Σαν σήμερα, στις 10 Ιουνίου 1944, οι χιτλερικές δυνάμεις κατοχής στο νομό Βοιωτίας με διαταγή του διοικητή τους, υπολοχαγού Χανς Ζάμπελ, πυρπολούν με μανία το χωριό Δίστομο και προβαίνουν σε απίστευτες θηριωδίες ανείπωτης φρίκης και αδιανόητης βαρβαρότητας, φονεύοντας και εκτελώντας με τον πιο απάνθρωπο τρόπο 218 κατοίκους (114 γυναίκες και 104 άνδρες), μεταξύ των νεκρών 45 παιδιά και εφήβους και 20 βρέφη.
Για τα ασύλληπτης βαυνασότητας εγκλήματα πολέμου, τα οποία διέπραξαν με απύθμενη σκληρότητα τα αδίστακτα γερμανικά στρατεύματα, τάγματα των Ες-Ες, καμμία ευθύνη δεν αποδώθηκε, κανείς δεν τιμωρήθηκε και το ελλαδικό κράτος των νεοραγιάδων και προσκυνημένων πολιτικάντηδων κωλυσιέργησε δολίως αδρανώντας και αδιαφορώντας σκοπίμως, προκειμένου να θάψει το μείζον θέμα παραβιάσεως ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάτω από το χαλί και να μην διαρρήξει τις σχέσεις του με την Γερμανία, τον επίσημη εργοδότη και εντολέα όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων.
Ως ελάχιστο χρέος απέναντι στα θύματα, τους αδικοχαμένους νεκρούς της σφαγής του Διστόμου, είναι χρέος μας να δοθεί αγώνας και μάχη όχι για την ανάληψη μιάς δήλωσης ηθικής ικανοποίησης, όπως είχε εκστομίσει με θρασύτητα ο ανθέλληνας πρωθυπουργός της Αριστεράς Αλέξης Τσίπρας, αλλά για τη διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημίωσεων με προσφυγή σε διεθνή δικαστήρια και φόρα, ανασυστήνοντας την Εθνική μας υπερηφάνεια και επανακτώντας τη θέση σεβασμού και αξιοπρεπείας, η οποία μας προσήκει στο διεθνές στερέωμα ως χώρα, μετά από δεκαετίες ενδοτισμού και απόλυτης υπαναχώρησης σε θέματα Εθνικού κύρους και ισχύος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου