Το 2019 είναι γεγονός πως δεν αποτέλεσε τον ευτυχέστρο χρόνο στην μακραίωνη πορεία της εθνική μας ιστορίας. Μαζί με τον χρόνο, άλλωστε, κλείνει και μία επώδυνη δεκαετία για τον Ελληνισμό, η οποία εγκαινιάστηκε με τα ταπεινωτικά μνημόνια.
Το 2019, λοιπόν, υπήρξε τραγικό για τα εθνικά μας θέματα. Η νεο-σταλινική κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., γνήσια νοσταλγός των ηττημένων του '49, ολοκλήρωσε τον Γενάρη την προδοσία της Μακεδονίας μας. Η Ελληνική Βουλή ενέκρινε την Συμφωνία των Πρεσπών, δίνοντας εκούσια υπόσταση στα όνειρα των Σκοπιανών αλυτρωτιστών. Για να επιτευχθεί αυτό είχε προηγουμένως κατακρεουργηθεί κάθε ίχνος ηθικής αλλά και δημοκρατικής δεοντολογίας, με ανίερες μεταγραφές βουλευτών και ξεδιάντροπες δοσοληψίες. Την ίδια ώρα η Αστυνομία, δρώντας ως όργανο καταστολής της μεσογειακής Σοβιετίας, που ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θέλησε να εγκαθιδρύσει στην χώρα μας, ψέκαζε με χημικά, έδερνε και προσήγαγε τους πατριώτες που θέλησαν να αντισταθούν. Κάπως έτσι, ξεπουλήθηκε το όνομα της Γης του Μ. Αλέξανδρου, συνοδευόμενο από το συνθετικό βόρεια, το οποίο προφανώς και καταργήθηκε de facto πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής της ψευδοσυμφωνίας. Ταυτόχρονα, βέβαια, αναγνωρίστηκε και γλώσσα, εθνότητα, ενώ καλλιεργήθηκε έδαφος για νέες διεκδικήσεις από τον γείτονα. Έτσι, η κυβέρνηση ξέγραψε με μια υπογραφή την ιστορία τόσων αιώνων και την θυσία τόσων ηρώων στα χώματα της μίας και ελληνικής Μακεδονίας.
Έπειτα, το έτος που ολοκληρώνεται σημαδεύτηκε από την όξυνση της νεο-οθωμανικής απειλής. Ο Ερντογάν εισέβαλε στην Ροζάβα, ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο στην Λιβύη, κάνει έρευνες στην Κυπριακή Α.Ο.Ζ., ενώ συνεχίζει να απειλεί διαρκώς την Ελλάδα και να διεκδικεί περισσότερα.
Ταυτόχρονα, έχει συμπληρωθεί πάνω από ένα έτος από την δολοφονία του τελευταίου μεγάλου ήρωα του Ελληνισμού, του Κ. Κατσίφα, χωρίς να έχει συλληφθεί κανείς από τους ένοχους. Η Μειονότητα στην Β. Ήπειρο καταπιέζεται και αντιμετωπίζει ολοένα νέα προβλήματα, με το ελληνικό κράτος να παρακολουθεί αδιάφορο.
Επιπλέον, το 2019 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από το 1919, έτος ορόσημο για την Ποντιακή Γενοκτονία. Δυστυχώς, η επέτειος δεν συνοδεύτηκε από ουσιαστικά βήματα προς την καθολική διεθνή αναγνώριση του εγκλήματος. Αντίθετα, έναν αιώνα μετά η Τουρκία φαντάζει κυνικά έτοιμη για νέα εγκλήματα ενώ οι ημέτεροι φιλοκεμαλιστές πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο.
Την στιγμή,όμως, που σε όλα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής υποχωρούμε, στο εσωτερικό εισέρχονται χιλιάδες ξένοι, κυρίως σουνίτες λαθρομετανάστες. Η σιωπηρή αυτή εισβολή συνοδευομένη από την φυγή των νέων και την υπογεννητικότητα δημιουργούν μια θανάσιμη απειλή για την εθνική μας υπόσταση. Το διακύβευμα πλέον είναι αν στις επόμενες δεκαετίες ο ελλαδικός χώρος θα εξακολουθεί να κατοικείται από Έλληνες. Δυστυχώς, ούτε το 2019 λήφθηκαν ουσιαστικά μέτρα για την αντιστροφή αυτής της κατάστασης.
Ωστόσο, ο Ελληνισμός δεν συρρικνώθηκε μόνο σε ποσότητα, αλλά έχασε και σε ποιότητα, καθώς οι απώλειες του Σ. Καργάκου και του π. Γ. Μεταλληνού φαντάζουν δυσαναπλήρωτες. Δύο σπουδαίοι διανοητές, που άφησαν πίσω τους τεράστιο έργο και αγωνίστηκαν ακούραστα για την Ορθοδοξία, τα ιδανικά του πατριωτισμού και την γνήσια διδασκαλία της Ιστορίας.
Κλείνοντας, λοιπόν, μία χρονιά γεμάτη εθνικές ήττες, ας προσευχηθούμε και συνάμα ας αγωνιστούμε η αυγή της νέας δεκαετίας να σηματοδοτήσει την ανάκαμψή μας. Μόνο τότε θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τον κίνδυνο του αφανισμού και να εξασφαλίσουμε την εθνική μας συνέχεια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου