Η δεκαετία του 2020 μπήκε με νέες προκλήσεις για την ανθρωπότητα. Ασθένειες, φυσικές καταστροφές, τεχνητές οικονομικές κρίσεις είναι πλέον παγκόσμια φαινόμενα τα οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν όλα τα κράτη. Οι πολιτικές δυνάμεις του συστήματος της παγκοσμιοποίησης εκφράζουν τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου. Όταν λέμε διεθνές κεφάλαιο δεν αναφερόμαστε στους εκατομμυριούχους της κάθε χώρας, στους ”πλούσιους” ή την αστική τάξη όπως την αντιμάχονται οι κομμουνιστές, αλλά σε συγκεκριμένες πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας αγοράς και ακριβώς λόγω της θέσης τους αυτής στην αγορά εξαφανίζουν κάθε είδος ανταγωνισμού οδηγώντας τις μικρομεσαίες αλλά και ακόμη μεγάλες βιομηχανίες σε πτώχευση. Αυτά τα συμφέροντα δεν έχουν ως εχθρούς μόνο τους αδύναμους ή την ”εργατική τάξη”, αλλά και τους αστούς και οικονομικά ευκατάστατους κάθε έθνους. Οποιαδήποτε οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική δραστηριότητα συντηρεί τις εθνικές ταυτότητες και τη λαϊκή συνοχή, πολεμείται από τα συγκεκριμένα καρτέλ.
Οι νεοφιλελεύθεροι, οι μαρξιστές και οι σοσιολδημοκράτες από τη στιγμή που αφαιρούν από την ιδεολογική και οικονομική τους θεώρηση το Έθνος – Κράτος, άθελα ή ηθελημένα συντάσσονται πολιτικά στα σχέδια των παγκοσμιοποιητών. Αυτό το διεθνιστικό μείγμα ”αμερικανοποίησης” με επιβαλλόμενη πολιτική ορθότητα από τη μία και ”κινεζοποίησης” από την άλλη με αυταρχικά κράτη που στερούν προσωπικές ελευθερίες των πολιτών, οδηγούν τις κοινωνίες σε δυστοπικές καταστάσεις. Σε όλη αυτή τη ζούγκλα που επιχειρείται να δημιουργηθεί μέσω και της ψηφιοποίησης μιας νέας εικονικής πραγματικότητας, μόνο οι δυνάμεις που αντιπροσωπεύουν την εθνική ενότητα, τις παραδοσιακές αξίες, την ελευθερία μπορούν να αντισταθούν και να εγγυηθούν μια καλύτερη πολιτική λύση. Ένας εθνικισμός που δεν στρέφει το ένα Έθνος εναντίον του άλλου αλλά τείνει να συμμαχήσει τα Έθνη ενάντια σε σύγχρονους κοινούς εχθρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου