"Τα τρελάδικα θα άδειαζαν, οι αυτοκτονίες θα σταματούσαν, οι αϋπνίες θα φυγαδεύονταν και γενικά οι άνθρωποι θα ηρεμούσαν..."

Αν ο άνθρωπος γνώριζε, το πόσο μεγάλο και ωφέλιμο είναι το ατού που του έδωσε ο Θεός και ακούει στο όνομα μετάνοια και εξομολόγηση, δεν θα φοβόταν τίποτα. 

Τα τρελάδικα θα άδειαζαν, οι αυτοκτονίες θα σταματούσαν, οι αϋπνίες θα φυγαδεύονταν και γενικά οι άνθρωποι θα ηρεμούσαν... 

Το βάρος που αισθάνεται ο άνθρωπος, είναι της αμαρτίας, από το οποίο απαλλάσσεται, όταν πάει να εξομολογηθεί. 

Οι άνθρωποι όμως τρέχουν στους ψυχιάτρους και τους ψυχολόγους για να παρηγορηθούν και να λύσουν το πρόβλημά τους και όχι στον εξομολόγο, για να πάρουν την άφεση των αμαρτιών τους. Αντικατέστησαν τον πνευματικό με τον ψυχολόγο, γι' αυτό και ο κόσμος δαιμονίστηκε.

Το πρόβλημα με την αμαρτία είναι πνευματικό και επειδή από εγωισμό δεν το παραδέχονται οι άνθρωποι, βασανίζονται στη ζωή τους, αναζητώντας τις λύσεις, εκεί που δεν υπάρχουν... 

Κάποιος ιατρός, ρωτούσε κάποιον Χριστιανό ασθενή του:

- Τί βρίσκεται εσείς οι Χριστιανοί, τί ανάπαυση, τι ειρήνη, τί παρηγορία βρίσκεται στον Χριστό και πάτε να εξομολογηθείτε; Πώς πάτε εκεί;

- Όπως αρρώστησα και ανακάλυψα ότι είμαι άρρωστος και ήρθα σε σας, για να επιληφθείτε, να μου γράψετε συνταγή, να μου δώσετε φάρμακα και να γίνω καλά, έτσι αναγνωρίζω, ότι και ψυχικά είμαι άρρωστος και πηγαίνω σε Εκείνον τον Ιατρόν. Όπως δηλ. για να πάει κανείς στον ιατρό, πρέπει να καταλάβει ότι είναι άρρωστος, έτσι και για να πάει να εξομολογηθεί, πρέπει πρώτα - πρώτα να συναισθανθεί, ότι είναι ένας μεγάλος αμαρτωλός...

Για να έχεις γνώμη για τον Χριστό, πρέπει να Τον ζήσεις τον Χριστό. 

Λέει ο Δαβίδ σε έναν Ψαλμό του: Γεύσασθε και ίδατε ότι χρηστός ο Κύριος (Ψαλμ. 33,9). Δοκιμάσετε δηλ. και θα δείτε, ότι σας είναι χρήσιμος ο Κύριος.

Γι’ αυτό και εσύ ιατρέ αν θέλεις, πάνε και δοκίμασε μία φορά και θα με θυμηθείς...

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)