Ολοκληρώθηκε σήμερα μετά από 6 (!) χρόνια η δίκη της Χ.Α.. Ήδη από τα μέσα του καλοκαιριού όλο και περισσότεροι ασχολούνταν με την έκβαση της δίκης, προδικάζοντας το αποτέλεσμα, καταστρατηγώντας το τεκμήριο της αθωότητος και ασκώντας πίεση στους δικαστές. Το όλο ζήτημα αποτέλεσε πεδίο επίδειξης ανέξοδου αντιφασισμού για το σύνολο του πολιτικού συστήματος.
Για εμάς η δίκη δεν ήταν ούτε το γεγονός του αιώνα, ούτε η πολιτική εκδοχή της μάχης του Λένινγκραντ, όπως κάποιοι την παρουσίασαν. Αντίθετα, η νεο-οθωμανική εισβολή στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και η επικείμενη κρίση που φέρνει ο κορωνοϊός είναι πολύ σοβαρότερα θέματα, στα οποία η κοινή γνώμη οφείλει να επικεντρωθεί.
Πριν μπούμε σε περαιτέρω ανάλυση, χρειάζεται να διευκρινίσουμε ότι η ΕΟΝ πάντα ήταν αυτόνομη νεολαία και οι διαφορές μας με την Χ.Α., τόσο σε ιδεολογικό πεδίο, όσο και σε επίπεδο πρακτικών, είναι πασιφανείς σε όποιον γνωρίζει έστω τα στοιχειώδη για εμάς.
Ωστόσο, αρκετά μέλη της Χ.Α. τα γνωρίσαμε στο πεζοδρόμιο σε αγώνες, τους οποίους εμείς δεν παραγράφουμε, και δεν μάθαμε μέσα από τα ρεπορτάζ των Μ.Μ.Ε.
Γενικά, τόσο η άνοδος, όσο και η πτώση της Χ.Α., αποτελεί ένα πολύ σύνθετο φαινόμενο, του οποίου η πλήρης ανάλυση θα απαιτούσε ολόκληρο βιβλίο.
Για να το κατανοήσουμε, πρέπει αρχικά να εστιάσουμε στο ποιοί την αποτελούσαν. Τους ανθρώπους που απάρτιζαν την Χ.Α., σε επίπεδο στελεχών και ψηφοφόρων, μπορούμε αδρά να τους κατατάξουμε σε 4 κατηγορίες.
Η πρώτη κατηγορία, την οποία συνθέτει ο ηγετικός πυρήνας, είναι οι προσκείμενοι στην ιδεολογία του νεο-ναζισμού. Είναι η ομάδα που ξεκίνησε την Χ.Α. και που μέχρι σήμερα δίνει τον τόνο στο ιδεολογικό κομμάτι. Οι αντιλήψεις αυτές μονοπωλούσαν στα παλιά έντυπα και εμφανίζονται σποραδικά έως σήμερα στα έντυπα και τις ιστοσελίδες του κόμματος. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε πως ο νεο-ναζισμός ουδεμία σχέση έχει με τον κοινωνικό εθνικισμό του Περικλή Γιαννόπουλο και του Δραγούμη, τον οποίο όσο και αν κανείς διαφωνεί δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ελληνικότητά του. Αντίθετα, πρόκειται για συνοθύλευμα του παγγερμανισμού και του αντισημιτισμού του Χίτλερ, ενδεδυμένο με παγανιστικές αντιλήψεις και δυτικά πολιτισμικά πρότυπα. Η Ορθοδοξία κατηγορείται ότι αλλοίωσε τον Ελληνισμό. Γι' αυτό, άλλωστε, στην Χ.Α. βρήκαν στέγη μέχρι και σατανιστές. Στόχος τους είναι η νέα Ευρώπη που θα κυριαρχεί η Αρεία φυλή, γι' αυτό η Χ.Α. συνεργάστηκε ανοιχτά με ξένα κινήματα, όπως το NDP και το Jobbik, που έχουν ανοιχτά ανθελληνικές θέσεις.
Στη συνέχεια, στη Χ.Α. συναντούσε κανείς και τους γνωστούς γραφικούς: δωδεκαθεϊστές, μέλη παραθρησκευτικών σεχτών, τηλεθεατές του Λιακόπουλου και λοιπούς συνωμοσιολόγους, άτομα που στον ύπνο τους βλέπουν πως παίρνουν την Πόλη και όταν ξυπνούν φοβούνται να πάνε στο περίπτερο.
Μαζικότερες, όμως, ειδικά στο πεδίο των ψηφοφόρων, ήταν οι δύο επόμενες ομάδες. Αρχικά, χιλιάδες ήταν οι αγνοί Εθνικιστές που ψήφισαν την Χ.Α.. Το '12 η Ν.Δ. είχε επιλέξει την τακτική του μεσαίου χώρου, ο ΛΑ.Ο.Σ. είχε στηρίξει το μνημόνιο, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Αριστερά δεν είχαν να επιδείξουν οποιαδήποτε πατριωτική πρόταση. Έτσι, όσοι νοιάζονταν για τα πατριωτικά θέματα, το μεταναστευτικό και την Εθνική Ανεξαρτησία δεν είχαν πολλές επιλογές. Η μη αποστροφή της Χ.Α. για τον ναζισμό και τον παγανισμό κράτησε, βέβαια, όλους αυτούς στο επίπεδο του ψηφοφόρου και όχι του στελέχους. Γι' αυτό, άλλωστε, μετακινήθηκαν εύκολα στη Ν.Δ. στις εκλογές του '19, θεωρώντας πως έτσι θα ξεμπέρδευαν από τον εθνομηδενιστικό ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Σ' αυτό το πλαίσιο, κινείται η νεολαία που υπερψηφίζει συντριπτικά την Χ.Α., ειδικά στην επαρχία, καθώς και οι δεκάδες χιλιάδες που κατέβαιναν στις ανοιχτές πορείες των Ιμίων και της Άλωσης για πολλά χρόνια.
Τελευταία φυλή ήταν όλοι όσοι κατέληξαν στην Χ.Α. χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, αλλά καθαρά από αντίδραση στο σύστημα. Βλέποντας το διεφθαρμένο σύστημα να την απομονώνει και να τη λοιδωρεί δεν ήταν λίγοι αυτοί που έσπευσαν να τη στηρίξουν. Δανειζόμενοι τη μαρξιστική ορολογία θα λέγαμε ότι στη Χ.Α. ακούμπησε το λουμπέν προλεταριάτο, για να εκδικηθεί την άρχουσα τάξη. Το πρόβλημα είναι ότι η ηγεσία ποτέ δεν έδωσε πολιτική ταυτότητα σε αυτά τα άτομα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τα ελέγξει και εύκολα να καταλήγουν σε έκνομες ενέργειες.
Σ' όλη της την κοινοβουλευτική πορεία η Χ.Α. έμοιαζε με εκκρεμές, το οποίο αμφιταλαντευόταν μεταξύ νεο-ναζιστικής οργάνωσης και Εθνικιστικού κόμματος. Όταν το '14 εισήλθαν νέα στελέχη και λειτούργησε ως κόμμα, έφθασε στο 9,4 πανελλαδικώς και το 16,2 στην Αθήνα. Το πρόβλημα είναι πως και ως κόμμα έπεσε στο λάκκο της οικογενειοκρατίας, κατέβασε στημένα ψηφοδέλτια, ενώ σε πολύ λίγα θέματα κατέθεσε σοβαρές προτάσεις πέρα από την αντιπολίτευση.
Από την άλλη, ο τρόπος που αντιμετώπισε το πολιτικό και μιντιακό σύστημα την Χ.Α. ήταν απλά τραγικός. Εντελώς παράνομα περιφρονούνταν παντελώς και κατηγορούνταν ακόμα και οι ψηφοφόροι της. Οι συγκεντρώσεις που θύμιζαν πρόβα μαθητικής παρέλασης βαπτίζονταν τάγματα εφόδου και τα καμπινγκ στρατιωτικά γυμνάσια. Την ίδια ώρα, τα ΚΝΑΤ, πολύ πιο εκπαιδευμένα και εξοπλισμένα, παρουσιάζονταν σαν ειρηνικοί διαδηλωτές. Τα κλασσικά οπαδικά ντου, που συνήθως ξεχνώνται το επόμενο πρωί, εμφανίστηκαν σαν δολοφονικές επιθέσεις. Την ίδια ώρα, η δολοφονία του Γιώργου και του Μάνου ξεχάστηκε και μπήκε εύκολα στο αρχείο. Αυτή η δαιμονοποίηση, ωστόσο, πολλές φορές λειτούργησε, και ίσως λειτουργήσει και μελλοντικά, υπέρ της Χ.Α., κτίζοντας τον μύθο της και υποβαθμίζοντας στις συνειδήσεις πολλών τις πραγματικά εγκληματικές ενέργειες.
Επειδή, στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος είναι ξεκάθαρο ότι το σύστημα, μέσω της Χ.Α., κατάφερε να κατασυκοφαντήσει τις πατριωτικές ιδέες και να τις ταυτίσει με τους ναζί. Πλήθος αντεθνικών νομοσχεδίων, με κυριότερο τις Πρέσπες πέρασαν σχεδόν ατουφέκιστα, καθώς η Χ.Α. ήταν μεταξύ Βουλής, δικαστηρίων και φυλακής. Σε μια περίοδο που τα κινήματα ταυτότητας παγκοσμίως διογκώνονται, εδώ αυτή η άνοδος απορροφήθηκε από τη Χ.Α., που είχε περιορισμένο ταβάνι. Εν τέλει, η Ν.Δ. ανενόχλητη πραγματοποίησε πολιτική απάτη με την εκμετάλευση της συμφωνίας των Πρεσπών. Ταυτόχρονα, τρεις άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, άλλοι φυλακίστηκαν και εκατοντάδες άλλοι καταστράφηκαν σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.
Εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όσους γνήσιους αγωνιστές του Πατριωτικού Χώρου κάποια στιγμή επέλεξαν να αγωνιστούν μέσω της Χ.Α. και βρέθηκαν άδικα διωκόμενοι.
Από την άλλη, ως ΕΟΝ κτίζουμε ένα νέο σοβαρό Εθνικιστικό-Πατριωτικό κίνημα, απαλλαγμένο από τις παθογένειες και τα λάθη του παρελθόντος, το οποίο δεν θα χαρίζει εύκολες νίκες στο σύστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου