Στις 22 Φεβρουαρίου 1821 ο επικεφαλής της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρος Υψηλάντης διασχίζει τον παραπόταμο του Δούναβη, Προύθο και καταφθάνει στην Μολδοβλαχία για να κηρύξει την εξέγερση των Ελλήνων έναντι του οθωμανικού ζυγού αποτελώντας το προστάδιο της επανάστασης στην Πελοπόννησο τον Μάρτιο του 1821. Η συγκεκριμένη περιοχή είχε το σημαντικό πλεονέκτημα της μερικής αυτονομίας από την Υψηλή Πύλη- με την εγγύηση της Ρωσίας- και διοικούνταν από χριστιανό ηγεμόνα και συγκεκριμένα τον μυημένο στη Φιλική Εταιρεία Μιχαήλ Σούτσο, ο οποίος διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην οργάνωση του κινήματος. Δύο ημέρες αργότερα, στις 24 Φεβρουαρίου εκδίδεται η προκήρυξη της επανάστασης με τίτλο “μάχου υπέρ Πίστεως και Ελπίδος” στο Ιάσιο απευθύνοντας κάλεσμα σε όλους τους χριστιανικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων και δίνοντας την εντύπωση πως το κίνημα υποστηρίζεται έμμεσα από την Ρωσία. Ο Υψηλάντης συγκέντρωσε δυνάμεις αποτελούμενες από εθελοντές με προεξάρχων ρόλο να έχει ο περίφημος Ιερός Λόχος , τον οποίο συγκροτούσαν 500 νέοι Έλληνες σπουδαστές του εξωτερικού.
Η εξέγερση προκάλεσε τις αντιδράσεις των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, οι οποίες εκείνες είχαν συσκεφθεί στη Σύνοδο του Λάιμπαχ με σκοπό την διατήρηση της υφιστάμενης μορφής της εξουσίας στην Γηραιά Ήπειρο. Η ρωσική αυτοκρατορία αποκήρυξε την επανάσταση, αφαίρεσε τα αξιώματα από τον Υψηλάντη – μέχρι τότε υψηλόβαθμο αξιωματικό τηςκαι επέτρεψε παρά την συμφωνία που είχε συναφθεί στον οθωμανικό στρατό να εισέλθει στην Μολδοβλαχία για την κατάπνιξη του κινήματος. Στο μεγαλύτερο σύνολο τους, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις αποδοκίμασαν έντονα την επαναστατική αυτή κίνηση θεωρώντας την ως αιτία αναταραχής στην ήπειρο και ανατροπής των γεωπολιτικών ισορροπιών.
Αψηφώντας τις δυσμενείς συνθήκες, οι επαναστάτες προχώρησαν στην διενέργεια πολεμικών επιχειρήσεων. Αφού κατέλαβαν το Βουκουρέστι σχετικά εύκολα οι συγκρούσεις εντάθηκαν με την Μάχη του Δραγατσανίου με τις ελληνικές δυνάμεις να συντρίβονται παρά την μαχητικότητας εξαιτίας λανθασμένης συνεννόησης μεταξύ των τμημάτων τους.
Στη συγκεκριμένη σύρραξη ο Ιερός Λόχος εξολοθρεύτηκε σχεδόν στο σύνολο του κατά τη διάρκεια σθεναρής αντίστασης. Τμήματα του στρατού συνέχισαν την αντίσταση μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1821 όπου λιγοστές δυνάμεις ηγουμένων των οπλαρχηγών Γεωργίου Φαρμάκη και Ολυμπίου Γιωργάκη αντιστάθηκαν μέχρι εσχάτων στη Μονή του Σέκο λήγοντας την αντίσταση αυτή με την ανατίναξη του κωδωνοστασίου και τον ηρωικό τους θάνατο.
Η Επανάσταση στη Μολδοβλαχία δεν είχε επιτυχία, αλλά η διεξαγωγή της συνέβαλε στην αφύπνιση των φρονημάτων των Ελλήνων, ανέδειξε τον ηρωισμό τους και συνέβαλε μερικώς στην καλύτερη εξέλιξη στην εξέγερση στην κυρίως Ελλάδα. Παράλληλα το φιλελληνικό κίνημα της Ευρώπης κινητοποιήθηκε ενώ η θυσία των νέων του Ιερού Λόχου και των υπολοίπων αγωνιστών δυνάμωσε το μαχητικό φρόνημα των επαναστατών. Η αρχή για την εξάπλωση ωσάν “πυρκαγιά” του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια είχε γίνει.
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου