Μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ, λαός, ὃν ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτῷ.»
Ευτυχισμένο το έθνος εκείνο, που έχει τον αληθινό Θεό.
Και που ο Θεός ο αληθινός διάλεξε, για λογαριασμό του το έθνος αυτό. να το πω απλοελληνικά : "ευτυχισμένος ο λαός εκείνος που έχει τον αληθινό Θεό".
Δε μου λέτε σας παρακαλώ, ο Ισραήλ έλεγε αυτά διά τον εαυτόν του, εμείς μπορούμε να το πούμε αυτό..?
Εμείς οι Έλληνες.. αυτήν τη στιγμή μάλιστα, τώρα - τώρα αυτή τη στιγμή, εν έτει 1977'. Μπορούμε να πούμε ευτυχισμένος ο λαός, « οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ »;
Που είναι κύριος του ο Θεός!
Εμείς δεν έχουμε πια κύριο τον Θεό! Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε πλέον κύριον τον Θεόν.
Έχουμε άλλους κυρίους. Άλλους..
Έχουμε τη δύναμή μας!
Δεν είναι πια κύριος του λαού μας ο Θεός.
Αυτό είναι ένα θλιβερό κατάντημα, το οποίον Βεβαίως σιγά - σιγά εργασθήκαμε εμείς οι Έλληνες, ξέρετε από πότε?
Από πότε λέτε?
Κάτι, που δεν το διανοήθηκε ούτε το Βυζάντιο, ούτε η Τουρκοκρατία.
Προσέξτε, ούτε η Τουρκοκρατία δεν το διανοήθηκε να μην είναι κύριος του λαού μας ο Θεός!
Αυτό άρχισε να χαλκεύεται από το 1821 και εντεύθεν.
Και ήλθαν από την Ευρώπη οι λόγιοί μας και κουβάλησαν κι αυτήν την αρρώστια, ότι δεν μπορεί σε έναν λαό να είναι κύριος ο Θεός του, αλλά θα είναι κάποιος κυβερνήτης, θα είναι η Βουλή, θα είναι ο στρατός, θα είναι οι νόμοι... Αυτά θα είναι. Και ότι, αυτά τελικά δεν μπορούν να νικήσουν, αποδείχθηκε ιστορικά.
Όπως θα ξέρετε, το παράδειγμα που θα πω είναι ένα επιχείρημα και εναντίον του ιστορικού υλισμού.
Όσοι έχετε διαβάσει ή όσοι καταλαβαίνετε..
Δε θα κάνω πιό πολύ ανάλυση· Είναι ένα επιχείρημα εναντίον του ιστορικού υλισμού.
Ο ιστορικός υλισμός λέει το εξής : "ανάλογα με τα υλικά δεδομένα κατακτάται και η Ιστορία."
Αυτό είναι θα λέγαμε, μία δογματική θέση του ιστορικού υλισμού. Έρχεται όμως η Ελληνική Επανάσταση του ’21 να απορρίψει αυτό το επιχείρημα, διότι δεν υπήρχαν υλικά δεδομένα για να νικήσουν οι Έλληνες μια Τουρκική Αυτοκρατορία!
Υπήρχε ένας άλλος παράγοντας, ο οποίος δεν προβλέπεται οπωσδήποτε από τον ιστορικό υλισμό, είναι ο παραγον πίστη είς τον Θεό· και αν θέλετε, είναι ότι κύριος του λαού αυτού ήταν ο Θεός! Και ένας καταπέλτης εναντίον του ιστορικού υλισμού είναι ο 143ος Ψαλμός.
Αλλά πριν πάω στον 143ο Ψαλμό, πηγαίνετε στον στίχο 16 του 32ου Ψαλμού: «οὐ σῴζεται βασιλεὺς διὰ πολλὴν δύναμιν, καὶ γίγας οὐ σωθήσεται ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτοῦ».
Ακούτε.
Δεν σώζεται λέει ο βασιλιάς
γιατί έχει δύναμη. Όταν λέει «βασιλιάς» εννοεί ο αρχηγός ενός κράτους. Δεν έχει σημασία τι είδους αρχηγός μπορεί να είναι αυτός, τι μορφή και τι σχήμα πολιτικό μπορεί να έχει.
Δεν σώζεται λέει ο αρχηγός ενός κράτους διά πολλήν δύναμη, ούτε ο γίγαντας αν έχει πολλήν ισχύν!
Και εδώ δύο υπαινιγμοί γίνονται.
Ο μέν βασιλεύς ο εν πολλή δυνάμη είναι ο Φαραώ.
Ο Φαραώ είχε πολλή δύναμη τότε, όταν ξεκίνησε εναντίον των Εβραίων.
Καταποντίσθηκε όμως. Κι όταν λεει για τον γίγαντα
- εαν είναι Ψαλμός του Δαβίδ - τότε γίνεται υπαινιγμός είς τον Γολιάθ.
Ο Γολιάθ, ο πολύς Γολιάθ, δεν κατάφερε τίποτα, δέν κατάφερε τίποτα στην πολύ του δύναμη..
Και θα πεί πιο κάτω, στον στίχο 17' : «ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν, ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται». Κατ αρχάς ο ίππος, είναι το ιππικόν.
Ιππικό ξέρετε τί είναι;
Είναι σι στρατιωτικαί δυνάμεις.
Στη γλώσσα μας αυτό θα μπορούσε να μεταφερθεί ώς εξής, ο στρατιωτικός εξοπλισμός.
Αν λάβετε υπ όψιν - για να το φέρω μαλακά μαλακά το πράγμα -
ότι, κάποτε τα κάρα τα τραβούσαν τα άλογα και τα αμάξια και το μαγγανοπήγαδο το γύριζαν τα άλογα. Όταν εφευρέθηκε η ατμομηχανή, η οποία αντικατέστησε τα άλογα, προς τιμήν του αλόγου, που τόσες χιλιάδες χρόνια δούλεψε εκεί στο μαγγανοπήγαδο και στο καρότσι, προς τιμήν λοιπόν του αλόγου, ονομάστηκε η ισχύς «ίππος».
Και λέμε : «Πόσοι ίπποι είναι αυτό το μοτέρ;» Ή «Αυτή η μηχανή πόσο τραβάει;» και τα λοιπά.
Είναι μονάδες σε ίππους. Λοιπόν, βλέπετε το άλογο αντικαταστάθηκε από τις μηχανές.
Συνεπώς, ωραιότατα και μαλακότατα σας είπα, όταν λέει εδώ «ίππος», δέν είναι παρά ο μηχανικός εξοπλισμός. Τα αεροπλάνα, τα τανκς, τα κανόνια, οι βόμβες, οι οβίδες, οι πύραυλοι, οι δορυφόροι.. και τα όμοιά τούτοις.
Έ, Λοιπόν, «ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν»!
Νομίζετε πως θα σωθείτε με τον εξοπλισμό..
«ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται»!
Ο λόγος του Θεού το λέει αυτό.
Εάν δεν έχει ένας λαός την προστασία του Θεού, μη νομιστεί ποτέ, ότι ο λαός αυτός, με το πλήθος της ισχύος του και με την εξυπνάδα και τη στρατηγική των αρχόντων του, θα καταφέρει σπουδαία πράγματα.
Τίποτα!
Γι' αυτό αυτή τη στιγμή, ας πούμε ότι έχουμε εξοπλισμό. Σας ρωτάω: Έχουμε όμως κύριό μας τον Θεόν;
Κάνουμε την αναφορά μας εἰς τον Θεόν;
Λέμε "Κύριε, βοήθησέ μας;"
Όσοι λόγοι λέγονται προεκλογικοί.. μετεκλογικοί.. στη Βουλή.. σε συνάξεις.. σε δοξολογίες.. σε επίσημες ώρες.. από τους ανθρώπους που κυβερνούν τον τόπο μας, όποιοι και να είναι αυτοί, κάνουν χρήση του ονόματος του Θεού?
Τα τελευταία χρόνια, αγαπητοί μου, λείπει σκανδαλωδώς το όνομα του Θεού! Κι αν το θέλετε, λείπει σκανδαλωδώς το όνομα - προσέξτε- του Θεού, όσον αφορά τον Χριστό! Διότι, μπορεί κάποιος να πει «ο Θεός» και να εννοεί τον Μ.Α.Τ.Σ.
[Μέγας Αρχιτέκτων Του Σύμπαντος, ο θεός των Τεκτόνων].
Να εννοεί σαν Μασόνος τον Μ.Α.Τ.Σ.!
Μπορεί να λέει «Θεός», και να εννοεί τη δημιουργία, να είναι ειδωλολάτρης.
Να λέει «Θεός», και να εννοεί τον Βούδα.
Αλλά εκεί που θα ήταν σαφής και η πίστις του θα ήτανε αδαμαντίνη,
αν έλεγε όταν μας βοηθήσει ο Ιησούς Χριστός.
Ακούσατε κανένα πρόσωπο να πει «ο Ιησούς Χριστός»; Ούτε καν Θεός δε λένε· όχι Ιησούς Χριστός…
Άρα πρέπει να κλαίμε! Δεν έχουμε πια κύριό μας τον Θεό. Κι άμα δεν έχουμε κύριό μας τον Θεό, τότε είμαστε εκτεθειμένοι· δεν έχουμε προστασία! Μπορείτε να φανταστείτε όταν για μία στιγμή ο άνθρωπος ανακαλύψει ότι δεν έχει ασφάλεια και προστασία, πώς πρέπει να αισθάνεται;
Είναι τρομερό!
Αλλά θα πάρω μιαν άλλην όψην, είναι η εξής όψης, την οποία πάλι η πατρίδα μας έχει ακολουθήσει και πολλοί λαοί τη θέλουν και την επιδιώκουν. Η ευημερία· μία ευημερία χωρίς τον Θεό όμως.
Όταν σε ένα λαό υπάρχει κύριος ο Θεός, δηλαδή αναγνωρίζεται, όπως και σε ένα σπίτι, σε μια οικογένεια, αναγνωρίζεται κύριος ο Θεός, δηλαδή αφεντικό, εκείνος που κατευθύνει το σπίτι αυτό είναι ο Θεός, το σπίτι αυτό θα πιστεύετε ότι θα είναι πλούσιο; Όχι· διότι να έχω κύριό μου τον Θεό δε σημαίνει ότι πρέπει να έχω και καλή υγεία και να έχω γεμάτες τις τσέπες μου. Θα ήταν αδιανόητο πράγμα αυτό. Προσέξτε, αδιανόητο!
Εκείνο που θέλουμε σήμερα, δέν μας ενδιαφέρει τί άλλο, παρά να έχουμε μία ευημερία.
Και τότε η επιτυχία μας, θα είναι απέναντι στον λαό ως υπόλογοι,
αν έχουμε εξασφαλίσει στον λαό την ευημερία του.
Χωρίς περιστροφές, σας το λέγω καθαρά, δεν είναι κριτήριο αυτό.
Δέν είναι ορθό κριτήριο!
Γιατί μπορεί ένας λαός να είναι φτωχός, αλλά να έχει εξασφαλίσει άλλες προϋποθέσεις. Και μια θεμελιώδης προϋπόθεσή του είναι, ότι η πτωχεία του να έχει πάντοτε κύριον τον Θεό. Πάντοτε! Και να είναι φτωχός, δεν πειράζει, δεν έχει σημασία αυτό. Μάλιστα βρισκόμαστε πλέον όχι έν Παλαιά Διαθήκη, αλλά εν Καινή Διαθήκη , που γνωρίζουμε ότι τα υλικά αγαθά δεν μπορούν να είναι κριτήριο της παρουσίας του Θεού.
Συνεπώς όταν σήμερα θέλουμε να έχουμε κριτήριο τα υλικά αγαθά, την ευδαιμονία, και στρεφόμαστε προς την Ευρώπη, προς τον Βόρειο Πόλο, προς τον Νότιο Πόλο, στρεφόμαστε προς τον Ειρηνικό Ωκεανό- καταλαβαίνετε τι θέλω να πω τώρα.. πάμε στα βαθιά και στα ρηχά- να έχουμε ευδαιμονία υλιστική, κατοχύρωση υλιστική, ασφάλεια υλιστική· άνοδο του βιοτικού επιπέδου.. Θα είμαστε τότε ευτυχείς;
Για να μη λέτε πως τα λέω εγώ αυτά, ακούστε τώρα τον 143ο Ψαλμό:
«ῥῦσαί με καὶ ἐξελοῦ με ἐκ χειρὸς υἱῶν ἀλλοτρίων,»
Λέγει ο ψαλμωδός εκεί, απάλλαξέ με, γλύτωσέ με από τα χέρια ξένων.
«ὧν τὸ στόμα ἐλάλησε ματαιότητα καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίας»
Φύλαξέ με λέει από τους ανθρώπους αυτούς τους αλλοτρίους, που το στόμα τους λέει μεγάλα πράγμα και μάταια, μάταια ξέρετε ποιά είναι;
Μάταιον στην Παλαιά Διαθήκη είναι η ειδωλολατρία.
«καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίας.»
Ό,τι κάνουν είναι άδικα πράγματα, οι μεγάλοι της γης είναι άδικοι. Έχει αποδειχθεί αυτό τρανά και επανειλημμένα. Οι μεγάλοι της γης, για τους μικρούς, είναι πάντοτε άδικοι. Μην ξεχνάτε ότι ποτέ, μα ποτέ, κανένας μεγάλος δεν αγάπησε την Ελλάδα. Αυτό να το ξέρετε πάντοτε. Και για μη νομισθεί πάλι ότι μιλάω εγώ, κάποτε ο Ησαΐας το είπε αυτό και τόνισε ιδιαιτέρως κάποτε,
να μη συμμαχήσει ο Ισραήλ ούτε με τους Ασσυρίους, ούτε με τους Αιγυπτίους:
«Θα μείνετε στις δικές σας δυνάμεις, γιατί εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.
[Ησ.31,1-3]».
και στράφηκαν προς συμμαχίες και ο Θεός ελέγχει, και τελικά τους αφήνει, συμμαχούν με τους Αιγυπτίους και έρχονται οι Ασσύριοι και τους διαλύσανε.
Είναι φοβερό!
Σας έχω πει κι άλλη μία φορά ότι κάποτε ο Δαβίδ τί έκανε, που μέτρησε τον στρατό, έκανε δηλαδή απογραφή.
Είναι κακό πράγμα να κάνει κανείς απογραφή;
Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε πολλές περιπτώσεις απογραφής.
Μάλιστα όταν έφυγαν οι Εβραίοι από την Αίγυπτο και βρέθηκαν στην έρημο, ο Μωυσής έκανε απογραφή. Και μας λέει και τους αρθιμούς, περιέχονται οι αριθμοί στο βιβλίο «Αριθμοί» γι' αυτό και πήρε το βιβλίο το όνομα «Αριθμοί».
Γιατί εδώ τώρα ο Θεός θυμώνει με τον Δαβίδ που κάνει απογραφή; Ξέρετε γιατί; Διότι ο Δαβίδ σκέφτηκε μέσα του "αν μπορώ να κατατροπώνω τους εχθρούς μου με τον στρατό που έχω" Ήτανε το λάθος του όμως αυτό.
Δέν ήταν η αμαρτία ότι θα έκανε απογραφή, αλλά ότι στήριζε τις νίκες του στο πλήθος του στρατού.
[βλ. Β’Βασ.24,1-10].
Το καταλάβατε;
Έτσι λοιπόν σήμερα και εμείς αυτό έχουμε. Και νομίζουμε ότι τότε δεν θα μας πειράξουν οι μεγάλοι, όταν θα τρέξουμε να κάνουμε συμμαχίες μαζί τους και τα λοιπά..
Τι φοβερό είναι!
Αλλά είναι αδύνατο να γίνει κάτι διαφορετικό· γι' αυτό τραβάμε τη μοίρα μας, τραβάμε την πορεία της μοίρας μας.
Τώρα ακούστε, κάνει μία ωραία περιγραφή αυτών των ξένων λαών ο Ψαλμωδός, ακούστε την περιγραφή. (Ψαλμός 143, 12-15):
«ὧν οἱ υἱοὶ
-τον οποίων τα παλληκάρια -
ὡς νεόφυτα ἱδρυμένα ἐν τῇ νεότητι αὐτῶν,
-όπως βλέπεις εκείνα τα καινούργια βλαστάρια, πάρτε ένα περιβόλι που έχει νέα δένδρα, έτσι μοιάζουν τα παλληκάρια αυτών των λαών-
αἱ θυγατέρες αὐτῶν κεκαλλωπισμέναι, περικεκοσμημέναι ὡς
ὁμοίωμα ναοῦ,
-ωραίες κοπέλες, στολισμένες όπως ένας ωραίος ναός-
τὰ ταμιεῖα αὐτῶν πλήρη,
-οι αποθήκες γεμάτες-
ἐξερευγόμενα ἐκ τούτου εἰς τοῦτο,
-δηλαδή που υπέρ-ξεχειλιζουν-
τὰ πρόβατα αὐτῶν πολύτοκα,
-γεννάνε τα πρόβατά τους.. και με τεχνητή γονιμοποίηση!-
πληθύνοντα ἐν ταῖς ἐξόδοις αὐτῶν, οἱ βόες αὐτῶν παχεῖς,
οὐκ ἔστι κατάπτωμα φραγμοῦ,
-δέν υπάρχει κανένας τοίχος γκρεμισμένος, δηλαδή πόλεις ωραιότατα οικοδομημένες, δέν υπάρχουν χαλασματα και ερείπια.-
οὐδὲ διέξοδος,
-ρωγμή-
οὐδὲ κραυγὴ ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῶν,
-ούτε κλάματα και φωνές στις πλατείες των-
ἐμακάρισαν τὸν λαόν, ᾧ ταῦτά ἐστι·
-είπαν τί ευτυχισμένος λαός που είναι αυτός. Ταμεία, αποθήκες γεμάτα! Πρόβατα πολύτοκα! Παλικάρια λαμπρά! Κορίτσια ωραιότατα! Ανεπτυγμένη ιατρική! Ανεπτυγμένη τεχνική! Ανεπτυγμένη επιστήμη, όλα ωραιότατα!
Μακάρισαν τόν λαόν αυτόν, όπως μακαρίζουμε σήμερα την Ευρώπη, την Αμερική, άλλους λαούς πλούσιους.. και λέμε θα 'ρθούμε εμείς μέσα στον συνασπισμό σας-
μακάριος ὁ λαός, οὗ Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ».
-μαρκαρισμένος ο λαός εκείνος που έχει κύριο τον Θεό του-
Αυτός είναι ο μακάριος λαός· όχι αυτός που έχει πλησμονή, ευδαιμονία, αγαθά. Ευτυχισμένος αυτός που έχει κύριο και κυβερνήτη τον Θεό του.
Και πάλι ξαναλέγω, αγαπητοί μου: "έχουμε σήμερα στην Ελλάδα κύριον τον Θεό μας; Δεν Τον έχουμε!
Θα κλείσω με ένα
— το είπατε, με προλάβατε!—
αλίμονό μας!
Τίποτα άλλο δεν έχω να προσθέσω.
Κι αν δεν έχω τίποτα να προσθέσω στο «αλίμονό μας», θα μου πείτε : "Τότε γιατί μας τα είπατε απόψε;".
Πρώτα πρώτα γιατί είναι κατατεθειμένα στην Αγία Γραφή· και δεύτερον για να δοθεί μία μαρτυρία.
Γιατί, μπορεί να μη δοθεί αυτή η μαρτυρία.. πρέπει να δοθεί η μαρτυρία.
Και η μαρτυρία είναι για να επικυρωθεί - αλίμονο - για να επικυρωθεί το αλίμονο!
Τίποτα άλλο δεν έχω να σας πω, τα είπαμε για να επικυρωθεί το αλίμονο.
Τίποτε άλλο δεν μπορούμε να κάνουμε· η πορεία μας είναι παρμένη.
Αλίμονό!
Τίποτα άλλο, τελειώσαμε.
~ Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος
*Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στις 14/11/1977
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου