Χθες κάηκε η μισή Λέσβος, προχθές τα τουρκικά ερευνητικά αρμένιζαν στο Αιγαίο, πριν μια εβδομάδα ο Ερντογάν απειλούσε με πόλεμο, πριν ένα μήνα καταπατούσε την Αγιά Σοφιά, κλπ, κλπ...
Άλλοι στην θέση μας θα πανηγύριζαν. Όταν τόσα χρόνια φωνάζαμε για την νεο-οθωμανική απειλή ήμασταν οι <<πατριδοκάπηλοι>>, οι<<τουρκοφάγοι>>, οι <<συνωμοσιολόγοι>>. Τώρα επιβεβαιωνόμαστε όσο και αν το σημιτικό μπλοκ του ενδοτισμού και οι εγχώριοι κεμαλολάγνοι δεν θέλουν να το παραδεχτούν.
Όταν οι Μογγόλοι που περιδιάβαιναν τις ασιατικές στέπες με ένα χατζάρι στο χέρι και έστηναν πυραμίδες με κομμένα κεφάλια, συνάντησαν το Ισλάμ, έντυσαν τις βάρβαρες συνήθειές τους με τον <<ιερό>> μανδύα του τζιχάντ. Έκτοτε, διαρκώς δια της βίας επεκτείνονται. Έτσι και σήμερα, η τουρκική πολιτική έχει στήσει ένα βίαιο τόξο επεκτατισμού και εγκληματικότητας, που ξεκινά από την Αρμενία και δια μέσω της Συρίας, της Λιβύης, της Κύπρου, του Αιγαίου, καταλήγει στον Έβρο.
Απ' την άλλη, εμείς ανέκαθεν παίζουμε τον ρόλο του κυματοθραύστη, που μάχεται να αποκρούσει την απειλή και ταυτόχρονα να σταθεί και ο ίδιος όρθιος. Πάντα αυτό συνέβαινε. Από το Ματζικέρτ το 1071, όταν οι τότε πορφυρογέννητοι <<ρεαλιστές>> πρόδωσαν τον Ρωμανό Διογένη, ως το φλεγόμενο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, όπου οι καταδρομείς του Παπαμελετίου κράτησαν τον Αττίλα.
Αν μελετήσει κανείς την Ελληνική ιστορία θα καταλήξει πως δεν είναι τίποτε άλλο από μια διαρκή αναζήτηση εθνικού οράματος. Όταν το βρίσκουμε μεγαλουργούμε.
Η περσική απειλή ένωσε τις χωρισμένες πόλεις-κράτη και οδήγησε στον Μαραθώνα και τις Πλαταιές. Ο στόχος αποβαρβαρισμού της οικουμένης έκανε τον Μ. Αλέξανδρο κοσμοκράτορα. Το όραμα διάδοσης του Ευαγγελίου κράτησε το Βυζάντιο 1100 χρόνια. Το όνειρο του ξεσηκωμού μας προστάτευσε στην Τουρκοκρατία. Η Μεγάλη Ιδέα μας πήγε στο Κάλε Γκρότο.
Σήμερα ο εθνικός σκοπός είναι ξεκάθαρος, η ανάγκη μας για επιβίωση. Μένει να τον ενστερνιστούμε.
Ας ελπίσουμε οτι η νεο-οθωμανική απειλή και η πληθυσμιακή συρρίκνωση θα μας βγάλουν από τον ύπνο.
<<Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο,
Νά τη, πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου.>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου