Ο χειμώνας του 2019 βρήκε την πατριωτική νεολαία σε αδιέξοδο. Η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αφού υπέγραψε μνημόνιο, άφησε κόσμο να πνίγεται στην στεριά και να καίγεται στην θάλασσα, πρόδωσε την μνήμη τουυ Κατσίφα, τελικά ολοκλήρωσε και το ξεπούλημα της Μακεδονίας.
Τα συλλαλητήρια άφησαν σε όλους εμάς την πικρή γεύση της ήττας. Φάγαμε ξύλο, ληγμένα χημικά, προσαγωγές, στιγματιστήκαμε στις σχολές μας σαν <<φασίστες>>, χωρίς κανένα αντίκρυσμα. Η προδοσία της Μακεδονίας, σε συνέχεια της μακράς αλυσίδας προδοσιών που διέπραξε η μεταπολίτευση, ήταν προ πολλού αποφασισμένη.
Μοναδική χαραμάδα ελπίδας η κινητοποίηση, ίσως όχι όσο μεγάλη θα έπρεπε, ενός κομματιού της Νεολαίας, συνομηλίκων μας, χωρίς πολιτική ταυτότητα, αλλά με αγνά πατριωτικά αισθήματα.
Η άδοξη λήξη του νέου <<μακεδονικού αγώνα>> ξεκαθάρισε σε όλους μας την ανάγκη για μια νέα προσπάθεια που θα αποτελέσει έναυσμα νικηφόρων αγώνων και όχι μοιρολατρικής αποδοχής νέων ηττών. Βαρεθήκαμε να βλέπουμε καιροσκόπους να καπηλεύονται και να ποινικοποιούν τις πατριωτικές ιδέες. Βαρεθήκαμε οι ιδέες μας να μονοπωλούνται από πιόνια του συστήματος, που με την πρώτη ευκαιρία τις λησμονούν. Βαρεθήκαμε τα ασήμαντα κομματίδια που δεν μπορούσαν να συννενοηθούν ούτε μεταξύ τους. Σιχαθήκαμε, όμως, και τον ύπουλο διαχωρισμό της Ορθοδοξίας από τον Ελληνισμό που πολλοί <<υπερπατριώτες>> ύπουλα επιχειρούν.
Έτσι, λοιπόν, μια ομάδα νέων, εργαζόμενων, φοιτητών και μαθητών, προερχόμενοι από διαφορετικές πολιτικές καταβολές, αλλά με κοινές συνισταμένες την Ελλάδα και την Ορθοδοξία αποφασίσαμε να κάνουμε ένα βήμα πιο πέρα. Να δώσουμε στην αγανάκτησή μας πρόσωπο και υπόσταση. Διαλέξαμε το δύσβατο μονοπάτι του υπεύθυνου πατριωτικού ακτιβισμού.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η ΕΟΝ, την 1η Απρίλη του 2019, με την νυκτερινή πορεία και διανομή φυλλαδιών στο κέντρο της Αθήνας για το κυπριακό. Η ημερομηνία φυσικά δεν επιλέχθηκε τυχαία. Συμβολίζει την τελευταία μεγάλη επανάσταση του Ελληνισμού, τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.. Έναν αγώνα που ενορχηστρώθηκε από νέους, τα κατηχητόπαιδα ή ψευδοδιγενήδες ή στρακαστρούκες όπως υποτιμιτικά τους έλεγαν οι εχθροί τους, πριν συντριβούν.
Από τότε ακολούθησαν πολλές δράσεις, καταδρομικές διαμαρτυρίες, συμμετοχή σε διαδηλώσεις και εκδηλώσεις μνήμης, γηπεδική παρουσία, ατέλειωτες ιδεολογικές συζητήσεις. Διαμορφώσαμε την δική μας πολιτική άποψη και δημοσιεύσαμε πληθώρα ιδεολογικών, ιστορικών, ενημερωτικών κειμένων. Καταφέραμε μέσω του διαδικτύου να προωθήσουμε το μύνημά μας σε χιλιάδες ανθρώπους.
Το κυριότερο, όμως, ήταν πως μέσα στον χρόνο αυτό είδαμε τον κύκλο μας να διευρύνεται και νέους φίλους να μπαίνουν στην κοινότητά μας και να πυκνώνουν τις τάξεις μας. Είδαμε ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδας να επικοινωνούν μαζί μας και να μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε.
Προφανώς, και δεν μπορούμε να υπερηφανευτούμε πως πετύχαμε κάτι σπουδαίο, πως πλησιάσαμε στο ελάχιστο τις μεγάλες μορφές του Έθνους μας, τις οποίες θαυμάζουμε. Σίγουρα ακόμα και με τις πενιχρές μας δυνάμεις θα μπορούσαμε να καταφέρουμε περισσότερα.
Γι' αυτό καλούμε κάθε νέο και νέα να έρθει δίπλα μας, να δώσουμε μαζί τον αγώνα για την επιβίωση του Έθνους μας. Εμείς, με την βοήθεια του Θεού, θα συνεχίζουμε να παλεύουμε.
Όταν οι Αχαιοί μετά απο 9 χρόνια πολέμου στην Τροία ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν, ο Οδυσσέας τους έδωσε την περίφημη απάντηση (σύμβολο σήμερα των Ελλήνων Πεζοναυτών):
"Θαρσείν χρη, ταχ' αύριον έσετ' άμεινον"
(Έχετε θάρρος, το αύριο θα είναι καλύτερο)
Έτσι και εμείς προχωράμε με θάρρος και διάθεση να νικήσουμε, ώστε να εξασφαλίσουμε στην Ελλάδα το μέλλον που της αξίζει!
ΜΟΝΗ ΧΑΜΕΝΗ ΜΑΧΗ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΔΩΣΑΜΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου