Η κυβέρνηση της ΝΔ φαίνεται πως είναι αποφασισμένη να προχωρήσει σε συνέργειες, συνεκμετάλλευση και συγκυριαρχία στο Αιγαίο. Δηλαδή στο ξεπούλημα του Αρχιπελάγους μας.
Πρόκειται για το υποχθόνιο σχέδιο που παρουσίασε ο ΥΠΕΞ τον Ιούλιο του 2019 στην Ουάσιγκτον και το οποίο αποσιωπήθηκε εντέχνως από τα εγχώρια μέσα.
Σε ερώτηση προς δημοσιογράφους και συντάκτες μεγάλων εφημερίδων, για ποιον λόγο δεν μετέδωσαν τις μειοδοτικές ιδέες του ΥΠΕΞ από τις ΗΠΑ, η απάντησή τους ήταν εκκωφαντική: «δεν τις ακούσαμε».
Το τουρκολιβυκό μνημόνιο το γνώριζαν και το περίμεναν προ καιρού οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Η απραξία της κυβέρνησης παρουσιάστηκε ως απλή αδράνεια, ενώ στην πραγματικότητα ενίσχυε τον σχεδιασμό της Νέας Δημοκρατίας.
Το μνημόνιο υπεγράφη στις 27 Νοεμβρίου. Δύο μόλις μέρες νωρίτερα, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού, Θάνος Ντόκος, θα σύρει το χορό, και στα πλαίσια ενός μειοδοτικού αφηγήματος εκχώρησης κυριαρχίας, θα προτείνει σε συνέντευξή του «συνεκμετάλλευση με τους Τούρκους» του εθνικού μας πλούτου.
Λίγες μέρες αργότερα, τον Οκτώβριο, ο ΥΠΕΞ θα προσκαλέσει τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος στο υπουργείο για ενημέρωση. Καθώς τους εξηγεί την δεινή κατάσταση με τη Λιβύη, οι βουλευτές της ΝΔ παρατηρούν έκπληκτοι (και κάποιοι έντρομοι) τον υπουργό να βρίσκεται σε ευχάριστη διάθεση, να γελά και να αστειεύεται ακόμα και για την ίδια την τουρκολιβυκή συμμαχία.
Από το σημείο αυτό, οι επιτελικοί του αφηγήματος της συνεκμετάλλευσης και του ξεπουλήματος του Αιγαίου, ξεκινούν μια άθλια “καμπάνια” εντός της χώρας.
Προφανώς κατόπιν κυβερνητικής οδηγίας, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στις 2 Ιανουαρίου 2020 δηλώνει ευθαρσώς πως «δεν είναι καθόλου κακό πράγμα η συνεκμετάλλευση με την Τουρκία».
Στο εντωμεταξύ, και για τα μάτια του κόσμου, ο περιχαρής ΥΠΕΞ, θα προσκαλέσει τον Λίβυο στρατάρχη Χαφτάρ στην Αθήνα, και στις 17 Ιανουαρίου επισκέπτονται μαζί τα βλάχικα της Βάρης για δείπνο και δημόσιες σχέσεις.
Στις 3 Φεβρουαρίου, ο Θάνος Ντόκος επανέρχεται στο θέμα της συνεκμετάλλευσης, ρίχνοντας άπλετο φως στον κυβερνητικό σχεδιασμό, για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Φιλελεύθερος, ο Ντόκος αναφέρει ότι η Ελλάδα μπορεί να διαπραγματευθεί μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων στο Αιγαίο. Πλέον αρχίζει και διαφαίνεται πως οι επιτελείς της ΝΔ έχουν αρχίσει να καταστρώνουν μέχρι και τις λεπτομέρειες της πλεκτάνης.
Στις 20 Φεβρουαρίου, ο βουλευτής της ΝΔ Δημήτρης Καιρίδης, σπεύδει, για φαινομενικώς αδικαιολόγητο λόγο, και υπογραμμίζει πως «η Τουρκία έχει δικαιώματα στο Αιγαίο». Η κοινωνία ξεκινά να ακούει αυτά που θα πρέπει να αποδεχθεί στην προετοιμαζόμενη εθνική ήττα.
Ωστόσο για την επιτυχημένη επιρροή της κοινής γνώμης, η ΝΔ θα επιστρατεύσει και την ελίτ της μειοδοσίας. Τα κρατικοδίαιτα ιδρύματα της εθνικής ξεφτίλας και προδοσίας.
Στις 18 Φεβρουαρίου το ανεκδιήγητο ΕΛΙΑΜΕΠ πραγματοποιεί εκδήλωση με πολιτικούς Εφιάλτες, και αποκλειστικό σκοπό να ειπωθούν τα ανείπωτα. Εκεί, ο Παπανδρέου λέει λίγο πολύ πως πρέπει να φοβόμαστε την περίπτωση οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας μας. Τη σκυτάλη παίρνει η αδελφή του πρωθυπουργού για να μας αποκαλύψει (και να μας προετοιμάσει), πως υπάρχουν προχωρημένες συζητήσεις με τους Τούρκους για περιορισμένη και μειωμένη επέκταση των χωρικών μας υδάτων. Στην εκδήλωση συμμετέχουν και άλλα δύο «τέρατα» της ελληνικής διπλωματίας. Ο Κατρούγκαλος σε ρόλο υποστηρικτή του αφηγήματος της ΝΔ για συνεκμετάλλευση, και ο Ροζάκης σε οίστρο εθνικής ταπείνωσης και εξευτελισμού, σπάει κάθε ταμπού λέγοντας πως είναι αδύνατη η ΑΟΖ μας να φτάσει μέχρι την Κύπρο, και πως αποτελεί μαξιμαλιστική θέση της Ελλάδος η εν συνόλω επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ.
Την ίδια μέρα και την ίδια ώρα, για πολλαπλό αντίκτυπο στην κοινωνία, αλλά και για να σταλούν μηνύματα στους απέναντι για την αποφασιστικότητα του εθνικού μας ξεπουλήματος, ο φορέας της Άννας Διαμαντοπούλου, πραγματοποιεί εκδήλωση με τον τούρκο πρέσβη στην Αθήνα, ο οποίος μιλάει για «πολυμέρεια» στο Αιγαίο. Από κάτω στο ακροατήριο, ο Κωνσταντίνος Σημίτης χαμογελά σαρδόνια και χειροκροτεί ικανοποιημένος.
Μήνες αργότερα, με την πρόφαση των τουρκικών πιέσεων και την ευτυχή δικαιολογία του τουρκολιβυκού μνημονίου, η κυβέρνηση προχωρά σε μία προδοτική συμφωνία με την Ιταλία – σε μία νέα εθνική ήττα.
Το σημαντικό είναι πως η συμφωνία αυτή προσθέτει το τελευταίο κομμάτι του παζλ και παρέχει τη δυνατότητα στον Μητσοτάκη να προετοιμάσει τον σκελετό της συνεκμετάλλευσης την οποία προωθεί με τους Τούρκους.
Μέσω αυτής, αναγνωρίζονται 1) περιορισμένη επήρεια στα Ελληνικά νησιά για την οριοθέτηση ΑΟΖ, 2) ειδικές περιστάσεις στις Ελληνικές θάλασσες και 3) ειδικά προνόμια που παραχωρεί η Ελλάδα σε τρίτες χώρες – και δη στον τομέα της αλιείας.
Σαν να μην έφτανε αυτό, στις 9 Ιουνίου, κύκλοι του ΥΠΕΞ προχωρούν στην παρακάτω διαρροή: «η επικείμενη συμφωνία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας θα σηματοδοτήσει και την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. στο Ιόνιο, γεγονός που θα αποφέρει σημαντικά οφέλη σε όλα τα επίπεδα».
Μέσω αυτού αναγνωρίζονται 1) οι ιδιαιτερότητες για την αιγιαλίτιδα και το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου, 2) ο φόβος που τρέφει το πολιτικό σύστημα για την Τουρκία και η υποτιθέμενη κατωτερότητα και αδυναμία της χώρας μας.
Το εξωνημένο πολιτικό σύστημα με τα ΜΜΕ του, παρουσιάζουν την προδοσία με τους Ιταλούς ως θρίαμβο και άρα βαφτίζεται επιτυχές και το αφήγημα της συνεκμετάλλευσης που θα ακολουθήσει.
Αυτό θα ενισχυθεί με την μειοδοτική συμφωνία που θα επιχειρηθεί με την Αίγυπτο, για την οποία ο έλληνας ΥΠΕΞ δήλωσε πως θα προχωρήσει στην παγκόσμια πρωτοτυπία της τμηματικής οριοθέτησης – κάτι που απαγορεύει το διεθνές δίκαιο. Προφανώς σκοπός της ελληνικής πλευράς είναι να αποκλειστεί η ΑΟΖ του συμπλέγματος της Μεγίστης, εξυπηρετώντας έτσι το αφήγημα της ΝΔ για εθνικό ξεπούλημα.
Είναι όμως σχεδόν βέβαιο, πως και αυτή η συμφωνία με την Αίγυπτο θα παρουσιαστεί ως ιστορική, φέρνοντας μας ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή.
Παράλληλα, στις 11 Ιουνίου, ο Özgür Özel εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας, θα παραδεχτεί πως το θέμα της Αγίας Σοφίας ανακινείται όταν επίκειται διεθνής συμφωνία ως «διαπραγματευτικό χαρτί στις διαπραγματεύσεις».
Στις 12 Ιουνίου στους Δελφούς, ο έλληνας πρωθυπουργός κλείνει το μάτι στην Τουρκία και την προσκαλεί σε μία συμφωνία με «μοντέλο» την Ελληνο-ιταλική, λέγοντας πως «έτσι λύνουμε τα προβλήματα στην γειτονιά μας».
Την ίδια μέρα, ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου θα πάρει την πάσα και θα δηλώσει περιχαρής πως η Ελλάδα μπορεί να επιδείξει «παρόμοια ευελιξία και συνεργασία και στην άλλη πλευρά των συνόρων της». Προφανώς αναφέρεται στην περιορισμένη επήρεια των Ελληνικών νησιών του Αιγαίου και στα δικαιώματα των τούρκων ψαράδων, κατά τα πρότυπα της συμφωνίας με την Ιταλία.
Είναι λοιπόν σαφές πως ο Μητσοτάκης οδηγεί τη χώρα σε νέες Πρέσπες. Και το κάνει μεθοδικά από την ημέρα που ανέλαβε την πρωθυπουργία. Ασχέτως μορφής και έκτασης του θερμού επεισοδίου που επίκειται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, η χώρα μας θα κάτσει στο ταπεινωτικό τραπέζι των διαπραγματεύσεων, και αν καταφέρει να κερδίσει 1) μειωμένη ή μηδαμινή επήρεια στο σύμπλεγμα της Μεγίστης, 2) παραχώρηση αλιευτικών δικαιωμάτων στους τούρκους ψαράδες, 3) πάγωμα προς το παρόν της λοιπής οριοθέτησης, και 4) συμφωνία συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία, οι νεοδημοκράτες θα επιστρέψουν στην Αθήνα με πομπή που θα θυμίζει Ρωμαϊκό θρίαμβο.
Η εθνική ταπείνωση και το έγκλημα που επιχειρείται είναι σχεδόν σατανικό, και έχει πολλούς αυτουργούς και συνένοχους.
Στο εξωνημένο γαλάζιο αφήγημα της συνεκμετάλλευσης, η χώρα και οι πολίτες πρέπει να προτάξουν κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στη σύγχρονη ιστορία μας. Ένα όραμα για την εθνική στρατηγική μας στις θάλασσες. Και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από την ένωση της ΑΟΖ μας με την ΑΟΖ της Κύπρου. Ένα όραμα που θα επανεργοποιήσει de facto το ενιαίο αμυντικό δόγμα, θα ενώσει τον Ελληνισμό, θα περιορίσει την επεκτατικότητα των Τούρκων και θα επιφέρει πολλαπλά οφέλη και κέρδη στην πατρίδα μας.
Αντισταθείτε.
Σταύρος Καλεντερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου