Ἡ σημασία τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος

 

Στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα  σε 

κάθε λέξη ποὺ ἔχει δύο ἢ περισσότερες συλλαβὲς ὑπάρχει μία συλλαβὴ ποὺ προφέρεται πιὸ δυνατὰ ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες. Πάνω ἀπὸ φωνῆεν τῆς συλλαβῆς ποὺ τονίζεται βάζουμε τὸ σημάδι τοῦ τόνου. Καμμία λέξη δὲν τονίζεται πιὸ πάνω ἀπὸ τὴν παραλήγουσα. Κατὰ τὴν κλίση μιᾶς λέξεως ὁ τόνος δὲν παραμένει στὴν ἴδια συλλαβή. 

Στὶς 23 Νοεμβρίου τοῦ 1981, μὲ τὸ διάταγμα 297/1982 ποὺ ἐξέδωσε ἡ κυβέρνηση Παπανδρέου καθιερώνεται ἡ κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος τονισμοῦ τόσο στὴν ἐκπαίδευση ὅσο καὶ στὴ διοίκηση. Σύμφωνα μὲ αὐτό, καταργοῦνται τὰ δύο πνεύματα( ψιλὴ καὶ δασεία) καὶ οἱ δύο ἀπὸ τοὺς τρεῖς ἐπισήμους τόνους( βαρεία καὶ περισπωμένη). Τὸ μόνο τονικὸ σημάδι παραμένει ἡ ὀξεία. 

Οἱ παρενέργειες ποὺ προκαλοῦνται ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀλλαγὴν εἶναι οἱ ἑξῆς

1. Δημιουργεῖται πρόβλημα στὴ μελέτη τοῦ ποιητικοῦ  ρυθμοῦ( παραδοσιακὴ μετρική), ὁ ὁποῖος βασίζεται στὴν ἐναλλαγὴ τονισμένων καί ἀτόνων συλλαβῶν. 

2. Δυσχαιρένεται ἡ ἀπόδοση τῆς γλώσσας.

3. Ἡ μὴ ἑξασκηση τοῦ μυαλοῦ στὴ συγκεκριμενη μέθοδο ἀποτελεῖ αἰτία ἑνὸς ποσοστοῦ τῶν μαθησιακῶν δυσκολιῶν π.χ τῆς δυσλεξίας. 

Ἑπομένως, εἶναι σκόπιμο οἱ νέοι νὰ καλλιεργοῦν καὶ νὰ διδάσκονται αὐτὸ τὸ σύστημα, καθὼς τὰ ὀφέλη ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ αὐτὰ εἶναι πολλαπλά.

Μαθητικός Τομέας