Σαν σήμερα, στις 25 Σεπτεμβρίου του 1849 κοιμάται ο τεράστιος οπλαρχηγός της Ελληνικής Επαναστάσεως Νικηταράς. Ο ήρωας της πρώτης γραμμής, που δεν γνώριζε φόβο και δειλία, ο άξιος μπροστάρης στα Δερβενάκια και στο Βαλτέτσι.
Για αυτόν θα ακούγεται μέσα στους αιώνες στα χωριά της Ελλάδος το δημοτικό
<<Φύσα μαϊστρο δροσερέ κι' αέρα του πελάγου,
να πας τα χαιρετίσματα 'ς του Δράμαλη τη μάννα.
Της Ρούμελης οι μπέηδες, του Δράμαλη οι αγάδες
'ς το Δερβενάκι κείτονται, 'ς το χώμα ξαπλωμένοι.
Στρώμά χουνε τη μαύρη γης, προσκέφαλο λιθάρια
και γι' απανωσκεπάσματα του φεγγαριού τη λάμψη.
Κ' ένα πουλάκι πέρασε και το συχνορωτάνε.
"Πουλί, πως πάει ο πόλεμος, το κλέφτικο ντουφέκι;
-Μπροστά πάει ο Νικηταράς, πίσω ο Κολοκοτρώνης,
και παραπίσω οι Έλληνες με τα σπαθιά 'ς τα χέρια". >>
Για αυτόν τον μεγάλο Ήρωα και Απελευθερωτή του Γένους μας δεν γράφουν τα σύγχρονα βιβλία ιστορίας. Ο Νικηταράς έφυγε προδομένος και φτωχός από το ψευτορωμαίικο κράτος σε μια γειτονιά του Πειραιά. Έτσι και σήμερα, το ίδιο ψευτορωμαίικο αποκρύπτει τις θυσίες και τις μάχες των Ελλήνων Επαναστατών του 1821.
Προτιμούν να δείχνουν στη νεολαία έκφυλους κι ανήθικους ηθοποιούς, τραγουδιστές, αθλητές, influencer και όχι εκείνους που έδωσαν το αίμα τους υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.
Για μας τους ΕΟΝίτες οι ήρωες σαν τον Νικηταρά, είναι τα πρότυπα κι οι οδοδείκτες μας στον αγώνα για το Έθνος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου