Απόψεις Δευκαλίωνος
Είναι πλέον συνήθεια κάθε 28η Οκτωβρίου να ακούμε πολιτικούς, και άλλους, να μας μιλούν για τον «αγώνα κατά του φασισμού και του ναζισμού» και τους «λαϊκούς αγώνες», ως δήθεν «επίκαιρα μηνύματα» (λες και αν η Ιταλία είχε δημοκρατία οι παππούδες μας δεν θα πολεμούσαν). Από την άλλη χαρακτηρίζουν οποιαδήποτε αναφορά στην πατρίδα, στους ηγέτες του 1940 και στο πνεύμα των ανθρώπων της εποχής, ως «γραφική» και «αναχρονιστική».
Η απόδοση της αντίστασης του Έθνους μας σε διαφορές πολιτικών και διοικητικών συστημάτων είναι τουλάχιστον αστεία. Φτάνει, για παράδειγμα, να ισχυριστεί κανείς ότι οι μαχητές των Θερμοπυλών ή οι τελευταίοι αγωνιστές της Κωνσταντινούπολης πολεμούσαν λόγω πολιτικών κινήτρων για να συνειδητοποιήσει τη γελοιότητα του ισχυρισμού.
Οι ύμνοι και ο θαυμασμός προς τους ηγέτες και τους ήρωές μας δεν είναι μια στείρα προσωπολατρία, ούτε αποτελεί κάποιο γραφικό τελετουργικό.
Είναι η θύμηση ότι το μονοπάτι της φιλοπατρίας, της αρετής και της ανδρείας είναι ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ και άρα αποτελεί επιλογή για τον καθένα, ανεξαρτήτως της εποχής που ζει.
Είναι η γιορτή της ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ότι η ψυχή των προγόνων μας ζει στα ΕΞ ΑΙΜΑΤΟΣ τέκνα τους, ΕΜΑΣ. Η γιορτή ότι το πνεύμα κάθε μεγάλου Έλληνα ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ και περιμένει τη στιγμή να βγει στην επιφάνεια από ένα νέο σώμα. Ότι κάθε μεγάλος Έλληνας μπορεί να ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ και κάθε ηρωική πράξη να επαναληφθεί.
Τιμούμε το ΟΧΙ του 1940 και υμνούμε τον Ιωάννη Μεταξά και τον κάθε Έλληνα πολεμιστή ως την πιο πρόσφατη ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ του ΙΔΙΟΥ αιώνιου πνεύματος.
Και βρίσκουμε την ευκαιρία να σωπάσουμε όλοι για να αφουγκραστούμε τους νεκρούς του Ελληνισμού που αναφωνούν:
ΣΤΑΣΟΥ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΣΟΥ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου