ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ Ι. ΜΕΤΑΞΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ 1939

 

 

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ Ι.
ΜΕΤΑΞΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ 1939

 

<<Είναι σήμερα η Τρίτη Πρωτομαγιά, που γιορτάζουμε και τη γιορτάζουμε κυανόλευκη και όχι πια κόκκινη, που τη γιορτάζουμε χωρίς επιφυλάξεις του στρατού και της αστυνομίας, χωρίς φοβέρες, χωρίς συμπλοκές στους δρόμους, χωρίς αδειανούς δρόμους από το φόβο και από την τρομάρα των πολιτών. Που την γιορτάζουμε με χαρά, με ευφροσύνη και με συναδελφωσύνη και με αλληλεγγύη με όλο το Ελληνικό Έθνος.
Ο κόσμος ο αστικός, δηλαδή ο κόσμος των κομματαρχών του τόπου, εθεωρούσε τον εργάτη ως έναν παρίαν.
Αλλά ο εργάτης δεν επιέζετο μονάχα από αυτήν την κατάστασιν, αλλά και από μίαν άλλην. Γιατί από το άλλο μέρος ήλθαν οι σωτήρες του εργατικού κόσμου, οι κομμουνισταί. Ήλθαν από το άλλο μέρος οι κομμουνισταί οι οποίοι έλεγαν στον εργάτη, εάν ο εργάτης ετύχαινε νάναι ευτυχής άνθρωπος και εάν ετύχαινε να ζη οπωσδήποτε ανθρωπινά: θα απεργήσης. Δηλαδή θα καταστραφής. Μα γιατί ; Γιατί εζητούσαν να φέρουν τον εργάτην στην εσχάτην αθλιότητα, για να ημπορέση μέσα στην εσχάτη αυτήν αθλιότητά του να απελπισθή και να πέση στα χέρια τους και να γίνη όργανον ασυνείδητον των ορέξεων που είχαν αυτοί. Και οι ορέξεις των ήταν να καταλάβουν την εξουσίαν, την οποίαν να την μεταχειρισθούν δικτατορικά, όπως την μεταχειρίσθηκαν αλλού δικτατορικά και βλέπετε τα αποτελέσματα ποια είναι.
Βέβαια ένα Έθνος φιλότιμον και ένας λαός που έχει συνείδησιν των δικαιωμάτων του, ένας λαός σαν τον Ελληνικόν, δεν ημπορούσε να ανεχθή τη κατάστασιν αυτήν.
Και μέσα στην μάζαν την λαϊκή εκυοφορείτο σιγά – σιγά η εκδήλωσις της ανάγκης της Μεταβολής. Δεν ημπορούσε παρά να έλθη μιαν ημέραν η 4η Αυγούστου. Πιθανόν να μην ήρχετο ακριβώς την 4ην Αυγούστου. Πιθανόν σε μια άλλη ώρα να ήρχετο η Μεταβολή. Αλλά θα ερχόταν.>>