Χριστούγεννα: αντίδοτο κατά της παγκοσμιοποίησης

Αδέλφια αναμφισβήτητο αντίδοτο ενάντια στην μαυρίλα της Νέας Εποχής και στο χτικιό της Παγκοσμιοποίησης, κόντρα στον μηδενισμό του δικαιωματισμού, ενάντια στις εθνικές αγωνίες των δικών μας καιρών είναι και πρέπει να είναι η πνευματική λύσσα να ζήσει κανείς τα Χριστούγεννα όσο πιο αυθεντικά μπορεί, φτύνοντας τον μισάνθρωπο ψευτοανθρωπισμό της Νέας Εποχής που κρύβει σάβανα και θάνατο ως πρόταση ζωής. Που είναι το έσχατο πανηγύρι του Διαβόλου και των υποτακτικών του. Αυτών που μισούν την Χριστού Γέννα, την δική μας ανεκλάλητη χαρά κι την απαρχή της Σωτηρίας μας. Προτείνουμε λοιπόν να διαβάσει κανείς τα υπέροχα λουλούδια της νεοελληνικής μας λογοτεχνίας που έχουν γραφτεί με αφορμή τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Κυκλοφορούν σε διάφορες εκδόσεις κι εκπέμπουν το ήθος και την ζεστασιά μιας αληθινής ζωής που απεγνωσμένα ψάχνουμε. Κείμενα όπως αυτά Κόντογλου και του Παπαδιαμάντη που καθρεφτίζουν την ψυχή μας και τον καθ ημάς τρόπο. Να βρεθεί με όσους περισσότερους φίλους κι αδελφούς μπορεί σε μαζώξεις και τσιμπούσια ρωμέικα και ελληνοπρεπή. Να βρει ξανά τους δικούς του ανθρώπους. Να κάνει πρωτότυπα δώρα σε όλους: να συγχωρέσει, να κατανοήσει, να έλθει στη θέση του άλλου. Να στηρίξει και να συμπαρασταθεί. Να δώσει ελπίδα και να εμπνεύσει. Να ακούσει αργά το βράδυ τα θαυμάσια γιορτινά αφιερώματα του ραδιοφώνου της Πειραϊκής Εκκλησίας που είναι πνευματική τροφή ανεκτίμητη και όαση ψυχής. Κυρίως να πάει Εκκλησία. Να ζήσει την Μυστηριακή Ζωή που ενώνει το χθες το σήμερα και το αύριο σε ένα αεί παρόν. Που σπάει τα στενά όρια του χρόνου και της φθοράς. Που σου εξηγεί πως τίποτε δεν πάει χαμένο. Να φάει και να πιεί την Αλήθεια. Να αναγεννηθεί απ τις στάχτες του και να καταλάβει γιατί τελικά κάτι τέτοιες μέρες νιώθει πατρίδα του τα παιδικά του χρόνια. Γιατί κατά βάθος ήταν χρόνια παιδικής και καθαρής καρδιάς. Και να αναζητήσει με πόθο την ουράνια πατρίδα. Την μέλλουσα πόλη. Την Άνω Ελλάδα. Αν το κάνει θα μεταμορφωθεί σε τίμιο εθνικό εργάτη και συνεπή αγωνιστή της εδώ πατρίδας μας που τώρα κλυδωνίζεται και αναζητά τα παιδιά της. Να βγει ένα πρωινό να αναπνεύσει τον καθαρό παγωμένο αέρα και ένα βράδυ να κοιτάξει την παράξενη και πρωτόγνωρη λάμψη των αστεριών και του στερεώματος κάτι τέτοιες μέρες που νικούν κατά κράτος τα κατά τα άλλα πανέμορφα λαμπιόνια των δέντρων και των στολισμών. Να πάθει Χριστούγεννα. Να αλλάξει τον κόσμο. Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα αδέλφια!... 

Φαίδων Χριστοδουλάκης, Ελεύθερος Κόσμος 20/12

Διαβάστε περισσότερα www.elkosmos.gr/christoygenna-antidoto-kata-tis-pagko/?fbclid=IwAR0i4T__luBGQrvCNMnC2tbSbyIlVm2IvIkvaK61etm4u-RlYoUFDIdWj1U © www.elkosmos.gr