Σημαιοκάπηλοι τῆς Προόδου

Γράφει ὁ Νικολοῦ Πέτρος

Ὅσοι ἀποφοίτησαν ἀπὸ τὸ μεταπολιτευτικὸ ἑλληνικὸ σχολεῖο ἔχουν ἀκόμα νωπὲς τὶς μνῆμές τους γιὰ τὶ τί πραγματεύονται μέσα σὲ μία σχολικὴ αἴθουσα οἱ γενίτσαροι παιδαγωγοί. Οἱ γενεὲς τῶν ἀπάτριδων ἀριστερῶν καὶ τῶν φιλελεύθερων ἀτομοκεντριστῶν δὲν φύτρωσαν σὰν τὰ καρπούζια στὴν ἄμμο. Πέρασαν πρῶτα ἀπὸ τὸ ἐκπαιδευτικὸ ἀφελληνιστήριο, ἐσωτερίκευσαν τὶς ἰδέες τοῦ πολιτισμικοῦ μαρξισμοῦ καὶ μὲ τὴ λήψη τοῦ ἀπολυτηρίου τοὺς ἀνετέθη ἡ ἀκούσια ἀποστολὴ ἐξαπλώσεως τοῦ μηδενισμοῦ σὲ ὅσους δὲν κατόρθωσε ὁ ἰός του νὰ παρασιτήσει. Μέρος αὐτῆς τῆς προπαγάνδας ἔγκειτο στὴν ἐμφύτευση στὰ μυαλὰ τῶν νέων τῆς πεποιθήσεως, πὼς οἱ παρελάσεις ἀναφέρονται σὲ μιλιταριστικὰ καθεστῶτα καὶ ἀναπαράγουν τὸ ψεῦδος, ὅτι εἴμαστε Ἔθνος ἀρχαῖο καὶ διαχρονικό, ἐνῷ οἱ σημαιοφόροι διαιωνίζουν ἀνισότητες καὶ τροφοδοτοῦν σύνδρομα κατωτερότητος στὴ μαθητικὴ κοινότητα. 

    Σταδιακὰ ἡ ἀντίληψη αὐτὴ ἀναπροσαρμόστηκε, προκειμένου νὰ ἐξυπηρετήσει συνάμα τὸν σχεδιασμὸ γιὰ μετάλλαξη τῆς Ἐθνικῆς μας κοινωνίας σὲ μία πολυφυλετικὴ βαβέλ. Οἱ ἴδιοι, ποὺ ἀποπτύουν ὡς βδελύγματα τὶς μαθητικὲς παρελάσεις καὶ φωνασκοῦν ὑστερικῶς γιὰ τὴν κατάργησή τους, χύνουν ποταμοὺς δακρύων ἀπὸ συγκίνηση, ὅταν κάποια ἔπηλυς μαθήτρια μὲ μποῦρκα φέρει τὴν ἑλληνικὴ σημαία. Τὰ μέσα μαζικῆς πλύσεως ἐγκεφάλου πανηγυρίζουν στὴ θέα τῆς συμμετοχῆς ἔγχρωμων ἀλλοεθνῶν στὶς παρελάσεις καὶ μὲ χαζοχαρούμενη διάθεση μᾶς πλασάρουν πόσο ὑπέροχο καὶ παραμυθένιο εἶναι νὰ ἀντικρίζουμε μία μαντηλοφορεμένη μουσουλμάνα σημαιοφόρο νὰ  «τιμᾷ» τὴν ἱστορία τῶν προγόνών μας. Μπρόστά της ὅλα τὰ Ἑλληνόπουλα σβήνονται στὴν ἀφάνεια καὶ τοὺς παρατεταμένους ἀλαλαγμοὺς γιὰ τὴν ἀλληλεγγύη τῶν λαῶν. Δὲν ἔχουν καμμία ἀξία, γιατὶ ἀντιπροσωπεύουν τὴ ῥατσιστικὴ κοινωνία τῆς ὁμοιομορφίας, ἐνῷ ἐκείνη αὐτὴν τῆς προόδου καὶ τῆς διαφορετικότητος, ὅπως τὴν ὀραματίζονται τὰ δίκτυα Οpen Society τοῦ Σόρος καὶ οἱ ἐγχώριοι ἐθνομηδενιστές.  

    Ἡ σημαία μας, ὅμως, δὲν εἶναι οὔτε καραβόπανο οὔτε τέντα γιὰ τὴν ἥλιο, γιὰ νὰ τὴν σηκώνει κανεὶς ὅπου καὶ ὅποτε γουστάρει. Ἐτυμολογικῶς ἀποτελεῖ τὸ «σημεῖον» μας, ἤτοι αὐτὸ ποὺ μᾶς σημαίνει, νοηματοδοτεῖ καὶ ὑποστασιάζει μέσα στὸν χρόνο καὶ μᾶς καθιστᾷ ξεχωριστοὺς καὶ ἀνεπανάληπτους ὡς σύνολο μὲ κοινοὺς προγόνους. Τὰ στοιχεῖα της συγκροτοῦν τὴν ἔθνική μας ταυτότητα καὶ μᾶς διαφοροποιοῦν αὐστηρῶς ἀπὸ ἄλλες ὀντότητες ἢ κατασκευάσματα. Γιὰ νὰ ὑψώσει κανεὶς τὴν ἱερότητά της μὲ πραγματικὴ εὐθύνη καὶ εὐλαβικὴ συστολή, δὲν εἶναι ἱκανοποιητικὴ μία γενικὴ καὶ ἀόριστη αἴσθηση ἑλληνικότητας. Απαιτεῖται βαθιὰ ἐν βαπτίσματι πίστη στὸν ὑφασμένο Σταυρὸ καὶ ἕνας ἰσχυρὸς καταγωγικὸς ψυχικὸς δεσμὸς μ' αὐτοὺς ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ τὸ διαχρονικὸ αἰτούμενο τῆς Φυλῆς μας «ἘΛΕΥΘΕΡΙΑ Ἢ ΘΑΝΑΤΟΣ» , τὸ ὁποῖο σχηματίζεται στὶς ἐννέα λευκὲς καὶ κυανὲς λωρίδες δηλοῦσες τὴν ποτισμένη μὲ τὸ αἷμα τῶν παππούδών μας ἑλληνική γῆ. Ἡ ἐγκύκλιος τῆς κυρίας Κεραμέως μπορεῖ νὰ ξηλώνει τὴ συμπλεγματικὴ συριζαϊκὴ κλήρωση καὶ νὰ ἀποκαθιστᾷ πράγματι τὸν ἀριστοῦχο ὡς ὑπόδειγμα κοσμίου συμπεριφορᾶς καὶ κοινωνικῆς ἐπιτυχίας. Ὅμως, δὲν δείχνει νὰ σέβεται τοὺς ἀγῶνες τῶν Πατέρων τοῦ Γένούς μας γιὰ Ἐλευθερία στοὺς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους υἱοὺς καὶ κόρές τους καὶ τὴν ἐπιθυμία τους νὰ ἐγκαταστήσουν τοὺς κατιόντές τους ὡς μοναδικοὺς φυσικοὺς δικαιούχους τοῦ Ἐθνικοῦ μας συμβόλου, ἀλλὰ τὸ ἀντιλαμβάνεται χρηστικὰ ὡς τρόπαιο πρὸς τέρψη ἐγωτικῶν φιλοδοξιῶν. 

    Ἔτσι, ἡ ἀπάντηση στὸν κύριο Μητσοτάκη, ὁ ὁποῖος μεταφέρει καραβανιὲς λαθρομεταναστῶν στὴν ἐνδοχώρα, ἐνσωματώνει στὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ξενόφερτα ἀνήλικα καὶ δηλώνει ὑπερήφανος νὰ δεῖ κάποια στιγμὴ «προσφυγόπουλο» νὰ σηκώνει τὴν ἑλληνική σημαία, ἐπιβάλλεται νὰ ἔρθει ὡς μία νέα ἀνεξάρτητη πατριωτικὴ κυβέρνηση, ἡ ὁποία θὰ ἐπανορθώσει τοὺς τραυματισμένους θεσμούς, οἱ ὁποῖοι χαλυβδώνουν τὴν Ἔθνική μας ἑνότητα καὶ μαρτυροῦν τὴ φυλέτική μας συνέχεια. Αὐτὴ θὰ θεσπίσει ἀποφασιστικὰ διπλὸ κριτήριο γιὰ τὴν ὕψωση τῆς σημαίας μας στὶς παρελάσεις, τόσο τῶν βαθμῶν ἐπιδόσεως ὅσο καὶ τῆς ἐθνικότητας, ὥστε σὲ κάθε Ἐθνικὴ ἐπέτειο καὶ εἰδικότερα ἐν ὄψει τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, τὴν ὁποία ἑορτάζουμε αὐτὲς τὶς μέρες,  ὁ σημαιοφόρος κάθε σχολείου νὰ ἀποτελεῖ ἀξιοζήλευτο πρότυπο ὄχι μόνον ἀρίστου μαθητοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐναρέτου Ἕλληνος, ὁ ὁποῖος σὲ κάθε κυματισμὸ τοῦ Ἐθνικοῦ μας συμβόλου νὰ θυμᾶται τὸ ἔνδοξο ''ΟΧΙ'' τοῦ Πατέρα τῆς Νίκης Ἰωάννου Μεταξᾶ καὶ τὸ χρέος του νὰ ἀποδειχτεῖ ἄξιος συνεχιστὴς τοῦ ἀναστήματός του.

Από το ηρωικό ΟΧΙ του Μεταξά, στα ΝΑΙ των πολιτικάντηδων του σήμερα!

Ο Πρέσβυς της Ιταλίας Emm. Grazzi, έχοντας το τελεσίγραφο στα χέρια του, κατευθύνεται προς την οικία του Ιωάννου Μεταξά. Ο ίδιος ο Γκράτσι, σε συνέντευξή του ( Il principio della fine), διηγήθηκε:

<<... Ες την εν Κηφισία οκίαν του Ιωάννου Μεταξά μετέβης ολίγον προς της 3ης ώρας και όχι με το αυτοκίνητον της Πρεσβείας, αλλά με το μικρόν ιδιωτικόν αυτοκίνητον του στρατιωτικού ακολούθου, οδηγούμενον υπό του ιδίου και συνοδόν ένα μόνο διερμηνέα, διά να συνεννοηθή με τον σκοπόν. Εφθάσαμε έξω της οικίας του Μεταξά, ακριβώς εις τις τρεις παρά δέκα...
Μόλις καθήσαμε του είπα ότι η κυβέρνησίς μου, μου είχε αναθέσει να του κάμω μίαν άκρως επείγουσα ανακοίνωση και χωρίς άλλα λόγια του έδωσα το κείμενο. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Τα χέρια που κρατούσαν το χαρτί, έτρεμαν ελαφρά και μέσα από τα γυαλιά έβλεπα τα μάτια να βουρκώνουν, όπως συνήθιζε όταν ήταν συγκινημένος. Όταν τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο και μου είπε με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή: '' Alors, c' est la guerre'' (Λοιπόν έχομεν πόλεμον)>>

Και συμπληρώνει στην ίδια συνέντευξη ο Γκράτσι αναφερόμενος για τον Μεταξά:

<<... ο πρεσβύτης εκείνος, που είχε καταναλώσει ολόκληρη την ζωή του αγωνιζόμενος και υποφέροντας για την χώρα του και τους Βασιλείς του, κατά την υπέρτατη εκείνη στιγμή, προτιμούσε να διαλέξη για την πατρίδα του τον δρόμο της θυσίας και όχι τον δρόμο της ταπεινώσεως. Υποκλίθηκα μπροστά του με τον μεγαλύτερο σεβασμό και βγήκα από το σπίτι του>>.

Τι να πει, λοιπόν, κανείς για το Σθένος αυτού του ηγέτη; Σε μια περίοδο όπου η Γερμανία είχε κυριαρχήσει σε όλη την Ευρώπη, ο Μεταξάς με μικρές και περίεργες εγγυήσεις από την ύπουλη πολιτική των Άγγλων παίρνει εκ μέρους όλου του ελληνικού λαού την ηρωική απόφαση του ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ που όλοι οι Έλληνες υποστήριξαν, τρέχοντας τα παιδιά του Έθνους με το χαμόγελο στα χείλη να θυσιαστούν Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος στα δύσκολα βουνά της Ηπείρου.

 Διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά προς τον ελληνικό λαό 28/10/1940:

<<Προς τον ελληνικόν λαόν,
Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες,
τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τας ιεράς μας παραδόσεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών

Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως
Ιωάννης Μεταξάς>>

Σήμερα, όλο το σάπιο πολιτικό σύστημα υβρίζει και συκοφαντεί τον Μεταξά. Από τους κομμουνιστές μέχρι κάτι γερμανολάτρες στην ακροδεξιά ο Μεταξάς που είπε όχι στις ορέξεις του άξονα είναι κόκκινο πανί για αυτούς. Ήταν ο μεταξάς τέλειος; Σίγουρα όχι. Έκανε κι εκείνος προσωπικά και πολιτικά λάθη. Αυτό όμως που έγραψε με χρυσά γράμματα στην ιστορία το όνομά του ήταν το ηρωικό ΟΧΙ. Η επιλογή και η προτίμηση για πόλεμο και Δόξα! Κι ας είχε όλες τις πιθανότητες νίκης εναντίον του. Όλη η Ευρώπη σχεδόν υπό την κατοχή του Άξονα κι ο <<δικτάτορας>> και <<φασίστας>> Μεταξάς είπε ΟΧΙ στο τελεσίγραφο της πιο δυνατής στρατιωτικά Ιταλίας. Είναι υποκριτικό, λοιπόν, σήμερα κάποιος να κατηγορεί  τον Μεταξά που αν ήταν στη θέση του το πιο πιθανόν ήταν να την είχε κάνει με ελαφρά αφού είχε δώσει Γη και Ύδωρ στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές. ΟΧΙ, μια λέξη άγνωστη σε όλους μας σήμερα, αφού ο συμβιβασμός κι ο ωχαδελφισμός κυριαρχούν στη δειλή κοινωνία μας.

<< Η Ελλάς ήτο αποφασισμένη να μην προκαλέση μεν με κανένα τρόπο κανέναν. Αλλά και με κανένα τρόπο να μην υποκύψη. Προ παντός είναι αποφασισμένη να υπερασπίση τα εδάφη της, έστω κι αν πρόκειται να πέση>>.

Λόγος, 30/10/1940



Ιδιαίτερα συγκινητική επίσης ήταν η εγγραφή του ημερολογίου του μεταξά στις 18/12/1940:

<< Χιόνια - κακοκαιρία. Μέτωπον. Δεν φθάνουν ούται τροφαί! - τι θα γίνουμε Θεέ μου! Βελτιώνεται λιγάκι ο καιρός; ούτε μάλλον φθάνουν ούτε ταχυδρομεία. Κλειστοί οι δρόμοι - αλλά θα τα υπερβούμε όλα. Με τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας!>>


Και ερχόμαστε στο σήμερα. Στα ωραία καλά και <<δημοκρατικά>> χρόνια του κοινοβουλευτισμού. Δεν έχουμε τον <<κακό φασίστα>> Μεταξά ( που είπε το ΟΧΙ στις φασιστικές δυνάμεις του άξονα την ώρα που οι κομμουνιστές της Σοβιετική Ένωσης ήταν σε συμμαχία με την χιτλερική Γερμανία). Και τι έχουμε; Την εποχή των ΝΑΙ! Ναι στην εισβολή στην Κύπρο το '74, ναι στην ΕΟΚ, ναι στο γκριζάρισμα των Ιμίων το '96, ναι στα δάνεια, ναι στο ευρώ, ναι στο ΔΝΤ, ναι στα μνημόνια, ναι στην πτώχευση, ναι στην ηθική παρακμή, ναι στην προδοσία των Πρεσπών όπου ξεπουλήθηκε η Μακεδονία μας, ναι στη λαθρομετανάστευση, ναι στις επιδιώξεις του Ερντογάν... κι ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό! Εν έτει 2019 οι μειοδοσίες και οι προδοσίες κατά του Ελληνικού Έθνους και της Ορθόδοξης Πίστης συνεχίζονται. Πότε θα σταματήσουν όλα αυτά; Όταν επιστρέψουμε στις ρίζες και τις αξίες μας. Όταν μετανοήσουμε για τις ανοησίες μας και αγωνιστούμε για να ελευθερωθεί και πάλι η Πατρίδα μας. Όταν ξαναπούμε ΟΧΙ σε όσους θέλουν να μας εξαφανίσουν εθνικά!



 Στο Διάγγελμά του για το νέο έτος την πρωτοχρονιά του 1941, ο Ιωάννης Μεταξάς έλεγε:

<<Ας σηκωθούμε όλοι μας! και ο καθένας και η καθεμιά ας στρέψουν τα μάτια της  ψυχής των στα αγαπημένα τους πρόσωπα, που με κίνδυνον της ζωής των στα χιονισμένα βουνά, στις κρύες θάλασσες, στον παγωμένο αέρα, υπερασπίζονται την τιμήν και τη ύπαρξιν του Έθνους μας. Και τώρα που μπαίνουμε στο Νέο Χρόνο, ας παρακαλέσουμε τον Ύψιστον να μας δίνει πάντα την βοήθειά Του και ας τον ευχαριστήσουμε με όλη την ψυχή μας, γιατί μας εδιάλεξε υπερασπιστάς των πολυτιμοτέρων αγαθών που έχει η ανθρωπότης, που μας ύψωσεν έτσι από την ταπεινότητά μας εις σκεύος εκλογής. Όσοι και όσες με ακούετε, ας ευχηθούμε με τον Νέο Χρόνο δοξασμένο για την Ελλάδα μας, νικηφόρο για τους Στρατούς μας και Ευτυχισμένο για το λαό μας.>>

ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΕΣ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΜΑΣ

ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΕΣ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΜΑΣ

 Γενικά στην πατρίδας μας, τον τόπο που γέννησε την φιλοσοφία και αναβάθμισε τον διάλογο από περιττή διαδικασία σε υψηλή αξία, σήμερα παρατηρείται δυστυχώς αποιδεολογικοποίηση των μαζών. Η ψήφος πλέον δεν εκκινεί από πολιτικές απόψεις αλλά κυρίως έχει χαρακτηριστικά συναλλαγής. Ποιος μου δίνει περισσότερα και πιο ταιριαστά στις άμεσες υλιστικές μου ανάγκες; Αυτόν θα ψηφίσω...
  Οι ελάχιστοι που επιχειρηματολογούν στοιχειωδώς προέρχονται κυρίως από τα λεγόμενα άκρα, δεξιά και αριστερά, κυρίως όμως τα αριστερά. Βλέπουμε, λοιπόν κομμουνιστές και αναρχικούς να προβάλουν μετά μανίας τα ιστορικά πρόσωπα που χάραξαν τις θεωρητικές τους πεποιθήσεις. Συχνά μάλιστα πρώτα θα αναφέρουν τι είπε πριν από δεκαετίες ο ιδεολογικός τους ινστρούτκτορας, ο επί Γης προφήτης τους, και έπειτα απλά θα σχολιάσουν την επικαιρότητα.
  Ο Λένιν,ο Μαρξ, ο Τρότσκι, ο Μπακούνιν, ο Σκαρίμπας, ο Κορδάτος και πολλοί άλλοι αριστερόστροφοι διανοούμενοι είναι καθημερινά ωσεί παρόντες στις συζητήσεις και την επιχειρηματολογία των πολιτικών τους απογόνων. Απ' την άλλη ακόμα και οι φιλελεύθεροι δεν διστάζουν να αναφερθούν στον Φρίντμαν, τον Χάγιεκ και φυσικά τον εγχώριο πατρώνα τους και ιερό τέρας του σύγχρονου ελληνικού κράτους Ε. Βενιζέλο.
  Φθάνοντας όμως στον εθνοκεντρικό χώρο τα πράγματα περιπλέκονται. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν ξερά χιλιοειπωμένα τσιτάτα ή επαναλαμβάνουν σχεδόν μηχανικά λόγια αποτυχημένων πολιτευτών και συνοικιακών εθνοπατέρων της αρεσκείας τους. Αλλά και όσοι προσπαθούν να το ψάξουν λίγο περισσότερο καταλήγουν στην θεοποίηση διφορούμενων προσωπικοτήτων του παρελθόντος, που εμφορούμενοι από δυτικολαγνεία, συχνά μηδενίζουν τον βασικό βραχίωνα του έθνους, την Ορθοδοξία. Ακόμα χειρότερα πολλοί εμμένουν σε θεμελιωτές ξένων ιδεολογικών και φιλοσοφικών ρευμάτων, που ουδεμία σχέση έχουν με την δική μας ταυτότητα.
  Είναι απαραίτητο λοιπόν οι νέοι εθνικιστές να αναζητήσουν και να αναδείξουν νέα ιδεολογικά πρότυπα. Μανιφέστο μας δεν μπορεί παρά να είναι η θρυλική απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στον Πορθητή πριν την Άλωση, καθώς και τα απομνημονεύματα των Αγωνιστών του '21. Κείμενα που σημάδεψαν τους εθνικούς μας αγώνες και υπογράφτηκαν με αίμα ηρώων. Είναι αδιανόητο, έπειτα, να αγνοούμε τα κείμενα του Γρίβα Διγενή, του σπουδαιότερου μαχητή των εθνικών αγώνων τον περασμένο αιώνα. Επίσης, πρέπει να ανδειχθούν ξεχασμένοι διανοητές, όπως ο πατέρας του ελληνορθόδοξου ταυτοτισμού Φώτης Κόντογλου, ο σπουδαίος αντιμοντερνιστής λογοτέχνης Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο εθνικόφρονας ιστορικός Σαράντος Καργάκος. Κοντά σε αυτούς υπάρχουν και πολλοί ακόμα που κινούμενοι από αγνά πατριωτικά αισθήματα, αλλά και πίστη στην Ορθόδοξη πίστη μας, τόλμησαν να σκεφτούν κόντρα στο επικρατές εθνομηδενιδτικό ρεύμα.
  Αν, επομένως, η επίκληση των ιδεολογικών προγόνων είναι ο καθρέπτης κάθε ιδέας στο σήμερα, μέχρι τώρα ο εθνικισμός αντικατοπτρίζονταν θολός. Καιρός αυτό να αλλάξει! Αφορμώντας απ' το παρελθόν ας κάνουμε ένα μεγάλο βήμα προς το μέλλον των ιδεών μας και συνεπώς του Έθνους μας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
(ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 18/10/2019)

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ Ι. ΜΕΤΑΞΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ 1939

 

 

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ Ι.
ΜΕΤΑΞΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ 1939

 

<<Είναι σήμερα η Τρίτη Πρωτομαγιά, που γιορτάζουμε και τη γιορτάζουμε κυανόλευκη και όχι πια κόκκινη, που τη γιορτάζουμε χωρίς επιφυλάξεις του στρατού και της αστυνομίας, χωρίς φοβέρες, χωρίς συμπλοκές στους δρόμους, χωρίς αδειανούς δρόμους από το φόβο και από την τρομάρα των πολιτών. Που την γιορτάζουμε με χαρά, με ευφροσύνη και με συναδελφωσύνη και με αλληλεγγύη με όλο το Ελληνικό Έθνος.
Ο κόσμος ο αστικός, δηλαδή ο κόσμος των κομματαρχών του τόπου, εθεωρούσε τον εργάτη ως έναν παρίαν.
Αλλά ο εργάτης δεν επιέζετο μονάχα από αυτήν την κατάστασιν, αλλά και από μίαν άλλην. Γιατί από το άλλο μέρος ήλθαν οι σωτήρες του εργατικού κόσμου, οι κομμουνισταί. Ήλθαν από το άλλο μέρος οι κομμουνισταί οι οποίοι έλεγαν στον εργάτη, εάν ο εργάτης ετύχαινε νάναι ευτυχής άνθρωπος και εάν ετύχαινε να ζη οπωσδήποτε ανθρωπινά: θα απεργήσης. Δηλαδή θα καταστραφής. Μα γιατί ; Γιατί εζητούσαν να φέρουν τον εργάτην στην εσχάτην αθλιότητα, για να ημπορέση μέσα στην εσχάτη αυτήν αθλιότητά του να απελπισθή και να πέση στα χέρια τους και να γίνη όργανον ασυνείδητον των ορέξεων που είχαν αυτοί. Και οι ορέξεις των ήταν να καταλάβουν την εξουσίαν, την οποίαν να την μεταχειρισθούν δικτατορικά, όπως την μεταχειρίσθηκαν αλλού δικτατορικά και βλέπετε τα αποτελέσματα ποια είναι.
Βέβαια ένα Έθνος φιλότιμον και ένας λαός που έχει συνείδησιν των δικαιωμάτων του, ένας λαός σαν τον Ελληνικόν, δεν ημπορούσε να ανεχθή τη κατάστασιν αυτήν.
Και μέσα στην μάζαν την λαϊκή εκυοφορείτο σιγά – σιγά η εκδήλωσις της ανάγκης της Μεταβολής. Δεν ημπορούσε παρά να έλθη μιαν ημέραν η 4η Αυγούστου. Πιθανόν να μην ήρχετο ακριβώς την 4ην Αυγούστου. Πιθανόν σε μια άλλη ώρα να ήρχετο η Μεταβολή. Αλλά θα ερχόταν.>>

Ο τελευταίος Παλαιολόγος ~ Γεώργιος Βιζυηνός

Ο τελευταίος Παλαιολόγος

Στίχοι: Γεώργιος Βιζυηνός

Τον είδες με τα μάτια σου, γιαγιά, τον Βασιλέα,
ή μήπως και σε φάνηκε, σαν όνειρο, να πούμε,
σαν παραμύθι τάχα;

-Τον είδα με τα μάτια μου, ωσάν και σένα νέα,
πά να γενώ εκατό χρονώ κι ακόμα το θυμούμαι,
σαν να `ταν χτες μονάχα.

Στην Πόλη, στην Χρυσόπορτα, στον πύργον από κάτου,
είν’ ένα σπήλαιο πλατύ, στρωμένο σαν παλάτι,
σαν άγιο παρακκλήσι;

Κανένας Τούρκος δεν μπορεί να κρατηθεί κοντά του,
κανείς της σιδερόπορτας να `βρει το μονοπάτι,
να πά να το μηνύσει.

Μόνο κανένας Χριστιανός, κανένας που το ξέρει,
περνά π’ αυτού κρυφά κρυφά και τον σταυρό του κάνει
με φόβο και μ’ ελπίδα.

Έτσι κι εγώ, βαστούμενη στο πατρικό μου χέρι,
επήγα και προσκύνησα. Και εδ’ αύτου μ’ εφάνη-
όχι μ’ εφάνη! Είδα:

Μέσ’ στο σκοτάδι το βαθύ έν’ άστρο, σαν λυχνάρι,
σαν μία φλόγα μυστική, απ’ τον Θεό αναμμένη.
Γαλάζια λάμψη χύνει.

Και φέγγει την λευκόχλωμη του Βασιλέως χάρη,
που με κλεισμένα βλέφαρα εξαπλωμένος μένει
στην αργυρή του κλίνη.

- Απέθανε, γιαγιά; - Ποτέ, παιδάκι μου! Κοιμάται,
κοιμάται μόνο! Την χρυσή κορώνα στο κεφάλι,
το σκήπτρο του στο χέρι.

Και, σαν παλιοί του σύντροφοι, πιστοί του
παραστάται, στα στηθη τ’ ο σταυραετός, στα πόδια του
προβάλλει δικέφαλο Ξαφτέρι.

Επάν’ απ’ το κεφάλι του, η ασπίδα παραστέκει,
κι εκεί που το χρυσόπλεκτο, το ψηφωτό ζωνάρι
τη μέση του κατέχει,

σαν αστραπή π’ απέμεινε χωρίς αστροπελέκι,
ζερβιά, ως κάτου κρέμεται τ’ αστραφτερό θηκάρι-
μέσα σπαθί δεν έχει!

-Γιατί, γιαγιά; Πού είναι το; -Βαμμένο μέσ’ στο αίμα,
ακόμ’ ως τώρα βρίσκεται σ’ ενός αγγέλου χέρι,
στον ουρανό επάνου...

Ήτανε τότε που η τουρκιά την Πόλην επολέμα.
Μέσα μία φούχτα ελεύθεροι, απ’ έξω μύριο ασκέρι,
οι σκλάβοι του Σουλτάνου.

Κι ο Μωχάμετ ο ίδιος του πα στ’ άγριό του άτι
-Δός μου της Πόλης τα κλειδιά! του Κωνσταντίνου κράζει,
και το σπαθί σου δός μου!

-Έλα και πάρ’ τα! λέγ’ αυτός, του τούρκου του μουχτάτη
εγώ δε δίνω τίποτε! τίποτ’ ενόσω βράζει
μία στάλλα γαίμα εντός μου!-

Κι επρόβαλαν τα λάβαρα, κι αρχίνησεν η μάχη!
Σαράντα μέραις πολεμούν, σαράντα μερονύχτια
χτυπιούνται και χτυπούνε,

οι Τούρκοι σαν τα κύματα κι οι Χριστιανοί σαν βράχοι.
Κι ούτε τών Φράγκων προδοσιές, ούτε τών φλάρων δίχτυα
τον Βασιλέα σειούνε.

Απ’ ταις σαράντα κι ύστερα Θεός τον παραγγέλλει.
-Για του λαού τα κρίματα, είναι γραφτό να γίνει,
προσκύνα τον Σουλτάνο!-

Μ’ αυτός, το χέρι στο σπαθί, πεισμώνεται, δε θέλει!
-Πριν μπρός σε Τούρκο τύραννο το γόνατό μου κλίνει,
πες κάλλιο ν’ αποθάνω!-

Έξ’ απ’ το κάστρο χύνεται με σπάθα γυμνωμένη
και σφάζει Τούρκων κατοστές κι Αγαρινών χιλιάδες-
εκείνος κι ο στρατός του.

Μα ήτ’ ολίγος ο στρατός, κι οι πρώτοι λαβωμένοι!
Έπεσαν τ’ αρχοντόπουλα έφυγαν οι Ρηγάδες
κι απέμεινεν ατός του.

Όσο τον ζωνουν τα σκυλιά, τόσο χτυπά και σφάζει,
σαν πληγωμένος λέοντας, σαν τίγρη της ερήμου,
που τα παιδιά της σκώσουν.

Μα κεί του πέφτει τ’ άλογο! και πέφτ’ αυτός και κράζει.
-Δεν βρίσκετ’ ένας Χριστιανός να πάρ’ την κεφαλή μου,
πριν πάν και με σκλαβώσουν;-

Μια τρίχα και τον σκότωνεν αράπικη λεπίδα!
Μα δεν το ήθελ’ ο Θεός. Δεν ήθελε ν’ αφήσει
των Χριστιανών το Γένος

αιώνια δίχως βασιλιά κι ελευθεριάς ελπίδα.
Γι’ αυτό προστάζ’ έν’ άγγελο να πά να τον βοηθήσει,
σαν ήταν κυκλωμένος.

Κι αυτός τον Μαύρο λακπατά, τον Βασιλέ γλιτώνει.
το κοφτερό του το σπαθί του παίρν’ από το χέρι,
τους Τούρκους διασκορπίζει.

Πά στα λευκά του τα φτερά τον Βασιλέα σκώνει,
μέσ’ στο πλατύ το σπήλαιο, που σ’ είπα, τόνε φέρει,
κι εκεί τόνε κοιμήζει.-

-Και τώρα πια δεν ειμπορεί, γιαγιάκα, να ξυπνήσει;
-Ω βέβαια! Καιρούς καιρούς, σηκώνει το κεφάλι,
στον ύπνο τον βαθύ του

και βλέπ’ άν ήρθεν η στιγμή, πώχ’ ο Θεός ορίσει,
και βλέπ’ αν ήρθ’ ο άγγελος για να του φέρει πάλι
το κοφτερό σπαθί του.

-Και θά `ρθει, ναι, γιαγιάκα μου; -Θά `ρθει, παιδί μου, θά `ρθει.
Και όταν έρθει, τι χαρά στην γη, στην οικουμένη,
σ’ όποιους θα ζούνε τότε!

Διπλό, τριπλό θα πάρουμεν αυτό που μας επάρθη,
κι η Πόλη, κι η Αγιασοφιά δική μας θέ να γένει.
-Πότε, γιαγιά μου; Πότε;

-Όταν τρανέψεις, γιόκα μου, κι αρματωθείς και κάμεις
τον όρκο στην ελευθεριά, συ κι όλ’ η νεολαία,
να σώσετε την χώρα.

Τότε θέ νά `ρθ’ ο άγγελος κι αγγελικαί δυνάμεις,
να μπούνε, να ξυπνήσουνε, να πουν στον Βασιλέα,
πως ήλθε πια η ώρα!

Κι ο Βασιλές θα σηκωθεί, την σπάθα του θα δράξει
και, στρατηγός σας, θε να μπει στο πρώτο του βασίλειο
τον Τούρκο να χτυπήσει.

Και χτύπα, χτύπα θα τον πά μακρά να τον πετάξει,
πίσω στην Κόκκινη Μηλιά, και πίσ’ από τον ήλιο,
που πια να μη γυρίσει!

Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ’ έπλασες από το τίποτα... ~ Φώτης Κόντογλου

<<Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ’ έπλασες από το τίποτα.

Αλλά δεν μ’ έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω.

Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερμηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα.

Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μονάχα αυτός στον κόσμο.

Η κραταιά δύναμη σου βαστά όλη την κτίση κι όλες τις ψυχές σαν νάναι μία και μονάχη. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μία και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συγχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία.>>

Φώτης Κόντογλου

Εάν είστε δειλοί, να το θυμάστε• να το θυμάστε και γράψατέ το…, θα επικρατήσουν οι άθεοι. ~ Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης

«Εάν είστε δειλοί, να το θυμάστε• να το θυμάστε και γράψατέ το…, θα επικρατήσουν οι άθεοι.

Εάν εμείς οι χριστιανοί δεν ξυπνήσουμε και δε γίνουμε ήρωες, θα χάσουμε και την πατρίδα και τα σπίτια και τα πάντα.

Ανδρείοι να είστε και να κοιτάτε ψηλά, προς τον ουρανό.

Μόνον έτσι θα κατορθώσουμε να κυβερνήσουμε τον τόπο, να καθαρίσουμε την Εκκλησία από τα ανάξια στελέχη της και να βαδίσουμε ψηλά προς έναν μεγάλο προορισμό που έχει η Εκκλησία και η φυλή μας…».

Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης

Στην Εκκλησία ~ Κωνσταντίνος Καβάφης

 

 

Κωνσταντίνος Καβάφης «Στην Εκκλησία»

Την εκκλησίαν αγαπώ — τα εξαπτέρυγά της,

τ’ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,

τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.

Εκεί σαν μπω, μες σ’ εκκλησία των Γραικών·

με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,

μες τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,

τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες

και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό —

λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό —

ο νους μου πηαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,

στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό.

Ο Ι. ΜΕΤΑΞΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ

<<Κανένα έθνος, και ιδιαιτέρως το Ελληνικόν, δεν ημπορούν να αναπτύξουν μεγάλον μορφωτικόν Πολιτισμόν, χωρίς βαθύ θρησκευτικόν αίσθημα. Χωρίς πίστιν εις την ανωτέραν δύναμιν του Θεού, ο άνθρωπος παραπαίει εις την ζωήν του.
Εάν εβαδίσαμεν τον δρόμον της Ιστορίας μας, και εκερδίσαμεν, είναι διότι ζήσαμεν ως Έλληνες Χριστιανοί.>>

Όταν οι Εβραίοι του ΚΚΕ έθεταν θέμα ανεξαρτητοποιήσεως της Μακεδονίας

Η πρώτη προσπάθεια για να επιτευχθεί η ανεξαρτησία της Μακεδονίας πραγματοποιείται απο τους Εβραίους το 1927 όταν εντός της ελληνικής Βουλής οι Εβραίοι ιδρυτές και βουλευτές του ΚΚΕ Αβραάμ Μπεναρόγια και Κούν Βεντούρα θέτουν θέμα ανεξαρτητοποιήσεως του ευρύτερου χώρου της Μακεδονίας.

Οι κομμουνιστές πάντα είχαν ως πρώτο στόχο τον διαμελισμό της Ελλάδος και την εξαφάνιση του ελληνικού Έθνους. Θα μας βρίσκουν απέναντι τους σε κάθε προδοσία!

Το βιβλιογραφικό έργο του Γρίβα Διγενή

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΟΝ#2

ΖΕΙ, ΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΓΕΝΗΣ!

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΣ!

Η ΕΟΝ στο μνημόσυνο προς τιμήν του Εθνομάρτυρα Κατσίφα στον Πειραιά

Α Θ Α Ν Α ΤΟ Σ ! 🇬🇷

Κλιμάκιο της Ελληνική Ορθόδοξης Νεολαίας-ΕΟΝ παρέστη στις 20/10/2019 στον ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης στον Πειραιά στην επιμνημόσυνη δέηση προς τιμήν του Εθνομάρτυρος Κωνσταντίνου Κατσίφα υπό την αιγίδα του Κινήματος για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου και της οικογένειας του νεαρού Εθνικού αγωνιστή για τη σε λίγες ημέρες συμπλήρωση ενός ετός από τη στιγερή και απάνθρωπη δολοφονία του από τις σφαίρες Αλβανών εξστρεμιστών!

Αιωνία του η μνήμη!

Δόξα και Τιμή στους υπέρ Πίστεως και Πατρίδος πεσόντες! 🇬🇷

Το Νο 1 Αμάρτημα των Ελλήνων ~ π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

https://www.youtube.com/watch?v=vewCaGo58vE&feature=youtu.be

Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος για το <<Νο 1 Αμάρτημα των Ελλήνων>>, την απόρριψη του ορθοδόξου φρονήματος και την απομάκρυνση από τις πατροπαράδοτες αξίες του λαού μας. Ένα πολύ ωφέλιμο βίντεο που όλοι πρέπει να δούμε.

ΟΙ ΧΑΛΑΣΟΧΩΡΗΔΕΣ, Του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

  Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ  ΣΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ ΟΙ ΧΑΛΑΣΟΧΩΡΗΔΕΣ ΑΣΚΕΙ ΜΙΑ ΔΡΙΜΥΤΑΤΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΗΚΜΑΣΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ. ΣΤΗΛΙΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ, ΤΙΣ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΣΟ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΟ1892 ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ. Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΑΝΤΙΜΟΝΤΕΡΝΙΣΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΚΦΡΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΓΝΗΣΙΟΥ ΛΑΙΚΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ, ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΟ ΡΗΤΟ:<< ΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ ΚΑΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ.>>  ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ: Οι Χαλασοχώρηδες ΜΙΚΡΑ ΜΕΛΕΤΗ Α’ Αφού περιήλθον όλα τα μαγαζία της παραθαλασσίου αγοράς, όπου έπιον όχι ολίγον εις υγείαν και των δύο αντιπάλων μερίδων, ο Κωνσταντής ο Καλόβολος και ο Γιάννης της Χρυσάφους κατήντησαν και εις το μικρόν καπηλείον του Δημήτρη του Τσιτσάνη, όπου εισελθόντες απήτουν από τον οινοπώλην να τους κεράσει. Αλλ’ ο κάπηλος ίστατο συλλογισμένος και ηρνείτο επιμόνως να κεράσει, λέγων ότι κατά το έτος τούτο δεν είχε σκοπόν να το κάμει φόραπρος χάριν κανενός, διότι άλλοτε, όπου είχε φανεί φιλότιμος με το παραπάνω, την είχε πάθει στα γερά. Διότι ο Λάμπρος ο Βατούλας και ο Μανόλης ο Πολύχρονος, αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, του έταξαν «φούρνους με καρβέλια», δώσαντες αυτώ ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά απέναντι, καθώς του είπαν, και παρακινήσαντες αυτόν να εξοδεύσει κι απ’ τη σακκούλα του όσα θέλει άφοβα, διότι θα πληρωθεί μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, όν ήθελε παρουσιάσει. Τότε αυτός πιστεύσας «εξανοίχθηκε» κι εξώδεψε ιδικά του λεπτά, παραπάνω από ένα εκατοστάρικο· αλλά μετά τας εκλογάς, ο Λάμπρος ο Βατούλας (τον οποίον αυτός ηρέσκετο να ονομάζει σήμερον «ο Λάμπρος ο Φαταούλας») έκαμε πως δεν τον εγνώριζε και του εγύριζε τις πλάτες. Πού επερίσσευε τραμπούκος απ’ αυτούς που έχουν δόντια, κατάλαβες, για να φάνε κι οι άλλοι, οι παραμικροί; Ο Λάμπρος ο Βατούλας κι ο Μανόλης ο Πολύχρονος κι άλλοι μερικοί πέφτουν με τα μούτρα στη λαδιά, στο μούχτι… κι ηξεύρουν πώς να κυνηγούν το πλιάτσικο. Έχουν βλέπεις αυτοί οι διάβολοι τον τρόπον να τα κάμουν πλακάκια. Αν ερωτάς κι από κοντραπούντους κι από μπουλούκια… κανείς δεν μπορεί να βγάλει πλώρη μαζί τους. Είναι εις όλα πρώτο νούμερο. Αλλ’ όταν μίαν φοράν καεί η γούνα ενός ταβερνιάρη, ενός καφετζή ή ενός μικρομπακάλη (δεν σου λέγω, είναι άλλοι που καίονται στα πολιτικά κι έχουν κρεμασμένο δια τας εκλογάς το ζουνάρι τους… κι είναι πάλιν άλλοι που ξέρουν με τρόπο και τα καταφέρνουν, παίρνοντας λεπτά κι από τα δύο κόμματα, μαυρίζοντες πότε το έν, πότε το άλλο κι εβγαίνοντες πάντοτε λάδι), τότε πολύ βλαξ θα είναι, αν τους επιτρέψει να τον κοροϊδέψουν και δευτέραν φοράν. Τοιαύτας θεωρίας εξέφερεν ο Δημήτρης ο Τσιτσάνης, αρνούμενος να κεράσει τους δύο φίλους, οίτινες ευθυμότατοι είχον εισέλθει εις το καπηλείον του. Αλλά δεν ήσαν και διψασμένοι. Ήτο εσπέρα ήδη και από της δείλης είχον περιέλθει το ήμισυ της πολίχνης, παντού κερνώμενοι και πίνοντες. Ο Κωνσταντής ο Καλόβολος ήρχισε να παραδίδει μάθημα εκλογικής ορθοφροσύνης εις τον κάπηλον, λέγων ότι αυτός οπού τού θέλει το καλόν του λυπείται να τον βλέπει να πηγαίνει πάντοτε ωσάν τον κάβουρα, και τούτο ένεκα αδικαιολογήτου παραξενιάς. Το να μη θέλει «να το κάμει φόρα» νομίζει ότι είναι δι’ αυτόν το συμφερώτερον; Κάθε άλλο, εξ εναντίας, με τούτο εμπνέει δυσπιστίαν και εις τα δύο κόμματα, και ένεκα τούτου δεν αποφασίζουν να δώσουν χρήματα εις ένα άνθρωπον κρυψίνουν, «στριμμένον», όστις θέλει να κάμει τον ανεξάρτητον, χωρίς να ξεύρει καλά καλά τι πράγμα είναι ανεξαρτησία. Ενώ, αν αποφασίσει να κυρηχθεί θερμός ή και χλιαρός υπέρ του ενός κόμματος, τότε, ενώ του κόμματος τούτου θα εφελκύσει ασφαλώς την εμπιστοσύνην, δεν είναι παράξενον να προκαλέσει κολακείας και φιλοφρονήσεις και από το άλλο κόμμα, οι άνθρωποι του οποίου θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπον να τον κάμουν να τα γυρίσει, ή θα πασχίσουν τουλάχιστον να τον μετριάσωσιν. Εάν θέλει μάλιστα να πάρει λεπτά και από τα δύο κόμματα, ο ασφαλέστερος τρόπος είναι να κυρηχθεί φανερά υπέρ του ενός. Δεν παίρνει παράδειγμα απ’ αυτόν κι από τον φίλον του, τον Γιάννην της Κ’σάφους; Ενώ άλλοι φανατίζονται και «χαλνούν την ζαχαρένια τους» και χολοσκάνουν, αυτοί οι δύο «ζευγαράκι ταιριαστό», παράδειγμα υγιούς εκλογικής φιλοσοφίας εις όλον το χωρίον, ανήκοντες εις δύο αντίπαλα και μέχρι καταστροφής πολεμούντα άλληλα κόμματα, περνούν με γέλια και με χαρές, τρώγοντες, πίνοντες, ευωχούμενοι εις υγείαν όλων των υποψηφίων, ευλόγως θέτοντες την φιλίαν των υπεράνω κομμάτων. Και με τοιούτον τρόπον «το έχουν δίπορτο». Με όποιον κόμμα νικήσει θα είναι φίλοι και οι δύο, αφού θα είναι ο είς. «Όποιος γάιδαρος, κι αυτοί σαμάρι». Τοιαύτα πρακτικής ηθικής διδάγματα έδιδεν ο Κωνσταντής ο Καλόβολος εις τον Δημήτρην τον Τσιτσάνην. Είναι αληθές ότι τα πλείστα είχεν ακούσει την προτεραίαν παρά δικολάβου τινός, όστις τα ανέπτυσσε προς τους φίλους του. Ο κάπηλος τον ήκουε σείων την κεφαλήν, λέγων ότι αυτά τα ήξευρε πρωτύτερα απ’ εκείνον. Αλλ’ είναι μεγάλη διαφορά να είναι τις αγωγιάτης απλώς  

Αδερφέ, άσε τα Like και πιάσε... την Σημαία!

Η Πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια βιώνει ίσως την πιο κρίσιμη περίοδο από τη νεώτερη ιστορία και ύστερα. Πέρα από την οικονομική κρίση που έχει στείλει εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικά νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας, το χειρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η ίδια η εξαφάνιση του Έθνους μας! Η υπογεννητικότητα σε συνδυασμό με την εισβολή εκατομμυρίων ισλαμιστών λαθρομεταναστών οδηγεί στο λογικό συμπέρασμα ότι μέσα στα επόμενα 50 χρόνια το ελληνικό Έθνος θα είναι μια ιστορική ανάμνηση. Η ΝΤΠ επιτίθεται πλέον ευθέως, απροκάλυπτα, σε καθετί ελληνικό και χριστιανικό. Το Facebook και το Youtube κατεβάζουν βίντεο, δημοσιεύσεις και σελίδες με πατριωτικό και ορθόδοξο περιεχόμενο. Πατριωτικές συγκεντρώσεις απαγορεύονται αντισυνταγματικώς και πατριώτες και εθνικιστές συλλαμβάνονται για τις ιδέες τους. Ως πότε αδέρφια; Μην περιμένεις άλλους να αγωνιστούν για σένα και εσύ να λες μπράβο, να χειροκροτάς ή να πατάς Like. Πέρνα στην πρώτη γραμμή της αντίστασης! Η Πατρίδα μάς χρειάζεται και η ιστορία είναι πολύ σκληρή στην κρίση της. Και όσο κι αν δύσκολο φαίνεται η σωτηρία της Πατρίδος μας για μας, για τον Θεό είναι πολύ εύκολο. Ο κινηματικός αγώνας της ΕΟΝ είναι ο μόνος πολιτικός τρόπος πραγματικής πατριωτικής αντίστασης. Με Πίστη στον Θεό και εκτελώντας το εθνικό μας χρέος θα τα καταφέρουμε! Για αυτό νέα και νέε, άσε το κινητό και πιάσε... την Σημαία!

HELLAS - SERBIA ORTHODOX BROTHERS - Η ΕΟΝ έδωσε δυναμικό παρών στον αγώνα της Εθνικής μας ομάδας με αυτήν της Βοσνίας

Εχθές βράδυ στις 15/10 κλιμάκιο του Τομέα Δράσης της Ελληνικής Ορθοδόξου Νεολαίας-ΕΟΝ παρέστη δυναμικά στο γήπεδο του ΟΑΚΑ, προκειμένου να υποστηρίξει δια της ηχηρής του φωνής και των εμψυχωτικών του δηλώσεων την Εθνική μας Ομάδα στον προκριματικό ποδοσφαιρικό αγώνα με τη Βοσνία-Εζεργοβίνη. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και καθώς παράταξή μας είχε διεγείρει νωρίς τα πατριωτικά αισθήματα των Ελληνόψυχων οπαδών της γαλανόλευκης μέσα από ρυθμικά συνθήματα, επιχείρησε να εκτυλίξει πανό με το κεντρικό μήνυμα : "ΗΕLLAS-SERBIA ORTHODOX BROTHERS" διατρανώνοντας την ιστορική φιλία, που συνδέει τα ομόδοξα χριστιανικά Έθνη της Ελλάδος και της Σερβίας. Μεσούσης, όμως, της προσπάθειας αναρτήσεώς του, μία ισχυρή κουστωδία της φρουράς του σταδίου συνεπικουρούμενη από εντεταλμένα όργανα ασφαλείας μέσα από αιφνίδιες φωνασκίες και προσβολές επέταξε σκαιώς τα μέλή μας να μαζεύσουν το πανό και να τους το παραδώσουν αμέσως. Οι απεσταλμένοι της ομάδάς μας, παρότι διετάθησαν καλόπιστα να εξηγήσουν στους φύλακες και τους ένστολους υβριστές μας τις προθέσεις μας και να υπερασπιστούν τον ξεκάθαρα θεμιτό και κοινώς αποδεκτό χαρακτήρα του μηνύματός μας, το οποίο στερείτο καταφανώς ρατσιστικών και δυσμενών σε βάρος αλλοφύλων ή αλλοθρήσκων αναφορών, και συνάμα διατηρώντας άριστη γηπεδική συμπεριφορά, δέχτηκαν μία αήθη επίθεση από μέρους των αρχών, οι οποίες έφτασαν στο ανοίκειο σημείο να αποβάλουν βιαίως τα μέλή μας από τον αγωνιστικό χώρο και να τα απειλήσουν μέχρι και με συλλήψεις! Φυσικά, έτυχαν των αρμοζουσών γενναίων αποστομώσεων από τους φοιτητές νεολαίους μας, οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν τόσο για την κυνική φίμωση μας και την πρωτοφανή καταστρατήγιση της ελευθερίας της έκφρασης όσο και για την παρεμπόδιση ασκήσεως του δικαιώματός τους να παρακολουθήσουν το παιχνίδι, παρότι είχαν όλοι τους πληρώσει ατομικό εισιτήριο. Είναι ηλίου φαεινότερον πως οι εγχώριοι ιθύνοντες υπέκυψαν δουλοπρεπώς στις αντιδράσεις των μουσουλμάνων φιλάθλων της αντίπαλης ομάδας και έσπευσαν να αποδυναμώσουν διπλά το ηθικό της Εθνικής μειώνοντας κι άλλο τον αποκαρδιωτικά ελάχιστο αριθμό των παρεστώτων οπαδών της στο άδειο στάδιο. Ο αναιτιώδης και χωρίς τήρηση προσχημάτων εκτόπισμός μας συνιστά έναν ακήρυχτο καθεστωτικό πόλεμο κατά της θρησκευτικής μας ελευθερίας, της Ορθόδοξης ταυτότητάς μας και των συνταγματικών μας δικαιωμάτων, τα οποία πρέπει πάντα να κάμπτονται καταχρηστικά, για να εξυπηρετούν την πολυπολιτισμική προοπτική της χώρας μας, όπου οι σταυρομάχοι θα επιβάλουν βάναυσα τον τρόπο ζωής τους και τις πεποιθήσεις τους στους διωκόμενους χριστιανούς. Παρά τις απρόκλητες ύβρεις, τις τζάμπα μαγκές και τις παράνομες απαγορεύσεις, τα παλληκάρια της Εθνικής μας μάς έκαναν για άλλη μία φορά υπερήφανους συγκινώντάς μας για την τίμια και δίκαιη Νίκη, την οποία κέρδισαν επαξίως.
Ως ΕΟΝ όχι μόνο δεν πτοούμαστε, αλλά συνεχίζουμε αταλάντευτοι και επίμονοι το θεάρεστο έργό μας υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, με στόχο την αφύπνιση της Ελληνικής Νεολαίας, τη μάχη για τα Εθνικά θέματα και την προάσπιση των ιδανικών και της ταυτότητας των μοναδικών φυσικών ιδιοκτητών αυτής της της γής, των Ελλήνων Ορθοδόξων!

#ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
#ΕΟΝ 🇬🇷🇬🇷🇬🇷

Η Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία - ΕΟΝ τίμησε με δυναμική δράση την μνήμη του Μακεδονομάχου Ήρωα Παύλου Μελά

Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ ! 🇬🇷🇬🇷🇬🇷

Σήμερα ο Τομέας Δράσης της Ελληνικής Ορθοδόξου Νεολαίας-ΕΟΝ απέτισε φόρο τιμής στην εμβληματικότερη φυσιογνωμία του Μακεδονικού Αγώνα, τον άξιο ανθυπολοχαγό του πυροβολικού Παύλο Μελά, ο οποίος αγωνίστηκε αυτοθυσιαστικώς για την Ελληνικότητα και την Ελευθερία της αρχέγονης γής του Στρατηλάτου Μεγάλου Αλεξάνδρου, της Μακεδονίας μας, και αφιέρωσε ηρωϊκώς τη ζωή του για τα Ιδανικά του Ελληνισμού και της Ορθόδοξης Πίστης μας! Υψηλό καθήκον όλων των Νέων Ελλήνων Πατριωτών συνιστά η συνέχιση του ιερού αγώνος των προγόνών μας για τη Νίκη επί του διεθνισμού και του αριστερού ψευτοπροοδευτισμού, που απειλούν θανάσιμα την επιβίωση της Φυλής μας και της παράδοσής της!

#ΓΕΡΑ_ΓΕΡΑ_ΣΤΑ_ΧΝΑΡΙΑ_ΤΟΥ_ΜΕΛΑ
#Η_ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ_ΕΙΝΑΙ_ΜΙΑ_ΚΑΙ_ΕΛΛΗΝΙΚΗ
#ΕΟΝ 🇬🇷🇬🇷🇬🇷

ΕΟΝ: ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΛΑΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!

Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην σελίδα μας πριν ένα μήνα με αφορμή προκλητικά πανό Τούρκων οπαδών τονίζαμε ότι: <<η τουρκική πολιτική, τόσο στην κεμαλική, όσο και στην οθωμανική της εκδοχή, ποτέ δεν παραδέχθηκε τα εγκλήματά της, εξακολουθεί να διεκδικεί πράγματα που δεν της ανήκουν και να δημιουργεί τετελεσμένα και το κυριώτερο φαντάζει κυνικά έτοιμη για νέα εγκλήματα>>.
Το νεοοθωμανικό καθεστώς Ερντογάν φρόντισε άμεσα να μας επιβεβαιώσει με την χθεσινή εισβολή στην βορειοανατολική Συρία. Στόχος αυτή την φορά ο Κουρδικός λαός, που μετά την καθοριστική συμβολή του στην αντιμετώπιση του ISIS ονειρεύτηκε επιτέλους να εκπληρώσει τα εθνικά του δίκαια με την ίδρυση αυτόνομου κράτους.
Ψευδοπρόσχημα, απαραίτητο εργαλείο κάθε κράτους-συμμορία, αποτέλεσε φυσικά το προσφυγικό.
Είναι λογικό, λοιπόν, όλα αυτά να φέρνουν στο μυαλό μας την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο μας.
Στεκόμαστε, έτσι, στο πλευρό των Κούρδων μαχητών και ευχόμαστε επιτυχία στον αγώνα τους. Καλούμε το ελληνικό κράτος να πάρει θέση. Είναι άλλωστε μια καλή ευκαιρία η διεθνής κοινότητα να θυμηθεί την παράνομη και συνεχιζόμενη κατοχή της Μεγαλονήσου...

Τα 200 χρόνια θα μας βρούν ελεύθερους;

       Στις 25 Μαρτίου του 2021 συμπληρώνονται τα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του 1821, το αποκορύφημα μιας διαρκούς επαναστατικής διεργασίας που αφετηρία έχει το 1453 και την Άλωση. Ίδιον του λαού μας  η λατρεία για τις επετείους και τα ξεφαντώματα, οπότε ήταν εύλογο η προεργασία να ξεκινήσει από τώρα.

  Οι περισσότεροι, λοιπόν, ασχολούνται ήδη με το ποιος πρωθυπουργός και ποιο κόμμα θα συμπέσει να κυβερνούν εκείνη την περίοδο, ποια πρόσωπα από την εγχώρια ελίτ θα πρωτοστατήσουν στην διοργάνωση, τι είδους φορκλορικά event θα οργανωθούν.

  Επικεντρώνονται έτσι στο περιτύλιγμα παραβλέποντας το αληθινό περιεχόμενο της επετείου. Ελάχιστοι, δυστυχώς, μπαίνουν στην διαδικασία να συλλογιστούν αν η ανάμνηση του 1821 πρέπει να μας προξενεί χαρά ή θλίψη, αν εν τέλει η Επανάσταση πέτυχε τους σκοπούς της. 

 Εξετάζοντας αυτό το ερώτημα παρατηρούμε αρχικά πως τα όνειρα των σπουδαίων μαχητών του εθνοαπελευθερωτικού αγώνα ως προς την εδαφική έκταση του νεοσύστατου κράτους σε καμία περίπτωση δεν εκπληρώθηκαν. Ελευθερώθηκε μεν ο ελλαδικός χώρος, αλλά πλείστα άλλα εδάφη με ελληνικό πληθυσμό και ιστορία παραμένουν υπό ξένη κατοχή, άγνωστα και ξεχασμένα από τους νεοέλληνες. Πολλά μάλιστα έχουν απωλέσει τις ακμάζουσες ελληνορθόδοξες κοινότητες που ήκμαζαν ακόμα και στην Τουρκοκρατία. Άλλα πάλι χάθηκαν λόγω των ατέλειωτων λαθών του ελληνικού κράτους, που φρόντισε να ενταφιάσει την Μεγάλη Ιδέα, την ιδεολογία που θέλησε να διαδεχθεί τους επαναστάτες και να ολοκληρώσει τον σκοπό τους.

 Οι αγωνιστές του 21' δεν αγωνίστηκαν, ωστόσο, απλά για την δημιουργία μιας αυτοδιοικούμενης ελληνόφωνης επαρχίας. Αντίθετα, όλοι τους, από τους γραμματιζούμενους, όπως ο Ρήγας και ο Υψηλάντης, έως τους αμόρφωτους αλλά φλογερούς πολεμιστές, σαν το Κολοκοτρώνη, εξέφρασαν την πεποίθησή τους για ένα ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, συνέχεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, με ρίζες στην ελληνική Αρχαιότητα. Για αυτό όσο απεχθάνονταν την τουρκική κατοχή, αλλά τόσο αντιτείθονταν σε κάθε δυτικόστροφη επιρροή.

  Σε καμιά περίπτωση δεν φαντάζονταν ότι το ελληνικό κράτος, που χτίστηκε πάνω στις θυσίες τους, θα πρόδιδε τους αδούλωτους αδερφούς, θα παραχωρούσε αφειδώς τα ιστορικά του δικαιώματα στους ξένους, θα γίνονταν ουσιαστικά προτεκτοράτο των Ευρωπαίων.

 Τον Νικηταρά που πέθανε πάμπτωχος, διαδέχθηκαν οι σημερινοί άκαπνοι ηγέτες, που αποσύρονται από τα κοινά μόνο όταν αφαιμάξουν ολοκληρωτικά το εθνικό βιός. Πώς θα αισθάνονταν, άραγε, σήμερα ο σπουδαίος Μακεδόνας οπλαρχηγός Καρατάσος, που το όνομα της πατρώας του Γης δόθηκε στους Σκοπιανούς;  Θα περίμενε ο Πατροκοσμάς, ο φωτιστής του Γένους, ότι ο ελληνικός λαός στα πλαίσια της δήθεν προόδου θα απεμπολούσε τις παραδοσιακές του αξίες; Ή μήπως ο Μακρυγιάννης θα περηφανεύονταν που έδιωξε τους Τούρκους για να σκλαβωθούμε σε <<ανθρώπους κακορίζικους>>,  τους σύγχρονους ταγούς. Αλλά και ο Καραισκάκης θα βλέπει από εκεί ψηλά τα τζαμιά, τα επιβλητικά σύμβολα της ισλαμικής εισβολής, να υψώνονται στα μέρη που έδρασε και θυσιάστηκε.

  Αναλογιζόμενοι όλα αυτά ας φθάσουμε στην διακοσιαετηρίδα από την Επανάσταση. Το 2021 να μην αποτελέσει εφαλτήριο για ένα ακόμη ιστορικό φαγοπότι και για αποψίλωση των δημόσιων ταμείων. Αντίθετα, ας είναι η αρχή για ένα νέο ξεσηκωμό, για την ολοκλήρωση μιας ανεκπλήρωτης Επανάστασης!     

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Ελεύθερος Κόσμος, 04/10/2019

 

Ο Σ. ΚΑΡΓΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

<<Τότε ὅλοι σχεδόν οἱ κομματοπροβαλλόμενοι διανοητές καί σπουδαιοθεσίτες ἐκπαιδευτικοί μοῦ εἶχαν κηρύξει τόν πόλεμο. Ἐθνικιστή μέ ἀνέβαζαν, φασιστή μέ κατέβαζαν. Γιατί ἁπλούστατα δέν κατάπινα τά λόγια μου. Φώναζα ὅτι ἡ προσφερόμενη μόρφωση συνιστᾶ παραμόρφωση, ὅτι ἡ ἐπιβληθεῖσα δημοκρατία εἶναι ξετσίπωτη μορφή τυραννίας καί ὅτι ὁ προωθούμενος τύπος οἰκονομίας θά φέρει ἀρχικά τή παραλυσία, τήν συνδικαλιστοκρατία μέ τελικό ἀποτέλεσμα τήν παράλυση κάθε παραγωγικῆς δραστηριότητας.
Μετά ἦλθε ὁ κατακλυσμός τῶν ξένων. Στόν «Ἐλεύθερο Τύπο», ὅπου ἀρθρογραφοῦσα τότε, ἔγραφα ὅτι βάσει κοινωνιολογικῶν μελετῶν μιά χώρα μπορεῖ νά ἀπορροφήσει μόνον ἕνα 2% ξένου πληθυσμοῦ. Μᾶς ἀρκοῦν 250.000 ἐπιλεγμένοι ξένοι. Τότε, ἀκόμη καί φίλοι μου παλαιοί, μοῦ κόλλησαν τήν ταμπέλα τοῦ ρατσιστή. Βόλευε ἡ «ξενουριά» διότι δέν δούλευε ἡ ντόπια «ἐργατιά» καί «ἀγροτιά». Καί ξυπνήσαμε καί εἴδαμε ὀρδές ξένων νά κατακλύζουν πόλεις καί χωριά· οἱ πιό εὐσυνείδητοι ἀπό αὐτούς νά ἔχουν πέσει μέ τά μοῦτρα στή δουλειά καί οἱ ἀσυνείδητοι στην κλεψιά. Μετά τόν ἐρχομό τῆς κρίσης ἡ ἐγκληματική δρατηριότητα τῶν ξένων ἔφθασε στό ζενίθ. Ὅλοι ὅσοι μέ διαβάζουν αὐτή τή στιγμή –κι ἐγώ μαζί- ἔχουμε πέσει θύματα κλοπῆς κι κάποιοι ἔχουμε ἀντιμετωπίσει ποικίλες μορφές ἀπειλῆς.
Ἡ ἀστυνομία εἶναι παροπλισμένη, ἡ δικαοσύνη –καί νά θέλει δέν προλαβαίνει-, τά δεσμωτήρια εἶναι «τίγκα», τά σύνορα ἀφύλακτα καί ὁ ἁρμόδιος ὑπουργός, παίρνοντας μέτρα δῆθεν αὐστηρά, δημιούργησε κάποιο «κέντρο φιλοξενίας», ὅπου, ὅπως εἴδαμε, οἱ φιλοξενούμενοι περνοῦν «ζωή καί κόττα». Τό τί συμβαίνει σέ κάποιους δρόμους –καί ὄχι ἀπόκεντρους- εἶναι φοβερό. Ἄν θά γράψω ὅσα μοῦ ἔχουν καταγγελθεῖ, θά κοκκινίσει τό χαρτί. Ποιός θά προσφέρει στούς περίτρομους πολίτες συνδρομή;>>

Μονοκαλλιέργεια Γραικύλων

    Το προσφάτως διαδικτυακώς εξαπλούμενο βίντεο με τον απάτριδα επίορκο καθηγητή Χημείας, ο οποίος υπό εθνομηδενιστικό οργασμό εξέμεσε τον σνοφίτικο οχετό του σε νεαρά αγνά Ελληνόπουλα σε σχολείο της Κέρκυρας κηλιδώνοντας τη μνήμη του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη ως ''φονέα γυναικόπαιδων'' και του Παύλου Μελά ως ''χειρίστου δείγματος του ελληνικού πολιτισμού'' έρχεται να πιστοποιήσει πανηγυρικά τον καθημερινά εκφερόμενο προπαγανδιστικό εκπαιδευτικό λόγο εναντίον της εθνικής μας ταυτότητας και να επικυρώσει την εκ των έσω στρατευμένη δίωξη του ελληνισμού από τους κρατικοδίαιτους μπολσεβίκους. 

    Παρά ταύτα, η συστηματική αποδόμηση της φυλετικής μας συνέχειας, των χριστιανικών αξιών και της ιστορικής μας παρακαταθήκης στο ελληνικό σχολείο αφορμάται δεκαετίες προτού με την αφαίρεση του παλαιού αναγνωστικού στο Δημοτικό, τη βίαιη κατάργηση του πολυτονικού τρόπου γραφής, την απαξίωση της αρχαίας ελληνικής ως δήθεν γλώσσας της επταετίας και την εισαγωγή στις σχολικές αίθουσες ημιμαθών εαμοβούλγαρων διδασκόντων, οι οποίοι λοιδορούν τον εθνικό χαρακτήρα της Επαναστάσεως του '21, αμφισβητούν τη γενοκτονία των Ποντίων και εξυμνούν τους εκάστοτε μειοδότες του Γένους μας. Λογικό επακόλουθο του εκβαρβαρισμού της παιδείας στάθηκε η απόφαση της κα. Κεραμέως να απαλείψει την ιθαγένεια και το θρήσκευμα από τα απολυτήρια του Γυμνασίου και του Λυκείου ως ελάχιστη παρέμβαση πρός την κατεύθυνση του πολιτισμικού αποχρωματισμού των επομένων γενεών. Αυτές οι φαινομενικά επουσιώδεις ρυθμίσεις στοχεύουν στο να ανοίξει αθόρυβα η πύλη για τη μεταγενέστερη θεσμοθέτηση του ''Καινοτόμου Συντάγματος'', την πατρότητα του οποίου αλαζονικώς φέρουν νύν υπουργοποιημένοι πανεπιστημιακοί, οι οποίοι εξοστράκισαν κάθε μνεία σε ''Έθνος'', ''Χριστό'' και ''Εκκλησία'' από τον καταστάτικό μας χάρτη, ώστε να εκριζώσουν τα ιστορικά θεμέλια του κράτούς μας, όπως ιδρύθηκε από τους Πατέρες της Ελευθερίας μας μετά τη νικηφόρο εθνεγερσία εις το όνομα της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. 

    Η προ ολίγων ημερών εκδοθείσα ακυρωτική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τα θρησκευτικά αποκρυστάλλωσε την αντισυνταγματικότητα των προγραμμάτων σπουδών ''Φίλη-Γαβρόγλου'' ως αντιβαίνοντα στα άρθρα 3, 16 παρ. 2 και 13 παρ. 1, διασφάλισε τον απαρασάλευτο προορισμό της παιδείας στην εθνική, ηθική και θρησκευτική διαπαιδαγώγηση των ανηλίκων, ήτοι στα νάματα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, και επισφράγισε την υποχρέωση του Κράτους -καθώς και την αντίστοιχη αξίωση των πολιτών έναντι αυτού- να παρέχει ομολογιακό μάθημα στους Ορθοδόξους Χριστιανούς συμφώνως προς τους ιερούς κανόνες της επικρατούσης θρησκείας. Κανείς, όμως, δεν πλανάται ότι ουδεμία δικαστική απόφαση επαρκεί, για να αναχαιτιστεί η αποχριστιανοποίηση και να τερματιστεί η μονοκαλλιέργεια γραικύλων, που θα επανδρώσουν την αυριανή κοινωνία. Παράλληλα, τα νέα ξενόγλωσσα βιβλία των Λυκείων και τα επικαιροποιημένα συγγράμματα της Έκθεσης επιστρατεύονται στον αγώνα για τη βαθμιαία μετάλλαξη της εθνικής μας κοινωνίας σε μία πολυπολιτισμική κουρελού, καθώς μέσα από δακρύβρεχτα διεθνιστικά κείμενα ''αλληλεγγύης των λαών'' εμφυτεύουν ύπουλα ενοχές στους Ελληνόπαιδες για την τύχη των ''προσφυγόπουλων'', αποκρύπτουν τους κινδύνους του επελαύνοντος ισλαμικού εποικισμού και τους εθίζουν στον ρατσισμό σε βάρος των ιδίων των όμαιμων αδερφών τους, προκειμένου να καμφθούν τα αξιακά τους αντανακλαστικά και να αφομοιωθούν αβίαστα από τον παγκοσμιοποιημένο καιρό. 

    Μέσα σ' αυτό, όμως, το έρεβος του εκπαιδευτικού αθεϊσμού και ανθελληνισμού μπορεί να διακρίνει κανείς αμυδρά κάποιους ανατέλλοντες αστέρες εθνικής ελπίδας. Η σύσσωμη αντίδραση των μαθητών στο μαρξιστικό παραλήρημα του καθήγητή τους, η μαζική συμμετοχή των νέων στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, οι αυτόνομες πατριωτικές μαθητικές κινητοποιήσεις του περασμένου χειμώνος και η ηρωϊκή υποστολή της μιαρής ημισελήνου από το γενναίο παλλήκαρο στην Αμμόχωστο μαρτυρούν ότι επωάζεται μία δυναμική ελληνική νεολαία με υψηλό αγωνιστικό φρόνημα, συντηρητικές αρχές και ξεκάθαρο ορθόδοξο προσανατολισμό, η οποία έχει αντιληφθεί τη νεοταξίτικη πορεία των πραγμάτων και σύντομα θα επιχειρήσει να την ανατρέψει σχηματίζοντας ένα πλατύ νεανικό μέτωπο αντεπίθεσης, το οποίο ωσάν κυκλώνας θα ξηλώσει τους γενίτσαρους από κάθε θέση εξουσίας και θα απαιτήσει ισχυρό Εθνικό Κράτος, το οποίο θα ανατρέφει αληθινούς Έλληνες Πατριώτες έτοιμους να υπηρετήσουν αυτοθυσιαστικώς τη σημαία και την πίστη την πατρώα.     
Νικολού Πέτρος

Πλήρωμα Χρόνου ~ Λορέντζος Μαβίλης

 Πλήρωμα Χρόνου

Οἱ Τοῦρκοι εἶναι θεριά, δὲν εἶναι ἀνθρῶποι.
Γιὰ χιλιοστὴ φορὰ πάλι σηκώσου!
Τὸ τρισένδοξο θέλει ριζικό σου
Θεριὰ νὰ σφάξῃς ποὺ τὰ θρέφῃ ἡ Εὐρώπη.
Πολὺ ψηλά, κεῖ ποὺ δὲ φτάνει τόπι
Ἀφωρεσμένου Τούρκου, Φράγκου, ἢ Ρώσσου,
Εἶναι στημένο τ’ ἅγιο φλάμπουρό σου
Στοῦ Ἰδανικοῦ τὸ οὐράνιο κατατόπι.
Κι’ ἂ σὲ κρατοῦν πιστάγκωνα δεμένη,
Κι’ ἂ χίλια μύρια βάσανα παθαίνεις,
Μὰ στὸ τέλος θὲ νἄβγῃς κερδεμένη, -
Εἶσ’ αἷμα Ἑλληνικὸ καὶ δὲν πεθαίνεις.
Ἂν εἶναι ἕνας Θεὸς δικαιοκρίτης,
Σὺ θὰ τὸ δείξῃς, Λευτεριὰ τῆς Κρήτης.

Λορέντζος Μαβίλης