ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ ΓΗ

 

 Εφέτος, αδέρφια, για πρώτη φορά η 28η Οκτωβρίου αποτέλεσε διπλή εορτή. Πλάι στον χαλκέντερο ηγέτη Ιωάννη Μεταξά, τον τελευταίο ίσως που κυβέρνησε συναισθανόμενος το καθήκον του απέναντι στην διαχρονία του Ελληνισμού, πλάι στα αμούστακα παλικάρια που άφησαν τα χωριά και τους γονείς τους και έτρεξαν στα βουνά της Πίνδου κοιτώντας κατάματα το καθήκον και δίνοντας ακόμη και την ζωή τους αντάλλαγμα για την λευτεριά και την  τιμή της πατρίδας, ήρθε να προστεθεί ένας νέος ήρωας. Ο τελευταίος μεγάλος που έχει να επιδείξει η φυλή μας, ο έσχατος αδερφός που με τις πράξεις του μας χαρίζει ψήγματα ελπίδας για μια επιεικέστερη κρίση της πάντα αδέκαστης Ιστορίας έναντι ημών των εν πολλοίς διεφθαρμένων και εθνικά ανάξιων νεοελλήνων. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, λοιπόν, πέφτοντας από αλβανικά πυρά στους Βουλιαράτες κέρδισε επάξια μια θέση στο πάνθεον των ηρώων του έθνους μας. Προστέθηκε, έτσι, δίπλα και σε άλλους σπουδαίους του καιρού μας: τον Μπαλταδώρο, τους νεκρούς των Ιμίων, τον Γκούμα, τον Σολωμό, τον Ισαάκ. Ένα πάνθεον πολυπληθέστατο σε όλες τις ιστορικές περιόδους, με εξαίρεση τις τελευταίες δεκαετίες, οπότε και τα κατάστιχά του άρχισαν να αραιώνουν επικίνδυνα. Η εθνοαποδομούσα Μεταπολίτευση και η εκούσια απεμπόλιση της Ελληνικότητας, στο όνομα του εκδυτικισμού και της προόδου, γελοιοποίησε τις παραδοσιακές αξίες και ποινικοποίησε οτιδήποτε είχε σχέση με τους εθνικούς αγώνες. Έτσι φθάσαμε οι ήρωες μας να είναι στην καλύτερη κάποια άγνωστα πρόσωπα, καταχωνιασμένα στα πολιτικώς ορθά βιβλία Ιστορίας, ενώ στην χειρότερη το σύστημα τους στιγματίζει ως εγκληματίες.
  Ταυτόχρονα βέβαια με την συκοφάντηση των εθνικών αγωνιστών και την νωθροποίηση της κοινωνίας δεν θα γίνονταν να έμενε στο απυρόβλητο η πεμπτουσία της ελληνικής ταυτότητας, η Ορθοδοξία. Έτσι, το θρησκευτικό συναίσθημα χλευάστηκε, η Εκκλησία πολεμήθηκε όσο τίποτα από το νεοελληνικό κράτος, ενώ η Δύση απείλησε ότι δεν θα μας δέχονταν στην πολυπόθητη για τους εγχώριους λεβαντίνους αγκαλιά της αν δεν εξοβελίζαμε τις αξίες της Πίστης μας από τον δημόσιο βίο. Ωστόσο, το θεοφρούρητο κάστρο της Εκκλησίας άντεξε τις επιθέσεις των σύγχρονων διωκτών και απέδειξε ότι ακόμη και στις μέρες μας υπάρχουν Άγιοι, με τις νέες αγιοκατατάξεις που έλαβαν χώρα αρχές Οκτώβρη. Πρόκειται για Πρόσωπα που έζησαν και μαρτύρησαν σε δύσκολες στιγμές του Γένους, όπως οι διάφορες φάσεις της Τουρκοκρατίας αλλά και οι διωγμοί των κεμαλιστών. Μάλιστα μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα ακολουθήσει η αγιοκατάταξη τεσσάρων ακόμη Αγίων, που ασκήτεψαν πρόσφατα στο Άγιο Όρος.
  Οι σύγχρονες αυτές μορφές της Πίστης μας, όπως και όσοι πρόσφατα έπεσαν για την Πατρίδα και την Ελευθερία, αποδεικνύουν περίτρανα ότι ακόμα και κάτω από την αδυσώπητη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης, που φιλοδοξεί να καταργήσει αξίες και παραδόσεις, αναδεικνύονται άνθρωποι οι οποίοι δεν φοβούνται να πορευθούν κόντρα στο ρεύμα. Η ζωή και τα έργα τους αποτελούν την σπουδαιότερη μορφή επανάστασης απέναντι στον μοντέρνο κόσμο και τα ψευδοείδωλά του.
  Απομακρυνόμενοι, λοιπόν, από την φετινή επέτειο του ΟΧΙ ας μην κρατήσουμε ούτε το θλιβερό σόου των μαθητριών που θέλησαν να περιπαίξουν τις παρελάσεις, ούτε τις ανούσιες τυπολογίες των πολιτικάντηδων, ούτε τις άναρθρες κραυγές των διάφορων αριστερών, που συναγωνίζονται για τον ρόλο του μεγαλύτερου αποδομητή της Ιστορία μας. Αντίθετα, εμπνεόμενοι από τους σύγχρονους Μάρτυρες και Ήρωες, ας πορευθούμε με στόχο να τους φανούμε αντάξιοι. Αυτοί αποτελούν, άλλωστε, ό,τι πιο ελπιδοφόρο για το εθνικό μας μέλλον.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ