένης ανάπτυξης και του φυγοκεντρικού πληθωρισμού θα αναγκάσει μια παγκόσμια οικονομική υποκατηγορία σε μικροσυμβάσεις εργασίας και θέσεις εργασίας χαμηλών μισθών σε μια αναδυόμενη gig economy.

Μια άλλη ύφεση θα επιδεινώσει την παγκόσμια δίψα για πόρους, θα περιορίσει τα περιθώρια αυτάρκειας και θα αυξήσει σημαντικά την εξάρτηση από τις κρατικές επιδοτήσεις.

Με την εξασθένιση ενός σημαντικού μέρους του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού να διαφαίνεται στον ορίζοντα, αυτό μπορεί κάλλιστα να είναι ένα προοίμιο για την εισαγωγή ενός Καθολικού Βασικού Εισοδήματος, που οδηγεί σε μια εξαιρετικά διαστρωμένη νεοφεουδαρχική τάξη. (aperopia)

Ως εκ τούτου, η δυσοίωνη πρόβλεψη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ ότι δεν θα «κατέχουμε τίποτα και θα είμαστε ευτυχισμένοι» μέχρι το 2030 φαίνεται να εκτυλίσσεται με τρομακτική ταχύτητα. (alerta.gr)

 

2. Οι οικονομικές επιπτώσεις του πολέμου θα οδηγήσουν σε δραματική συρρίκνωση του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού.

 

Οι αρχιτέκτονες του Great Reset έχουν προβλέψει αυτήν την τάση εδώ και πολλά χρόνια και θα εκμεταλλευτούν αυτήν την οικονομική αναταραχή προωθώντας τον ρόλο των διασπαστικών τεχνολογιών(disruptive technologies) (weforum.org) για την αντιμετώπιση παγκόσμιων προκλήσεων και την ουσιαστική αλλαγή των παραδοσιακών επιχειρηματικών προτύπων για να συμβαδίσουν με τις γρήγορες αλλαγές στην τεχνολογία.

 

Όπως η πανδημία, η ετοιμότητα για καταστροφές σε μια εποχή συγκρούσεων θα βασίζεται σε σημαντικό βαθμό στην προθυμία να υιοθετηθούν συγκεκριμένες τεχνολογικές καινοτομίες στη δημόσια και ιδιωτική σφαίρα, έτσι ώστε οι μελλοντικές γενιές να μπορούν να καλύψουν τις απαιτήσεις εργασίας της Μεγάλης Επαναφοράς.

Ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στο Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution(Διαμορφώνοντας το Μέλλον της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης) του Klaus Schwab είναι ότι οι πρωτοποριακές τεχνολογικές και επιστημονικές καινοτομίες δεν θα υποβιβαστούν πλέον στον φυσικό κόσμο γύρω μας, αλλά θα γίνουν προεκτάσεις του εαυτού μας.

Τονίζει την υπεροχή των αναδυόμενων τεχνολογιών σε ένα εργατικό δυναμικό επόμενης γενιάς και υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη να προχωρήσουμε με σχέδια για ψηφιοποίηση πολλών πτυχών του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού μέσω κλιμακούμενων λύσεων βασισμένων στην τεχνολογία.

Αυτοί που πρωτοστατούν στη Μεγάλη Επαναφορά επιδιώκουν να διαχειριστούν τον γεωπολιτικό κίνδυνο δημιουργώντας νέες αγορές που περιστρέφονται γύρω από τις ψηφιακές καινοτομίες, τις ηλεκτρονικές στρατηγικές, την τηλεργασία, την Τεχνητή Νοημοσύνη, τη ρομποτική, τη νανοτεχνολογία, το Διαδίκτυο των πραγμάτων και το Διαδίκτυο των Σωμάτων. ( Από τις φορητές “έξυπνες” συσκευές θα περάσουμε στην ενσωμάτωση τους στο ανθρώπινο σώμα).

Η ιλιγγιώδης ταχύτητα με την οποία αναπτύσσονται οι τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης υποδηλώνει ότι η βελτιστοποίηση τέτοιων τεχνολογιών θα αφορά αρχικά τις παραδοσιακές βιομηχανίες και τα επαγγέλματα που προσφέρουν ένα δίχτυ ασφαλείας για εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζομένους, όπως η γεωργία, το λιανικό εμπόριο, η εστίαση, η μεταποίηση και οι βιομηχανίες ταχυμεταφορών.

Ωστόσο, η αυτοματοποίηση με τη μορφή ρομπότ, έξυπνου λογισμικού και μηχανικής μάθησης δεν θα περιοριστεί σε εργασίες ρουτίνας, επαναλαμβανόμενες και προβλέψιμες.

Τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης βρίσκονται στα πρόθυρα της χονδρικής αυτοματοποίησης διαφόρων θέσεων εργασίας, ιδιαίτερα σε τομείς που περιλαμβάνουν την επεξεργασία πληροφοριών και την αναγνώριση προτύπων, όπως η λογιστική, οι θέσεις ανθρώπινου δυναμικού και οι θέσεις μεσαίας διοίκησης.

Αν και η πρόβλεψη μελλοντικών τάσεων απασχόλησης δεν είναι εύκολη υπόθεση, είναι ασφαλές να πούμε ότι η συνδυασμένη απειλή πανδημιών και πολέμων σημαίνει ότι το εργατικό δυναμικό βρίσκεται στα πρόθυρα ενός άνευ προηγουμένου ανασχηματισμού με την τεχνολογία που αναδιαμορφώνει τα logistics, απειλώντας δυνητικά εκατοντάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας, με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη και ταχύτερη μετατόπιση θέσεων εργασίας στην ιστορία και προμηνύοντας μια αλλαγή στην αγορά εργασίας που ήταν αδιανόητη στο παρελθόν (Με λίγα λόγια όλοι όσοι συντάσσονται στις προσταγές της Τυρρανικής Κυβέρνησης του Μαριονετίστα Μητσοτάκη σε λίγα χρόνια θα είναι άνεργοι διότι θα είναι άχρηστοι στην αγορά εργασίας του Μετασχηματισμένου Κόσμου).

Ενώ εδώ και καιρό αναμενόταν ότι η αυξημένη χρήση της τεχνολογίας στον ιδιωτικό τομέα θα είχε ως αποτέλεσμα τεράστιες απώλειες θέσεων εργασίας, τα lockdown πανδημίας και η επερχόμενη διακοπή που θα προκληθεί από έναν πόλεμο θα επιταχύνουν αυτή τη διαδικασία και πολλές εταιρείες δεν θα μείνουν χωρίς άλλη επιλογή παρά να απολύσουν προσωπικό και να το αντικαταστήσουν με δημιουργικές τεχνολογικές λύσεις απλώς και μόνο για την επιβίωση των επιχειρήσεων τους.

Με άλλα λόγια, πολλές από τις θέσεις εργασίας που θα χαθούν τα επόμενα χρόνια κινούνταν ήδη προς την απόλυση και είναι απίθανο να ανακτηθούν μόλις κατευνάσει
η σκόνη.

 

3. Ο πόλεμος μείωσε σημαντικά την εξάρτηση της Ευρώπης από τον ρωσικό ενεργειακό τομέα και ενίσχυσε την κεντρική θέση των Sustainable Development Goals (Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης, ΣΒΑ) του ΟΗΕ και των «καθαρών μηδενικών» εκπομπών (net zero) που βρίσκεται στο επίκεντρο της Μεγάλης Επαναφοράς.

Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής που ακολουθούν τη Μεγάλη Επαναφορά έχουν εκμεταλλευτεί τις σκληρές κυρώσεις κατά της Ρωσίας επιταχύνοντας τη στροφή προς την «πράσινη» ενέργεια και επαναλαμβάνοντας τη σημασία της απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές ως μέρος του «αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής» .

 

Ωστόσο, θα ήταν πολύ κοντόφθαλμο να υποθέσουμε ότι η Μεγάλη Επαναφορά είναι τελικά προσανατολισμένη προς τη δίκαιη κατανομή του «πράσινου» υδρογόνου και των ουδέτερων σε άνθρακα συνθετικών καυσίμων που αντικαθιστούν τη βενζίνη και το ντίζελ.

Ενώ οι ΣΒΑ (Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης) των Ηνωμένων Εθνών είναι ζωτικής σημασίας για την ανάκαμψη μετά την πανδημία, το πιο σημαντικό είναι ότι είναι θεμελιώδεις για την αναμόρφωση του μετοχικού καπιταλισμού, ο οποίος τώρα επαινείται από τις ελίτ του Νταβός ως stakeholder capitalism(καπιταλισμός των ενδιαφερόμενων μερών). (fortunegreece.com)

Σε οικονομικούς όρους, αυτό αναφέρεται σε ένα σύστημα όπου οι κυβερνήσεις δεν είναι πλέον οι τελικοί κριτές των κρατικών πολιτικών, καθώς οι μη εκλεγμένες ιδιωτικές εταιρείες γίνονται οι de facto διαχειριστές της κοινωνίας, αναλαμβάνοντας την άμεση ευθύνη να αντιμετωπίσουν τις παγκόσμιες κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις μέσω μακροοικονομικής συνεργασίας και ένα πολυμετοχικό μοντέλο Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.

Κάτω από ένα τέτοιο οικονομικό κατασκεύασμα, οι όμιλοι που κατέχουν περιουσιακά στοιχεία μπορούν να ανακατευθύνουν τη ροή του παγκόσμιου κεφαλαίου ευθυγραμμίζοντας τις επενδύσεις με τους ΣΒΑ του ΟΗΕ και διαμορφώνοντάς τους ως συμβατούς με την Περιβαλλοντική, Κοινωνική και Εταιρική Διακυβέρνηση (ESG), έτσι ώστε νέες διεθνείς αγορές να μπορούν να οικοδομηθούν πάνω στην καταστροφή και δυστυχία δυνητικά εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που ξετυλίγονται από την οικονομική κατάρρευση που προκλήθηκε από τον πόλεμο.

Ως εκ τούτου, ο πόλεμος προσφέρει μια τεράστια ώθηση στις κυβερνήσεις που πιέζουν την επαναφορά(reset) να επιδιώξουν ενεργά την ενεργειακή ανεξαρτησία, να διαμορφώσουν τις αγορές προς την «πράσινη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη» και τελικά να μετακινήσουν τους πληθυσμούς προς ένα σύστημα ανώτατου ορίου και εμπορίου, αλλιώς γνωστό ως οικονομία πίστωσης άνθρακα (carbon credit economy).

Αυτό θα συγκεντρώσει την εξουσία στα χέρια των stakeholders καπιταλιστών υπό το καλοπροαίρετο πρόσχημα της επανεφεύρεσης του καπιταλισμού με δικαιότερα και πιο πράσινα μέσα, χρησιμοποιώντας παραπλανητικά συνθήματα όπως «Build Back Better» χωρίς να θυσιάζεται η διαρκής επιταγή ανάπτυξης του καπιταλισμού.

 

4. Οι ελλείψεις τροφίμων που προκλήθηκαν από τον πόλεμο θα προσφέρουν ένα σημαντικό όφελος στη βιομηχανία της συνθετικής βιολογίας, καθώς η σύγκλιση των ψηφιακών τεχνολογιών με την επιστήμη των υλικών και τη βιολογία θα μεταμορφώσει ριζικά τον αγροτικό τομέα και θα ενθαρρύνει την υιοθέτηση εναλλακτικών λύσεων που βασίζονται σε φυτά και σε εργαστηριακές καλλιέργειες σε παγκόσμια κλίμακα.

 

Η Ρωσία και η Ουκρανία αποτελούν τα δύο “καλάθια ψωμιού” στον κόσμο και οι κρίσιμες ελλείψεις σε δημητριακά, λιπάσματα, φυτικά έλαια και βασικά τρόφιμα θα εκτοξεύσουν τη σημασία της βιοτεχνολογίας για την επισιτιστική ασφάλεια και τη βιωσιμότητα και θα γεννήσουν πολλές νεοφυείς επιχειρήσεις μίμησης κρέατος παρόμοιες με το «Impossible Foods» που συγχρηματοδοτήθηκε από τον Bill Gates.

 

Ως εκ τούτου, μπορεί κανείς να περιμένει μια δραματική αναθεώρηση της βιομηχανικής παραγωγής και καλλιέργειας τροφίμων, προς όφελος των επενδυτών της γεωργίας και της βιοτεχνολογίας, καθώς τα συστήματα τροφίμων θα επανασχεδιαστούν μέσω αναδυόμενων τεχνολογιών για την ανάπτυξη «βιώσιμων» πρωτεϊνών και γονιδιακά επεξεργασμένων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας καλλιέργειες CRISPR (Clustered Reqularly Interspaced Short Palindromic Repeat).  (medicalmagazine.gr)

 

5. Ο αποκλεισμός της Ρωσίας από το SWIFT (The Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication) προμηνύει μια οικονομική επαναφορά(reset) που θα δημιουργήσει ακριβώς το είδος της ανατροπής που απαιτείται για τη συσχέτιση μεγάλων τμημάτων του παγκόσμιου πληθυσμού σε ένα τεχνοκρατικό πλέγμα ελέγχου.

Όπως έχουν γνωμοδοτήσει αρκετοί οικονομολόγοι, ο οπλισμός του SWIFT, των CHIPS (The Clearing House Interbank Payments System) και του δολαρίου των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας θα ωθήσει γεωπολιτικούς αντιπάλους όπως η Κίνα να επιταχύνουν τη διαδικασία αποδολαριοποίησης.

 

Ο κύριος ευεργέτης των οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας φαίνεται να είναι η Κίνα, η οποία μπορεί να αναδιαμορφώσει την ευρασιατική αγορά ενθαρρύνοντας τα κράτη μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) και των BRICS να παρακάμψουν το οικοσύστημα SWIFT και να διακανονίσουν τις διασυνοριακές διεθνείς πληρωμές στο Ψηφιακό Γιουάν.

Ενώ η ζήτηση για κρυπτονομίσματα θα σημειώσει τεράστια άνοδο, αυτό είναι πιθανό να ενθαρρύνει πολλές κυβερνήσεις να ρυθμίσουν όλο και περισσότερο τον τομέα μέσω δημόσιων blockchains και να επιβάλουν μια πολυμερή απαγόρευση των αποκεντρωμένων κρυπτονομισμάτων.
(ethnos.gr)

Η στροφή στην κρυπτογράφηση θα μπορούσε να είναι η πρόβα τζενεράλε για να επισπευσθούν τελικά τα σχέδια για προγραμματιζόμενα χρήματα που επιβλέπονται από μια ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή, οδηγώντας σε μεγαλύτερη αύξηση ισχύος στα χέρια μιας ισχυρής παγκόσμιας τεχνοκρατίας και σφραγίζοντας έτσι την υποδούλωση μας στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

Πιστεύω ότι αυτός ο πόλεμος θα φέρει τα νομίσματα σε ισοτιμία, προαναγγέλλοντας επομένως μια νέα στιγμή του Bretton Woods που υπόσχεται να μεταμορφώσει τη λειτουργία της διεθνούς τραπεζικής και μακροοικονομικής συνεργασίας μέσω της μελλοντικής υιοθέτησης των ψηφιακών νομισμάτων της κεντρικής τράπεζας.

 

6. Αυτός ο πόλεμος σηματοδοτεί ένα σημαντικό σημείο καμπής στην παγκοσμιοποιητική φιλοδοξία για μια Nέα Διεθνή Τάξη βασισμένη σε κανόνες αγκυροβολημένη στην Ευρασία.

Όπως έλεγε ο «πατέρας της γεωπολιτικής» Halford Mackinder πριν από έναν αιώνα, η άνοδος κάθε παγκόσμιου ηγεμόνα τα τελευταία 500 χρόνια ήταν δυνατή λόγω της κυριαρχίας στην Ευρασία. Ομοίως, η παρακμή τους έχει συσχετιστεί με την απώλεια του ελέγχου αυτής της κομβικής γης.

 

Αυτή η αιτιακή σύνδεση μεταξύ γεωγραφίας και εξουσίας δεν πέρασε απαρατήρητη από το παγκόσμιο δίκτυο των stakeholders που εκπροσωπούν το WEF, πολλοί από τους οποίους έχουν προβλέψει τη μετάβαση σε μια πολυπολική εποχή και την επιστροφή στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων εν μέσω της υποχώρησης της πολιτικής και οικονομικής επιρροής της Αμερικής και της πιεστικής ανάγκης για αυτό που οι τεχνοκράτες αποκαλούν έξυπνη παγκοσμιοποίηση.

Ενώ η Αμερική προσπαθεί απεγνωσμένα να προσκολληθεί στο καθεστώς της υπερδύναμης της, η οικονομική άνοδος της Κίνας και οι περιφερειακές φιλοδοξίες της Ρωσίας απειλούν να ανατρέψουν τα στρατηγικά αξονικά σημεία της Ευρασίας (Δυτική Ευρώπη και Ασία-Ειρηνικός).

Η περιοχή στην οποία η Αμερική απολάμβανε προηγουμένως αδιαμφισβήτητη ηγεμονία δεν είναι πλέον αδιαπέραστη από ρωγμές και μπορεί να γινόμαστε μάρτυρες μιας αλλαγής φρουράς που αλλάζει δραματικά τον λογισμό της παγκόσμιας προβολής δύναμης.

Αν και η φιλόδοξη Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI) της Κίνας έχει τη δυνατότητα να ενώσει το παγκόσμιο νησί (Ασία, Αφρική και Ευρώπη) και να προκαλέσει μια τεκτονική αλλαγή στον τόπο της παγκόσμιας ισχύος, η πρόσφατη εισβολή στην Ουκρανία θα έχει εκτεταμένες συνέπειες για τις Σιδηροδρομικές εμπορευματικές μεταφορές Κίνας-Ευρώπης.

Ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι υποστήριξε ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πύλη του BRI στην Ευρώπη. Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το τεράστιο μερίδιο της Κίνας στις πρόσφατες εντάσεις για την Ουκρανία, ούτε μπορούμε να αγνοήσουμε την υποκείμενη φιλοδοξία του ΝΑΤΟ να ελέγξει την άνοδο της Κίνας στην περιοχή περιορίζοντας την πώληση ουκρανικών περιουσιακών στοιχείων στην Κίνα και κάνοντας ό,τι περνά από το χέρι της για να εμποδίσει τον Σύγχρονο Δρόμο του Μεταξιού.

Καθώς οι κυρώσεις ωθούν τη Ρωσία προς την εδραίωση διμερών δεσμών με την Κίνα και την πλήρη ενσωμάτωση με το BRI, ένα πανευρασιατικό εμπορικό μπλοκ μπορεί να είναι η αναπροσαρμογή που αναγκάζει μια κοινή διακυβέρνηση των παγκόσμιων κοινών και μια επαναφορά(reset) στην εποχή της εξαίρεσης των ΗΠΑ.

 

7. Με τις εικασίες να εντείνονται για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του πολέμου στις διμερείς εμπορικές ροές μεταξύ Κίνας και Ευρώπης, η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας θα εκτοξεύσει το Ισραήλ – έναν κορυφαίο υποστηρικτή της Μεγάλης Επαναφοράς – σε ακόμη μεγαλύτερη διεθνή προβολή.

Το Ισραήλ είναι μια εξαιρετικά ελκυστική αγορά BRI για την Κίνα και το CCP( Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας) έχει πλήρη επίγνωση της σημασίας του Ισραήλ ως στρατηγικού φυλάκιου που συνδέει τον Ινδικό Ωκεανό και τη Μεσόγειο Θάλασσα μέσω του Κόλπου του Σουέζ.

 

Επιπλέον, η κινεζική κυβέρνηση έχει για πολλά χρόνια αναγνωρίσει την πρωτοκαθεδρία του Ισραήλ ως παγκόσμιου τεχνολογικού κόμβου και κεφαλαιοποιούσε τις δυνατότητες καινοτομίας του Ισραήλ για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των δικών του στρατηγικών προκλήσεων.

Ως εκ τούτου, η διαμεσολάβηση του Naftali Bennet μεταξύ Μόσχας και Κιέβου είναι πιθανό να επηρεάσει τον καθοριστικό ρόλο της Πρωτοβουλίας Belt and Road (BRI) στην επέκταση του περιφερειακού και παγκόσμιου στρατηγικού αποτυπώματος τόσο της Κίνας όσο και του Ισραήλ.

Η θέση του Ισραήλ ως μεταξύ των κορυφαίων τεχνολογικών κόμβων του μέλλοντος και πύλης που συνδέει την Ευρώπη με τη Μέση Ανατολή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον ιστό των φυσικών υποδομών, όπως δρόμοι, σιδηρόδρομοι, λιμάνια και αγωγοί ενέργειας που κατασκευάζει η Κίνα την τελευταία δεκαετία.

Ήδη μια δύναμη στις αυτο-τεχνολογίες, τη ρομποτική και την κυβερνοασφάλεια, το Ισραήλ φιλοδοξεί να είναι το κεντρικό έθνος στο χιλιετές Βασίλειο και οι νεοσύστατες εταιρείες τεχνολογίας της χώρας προβλέπεται να διαδραματίσουν βασικό ρόλο στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση.

Η ενίσχυση της εξελισσόμενης σχέσης του με την Κίνα εν μέσω της κρίσης Ρωσίας-Ουκρανίας θα μπορούσε να βοηθήσει να ωθήσει το Ισραήλ σε έναν περιφερειακό ηγεμόνα κατ’ εξοχήν με μεγάλο μερίδιο συγκεντρωτικής οικονομικής και τεχνολογικής ισχύος να συγκλίνει στην Ιερουσαλήμ.

Καθώς το Ισραήλ καταβάλλει προσπάθειες να διαφοροποιήσει τις εξαγωγικές αγορές και τις επενδύσεις του μακριά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, εγείρει ένα σημαντικό ερώτημα.

Είναι το Ισραήλ στα στάδια διαμόρφωσης της εξωτερικής ανάθεσης των συμφερόντων ασφαλείας του μακριά από τις ΗΠΑ και της αντιστάθμισης των στοιχημάτων του στον άξονα Κίνας-Ρωσίας;

 

8. Είναι πλέον γνωστό ότι οι ψηφιακές ταυτότητες αποτελούν κεντρικό στοιχείο στην ατζέντα Great Reset του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και πρόκειται να εξορθολογιστούν σε όλες τις βιομηχανίες, τις αλυσίδες εφοδιασμού και τις αγορές ως τρόπος προώθησης των ΣΒΑ του 2030 του ΟΗΕ και παροχής εξατομικευμένων και ολοκληρωμένων υπηρεσιών σε μελλοντικές έξυπνες πόλεις.

Πολλοί αμφισβήτησαν πώς μια τέτοια πλατφόρμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εισαγάγει ένα παγκόσμιο σύστημα τεχνοκρατικού ελέγχου και συμμόρφωσης του πληθυσμού ενσωματώνοντας την ανθρωπότητα σε μια νέα εταιρική αλυσίδα αξίας όπου οι πολίτες εξορύσσονται ως εμπορεύματα δεδομένων για επενδυτές ESG και στις αγορές ομολόγων ανθρώπινου κεφαλαίου και όρισε μια βαθμολογία κοινωνικού και κλιματικού σκορ βάση το πόσο καλά ανταποκρίνονται στους ΣΒΑ του ΟΗΕ.

Αυτή η απρόσκοπτη επαλήθευση ανθρώπων και συνδεδεμένων συσκευών σε έξυπνα περιβάλλοντα μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο όταν τα βιομετρικά μας στοιχεία, τα αρχεία υγείας, τα οικονομικά, τα εκπαιδευτικά αντίγραφα, οι συνήθειες των καταναλωτών, το αποτύπωμα άνθρακα και ολόκληρο το άθροισμα των ανθρώπινων εμπειριών αποθηκεύονται σε μια διαλειτουργική βάση δεδομένων για να καθοριστεί η συμμόρφωσή μας με τους ΣΒΑ του ΟΗΕ, αναγκάζοντας έτσι μια μνημειώδη αλλαγή στο κοινωνικό μας συμβόλαιο.

Τα διαβατήρια εμβολίων αρχικά προβλήθηκαν από συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ως σημείο εισόδου για τις ψηφιακές ταυτότητες. Τώρα που μια τέτοια λογική έχει προχωρήσει, πώς μπορεί οι σημερινές γεωπολιτικές εντάσεις να συμβάλουν στην κλιμάκωση ποιος είναι ο βασικός κόμβος σε ένα νέο ψηφιακό οικοσύστημα;

Η Ουκρανία παραδοσιακά αποκαλείται το “καλάθι του ψωμιού” της Ευρώπης και μαζί με τη Ρωσία, και τα δύο έθνη είναι σημαντικοί παγκόσμιοι προμηθευτές βασικών σιτηρών. Επομένως, ο πόλεμος έχει όλα τα φόντα ενός μαύρου κύκνου για τα εμπορεύματα και τον πληθωρισμό.

Με μια οικονομία να βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης λόγω της παγκόσμιας κρίσης της προσφοράς, πιστεύω ότι οι οικονομικές δονήσεις που θα προκύψουν θα προκαλέσουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης εν καιρώ πολέμου σε όλο τον κόσμο και το κοινό θα κληθεί να προετοιμαστεί για τον περιορισμό των δελτίων.

Μόλις γίνει αυτό, η πολυμερής υιοθέτηση ψηφιακών ταυτοτήτων που διασυνδέονται με ψηφιακά νομίσματα της Κεντρικής Τράπεζας μπορεί να προβληθεί ως η λύση για την αποτελεσματική διαχείριση και διανομή των σιτηρεσίων των νοικοκυριών σε μια άνευ προηγουμένου κατάσταση έκτακτης ανάγκης και εξαίρεσης.

Η Τράπεζα της Αγγλίας έχει ήδη παρουσιάσει την προοπτική προγραμματιζόμενων μετρητών που μπορούν να δαπανηθούν μόνο σε βασικά είδη ή αγαθά που ένας εργοδότης ή η κυβέρνηση θεωρεί λογικά.

Μόλις δοθεί στον εκδότη ο έλεγχος του τρόπου με τον οποίο δαπανώνται από τον παραλήπτη, θα καταστεί σχεδόν αδύνατο να λειτουργήσει επαρκώς χωρίς Ψηφιακή Ταυτότητα, η οποία θα απαιτείται για τη λήψη δεμάτων τροφίμων και την απόκτηση ενός βασικού μέσου διαβίωσης. Σκεφτείτε το UBI (Universal Basic Income).

Εάν ο πληθωρισμός των τροφίμων συνεχίσει σε ανοδική τροχιά χωρίς σημάδια υποχώρησης, οι κυβερνήσεις μπορούν να θεσπίσουν ελέγχους τιμών με τη μορφή σιτηρεσίου και οι εγγραφές σιτηρεσίου θα μπορούσαν να καταγραφούν σε λογιστικά βιβλία blockchain στο Digital ID για να παρακολουθούν το αποτύπωμα άνθρακα και τις καταναλωτικές μας συνήθειες κατά τη διάρκεια μιας εθνικής έκτακτης ανάγκης.

 

9. Η Ευρώπη βρίσκεται κατευθείαν στη γραμμή του πυρός μόλις βρίσκεται σε εξέλιξη ένας υβριδικός πόλεμος μεταξύ του ΝΑΤΟ και του άξονα Κίνας-Ρωσίας.

Θα ήταν παράλειψη να αγνοήσουμε τον σαφή και παρόντα κίνδυνο που ενέχει μια κυβερνοεπίθεση σε τράπεζες και κρίσιμες υποδομές ή ακόμη και μια δοκιμαστική και τακτική πυρηνική ανταλλαγή με διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBM).

Δεν μπορώ να δω πώς κανένα αντιμαχόμενο μέρος δεν θα περιοριστεί από το δόγμα της αμοιβαία εξασφαλισμένης καταστροφής, επομένως μια θερμοπυρηνική πτώση είναι απίθανη.

Ωστόσο, η χρήση τεχνολογιών απομακρυσμένης πρόσβασης για τη διαγραφή της μνήμης του συστήματος από τον τραπεζικό μηχανισμό SWIFT ή το Διασυνοριακό Διατραπεζικό Σύστημα Πληρωμών μπορεί ενδεχομένως να καταστήσει μη λειτουργικό μεγάλο μέρος της διεθνούς οικονομίας και να οδηγήσει το δολάριο σε αδιέξοδο.

Εάν επρόκειτο να συμβεί ένα γεγονός τόσο κατακλυσμικών διαστάσεων, αναμφίβολα θα οδηγήσει σε αυξανόμενες απαιτήσεις για αναθεώρηση της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο.

Οι συνέπειες ενός τέτοιου συμβάντος θα μπορούσαν κάλλιστα να δημιουργήσουν ένα νέο παγκόσμιο πρωτόκολλο ασφαλείας σύμφωνα με το οποίο οι πολίτες πρέπει να διαθέτουν ψηφιακό αναγνωριστικό ως απαραίτητο μέτρο εθνικής ασφάλειας.

Μπορεί κανείς να φανταστεί πώς η πρόσβαση στο Διαδίκτυο ή στις δημόσιες υπηρεσίες μετά από μια κυβερνοεπίθεση σε εθνικό επίπεδο μπορεί να απαιτεί από τους πολίτες να χρησιμοποιούν ψηφιακό αναγνωριστικό για να επαληθεύσουν ότι οι διαδικτυακές τους δραστηριότητες και συναλλαγές προέρχονται από νόμιμη και μη κακόβουλη πηγή.

Υπάρχουν λίγες συμπτώσεις στην πολιτική.

 

10. Οι οικονομικές επιπτώσεις αυτού του πολέμου θα είναι τόσο καταστροφικές που οι κυβερνήσεις και ο δημόσιος τομέας θα απαιτήσουν σημαντική ένεση ιδιωτικού κεφαλαίου για να αντιμετωπίσουν το έλλειμμα χρηματοδότησης.

Αυτό θα καταστήσει ουσιαστικά τον παραδοσιακό διαχωρισμό των εξουσιών μεταξύ κεντρικών τραπεζικών ιδρυμάτων και κυβερνήσεων, καθώς οι πρώτοι θα είναι σε θέση να επηρεάσουν δυσανάλογα τη δημοσιονομική τροχιά των εθνικών κρατών, των οποίων η κυριαρχία θα εξαλειφθεί από τη χονδρική σύλληψη των κυβερνήσεων από τις κεντρικές τράπεζες και hedge funds.

Ως εκ τούτου, το μοντέλο του έθνους-κράτους σταδιακά ανατρέπεται από μια παγκόσμια τεχνοκρατία, που αποτελείται από μια μη εκλεγμένη κοινοπραξία ηγετών της βιομηχανίας, ολιγάρχων της κεντρικής τράπεζας και ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι κατά κύριο λόγο μη κρατικοί εταιρικοί παράγοντες που προσπαθούν να αναδιαρθρώσουν την παγκόσμια διακυβέρνηση και επιστρατεύονται στην παγκόσμια διαδικασία λήψης αποφάσεων.

Ως εκ τούτου, το μέλλον των διεθνών σχέσεων και ο κοινωνικός, οικονομικός και πολιτικός μετασχηματισμός που υφίσταται αυτή τη στιγμή ο κόσμος υπό το πρίσμα της πανδημίας και της σύγκρουσης Ρωσίας-Ουκρανίας δεν θα αποφασιστεί μέσω της πολυμέρειας και των εκλεγμένων εκπροσώπων κυρίαρχων κρατών.

Αντίθετα, θα αποφασιστεί μέσω ενός δικτύου πολυμετοχικών συνεργασιών που έχουν κίνητρο την πολιτική της σκοπιμότητας και δεν λογοδοτούν σε κανένα εκλογικό σώμα ή είναι υπόχρεο σε κανένα κράτος και για το οποίο έννοιες όπως η κυριαρχία και το διεθνές δίκαιο δεν έχουν νόημα.

Μετά τα όσα σας παραθέσαμε παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι το σχέδιο της Μεγάλης Επανεκκίνησης του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ καλά κρατεί. Το Σύστημα που εξουσιάζει και εξαθλιώνει τους λαούς είναι αυτό που δημιουργεί την ΚΡΙΣΗ για να φέρει έπειτα την “ΛΥΣΗ”.

Στον κόσμο που μας έχουν ετοιμάσει ο άνθρωπος θα είναι σκλάβος του Μεγάλου Αδερφού και κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας θα ελέγχεται και θα εξαρτάται από το Τεχνοφεουδαρχικό Ολοκληρωτικό Κράτος. Όσοι νομίζουν ότι οι ψηφιακές ταυτότητες τα ψηφιακά πιστοποιητικά και κάθε νέα ψηφιοποίηση που έρχεται στο προσκήνιο γίνεται δήθεν για το καλό μας πλανώνται πλάνην οικτράν. Απόλυτος σκοπός και στόχος του Διεθνούς Σιωνισμού είναι η δημιουργία ενός Παγκόσμιου Κράτους με Παγκόσμια Κυβέρνηση, Ένωση των Θρησκειών και φυσικά έναν Παγκόσμιο Κυβερνήτη.

 

Θα αντισταθούν οι λαοί; Ή θα συνεχίσουν να παρακολουθούν την τηλεκόλαση και να υπακούν τους τυρράνους τους;

 

“Η τέλεια δικτατορία θα έχει την εμφάνιση της δημοκρατίας. Μία φυλακή χωρίς τοίχους στην οποία οι κρατούμενοι δεν θα ονειρεύονται να δραπετεύσουν. Ένα σύστημα δουλείας, όπου χάρη στην κατανάλωση και την διασκέδαση, οι δούλοι θα αγαπήσουν την δουλεία τους” .

Για τους λίγους Πιστούς που αγωνίζονται ακόμα έχω να τους υπενθυμίσω ένα και μόνο σύνθημα που συμβολίζει τον αιώνιο Έλληνα και κάθε άνθρωπο που είναι πρόθυμος να θυσιαστεί για την ελευθερία του.

 

Πηγή: www.zerohedge.com

 

Μετάφραση, σχόλια και παραπομπές

Χαρίλαος Κ. Νικολόπουλος

Μηχανικός Βιοϊατρικής Τεχνολογίας

π.Γεώργιος Μεταλληνός - Το Ράσο στην Επανάσταση του '21



Ο Μακαριστός Πρωτοπρεσβύτερος και καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών π. Γεώργιος Μεταλληνός περιγράφει τη συμβολή και το ρόλο που διαδραμάτισε η Εκκλησία στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.

 

Του πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

 

«…Η συμμετοχή του Οικουμενικού Πατριαρχείου και γενικά όλου του Ράσου στον πανεθνικό Αγώνα του ΄21 ήταν αδύνατη χωρίς μία πολύ δύσκολη αυθυπέρβαση. Και η αυθυπέρβαση αυτή δεν έχει σχέση, όπως θα δεχόταν η αντικληρική προπαγάνδα, με κάποια εθελοδουλία ή αδιαφορία για το Γένος. Αντίθετα, σχετιζόταν, άμεσα με την γνήσια και αυθεντική αποκατάστασή του. Ας θυμηθούμε εδώ το βαθύτερο στόχο της Εθναρχίας και του Κλήρου μέσω της «περιορισμένης συνεργασίας» με τον κατακτητή. Ήταν η ανάσταση όλου του Ρωμαίικου, δηλαδή της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, με την παλαιά έκταση και εύκλειά της. Αυτό εννοούσε ο Πατροκοσμάς λέγοντας συχνά: «αυτό μια μέρα θα γίνει ρωμαίϊκο». Αυτό εννοούσε και ο Ρήγας Βελεστινλής, έστω και σε ένα άλλο ιδεολογικό πλαίσιο, όταν έλεγε στο «Θούριό» του: «Βούλγαροι κι Αρβανίτες και Σέρβοι και Ρωμηοί, αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή, για την ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί».

Μετά το κίνημα του Αλ. Υψηλάντη θα αλλάξει αυτός ο ρωμαίϊκος–οικουμενικός στόχος του Ρήγα και των Κολλυβάδων, που ήταν ο στόχος της Εθναρχίας. Από τη μεγαλοϊδεατική ιδεολογία του Γένους θα ενταχθεί ο Αγώνας στο πλαίσιο της αρχής των εθνικοτήτων-καρπού της Γαλλικής Επαναστάσεως, στοχεύοντας όχι πια στην ανασύσταση της αυτοκρατορίας, αλλά στη δημιουργία ενός μικρού ανεξάρτητου κράτους, στο οποίο θα «στριμωχνόταν» κυριολεκτικά (πρβλ. το 1922) το Ελληνικό Έθνος. Αυτό το πέρασμα από τη Ρωμαίικη Οικουμένη στο Ελληνικό κράτος ισοδυναμούσε με θάψιμο της Ρωμηοσύνης. Έτσι ο αγώνας του ΄21 εντάχθηκε στα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης για την αυτοκρατορία της Ρωμανίας. Στις ευρωπαϊκές αυλές, όπως λ.χ. του Ναπολέοντος, καθορίσθηκε ο χαρακτήρας της Ελληνικής Επαναστάσεως, που δεν θα έχει πια ρωμαίικο-οικουμενικό χαρακτήρα, αλλά στενά εθνικό και κατ΄ουσίαν «αρχαιοελληνικό». Θα είναι επανάσταση των Ελλήνων του Ελλαδικού Θέματος όχι μόνο εναντίον των Τούρκων, αλλά και εναντίον της Ρωμαίικης Εθναρχίας, ως συνέχειας της «Ρωμαϊκής Βασιλείας» των «Βυζαντινών». Το πραξικοπηματικό Αυτοκέφαλο της Ελλαδικής Εκκλησίας (1833) είναι η απτή επιβεβαίωση αυτών των ξενόφερτων προσανατολισμών.

Η συμμετοχή, συνεπώς, του Ράσου -και μάλιστα του Οικουμενικού Πατριαρχείου- στον Αγώνα υπήρξε δείγμα υψηλής αυθυπερβάσεως και αυτοθυσίας, αφού ήταν πια φανερό ότι ο Αγώνας είχε σαφώς αντιρωμαίικο και αντιεθναρχικό χαρακτήρα, στρεφόμενο και κατά του Πατριάρχου, ως Εθνάρχου των Ρωμηών. Η συμμετοχή δε αυτή ομολογείται από εκείνους, που την έζησαν σ΄όλη τη διάρκεια του Αγώνα και ήταν σε θέση να την επιβεβαιώσουν.

«Πλησίον εις τον Ιερέα -έλεγε ο Θ. Κολοκοτρώνης- ήτον ο λαϊκός, καθήμενοι εις ένα σκαμνί, Πατριάρχης και τζομπάνης, ναύτης και γραμματισμένος, ιατροί, κλεφτοκαπεταναίοι, προεστοί και έμποροι». Ο ιστορικός του 19ου αιώνα Χρ. Βυζάντιος σημειώνει: «Προύχοντες, κληρικοί, αρματολοί και κλέφται, λόγιοι και πλούσιοι, συνεφώνησαν ή μάλλον συνώμοσαν και παραχρήμα επαναστάτησαν κατά της τουρκικής δυναστείας».

Ο εθνικός ιστορικός μας Κ. Παπαρρηγόπουλος ομολογεί: «…Οσαδήποτε και αν υπήρξαν τα αμαρτήματα πολλών εκ των Πατριαρχών, ουδείς όμως εξ αυτών, ουδείς ωλίσθησεν περί την ακριβή του πατρίου δόγματος και των υπάτων εθνικών συμφερόντων τήρησιν». Ανάλογα αποτιμούν τη στάση του Ράσου στην Επανάσταση: Ο Δ. Κόκκινος, ο Δ. Φωτιάδης, ο Σπ. Μαρινάτος, ο Ι. Συκουτρής, ο Κ. Βοβολίνης, ο Ν. Τωμαδάκης, ο Απ. Βακαλόπουλος και άλλοι.

Υπάρχουν βέβαια, και επικριτές του Κλήρου, και των Αρχιερέων, που αμφισβητούν ή και αρνούνται την ειλικρινή και άδολη συμμετοχή τους στον Αγώνα. Τέτοιες θέσεις έχουν κατά καιρούς υποστηρίξει ο Γ. Κορδάτος (ιστορικός μαρξιστής), ο Γ. Σκαρίμπας (λογοτέχνης μαρξιστής, αλλ΄όχι ιστορικός) ο Γ. Καρανικόλας (δημοσιογράφος, όχι ιστορικός) κ.ά. Οι θέσεις αυτές επαναλαμβάνονται στερεότυπα από άλλους λιγότερο σημαντικούς και άσχετους με την ιστορική έρευνα. Αρκεί να μελετήσει κανείς το «ΔΕΛΤΙΟΝ» της Ο.Λ.Μ.Ε. για να διαπιστώσει πως αυτούσιες οι ιδεολογικές αυτές ερμηνείες για το ΄21 περνούν στο χώρο της παιδείας. Το τραγικά απελπιστικό δε είναι, ότι πολλές από τις παλαιότερες τοποθετήσεις έχουν πια ξεπερασθεί και στο χώρο της μαρξιστικής ιστορικής Σχολής, οπότε οι υποστηρικτές τους αποδεικνύονται «παλαιομοδίτες» στο χώρο του ιστορικού ερασιτεχνισμού.

Νεώτεροι μαρξιστές ιστορικοί, έχουν αποκηρύξει την ερμηνευτική μέθοδο του Γ. Κορδάτου και απομακρυνθεί από την ιδεολογική προοπτική του. Επίσης έχουν απορρίψει την προπολεμική θεωρία του «λαϊκισμού» (π.χ. Λέων. Στρίγκας). Έτσι, ο Π. Ρούσος δέχεται την επανάσταση του ΄21 ως εθνικοαπελευθερωτική και ομολογεί: «Σε σύγκριση με το εθνικό το κοινωνικό έρχεται στο υπόστρωμα». Ανάλογα δέχονται ο καθηγ. Βασ. Φίλιας, ο Λεων. Στρίγκας, η Ελ. Αντωνιάδου-Μπιμπίκου κ.ά.

Η επικρατούσα στο χώρο της μαρξιστικής σκέψης σήμερα θέση είναι, ότι η Επανάσταση του ΄21 είναι εθνικοαπελευθερωτική, με κοινωνικό περιεχόμενο, αλλά μία, στην οποία έλαβαν μέρος οι πιο ετερόκλητες δυνάμεις, κάθε μία με τις δικές της προϋποθέσεις και στοχοθεσία. Δεν έχει εκλείψει όμως τελείως η ιδεολογική προσέγγιση, που αναιρεί κάθε δυνατότητα ιστορικής-επιστημονικής κατανοήσεως και ερμηνείας.

Ένα από τα επισημότερα θύματα της παρατεινόμενης αυτής ιδεολογικής αδιαλλαξίας είναι ο Μέγας Οικουμενικός Πατριάρχης του Αγώνα, Άγιος Γρηγόριος Ε΄. Η ερμηνεία της στάσης του στον Αγώνα απαιτεί επαρκή γνώση της εποχής (ιστορικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά, διπλωματικά) και τη χρήση ορθών κριτηρίων, συγχρόνων δηλαδή και όχι σημερινών (ιστορικός αναχρονισμός). Ο σοφός εκείνος Γενάρχης, πώς ήταν δυνατόν να παραβλέψει τους αρνητικούς παράγοντες, που απειλούσαν κάθε επαναστατική σκέψη (Ιερά Συμμαχία, Τσάρος, προηγούμενες οικτρές αποτυχίες, π.χ. 1790); Γιατί να απαιτεί κανείς λιγότερη σύνεση από εκείνη του Κοραή και του Καποδίστρια, πού ήσαν τελείως αρνητικοί στα σχέδια εξεγέρσεως; Και όμως, σε καμία παρακωλυτική ή αποτρεπτική ενέργεια δεν προέβη, η δε αλληλογραφία του είναι σαφώς θετική και φανερώνει την εσωτερική συμμετοχή του στα σχέδια της Φιλικής.

Θα ερωτήσει, βέβαια, κανείς: και ο περιβόητος αφορισμός του κινήματος Υψηλάντου-Σούτσου; Δεν είναι σαφής αντίδραση του Γρηγορίου; Έτσι άλλωστε ερμηνεύεται ως σήμερα από την αρνητική κριτική. Μπορεί όμως να «ερμηνευθεί» ο αφορισμός χωρίς να ληφθεί υπόψη το κλίμα, μέσα στο οποίο έγινε; Και ποιο ήταν το κλίμα αυτό; –

Έκρηξη της οργής του Σουλτάνου (απόλυτου κυρίου πάνω σε κάθε υπήκοο) -Άμεσος κίνδυνος γενικής σφαγής των Ρωμηών (ομολογία εκθέσεων των Ξένων της Κων/πόλεως). Απερίγραπτες θηριωδίες, που προοιώνιζαν τη συνέχεια -Παύση από τον Σουλτάνο δύο Μ. Βεζίρηδων, με την κατηγορία της επιεικούς στάσεως έναντι των Ρωμηών -Απαγχονισμός του Σειχουλισλάμη (Θρησκευτικού αρχηγού), κατηγορουμένου για απείθεια (δεν εξέδωσε φετφά για την σφαγή και εξόντωση των Ρωμηών) -Εκτελέσεις Φαναριωτών (Μουζούρηδων και Μητροπολιτών) κλ.π.

Ποιος μπορεί μετά από όλα αυτά να αρνηθεί, ότι ο αφορισμός ήταν πράξη ανάγκης και «στάχτη στα μάτια του Σουλτάνου»; (Νικοπόλεως Μελέτιος). Αυτή ακριβώς ήταν και η ερμηνεία του άμεσα θιγομένου από τον αφορισμό, Αλ. Υψηλάντη: «Ο Πατριάρχης, βιαζόμενος υπό της Πόρτας, σας στέλλει αφοριστικά και Εξάρχους, παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρταν. Εσείς όμως να τα θεωρήτε αυτά ως άκυρα, καθότι γίνονται με βίαν και δυναστείαν και άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου».

Μόνο, λοιπόν, μετά από την γνώση όλων αυτών μπορεί να εκτιμηθεί σωστά και ο απαγχονισμός του Γρηγορίου. Ο πρώτος Πατριάρχης της Ρωμηοσύνης εκτελέσθηκε ως «προδότης» του Σουλτάνου και όχι των Ρωμηών. Και εύλογα, αφού τυπικά ήταν ο δεύτερος μετά τον Σουλτάνο αξιωματούχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ενώ δε ο αφορισμός δεν είχε καμιά αρνητικά απήχηση στον Εθνικό Αγώνα, αφού ήταν γνωστή η προέλευσή του, το «σχοινί του Πατριάρχη» ανέπτυξε μίαν ευεργετική δυναμική, διότι έγινε κινητήρια δύναμη στο αγωνιζόμενο ΄Εθνος.

Η ιδεολογικοποιημένη ερμηνεία δεν αφήνει όμως άθικτους και τους άλλους Αρχιερείς. Θέλοντας να μειώσουν τη διακεκριμένη συμμετοχή αρχιερέων, όπως λ.χ. ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ή ο Σαλώνων Ησαΐας μιλούν για «εκατοντάδες αρχιερέων» (Σκαρίμπας), η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων (δήθεν) απέσχε και υπονόμευσε τον Αγώνα. Έχουν όμως έτσι τα πράγματα;

Οι Αρχιερείς του Οικουμενικού Θρόνου δεν ξεπερνούσαν τους 200, στις 171 συνολικά επαρχίες του. Ο αριθμός δε αυτός περιλαμβάνει και τους Αρχιερείς των άλλων ρωμαίικων Πατριαρχείων, που ήταν στα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Σπ. Τρικούπης, Θ. Φαρμακίδης κ.ά. δέχονται τον αριθμό 180, οι δε τιτουλάριοι Αρχιερείς δεν υπερέβαιναν τους 20. Ποια ήταν, λοιπόν η συμμετοχή αυτών των Αρχιερέων στη Φιλική Εταιρεία;

Παρά τον αστικό χαρακτήρα της Φιλικής, οι πρωτεργάτες της δεν είχαν δυτική αντιφεουδαρχική συνείδηση, διότι στην «καθ’ ημάς Ανατολήν» δεν υπήρχε φεουδαρχία φραγκικού τύπου (φυσική αριστοκρατία). Γι’αυτό ενώ στη Δύση ο Κλήρος, και μάλιστα οι Επίσκοποι, εθεωρούντο προέκταση της τάξεως των Ευγενών, η Φιλική στράφηκε εδώ στον Κλήρο και μάλιστα στις κεφαλές του.

Αυτό επιβεβαιώνει και ο Κορδάτος: «Οι Φιλικοί (…) επεδίωξαν να δώσουν χαρακτήρα πανεθνικόν εις την ωργανωμένην επανάστασιν και δι΄αυτό προσηλύτισαν και μερικούς Φαναριώτας και ανωτέρους Κληρικούς». Το επίθετο («μερικούς») απορρέει από το ιδεολογικό πρίσμα του Κορδάτου και δεν ανταποκρίνεται στο ελάχιστο στα πράγματα.

Από το 1818 μυήθηκαν στην Φιλική Εταιρεία όλοι σχεδόν οι αρχιερείς της Πελοποννήσου, κάτι που αναγκάζεται να το παραδεχθεί ο αγαθότερος Σκαρίμπας: «Η Φιλική Εταιρεία (…) στο κόλπο είχε μυήσει όλους σχεδόν τους Παλαιοελλαδίτες κοτσαμπάσηδες και προπαντός τους δεσποτάδες».

Η αλήθεια είναι, ότι ως Ρωμηοί οι ηγέτες της Φιλικής γνώριζαν την επιρροή των Αρχιερέων στο λαό. Μέσα στα έτη 1818-21 όλοι σχεδόν οι Αρχιερείς έγιναν μέλη της Φιλικής. Μαρτυρίες αδιαμφισβήτητες καλύπτουν 81 περιπτώσεις. Για έναν αριθμό απουσιάζουν μαρτυρίες, χωρίς όμως να μπορεί να υποστηριχθεί, ότι δεν είχαν μυηθεί και εκείνοι. Απουσιάζει όμως και κάθε μαρτυρία για προβολή αρνήσεως ή για υπονόμευση του έργου της Εταιρείας. Οι περισσότεροι ιστορικοί δέχονται, ότι οι Αρχιερείς υπήρξαν η σπονδυλική στήλη της Φιλικής και ο κύριος παράγων του έργου της, λόγω του υψηλού κύρους τους στο Λαό. Αν οι Αρχιερείς εξ άλλου δεν περιέβαλλαν με την αγάπη τους το έργο της Φιλικής, πολλά πράγματα μπορούσαν να ανατραπούν. Μία αναφορά, τέλος, στην ποσοστιαία σύνθεση της Φιλικής δίνει τα στοιχεία: Κληρικοί 9,5%, Αγρότες 6% και Πρόκριτοι 11,7%.

Ιδιαίτερα από την περιοχή της Ελλάδος αναφέρονται επώνυμα στις πηγές 73 αρχιερείς, που έλαβαν ενεργό μέρος στον Αγώνα. 42 Αρχιερείς υπέστησαν ταπεινώσεις, εξευτελισμούς, φυλακίσεις, διώξεις κάθε είδους, βασανιστήρια, εξορίες κλπ. Δύο Οικουμενικοί Πατριάρχες (Γρηγόριος Ε΄, Κύριλλος ΣΤ΄) και 45 Αρχιερείς (Μητροπολίτες) εκτελέσθησαν ή έπεσαν σε μάχες. Κατά τον Γάλλο Πρόξενο Πουκεβίλ οι κληρικοί-θύματα του Αγώνα ανέρχονται συνολικά σε 6.000.

Υπάρχει όμως και το «εξ αντιθέτου» επιχείρημα. Η μαρτυρία των Τούρκων Ιστορικών για τη δράση του ελληνορθοδόξου Κλήρου στον Αγώνα του ΄21. Έτσι ο Μώραλη Μελίκ Μπέη δέχεται ότι: «τον λαόν (της Πελοποννήσου) υπεκίνησαν οι έχοντες συμφέροντα και σχέσεις μετά τούτων, οι έμποροι, οι πρόκριτοι, και κυρίως οι μητροπολίται και γενικώς οι ανήκοντες εις τον κλήρον, δηλαδή οι πραγματικοί ηγέται του Έθνους». Ο δε Ζανί Ζαντέ σημειώνει: «Τα σχέδια ετηρούντο μυστικά μεταξύ του Πατριάρχου των Μητροπολιτών, των Παπάδων, των Δημογερόντων».

Δια να κλείσουμε το θέμα αυτό, θα προσθέσουμε, ότι ενίοτε τον 19ο αιώνα εγείρονταν αντιδράσεις όχι για την μη συμμετοχή των Κληρικών μας στον απελευθερωτικό Αγώνα, αλλά αντίθετα για τη συμμετοχή τους σ΄ αυτόν. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Κεφαλλονίτη κοσμοκαλόγηρου και ησυχαστή Κοσμά Φλαμιάτου (1786-1852).

Κατά τον Φλαμιάτο η Αγγλία εκμεταλλεύθηκε τον Αγώνα του ΄21. Με την εμπλοκή του Κλήρου σ΄αυτόν επεδίωξε, «ίνα διεγείρη την παγκόσμιον, ει δυνατόν, περιφρόνησιν, μίσος, αποστροφήν και συνωμοσίαν κατά του Κλήρου, τόσον την εκ των Αρχών, όσον και την εκ του λαού. Δι’ αυτόν τον σκοπόν προς τοις άλλοις εκίνησεν εμμέσως εις τους αρχηγούς της Φιλικής Εταιρείας και εισήχθησαν εν αυτώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης, πολλοί Επίσκοποι και άλλοι εκ του Κλήρου της Ανατολής, και εφάνησαν τινες εξ αυτών οπλοφορούντες εις το στάδιον του κατά των Οθωμανών πολέμου, φαινόμενον όλως μοναδικόν, αλλόκοτον και αποτρόπαιον, εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν…»

Δεν θα ασχοληθούμε με την ορθότητα ή όχι των κρίσεων του Φλαμιάτου, που έχει το δικό του πρίσμα θεωρήσεως.

Το σκανδαλιστικό για ησυχαστές σαν τον Φλαμιάτο είναι η συμμετοχή του Κλήρου στις πολεμικές επιχειρήσεις («οπλοφορία») και σε μία συνωμοτική Εταιρεία, όπως η Φιλική. Την τελευταία θεωρεί κατευθυνόμενη «εμμέσως» από την Αγγλία. Μάλλον, συνεπώς, αυτό προσκρούει στη συνείδησή του, ότι δηλαδή η Επανάσταση εξυπηρετούσε τους σκοπούς της Δύσεως. Σ΄αυτό ακριβώς, πιστεύουμε, έγκειται η αντίθεσή του. Ότι ο Κλήρος της Ελλάδος, εν αγνοία του, εξυπηρέτησε σκοπούς αλλοτρίους και όχι τα όνειρα της Ρωμηοσύνης. Ο Φλαμιάτος γράφει στη δεκαετία του 1840, όταν πολλά πια έχουν αποσαφηνισθεί. Σημαντικό όμως είναι ότι θεωρεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη μέλος της Φιλικής Εταιρείας, σ΄αντίθεση με τους σημερινούς επικριτές του. Για τους παραδοσιακούς ορθοδόξους όμως αυτό ήταν το σκάνδαλο και όχι το αντίθετο. Ο Γενάρχης της Ρωμηοσύνης να υποθάλπει κινήσεις, που στρέφονταν εναντίον της… Γι΄αυτό μιλήσαμε για «θυσία» και «αυθυπέρβαση» του Ράσου. Η εθναρχική πολιτική εγκαταλείφθηκε για χάρη της ελευθερίας της Ελλάδος. Ο Όθων στα 1833 θα πάρει για τους Έλληνες, πολιτικά και εκκλησιαστικά, τη θέση του Εθνάρχη Οικουμενικού Πατριάρχη. Η αγανάκτηση του Φλαμιάτου εστιάζεται, ακριβώς, στην αντίθετη κατεύθυνση από τις αιτιάσεις των επικριτών του Κλήρου. Το Ράσο θυσίασε τα πάντα για την Ελλάδα και την εθνική αποκατάστασή της.

Συμπερασματικά:

Η συμμετοχή του Ράσου στους εθνικούς μας αγώνες δεν είναι ασφαλώς, ο μοναδικός λόγος της παρουσίας του Κλήρου στην κοινωνία μας. Κύρια αποστολή του Ράσου είναι το έργο του ιατρού στο «Πνευματικόν Ιατρείον» της Εκκλησίας για την πνευματική και υπαρκτική αποκατάσταση του ανθρώπου μέσα στο Σώμα του Χριστού. Η Εκκλησία δεν μπορεί ποτέ να θεωρείται ως ένας συμβατικός θεσμός, κοινωνικού χαρακτήρα, μέσα στον υπόλοιπο κρατικό και εθνικό βίο, με σκοπό να σώζει απλώς την ιστορική διάσταση.

Εν τούτοις η Ορθόδοξη Εκκλησία, και μάλιστα η Ελλαδική, πρωτοστατεί σ΄όλους τους απελευθερωτικούς μας αγώνες. Γιατί; Διότι τούτο απορρέει από την πίστη της για τον κόσμο και τον άνθρωπο. Η Ορθοδοξία βλέπει την ελευθερία ως το φυσικό κλίμα αναπτύξεως και πραγματώσεως του ανθρωπίνου προσώπου. Πραγματική δε ελευθερία είναι η δυνατότητα κοινωνίας του ανθρώπου με το Θεό και τους συνανθρώπους του, σε βαθμό γνησιότητας, πληρότητας και αυθεντικότητας έξω δηλαδή από κάθε αναγκαστικότητα. Η ανθρώπινη ελευθερία εντάσσεται στα πλαίσια του θελήματος του Θεού και είναι (και ως εθνική-κοινωνική) έννοια καθαρά θεολογική-εκκλησιαστική.

Ο Ορθόδοξος Κλήρος δεν μπορεί να μη συμμετάσχει στους εθνικούς-απελευθερωτικούς μας αγώνες, διότι το έργο του και στην περίοδο της ειρήνης είναι απελευθερωτικό. Αγώνας για την καταξίωση του Ρωμηού, ως απελευθέρωση από τα δεσμά της εσωτερικής δουλείας, της αμαρτίας. Η εσωτερική δε δουλεία κατά κύριο λόγο επιφέρει και την εξωτερική. Διότι δουλεία δεν είναι, κυρίως η αναγκαστική υποταγή, αλλά η εσωτερική υποταγή και ταύτιση με τον κατακτητή, η νέκρωση του πνεύματος αντιστάσεως και του ψυχικού δυναμισμού. Γι΄αυτό και πιστεύουμε, ότι η σημαντικότερη προσφορά του Ράσου στο Έθνος μας δεν ήταν τόσο η συμμετοχή του Κλήρου στις ένοπλες εξεγέρσεις και συγκρούσεις, όσο η συμβολή του Ράσου στη συντήρηση του ελληνορθόδοξου φρονήματος του Γένους και της αγάπης του προς την ελευθερία. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις δεν θα μπορούσε να υπάρξει Εικοσιένα».

 

Απόσπασμα από την μελέτη του π. Γεωργίου Μεταλληνού «Το ΄21 και οι Συντελεστές του – Αμφισβητήσεις και επακριβώσεις» – βιβλίο: «Ελληνισμός μαχόμενος», Eκδόσεις Τήνος, Αθήνα 1995.

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2022

Κ.Βαθιώτης: Η "δολοφονία" της Κυριακής Προσευχής από τον αντίχριστο μασκοφόρο Κυριάκο


Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαθιώτης, Καθηγητής ποινικού Δικαίου ΔΠΘ

 

Την Κυριακή της Ορθοδοξίας της 13ης Μαρτίου 2022 ένας αντίχριστος μασκοφόρος πρωθυπουργός, και δη της Ελλάδος, επιχείρησε να αναγνώσει την Κυριακή Προσευχή, δηλ. το Πάτερ Ημών, στο Φανάρι Κωνσταντινουπόλεως μέσα στον ναό του Αγίου Γεωργίου.

Το θλιβερό του όνομα: Κυριάκος Μητσοτάκης, γνωστός και ως Εφιαλτάκης ή ΠατερΚούλης Μαριονετάκης ή, όπως τον απεκάλεσε συγκεντρωμένο πλήθος έξω από τον Ιερό Ναό της Μητροπόλεως την ημέρα της κηδείας του Μίκη Θεοδωράκη (8.9.2021): κάθαρμα1.

Δεν είναι τυχαίο ότι διαβόητοι εγκληματίες, όχι μόνο σοβαρών αλλά και ελαφρών εγκλημάτων, είναι γνωστοί «στην πιάτσα» με πολλά παρατσούκλια.

Περίπτωση απατεώνων με διαφορετικά ψευδώνυμα αποτυπώνεται στην ελληνική ταινία του 1954 «Οι Παπατζήδες», όπου ο Νίκος Σταυρίδης υποδυόταν τον παπατζή και ο Πέτρος Γιαννακός τον συνεργό του.

 

Όταν προσάγονται στο ακροατήριο για το παράνομο παιχνίδι που έπαιζαν στον δρόμο, μαδώντας τον «αφελή κοσμάκη», ο Πρόεδρος του δικαστηρίου τούς καλεί να απολογηθούν φωνάζοντας τον μεν Σταυρίδη ως «Βρασίδα Γερακάρη ή Αλίμονο ή Αλισβερίση ή Σπίθα», τον δε Γιαννακό ως «Κοκοβιό ή Κοκοβίνο ή Κακαβόπουλο». Εν συνεχεία ρωτά τον Σταυρίδη αν παίζανε, οπότε εκείνος έδωσε την αλήστου μνήμης απάντηση:

«Ε παίζαμε, τι παίζαμε, πώς παίζαμε, δεν παίζαμε, ε τι παίζαμε;».

Το τουρκικής προελεύσεως παρατσούκλι «Αλισβερίσης» (η τουρκική λέξη σημαίνει πάρε-δώσε) που είχε αποκτήσει σε εκείνη την ταινία ο Σταυρίδης ταιριάζει απολύτως στον επονείδιστο Έλληνα πρωθυπουργό λόγω της τραγικής εμφάνισης που πραγματοποίησε στην Κωνσταντινούπολη (και όχι βεβαίως στην Ιστανμπούλ).

 

 

Ο δικός μας «Αλισβερίσης», λοιπόν, εκλήθη να απαγγείλει το Πάτερ Ημών. Αλλά, αντί να το απαγγείλει, το «σκότωσε». Και μάλιστα, ενεργώντας όχι από αμέλεια, αλλά με (τουλάχιστον) ενδεχόμενο δόλο. Διότι γνώριζε άριστα ότι δεν έχει ποτέ του αποστηθίσει το Πάτερ Ημών, επομένως όταν θα επιχειρούσε να προφέρει απέξω κάποιες λέξεις ή φράσεις του, ήταν πολύ πιθανό, αν όχι βέβαιον, ότι θα τα κάνει θάλασσα, «σκοτώνοντας» την προσευχή.

 

Όταν ο «Αλισβερίσης» εκστομίζει τις μπουρδολογίες του από το βήμα του ελληνικού κΥνοβουλίου έχει τυπωμένο τον λόγο του στα Νέα Ελληνικά και με τεράστια γράμματα. Τώρα, όμως, έπρεπε να διαβάζει μέσα από εκκλησιαστικό βιβλίο, το οποίο είναι γραμμένο στην κοινή ελληνιστική και τυπωμένο με μικρά γράμματα.

 

Μπερδεύοντας το Πάτερ Ημών με πολιτική ομιλία, προσπάθησε να το απαγγείλει, κοιτώντας μια το βιβλίο και μια το ποίμνιο, σαν να είχε απέναντι του βουλευτές και όχι πιστούς. Αλλά ακόμη κι όταν διάβαζε το Πάτερ Ημών, πέρα από το γεγονός ότι διέκοπτε τις φράσεις του κατά τρόπον που δεν συμβάδιζε με τα σημεία στίξεως αλλοιώνοντας έτσι το νόημα της προσευχής, έκανε και πάλι λάθη.

Έτσι, παρότι κοιτούσε τα λόγια του Πάτερ Ημών, αντί να διαβάσει «ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν», είπε «τα οφ*ε*λήματα ημών», συγχέοντας την οφειλή με το όφελος, πράγμα αναμενόμενο, αφού, ως γόνος μεγάλης πολιτικής οικογένειας, είναι από τα γεννοφάσκια του εκπαιδευμένος να έχει πάντοτε κατά νουν τι του παρέχει όφελος και όχι τι αποτελεί οφειλή του προς τον ελληνικό λαό. Ως πρωθυπουργός της Ελλάδος οφείλει να γνωρίζει απέξω το Πάτερ Ημών, πολύ δε περισσότερο, να μπορεί να το πει «νεράκι», ούτως ώστε να είναι σε θέση να το απαγγείλει απολύτως ορθά και με μεγάλη άνεση, όταν θα το διαβάζει, σύμφωνα με όσα επιτάσσει η Ιερά μας Παράδοση.

Έλληνας πρωθυπουργός που «σκοτώνει» τη θεμελιωδέστερη προσευχή όλων των Χριστιανών, παρότι κατά την απαγγελία διαβάζει το βιβλίο στο οποίο είναι γραμμένη, σημαίνει ότι είναι Χριστιανός-γιαλαντζί και, επομένως, ότι δεν αξίζει να βρίσκεται στον πρωθυπουργικό θώκο.

Αλλά η ανθελληνική παρουσία του στην πρωθυπουργία παρέχει τεράστιο όφελος στους παγκόσμιους ολιγάρχες που διοικούν δικτατορικά την Δύση, οπότε η μηδενική αξία του ως πρωθυπουργού της Ελλάδος ισοδυναμεί με τη μείζονα αξία του ως προδότη της χώρας μας. Αυτό, βεβαίως, ισχύει, ως επί το πλείστον, και για τις υπόλοιπες εθνικές κυβερνήσεις της Δύσης, οι οποίες στο τιμόνι τους έχουν τοποθετημένους πιστούς υπηρέτες του σχεδίου για την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης που θα διαθέτει, μεταξύ των άλλων, και μια παγκόσμια θρησκεία2.

Δυστυχώς, τα ὀφειλήματα που μετετράπησαν σε οφ*ε*λήματα δεν ήταν το μόνο λάθος του γιαλαντζί Χριστιανού πρωθυπουργού. Ιδού τα υπόλοιπα:

  • Αντί να διαβάσει «ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς», είπε «ως εν ουρανώ*ν* και επί τ*η* γης»
  • Αντί να διαβάσει «δὸς ἡμῖν, σήμερον», είπε «*δώσε* ημίν, σήμερον»
  • Αντί να διαβάσει «καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν», είπε «και μη*ν* εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν»

Δεν πρέπει να παροραθεί ότι στη φράση «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου» ο «Αλισβερίσης» έκανε έναν δυσερμήνευτο, μάλλον απαξιωτικό μορφασμό, κλείνοντας τα μάτια του!

Για να μην ξεχάσουμε την Κυριακάτικη Προσευχή που μάθαμε ήδη από μικρά παιδιά, ας διαγράψουμε πάραυτα από την μνήμη μας την «δολοφονική» απαγγελία του «Αλισβερίση» κι ας διαβάσουμε ξανά το Πάτερ Ημών στην ισχύουσα μορφή του, σεβόμενοι όχι μόνο τις λέξεις του, αλλά και τα σημεία στίξεως:

Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς· τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
[Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.]

 

Σε έναν μελλοντικό κόσμο χριστιανικής ευτοπίας δεν αποκλείεται να προβλέπεται στον Ποινικό μας Κώδικα, υπό την μορφή ιδιωνύμου εγκλήματος, η «à la Μητσοτάκη δολοφονία» του Πάτερ Ημών, όταν αυτή διαπράττεται ιδίως από πρόσωπα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως μέλη της κυβερνήσεως. Αυτό θα υπαγορεύεται από την (προσαρμοσμένη στα χριστιανικά δεδομένα εκείνης της εποχής) αρχή της μηδενικής ανοχής, την οποία οι σημερινοί Νεοταξίτες εφαρμόζουν «διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν», προκειμένου να περιορίζουν, αν όχι να καταργούν τις ελευθερίες του πολίτη, θυσιάζοντάς τες στον βωμό της ασφάλειας.

 

Επί τη ευκαιρία: Ο χρόνος απαγγελίας του Πάτερ Ημών έχει απασχολήσει το Ποινικό Δίκαιο ήδη στα τέλη του 19ου αιώνος. Εν έτει 1882 το παλαιό γερμανικό Ακυρωτικό είχε αποφανθεί επί του εξής ιστορικού3:

Η παθoύσα, μετά την απόσβεση τoυ δικαιώματός της να κατoικεί ως χήρα στo ακίνητo πoυ είχε παραχωρήσει o κατηγoρoύμενoς σε αυτήν και τoν σύζυγό της, εγκαταστάθηκε στoν σταύλo τoυ επίμαχoυ ακινήτoυ, από τoν oπoίo αρνήθηκε να απoμακρυνθεί, παρά την απειλή τoυ κατηγoρoυμένoυ ότι, αν δεν συμμoρφωθεί, θα καρφώσει τις πόρτες τoυ σταύλoυ, ώστε αυτή να μην μπoρεί να βγει έξω. Τελικώς, o κατηγoρoύμενoς πραγματoπoίησε την απειλή τoυ, στερεώνoντας με πρόκες ένα ξύλo πάνω στις πόρτες τoυ σταύλoυ, με απoτέλεσμα η παθoύσα ματαίως να πρoσπαθεί να τις ανoίξει για να ελευθερωθεί.

Τo δικαστήριo της oυσίας έκρινε ότι δεν συντρέχει περίπτωση παρανόμου κατακρατήσεως, διότι:

o κατηγoρoύμενoς από τις φωνές της παθoύσας αλλά και την κατακραυγή τoυ συρρεύσαντoς πλήθoυς αναγκάστηκε να απoμακρύνει τo ξύλo με τις πρόκες, κάτι πoυ είχε ως συνέπεια o εγκλεισμός της παθoύσας να διαρκέσει όσo και τo Πάτερ Ημών (Vaterunser). Εξαιτίας τoυ τόσo μικρoύ χρoνικoύ διαστήματoς εκρίθη ότι δεν δικαιoλoγείτο η κατάφαση της παρανόμου κατακρατήσεως.

 

Υπέρ της διάρκειας τoυ Πάτερ Ημών (άραγε με πoια ταχύτητα και σε πoια γλώσσα εκφωνoύμενo;) ως πυξίδας για την απαιτoύμενη ελάχιστη διάρκεια της παρανόμου κατακρατήσεως έχουν ταχθεί και εκπρόσωποι της γερμανικής ποινικής επιστήμης4. Τo Ακυρωτικό, αντιθέτως, ανήρεσε την πρoσβαλλoμένη, δεχόμενo ότι για τo τετελεσμένoν της παρανόμoυ κατακρατήσεως είναι αδιάφoρo τo πόσo διήρκεσε η κατάσταση της ανελευθερίας, τoυ εγκλεισμoύ κ.λπ. Η μεγαλύτερη ή μικρότερη διάρκειά της έχει σημασία μόνo για την επιμέτρηση της πoινής και όχι για την πλήρωση της αντικειμενικής υπoστάσεως.

Αξίζει να επισημανθεί ότι στην γερμανική βιβλιoγραφία εσφαλμένως αναφέρεται ότι τo περίφημo “κριτήριo τoυ Πάτερ Ημών” έχει πρoταθεί και υιoθετηθεί από τo παλαιό γερμανικό Ακυρωτικό5. Μια πιo πρoσεκτική ματιά στo σκεπτικό της προαναφερθείσης απoφάσεως καταδεικνύει ότι τo εν λόγω κριτήριo εφαρμόσθηκε μεν από την πρoσβαλλομένη (και πάντως για την αθώωση τoυ κατηγoρoυμένoυ: δεν ήρκεσε η στέρηση ελευθερίας με διάρκεια αντίστοιχη ενός Πάτερ Ημών), αλλά από τo γερμανικό Ακυρωτικό χαρακτηρίσθηκε ως νoμικώς εσφαλμένo!

 

Ο Ιταλός ρομαντικός ποιητής και φιλόσοφος Τζάκομο Λεοπάρντι έλεγε:

«Ώς και τα ωραιότερα και πιο ανεκτίμητα κείμενα γίνονται θανάσιμα πληκτικά, όταν τ’ απαγγέλλει ο ίδιος ο συγγραφέας τους· γι’ αυτό ένας φίλος μου, φιλόλογος, παρατηρούσε ότι, αν αληθεύει ότι η Οκταβία λιποθύμησε ακούγοντας τον Βιργίλιο να διαβάζει το έκτο βιβλίο της Αινειάδας, είναι πολύ πιθανό ότι το έπαθε όχι τόσο επειδή θυμήθηκε το γιο της Μάρκελλο, όπως λένε, όσο από βαρεμάρα»6.

Μετά την «Κούλεια», ήτοι «κουλλή» απαγγελία του δολοφονημένου Πάτερ Ημών, όσοι χριστιανοί τον ακούσουν δεν θα πρέπει να λιποθυμήσουν όπως η Οκταβία, αλλά επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ποιο αμόρφωτο και αντίχριστο ανδρείκελο (προσποιείται ότι) μας κυβερνά.

 

Είθε αυτό το Πάτερ Ημών να αποδειχθεί ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για αμετάκλητη αποκαθήλωση του ΠατερΚούλη Ημών! Δεν αξίζει η Ελλάδα μας να έχει τέτοιον πρωθυπουργό.

 

ΥΓ: Η άνευ γραβάτας casual εμφάνιση του κ. Αλισβερίση στο γεύμα που του παρέθεσε ο κ. Ερντογάν αποτελεί αψευδή μάρτυρα ότι ο κατά κανόνα γραβατωμένος Μητσοτάκης και ο σταθερά αγραβάτωτος Τσίπρας είναι δύο όψεις του ιδίου (ανθελληνικού) νομίσματος.

 

Πρόκειται για ένα ακόμη επίπλαστο ζεύγος αμοιβαίως εναλλάξιμων (δήθεν αντίπαλων) πρωθυπουργών που φέρουν μεν διαφορετικό ονοματεπώνυμο, πλην όμως ανήκουν στην ίδια προδοτική ομάδα αίματος, όπως και όλοι οι προηγούμενοι μετά την δολοφονία Καποδίστρια.

 

 

 

1

Για την ανάλυση αυτού του χαρακτηρισμού βλ. Βαθιώτη, Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 149 επ.

2

Βλ. σχετικώς Βαθιώτη, Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. ό.π., σελ. 256.

3

Επ’ αυτού βλ. Βαθιώτη, “Ασήμαντη κατακράτηση”: minima non curat praetor;, Ποινικά Χροωικά 2000, σελ. 89 επ. = Αντεγκληματική Πολιτική IV, επιμ. εκδ. Ν. Κουράκη, σελ. 19-29.

4

Οtto, Die einzelnen Delikte, 51998, σελ. 102, αριθμ. περ. 4· αντίθετoι oι Park/Schwarz, Die Freiheitsberaubung, Jura 1995, σελ. 297.

5

Έτσι, φέρ’ ειπείν, o Rengier, StrafR, BT II, 1999, σελ. 110, αριθμ. περ. 8.

6

Leopardi, Σκέψεις, μτφ.: Δ. Κούρτοβικ, εκδ. opera, Aθήνα 1993, σελ. 34.

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2022

Άξιοι των επιλογών μας



Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έθεσε άλλη μια φορά την ηγεσία της πατρίδας μας ενώπιον των ιστορικών και εθνικών ευθυνών της.

 

  • Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη*

 

Αναδείχθηκε ξανά η τραγική μοίρα του Ελληνισμού, που βλέπει την οικουμενική διαχρονικότητά του να διακυβεύεται από μία απόφαση της στιγμής. Από τη σύσταση του ελληνικού κράτους αυτό συμβαίνει πάντα. Αντί να λειτουργεί ως ένα κουκούλι προστασίας του έθνους, αποβαίνει η καταβόθρα του. Ακόμη και στις περιπτώσεις που το κράτος μεγάλωνε εδαφικά, το τίμημα ήταν συνήθως η συρρίκνωση του έθνους.

Δυστυχώς και στις μέρες μας όποια προσέγγιση στο δράμα της Ουκρανίας επιχειρείται μόνο με κριτήρια διαχείρισης μίας κρατικής οντότητας, χωρίς να υπεισέρχονται στο σκεπτικό των ηγεσιών μας προβληματισμοί περί του τι ακριβώς υπερασπιζόμαστε σε επίπεδο αξιών και ηθικής. Ακόμη και οι εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες της περιοχής δείχνει να μπαίνουν στο ζύγι όποιας πολιτικής επιρροής τους έναντι των εκατομμυρίων της Ελλάδας. Κανείς όμως δεν αναρωτήθηκε γιατί, άραγε, αρνήθηκαν να φύγουν οι προξενικές Αρχές μας στην Ουκρανία και παραμένουν ακόμη σε λειτουργία τα προξενεία μας, το προσωπικό των οποίων αποτελείται στην πλειονότητά του από ομογενείς. Τι είναι αυτό που τους κράτησε εκεί μέχρι η κατάσταση να γίνει πλέον αφόρητη, αν όχι η σιγουριά μιας ιστορικής μνήμης και η εγγύηση του πολιτιστικού τους αποτυπώματος; Και τα δύο διασφαλίζουν ένα καλύτερο αύριο, άσχετα με την έκβαση και τον νικητή του πολέμου.

Αυτά όφειλε να τα σκεφτεί καλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτού αποφασίσει εν θερμώ να στείλει στρατιωτική βοήθεια στους Ουκρανούς. Πιθανότατα το γεωστρατηγικό συμφέρον της πατρίδας μας να εξυπηρετείται καλύτερα σήμερα αν βρισκόμαστε στο πλευρό του δυτικού κόσμου, αν και αυτό δεν διασφαλίζεται με μία «πρόθυμη» εξυπηρέτηση των συμφερόντων των συμμάχων μας, αφού αυτή την «προθυμία» την έχουμε πληρώσει με οδυνηρό τρόπο αρκετές φορές. Το βλέπουμε μάλιστα έντονα αυτό, με την αδυναμία μας να κάνουμε ό,τι κάνει ο Ερντογάν που, από απολογούμενος (όπως θα έπρεπε να είναι) προς το ΝΑΤΟ, αναβαθμίστηκε σε διαπραγματευτή ειρήνης! Υπό την οπτική αυτή, λοιπόν, ακόμη και αν μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ως κράτος ίσως να βρισκόμαστε στη σωστή πλευρά των αντιμαχομένων, τώρα πλέον δείχνει να απαξιώνεται ακόμη κι αυτό…

Παραμένει φυσικά το ερώτημα: τι ακριβώς υπερασπίζεται ο δυτικός κόσμος;

Μήπως υπερασπίζεται την ταυτότητά του, δηλαδή τις αξίες του, τις εθνικές του κοινωνίες; Μα πώς μπορεί να το πει αυτό, όταν συνειδητά τις καταστρέφει υποδεχόμενος εκατομμύρια αλλοεθνών με εντελώς διαφορετικές αξίες και φορέων μίας κοσμοαντίληψης που έρχεται σε πλήρη αντιπαλότητα με την ευρωπαϊκή;

Μήπως υπερασπίζεται τη δημοκρατία; Μα πώς μπορεί να το ισχυριστεί αυτό, όταν έχει ουσιαστικά εκχωρήσει την εξουσία των κυβερνήσεων, που έχουν εκλεγεί με τη βούληση των λαών του, σε υπερεθνικές οντότητες διορισμένων εκπροσώπων μιας απρόσωπης εξουσίας;

Μήπως υπερασπίζεται τον θεσμό της οικογένειας; Μα πώς μπορεί να το επιβεβαιώσει αυτό, όταν η ιερότητά της έχει απαξιωθεί μέσω των «έμφυλων ταυτοτήτων», της μη διαφύλαξης των δικαιωμάτων του αγέννητου παιδιού και των υιοθεσιών από ομόφυλα ζευγάρια;

Μήπως υπερασπίζεται τη χριστιανική θρησκεία; Μα πώς μπορεί να το ορκιστεί αυτό ενώπιον Θεού και ανθρώπων, όταν οι ναοί μετατρέπονται σε μπιραρίες και πολιτιστικά κέντρα, ενώ παράλληλα ανεγείρονται χιλιάδες τζαμιά σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο;

Η Ρωσία του Πούτιν, όμως, δείχνει να υπερασπίζεται αυτές τις αξίες, ως ένα τελευταίο ανάχωμα στην επελαύνουσα παγκοσμιοποίηση, ουσιαστικά «επιτιθέμενη αμυνόμενη» (Κ. Τάταρης), προς διασφάλιση της ίδιας της ύπαρξής της. Υπό την οπτική αυτή, ως έθνος ίσως να βρισκόμαστε στη λάθος πλευρά των αντιμαχομένων… Είναι σίγουρο ότι δεν είναι δυνατόν να μη διεκδικούμε ως κράτος έναν ρόλο στον αναδυόμενο πολυπολικό κόσμο. Σε καμία περίπτωση όμως τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου. Γιατί αυτόν τον ρόλο προδιαγράφουν οι ελλαδίτικες ηγεσίες των τελευταίων ετών. Για την αντιμετώπιση τέτοιων διλημμάτων στερούμαστε ηγεσίες με εθνικό όραμα, που θα τις οδηγούσε σε μία σώφρονα και ιστορικά υπεύθυνη κρατική διαχείριση. Μέχρι να τις αναδείξουμε, θα είμαστε άξιοι των επιλογών μας…

 

*Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική», info@thess-el-poli.gr