«Μου αρέσει πάρα πολύ να βρίσκομαι διαρκώς μέσα στην Εκκλησία..». Τι μπορεί να συνεπάγεται μια τέτοια εκ καρδίας έκφραση; Η γλυκύτητα που απορρέει μέσα από τη διαρκή παρουσία στον Ιερό Ναό και την ενασχόληση με πνευματικές και εκκλησιαστικές δραστηριότητες δύναται να σου δημιουργήσει την ανάγκη για συναναστροφή με οτιδήποτε έχει σχέση με τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Εκφράζει μία εσωτερική, μία καρδιακή αναζήτηση του Κυρίου μας. Τούτο σημαίνει ότι η ψυχή και η καρδιά σου διψά για θεϊκή επικοινωνία, η οποία έρχεται ως συμπλήρωμα στην καθημερινή προσευχή.
Πρωτίστως, η συμμετοχή σε κάθε Θεία Λειτουργία και δη στη Θεία Ευχαριστία, που είναι το Μυστήριο των Μυστηρίων, όπου μεταλαμβάνεις τον Ίδιο Τον Χριστό, σε πλημμυρίζει με έντονα αισθήματα συγκίνησης, αγαλλίασης και δοξολογίας. Πόσο όμορφο είναι μετά το πέρας κάθε Λειτουργίας ή Ακολουθίας να επικοινωνείς με τους εν Χριστώ αδελφούς σου, να ανταλλάσσεις ιδέες, εμπειρίες, να βοηθάς αν χρειαστεί μ’ έναν λόγο παρηγορητικό και ελπιδοφόρο, ακόμα και με μία Καλημέρα γεμίζεις ο ίδιος, αλλά παράλληλα ενισχύεις και τον άλλον παρόλο που δεν το καταλαβαίνεις! Χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης πατήρ Παύλος, στο βιβλίο «Δεν έχουμε άλλο δρόμο από την Αγάπη» , ότι πραγματικός Χριστιανός Ορθόδοξος είναι εκείνος που πηγαίνει στην Εκκλησία και για να επικοινωνήσει με τους αδελφούς του και να αντλήσει έτσι χαρά.
Ακόμα, πόση παρηγοριά προσφέρει να ζητάς την προσευχή της Εκκλησίας και την ευλογία του Κυρίου, ασπαζόμενος το χέρι των ευλαβών ιερέων. Πρόκειται για αντιδράσεις που θα πρέπει να γίνονται καθόλα συνειδητά και να συνοδεύονται από πολλή αγάπη. Πόση δύναμη αντλείς κυρίως, όταν προσκυνάς τις Αγίες Εικόνες, την Εικόνα του Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, της Γλυκειάς μας Μανούλας, της Κυρίας Θεοτόκου και φυσικά των Αγίων και Οσίων μας. Πραγματικά ειρηνεύεις, διακατέχεσαι από απέραντη χαρά και αισιοδοξία στη σκέψη, ότι δίπλα σου έχεις τον Κύριο των Δυνάμεων και την Πλατυτέρα των Ουρανών, την Παναγιά μας.
Και όταν σου δίνεται η ευκαιρία να βοηθήσεις στο μεγάλο και σπουδαίο έργο της Εκκλησίας, να διακονήσεις με άλλα λόγια, πώς να χαρακτηρίσεις τα συναισθήματα αυτά που διαπερνούν όλο σου το «είναι» τη στιγμή που διακονείς στην Εκκλησία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού;Η διακονία έχει ποικίλες μορφές. Μπορείς να βοηθήσεις στην καθαριότητα και στην περιποίηση εσωτερικά του Ναού, του Πνευματικού Κέντρου αλλά και στον εξωτερικό προαύλιο χώρο του. Κατηχώντας, ακόμα, τα παιδάκια και τους εφήβους για τον τρόπο ζωής που μπορούν να ακολουθήσουν, αν θέλουν να αρέσουν στον Χριστό και έτσι με βάση τη Διδασκαλία Του ανάβει μέσα τους η φλόγα της πίστεως, της αγάπης, της ελπίδας, της μετάνοιας, της ανάγκης για προσευχή και τακτικό εκκλησιασμό.
Παράλληλα, πολλές Μητροπόλεις έχουν οργανώσει κοινωνικά φροντιστήρια, τα οποία προσφέρουν στους μαθητές, χωρίς χρήματα, τη δυνατότητα να εμπεδώσουν τις γνώσεις που τους παρέχει το σχολείο και να βελτιώσουν τις επιδώσεις τους. Στο έργο αυτό σημαντική είναι η συμβολή και οι παροχή υπηρεσιών από δασκάλους, καθηγητές, αλλά και γενικότερα από πτυχιούχους με ευρεία γνώση, που είναι σε θέση να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά την αγάπη για τη γνώση.
Εξαιρετικά χρήσιμη και ζωτικής σημασίας είναι η προσφορά και ενίσχυση του φιλοπτώχου ταμείου της εκάστοτε Ιεράς Μητροπόλεως, των ορφανοτροφείων, γηροκομείων, των εργασιών για την οργάνωση των συσσιτίων και γενικότερα για την φροντίδα των απόρων και μ’ αυτό τον τρόπο ανακουφίζονται πολλοί αδελφοί μας, οι οποίοι δυσκολεύονται να αποκτήσουν τα προς το ζην. Η δράση αυτή ενισχύεται μέσα από το λειτούργημα και διακόνημα της ιατρικής και νοσηλευτικής επιστήμης.
Προσωπικά, μου αλλάζει όλη τη διάθεση η συναναστροφή με ιερείς, με μοναχούς και μοναχές, καθώς λειτουργεί ως υπενθύμιση για το ότι πρέπει να βρίσκεσαι διαρκώς σε πνευματική εγρήγορση και ετοιμότητα, να ξεριζώνεις τα πάθη σου και να καλλιεργείς τις αρετές και ιδίως την υπέρτερη των αρετών, τη μετάνοια, η οποία είναι ένδειξη ταπεινοφροσύνης. Φυσικά, απ’ τη συναναστροφή αυτή δύνασαι να ηρεμήσεις, να ειρηνεύσεις, να παρακινηθείς στην τακτικότερη προσευχή και να εντατικοποιήσεις τις δοξολογίες και ευχαριστίες σου σε κάθε λεπτό που περνά, για τα καλά που σου χαρίζει ο Θεός Πατέρας, αλλά και για τις δοκιμασίες και τις δυσκολίες. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω μονολογήσει « Θεέ μου, αξίωσε με να βρίσκομαι συνέχεια στο σπίτι Σου, στην Εκκλησία ». Συνειδητοποιώ πολύ συχνά, για να μην πω πάντα, ότι το πολυτιμότερο πράγμα που θα μπορούσε να μου χαρίσει ο Θεός είναι να μου δώσει τη δυνατότητα να βρίσκομαι μέσα στον Ιερό Του Ναό και να Τον διακονώ. Η αρωγή αυτή προς την Εκκλησία είναι καλό να δίδεται με τρόπο απλό και ταπεινό, χωρίς υπερηφάνεια, αλλά από αγάπη και μόνο για τον Χριστό και τα δημιουργήματα του. Άλλωστε ο εκλεκτός του Θεού δεν είναι άλλος παρά ο ταπεινός, ήτοι εκείνος που, αν και έχει επίγνωση των δυνατοτήτων του, ταυτόχρονα γνωρίζει καλά ότι όλα αυτά είναι δώρα του Θεού, δεν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και έτσι δι’ αυτών των θεϊκών δωρημάτων, διακονεί το Θεό και τον άνθρωπο.
Πράγματι, νιώθεις ότι είσαι στο σπίτι σου και αυτό σε κάνει να νιώθεις ζωντανός, να αντιλαμβάνεσαι με όλες σου τις αισθήσεις ότι Κάποιος είναι εκεί και σε στηρίζει, σε καθοδηγεί και σε καταλαβαίνει, διότι μόνο Εκείνος γνωρίζει τι έχει ο καθένας μας μέσα στην καρδιά του. Στο αγγελικό άκουσμα όλων αυτών των δοξαστικών ύμνων προς τον Θεό, μονολογείς και εσύ ταυτόχρονα με μάτια βουρκωμένα από συγκίνηση και αγαλλίαση (κυρίαρχα συναισθήματα): « Δόξα τω Θεώ. Δοξασμένο το Όνομα της Αγίας Τριάδος. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς». Απερίγραπτες στιγμές! Οι ψαλμωδίες σε συνδυασμό με την πνευματική ευωδία του θυμιάματος, το οποίο μεταδίδει τη Θεία Χάρη στους πιστούς, καθώς και το θέαμα των Αγιογραφιών σε ανακουφίζει και την ανακούφιση αυτή δεν μπορεί ο κόσμος εκτός εκκλησίας να στη χαρίσει, γιατί ακριβώς πρόκειται για ανακούφιση πηγάζουσα από το Θεό Πατέρα μας.
Έχοντας στο νου όλα τα παραπάνω, καταλήγεις στο συμπέρασμα πως όταν κάνεις πράγματα που αρέσουν στον Χριστό νιώθεις πραγματικά ελεύθερος. Στην Εκκλησία όλοι μαζί Άγιοι και πιστοί στον ίδιο χώρο συναντώνται και οι Άγιοι υπενθυμίζουν στους πιστούς ότι και Εκείνοι στη γη βρίσκονταν, αλλά κατόρθωσαν, μέσα από την ακλόνητη πίστη και την απόλυτη αφοσίωση τους στον Ιησού Χριστό, να βρίσκονται Ουρανό, κοντά στο Θεό αλλά και δίπλα σε κάθε πιστό ως βοηθοί και ως πρεσβευτές γι’ αυτόν στον Κύριο. Η Εκκλησία είναι χώρος Ζωής. Απελευθερώνεσαι από εμπάθειες, κακίες και υλικά φρονήματα, αντανακλάς γλυκύτητα, σεβασμό, ευγένεια και αγάπη. Επιβεβαίωση αυτού αποτελεί η μεγαλύτερη εντολή του Κυρίου μας, η οποία προτρέπει τον κάθε πιστό με τα εξής λόγια: «Να αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλο σου το νού και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Αμήν!
Κατάθεση ψυχής από μία Φοιτήτρια Νομικής ΕΚΠΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου