Την περασμένη Πέμπτη, στις 29 Αυγούστου, στην πάλαι ποτέ πρωτεύουσα του μεσαιωνικού βασιλείου των Μεγάλων Κομνηνών, στην Τραπεζούντα, η Α.Ε.Κ. αντιμετώπισε την τοπική ομάδα για τα προκριματικά του Εuropa League. Η ελληνική ομάδα κόντρα στα προγνωστικά κέρδισε με 2-0, αλλά αποκλείστηκε λόγω της ήττας που είχε προηγηθεί στο Ο.Α.Κ.Α.. Δεν κατάφερε έτσι αυτό που πέτυχε ο Ολυμπιακός πριν περίπου ένα μήνα, όταν έριξε στο καναβάτσο το ποδοσφαιρικό πουλέν του Ερντογάν, την Μπακσασεχίρ. Αναπόσπαστο στοιχείο κάθε αυταρχικού καθεστώτος είναι η διείσδυση στον αθλητισμό και έτσι ο σύγχρονος σουλτάνος σπρώχνει με κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο, την μέχρι πρότινος άγνωστη αυτή ομάδα.
Κοινό σημείο και των δύο αυτών αναμετρήσεων ήταν η προκλητικά ανθελληνική στάση των Τούρκων οπαδών. Οι οργανωμένοι της Μπακσασεχίρ ανήρτησαν πανό, που έγραφε "1453", θέλοντας να μας υπενθυμίσουν την κατάληψη της Πόλης από τον Μωάμεθ και την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Οθωμανούς. Από την άλλη, οι οπαδοί της Τρανζοσπορ έκαναν επίκληση σε βάναυσες στιγμές της πιο πρόσφατης ιστορίας τους αναρτώντας πανό, που παρέπεμπε στις σφαγές της Σμύρνης το 1922.
Οι πράξεις αυτές δεν μπορούν να θεωρηθούν μεμονωμένες ενέργειες στενόμυαλων ή φανατισμένων χούλιγκαν, καθώς δεν ακολούθησε καμμία επίσημη καταδίκη τους απ' την τουρκική πλευρά. Αλλά και η ιδιαίτερα ευαίσθητη σε τέτοια θέματα ΟΥΕΦΑ δεν παρενέβη. Ήταν μάλλον απασχολημένη με την τιμωρία των οπαδών του ΑΠΟΕΛ, που διανοήθηκαν να υψώσουν την ελληνική σημαία και να τρίψουν στα μούτρα των διεφθαρμένων χαρτογιακάδων, που διευθύνουν το διεθνές ποδόσφαιρο, την ελληνικότητα της Μεγαλονήσου. Όλοι αυτοί, που έχουν αναλάβει να μετατρέψουν το ποδόσφαιρο από ένα άθλημα που σε μαθαίνει να αγαπάς την ομάδα της γειτονιάς σου και της Πατρίδας σου σε όχημα της παγκοσμιοποίησης, δεν συγκινήθηκαν από τις ωμότητες των Τούρκων.
Αν ανατρέξουμε στην Ιστορία θα βρούμε δεκάδες φρικτά εγκλήματα για τα οποία η Τουρκία δεν δείχνει να ντρέπεται, ενώ η διεθνής κοινότητα δεν τα έχει επίσημα καταδικάσει. Η οθωμανική αυτοκρατορία δημιουργήθηκε, άλλωστε, δια της βίας πάνω σε ξένα, κυρίως ελληνικά, εδάφη, ενώ ακόμη πιο βίαια έγινε η μετάτροπή της από αυτοκρατορία σε κράτος.
Στην Σμύρνη το 1922, στον περίφημο <<συνωστισμό>>, όπως ξεδιάντροπα τον ονόμασε η δυστυχώς εκλεγμένη βουλευτής Ρεπούση, χιλιάδες Έλληνες πνίγηκαν και σφαγιάστηκαν δίχως οίκτο. Οι τσέτες, κατάδικοι που είχαν αποφυλακιστεί, για να εκτελέσουν τα έγκλήματα που ο στρατός του Κεμάλ αδυνατούσε, κυνηγούσαν τους Μικρασιάτες στα παράλια της ιωνικής μεγαλούπολης, ενώ οι απεσταλμένοι των Μεγάλων Δυνάμεων παρακολουθούσαν αδιάφοροι μέσα από τα πλοία, μετατρεπόμενοι έτσι σε συνένοχους στο έγκλημα.
Λίγο νωρίτερα ο Κεμάλ, ως γνωστόν, είχε αφανίσει τον Ποντιακό Ελληνισμό. Οι νεότουρκοι με τις βάρβαρες λευκές πορείες, που δεν οδηγούσαν πουθενά, παρά μόνο σε βιασμούς, βασανιστήρια και τελικά στο θάνατο, εξολόθρευσαν τους Πόντιους αδερφούς μας. Έτσι ξερίζωσαν από την Γη του το ακμαίο αυτό κομμάτι της Φυλής μας, που έβγαλε τους φοβερότερους αντάρτες, που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Είχε προηγηθεί, φυσικά, η γενοκτονία των Αρμενίων, οι οποίοι ως χριστιανικός πληθυσμός απειλούσαν και αυτοί τα σχέδια για μια ομοιογενή Τουρκία.
Αλλά η τουρκική βαρβαρότητα δεν σταματά εκεί. Από το 1974 η Τουρκία κατέχει παράνομα την μισή Κύπρο, καταπατά τις ελληνικές περιουσίες και δεν έχει λογοδοτήσει για τα αμέτρητα θύματα του Αττίλα.
Και πιο πρόσφατα, όμως, το κράτος-συμμορία έδωσε τα διαπιστευτήριά του με την εισβολή στο Αφρίν. Δολοφονίες αμάχων, αλόγιστη καταστροφή υποδομών και μνημείων, συνεργασία με τζιχαντιστές και λοιπούς επαγγελματίες μαχαιροβγάλτες. Τα εγκλήματα στο Αφρίν, βέβαια, αποτελούν ένα μόνο επεισόδιο από το ατέλειωτη σειρά των ωμοτήτων και της καταπίεσης που υφίσταται ο αδούλωτος Κουρδικός λαός, που απλά αγωνίζεται για την Γη και την ελευθερία του.
Όλα αυτά δεν τα λέμε, για να αναμοχλεύσουμε το μίσος απέναντι στον τουρκικό λαό, ο οποίος άλλωστε πρώτος δέχεται την εκμετάλευση από τον κυβερνήτη του. Καταδεικνύουμε, όμως, την τουρκική πολιτική, η οποία τόσο στην κεμαλική, όσο και στην οθωμανική της εκδοχή, ποτέ δεν παραδέχθηκε τα εγκλήματά της, εξακολουθεί να διεκδικεί πράγματα που δεν της ανήκουν και να δημιουργεί τετελεσμένα και το κυριώτερο φαντάζει κυνικά έτοιμη για νέα εγκλήματα.
Σε αυτούς της τους σκοπούς βρίσκει, πάντως, ανέλπιστους συμμάχους, τους ημετέρους εθνομηδενιστές, που θεωρούν πως μέσω της υποχωρητικότητας και της δήθεν ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης το τουρκικό θηρίο θα εξευμενιστεί. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν κάποιος φίλαθλος ύψωνε πανό με αναφορά π.χ. στο 1821. Το πιθανότερο είναι να κατέληγε στο νοσοκομείο από τους αντιφά οπαδούς ή, αν αυτό δεν συνέβαινε, τότε σίγουρα το πανό θα κατέβαινε από την διοίκηση της ομάδας. Αλλά κι αν ακόμη περνούσε και αυτό τον σκόπελο, τότε πιθανότατα η ομάδα του θα τιμωρούνταν από την διοργανώτρια αρχή για ρατσιστικό σύνθημα.
Είναι, λοιπόν, καιρός να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά τον ατίθασο γείτονα. Σε συνεργασία με τους ομοιοπαθούντες λαούς πρέπει να πιέσουμε για καθολική αναγνώριση των γενοκτονιών, αλλά και πλήρη επούλωση των ανοικτών πληγών, που προκάλεσε η τουρκική επιθετικότητα (Κυπριακό, Κουρδικό). Έπειτα, το ελληνικό κράτος οφείλει, αφού αποκαταστήσει την επίσημη Ιστορία μας από εθνοαποδομητικές επιρροές, να τελειοποιήσει την Ισχύ του, να προστατεύσει την ΑΟΖ, να διεκδικήσει ό,τι δικαιούται στις αλύτρωτες πατρίδες, να αντισταθεί στην ισλαμοποίηση της Θράκης.
Μόνο έτσι η θυσία των προγόνων μας θα δικαιωθεί!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
(Δημοσιεύτηκε στον Ελεύθερο Κόσμο της Παρασκευής 6 Σεπτεμβρίου)
Κοινό σημείο και των δύο αυτών αναμετρήσεων ήταν η προκλητικά ανθελληνική στάση των Τούρκων οπαδών. Οι οργανωμένοι της Μπακσασεχίρ ανήρτησαν πανό, που έγραφε "1453", θέλοντας να μας υπενθυμίσουν την κατάληψη της Πόλης από τον Μωάμεθ και την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Οθωμανούς. Από την άλλη, οι οπαδοί της Τρανζοσπορ έκαναν επίκληση σε βάναυσες στιγμές της πιο πρόσφατης ιστορίας τους αναρτώντας πανό, που παρέπεμπε στις σφαγές της Σμύρνης το 1922.
Οι πράξεις αυτές δεν μπορούν να θεωρηθούν μεμονωμένες ενέργειες στενόμυαλων ή φανατισμένων χούλιγκαν, καθώς δεν ακολούθησε καμμία επίσημη καταδίκη τους απ' την τουρκική πλευρά. Αλλά και η ιδιαίτερα ευαίσθητη σε τέτοια θέματα ΟΥΕΦΑ δεν παρενέβη. Ήταν μάλλον απασχολημένη με την τιμωρία των οπαδών του ΑΠΟΕΛ, που διανοήθηκαν να υψώσουν την ελληνική σημαία και να τρίψουν στα μούτρα των διεφθαρμένων χαρτογιακάδων, που διευθύνουν το διεθνές ποδόσφαιρο, την ελληνικότητα της Μεγαλονήσου. Όλοι αυτοί, που έχουν αναλάβει να μετατρέψουν το ποδόσφαιρο από ένα άθλημα που σε μαθαίνει να αγαπάς την ομάδα της γειτονιάς σου και της Πατρίδας σου σε όχημα της παγκοσμιοποίησης, δεν συγκινήθηκαν από τις ωμότητες των Τούρκων.
Αν ανατρέξουμε στην Ιστορία θα βρούμε δεκάδες φρικτά εγκλήματα για τα οποία η Τουρκία δεν δείχνει να ντρέπεται, ενώ η διεθνής κοινότητα δεν τα έχει επίσημα καταδικάσει. Η οθωμανική αυτοκρατορία δημιουργήθηκε, άλλωστε, δια της βίας πάνω σε ξένα, κυρίως ελληνικά, εδάφη, ενώ ακόμη πιο βίαια έγινε η μετάτροπή της από αυτοκρατορία σε κράτος.
Στην Σμύρνη το 1922, στον περίφημο <<συνωστισμό>>, όπως ξεδιάντροπα τον ονόμασε η δυστυχώς εκλεγμένη βουλευτής Ρεπούση, χιλιάδες Έλληνες πνίγηκαν και σφαγιάστηκαν δίχως οίκτο. Οι τσέτες, κατάδικοι που είχαν αποφυλακιστεί, για να εκτελέσουν τα έγκλήματα που ο στρατός του Κεμάλ αδυνατούσε, κυνηγούσαν τους Μικρασιάτες στα παράλια της ιωνικής μεγαλούπολης, ενώ οι απεσταλμένοι των Μεγάλων Δυνάμεων παρακολουθούσαν αδιάφοροι μέσα από τα πλοία, μετατρεπόμενοι έτσι σε συνένοχους στο έγκλημα.
Λίγο νωρίτερα ο Κεμάλ, ως γνωστόν, είχε αφανίσει τον Ποντιακό Ελληνισμό. Οι νεότουρκοι με τις βάρβαρες λευκές πορείες, που δεν οδηγούσαν πουθενά, παρά μόνο σε βιασμούς, βασανιστήρια και τελικά στο θάνατο, εξολόθρευσαν τους Πόντιους αδερφούς μας. Έτσι ξερίζωσαν από την Γη του το ακμαίο αυτό κομμάτι της Φυλής μας, που έβγαλε τους φοβερότερους αντάρτες, που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Είχε προηγηθεί, φυσικά, η γενοκτονία των Αρμενίων, οι οποίοι ως χριστιανικός πληθυσμός απειλούσαν και αυτοί τα σχέδια για μια ομοιογενή Τουρκία.
Αλλά η τουρκική βαρβαρότητα δεν σταματά εκεί. Από το 1974 η Τουρκία κατέχει παράνομα την μισή Κύπρο, καταπατά τις ελληνικές περιουσίες και δεν έχει λογοδοτήσει για τα αμέτρητα θύματα του Αττίλα.
Και πιο πρόσφατα, όμως, το κράτος-συμμορία έδωσε τα διαπιστευτήριά του με την εισβολή στο Αφρίν. Δολοφονίες αμάχων, αλόγιστη καταστροφή υποδομών και μνημείων, συνεργασία με τζιχαντιστές και λοιπούς επαγγελματίες μαχαιροβγάλτες. Τα εγκλήματα στο Αφρίν, βέβαια, αποτελούν ένα μόνο επεισόδιο από το ατέλειωτη σειρά των ωμοτήτων και της καταπίεσης που υφίσταται ο αδούλωτος Κουρδικός λαός, που απλά αγωνίζεται για την Γη και την ελευθερία του.
Όλα αυτά δεν τα λέμε, για να αναμοχλεύσουμε το μίσος απέναντι στον τουρκικό λαό, ο οποίος άλλωστε πρώτος δέχεται την εκμετάλευση από τον κυβερνήτη του. Καταδεικνύουμε, όμως, την τουρκική πολιτική, η οποία τόσο στην κεμαλική, όσο και στην οθωμανική της εκδοχή, ποτέ δεν παραδέχθηκε τα εγκλήματά της, εξακολουθεί να διεκδικεί πράγματα που δεν της ανήκουν και να δημιουργεί τετελεσμένα και το κυριώτερο φαντάζει κυνικά έτοιμη για νέα εγκλήματα.
Σε αυτούς της τους σκοπούς βρίσκει, πάντως, ανέλπιστους συμμάχους, τους ημετέρους εθνομηδενιστές, που θεωρούν πως μέσω της υποχωρητικότητας και της δήθεν ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης το τουρκικό θηρίο θα εξευμενιστεί. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν κάποιος φίλαθλος ύψωνε πανό με αναφορά π.χ. στο 1821. Το πιθανότερο είναι να κατέληγε στο νοσοκομείο από τους αντιφά οπαδούς ή, αν αυτό δεν συνέβαινε, τότε σίγουρα το πανό θα κατέβαινε από την διοίκηση της ομάδας. Αλλά κι αν ακόμη περνούσε και αυτό τον σκόπελο, τότε πιθανότατα η ομάδα του θα τιμωρούνταν από την διοργανώτρια αρχή για ρατσιστικό σύνθημα.
Είναι, λοιπόν, καιρός να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά τον ατίθασο γείτονα. Σε συνεργασία με τους ομοιοπαθούντες λαούς πρέπει να πιέσουμε για καθολική αναγνώριση των γενοκτονιών, αλλά και πλήρη επούλωση των ανοικτών πληγών, που προκάλεσε η τουρκική επιθετικότητα (Κυπριακό, Κουρδικό). Έπειτα, το ελληνικό κράτος οφείλει, αφού αποκαταστήσει την επίσημη Ιστορία μας από εθνοαποδομητικές επιρροές, να τελειοποιήσει την Ισχύ του, να προστατεύσει την ΑΟΖ, να διεκδικήσει ό,τι δικαιούται στις αλύτρωτες πατρίδες, να αντισταθεί στην ισλαμοποίηση της Θράκης.
Μόνο έτσι η θυσία των προγόνων μας θα δικαιωθεί!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
(Δημοσιεύτηκε στον Ελεύθερο Κόσμο της Παρασκευής 6 Σεπτεμβρίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου